Svava - 01.12.1903, Síða 46

242
Sá maður, sem eklci g'etur telcið lilutdeild í böli vina
sinna, lætur vaualega ekki setja á haknnum að kvarta
yfir sínum kjörum. Börniu eru löttlynd, ekki af Javí,
að þau sé ómóttækileg fyrir mótlæti, heldur fyrir það,
að þau eru á þeim árum ómóttækileg fyrir áhyggjur.
Eru ekki húiu að hljóta nógu mikla reynslu, sem voiti
þeim hvöt til að skygnast fraiu í tímaun. Þnu geta
elcki trúað því þá, að hlutirnir, eins og þeir hirtast þeini
í æslcu, muni konnu fram í söinu mynd á síðar. Benni
þnu hugunum frá nútímanum, þá er þið ávalt inn í
hugsjóuaheiminn sem haun hvurilar, on olcki til fram-
tíðarinuar — framtíðariunar, sem goymir í skauti sér
smyrsl við flestu böli, ásamt ótæmandi forða af áhyggj-
uin og lnigtrega. Meðal fullorðius fólks, virðist glað-
lyndi eða léttlyndi — í mörgum tilfellum — ekki
hverfu fyrir áhrifum kringumstæðanna, en þó er þar
undantekning, er snertir vissar stéttir í lífinu. Eátælct
útiloknr alls elclci glaðiyndi, og ekki lieldur getur
ríkidæmi gefið trygging fyrjr því. Það mun eklci vera
mjög fjarri réttu að álíta, að þeir sem vinna fyrir eíuu
daglega brauði í sveita síns andlitis — þið er að segja,
ef afraksturinn af starfi þeirra veitir þeim þægileg lífe-
kjör — sé léttlyndari en þeir, gem leggja fyrir sig and-
loga áreyuslu. Diskaþvottur, ræsting og gólfþvottur