Svava - 01.12.1903, Qupperneq 20

216
nf æfi vorrí, getur skift iniklu fyrir oss, eftiv því hverníg
vér höfum fœrt oss liðna tlmann í nyt. V<5r getum
naumast, cf vér annars viljum beina huga vorum og
skynsemi í rétta átt, látið eitt einasta ár af œfi vorri
Ifða svo fram hjá, að staldra ekki eitt einasta augnablik við
og renna hugskotsaugum vorum aftur á bak, og Ifta
yfir, hvað hið liðna œfiár vort hefir lagt 1 skaut vort,
og hvað það hefir hrifsað fiá oss. Hvort vér höfuin
verið gagnlegir og starfandi meðlimir í samfélagsheild*
inni, eða vér höfuin verið á þessu liðna ári að sólunda
og eyða tíma vorum til óuýtis? Spurning þessi getur
átt við alla. En einkum ætti unga fóikið að yfirvega
hana með nákvæmni. Hún felur í sér svo niikið sann*
leiksgildi, að rannsakandj íhugun gæti haft miklar og
góðav afleiðingar fyrir framtfð þess,
Mannlífið er sifeldum breytingum undirorpið. Og
þó vér á æskuárum vorum lítum einuugis á það með
bjartsýni hugsjóna vorra, þá liveifur sú tálmynd vana*
lega, þegar árin færast yfir oss og vér erum komnir
út í alvöru lífsins. Þá keraur ávalt það augnablik fyrir
sérhvern af oss, að líta aftur á bak yfir árin, sem liðin
eru og íhuga, hvernig vér höfum varió þeim. En fyr*
ir allmörgum heflr sú yfirvegun í för með sér sorg og
söknnð — söknuð yfir því, að vér skulum vera búnir