Svava - 01.12.1903, Síða 22

218
un á hugrekbi til aö ganga í naót erfiðleikun'om, eða þíi
skortir stöðuglyndi til að keppa að takmarkinu, sem
þeim virðist vera óravegur enn. Sd unglingur, sem
skortir stöðuglyndi og einbeittan vilja til að halda áfratn,
er varla hugsanlegt að nái nokkurn tíina liappasælu
takmarki í lífinu. Hafi hann gdðar náttúrugáfur ti að
hera, er líkindi til, að hann verði harður á sprettinum,
en hvarfli frá einu til annars, fyrir sjálfstæðis skort
og staðfestuleysi í að þroyta sína ákveðnu braut til
enda.
Þegar talað er nm Hfsstarf, er ekki átt við þann
atvinnuveg sem Jiessi maður reki. Mælikvarði sá, sem
æfistarfhvers einserávalt mælt eftir, er, hversu mikil
hetrandi áhrif á samfélagslífið hanu hafi haft, og hvað
miklum andlegnm og siðferðislegum þroska hann hafi
náð, ekki eingöngu í því að rækja stöðn sína vel, held-
ur jafnframt, hvað mikið gott hann hafi látið af sér loiða
í félagslífmu.
Ekki ósjaldan heyrir maður sumt af unga fólkiuu
hera frani spurningu lika þessari, jafnframt sein maður
kemst að raun um, að atriði það er því býana hugð-
næmt: „Hvernig á eg að verða ríkur?“ Meir áriðandi
væri að líta lengra fram og skygnast eftir, hver árang-
ur geti orðið af æfistarfi manns, og leggja fyrir sig