Svava - 01.12.1903, Síða 10

20G
lagður varð gamla manninum að oiði í örvænting
sinni.
‘Nei, nei, Sir Jolm; enginn af þeim sem hér eru
staddir munu svíka þig‘, hrópaði herlæknirinn upp.
Alfred heyrði þessa samræðu — heyrði nafn föður
síns nefnt — í fyrstu var sera hann áttaði sig ekki
strax, en hann náði sér fljótt og hljóp i íang föður
síns.
Sir William sat sem þrumulostinn; honum var um
megn að geta gjört sór grein fyrir þessum tíðindum.
Fyrst flaug honum i hug, að herlækuirinn væri ekki
með fullu ráði, en þeirri hilgsún hrinti hann óðara frá
sér
‘Þú situr undrandi undir þessum fréttura, Sir Will-
iam‘, mælti gamli lierlæknirinn og hagræddi sér í stóln-
um.
‘Undrandi!‘ endurtók herforinginn og horfði ým-
ist ú Sir John eða herlækniriun. ‘Siíkt er krafta-
verk !‘
‘Já‘, svaraði dr. Ilolland, ‘höud guðs hefir verið í
verki með. Eg skal útskýra málið fyrir ykkur. Eins
og þig hlýtur að reka minni til, Sir William, þá var
þér ómögulegt að horfa á að sjá vin þinn hanga á
sigluránni langan tíma.. og skipaðir því að taka iíkið