Ráðunautafundur - 11.02.1978, Qupperneq 56

48
Ötgjöld eru mjög misjöfn á sauðfjárbúum.
Búskapur og afkoma bænda er mjög misjafn eftir
búreikningum að dæma. Til þess aö gera nánari grein fyrir
því hvar helzt sé mögulegt að draga úr tilkostnaði voru
búin flokkuð eftir því hve flutfallslega er mikið eftir af
framleiðslutekjum til greiðslu fyrir vinnu og vexti af eigin
fé. í flokk nr. 1 koma þau bú, sem stjérnað er þannig aö
eftir eru meira en 60% af framleiðslutekjum til greiðslu
fyrir vinnu og vexti af eigin fé. í þennan flokk lenda
7 bú og fjölskyldutekjur eru að jafnaöi 2.270 þúsund kr. eða
6.963 kr. á ærgildi. Framleiðslutekjur á ærgildi eru
12.362 kr. en tilkostnaður 5.398 kr. Fjölskyldutekjur á
klst. eru 686 kr., en skuldir eru aðeins 416 þúsund kr.
Flest bú lenda x flokknum 40-50% eða 18 talsins og
dreifingin er nokkuð jöfn til beggja hliða sjá súlurit.
Eitt bú sýnir neikvæðar fjölskyldutekjur.
Beztu búin lenda þannig í fyrstu tveimur flokkunum,
eða þau sem sýna minnstan tilkostnað miðað við framleiðslu-
tekjur.
Súluritið sýnir að fjölskyldutekjur minnka eftir því
sem tilkostnaður eykst hlutfallslega. Laun á klst. minnka
þó að vinna á einingu minnki. Afnröir eftir vetrarféðraða
kind minnka en tilkostnaður eykst einkum vextir, kjarnféður,
áburður og vélar.
Möguleikar til þess að draga úr tilkostnaði virðast
því töluverðir með betri stjérnun. Eftir þessum tölum aö
dæma virðist jafnvel vera auðveldara að bæta hag sauðfjár-
bænda með því að beina athyglinni meira að sparnaði x til-
kostnaði en auknu afurðamagni.
I fljétu bragði virðist mögulegt að ná skjétum árangri
með því að beina athyglinni að kjarnféðurnotkun, áburðar-
notkun, vélakaupum og þá um leið vaxtakostnaði.
Ákvarðanataka viö kjarnféður, áburðar og vélakaup
verða að miðast meira við framleiðslumagn búsins en til
þessa hefur verið. ©ýlið með neikvæðar fjölskyldutekjur
er dæmigert fyrir þau býli sem eru í mikilli uppbyggingu og
framkvæmdir verða of dýrar og skuldabagginn þungur.