Dagblaðið Vísir - DV - 18.08.2017, Blaðsíða 28

Rokkhá
tíðin Rokk í
Hafnarfirði var haldin
föstudaginn 11. október
síðastliðinn fyrir utan og inni á
Ölstofu Hafnarfjarðar í Flatahra
uni.
Fjölmargar sveitir tróðu upp
við mikinn fögnuð viðstaddra.
Ceasetone, Dimma, Kiriyama
Family, Paunkholm, Úlfur Úlfu
r,
LITH, Berndsen, Babies flokkur
inn
og Faith no more sáu um að spi
la
hver á fætur annarri.
Fjörið hófst utandyra kl. 18
þegar Ceasetone steig á svið og
sló
Úlfur Úlfur botninn í útitónleik
ana.
LITH tók svo við innandyra og
Babies flokkurinn lauk tónleiku
num
um klukkan fjögur aðfaranótt
laugardags. Þetta er þriðja árið í
röð
sem Rokk í Hafnarfirði fer fram
og
er hátíðin vel heppnuð. Áhugav
erðir
og skemmtilegir tónleikar sem
vonandi eru komnir til að vera.
Rokkað
af kRafti í
HafnaRfiRði
Dimma og
Úlfur Úlfur
tróðu upp
ásamt fleiri
sveitum
Tveir vinir og annar með haTT
Brynjar Klemensson og Jón Ingi Jóhannes-
son voru rokkaralegir á hátíðinni.
nafnar í sTuði Nafnarnir
Stefán Örn Stefánsson og Stefán
Jakobsson, söngvari Dimmu, setja
upp rokktakta fyrir myndatöku.
Sumarið er næstum því búið (hvað varð um júní og júlí) og þá fyllist fréttaveitan
manns á Facebook af færslum
um hvað fólk sé fegið að rútínan
sé byrjuð aftur og myndum af
glaðværum nemendum á leið í
leikskóla, skóla, íþróttir eða aðrar
tómstundir.
Ég á góðar minningar frá
mínum skóladögum, sem betur fer,
því þær eiga ekki allir. Jú, ég lenti í
einhverju smá einelti og stríðni, en
ekkert sem situr í mér. Mér er hlýtt
til Austurbæjarskóla, gamla fallega
skólans míns, og bý í dag ekki svo
langt frá honum þannig að ég sé
hann reglulega. Flestir af mínum
bekkjarfélögum, af hvaða skólastigi
sem er, eru vinir mínir á Facebook
og suma þeirra hitti ég reglulega í
dag, auk þess sem margir af grunn-
skólakennurunum mínum eru líka
vinir mínir þar.
Auglýsingar, bæklingar og
tölvupóstur dettur líka í fangið á
manni daglega með haustinu. Þar
eru auglýst hin ýmsu námskeið,
sem hægt er að sækja um og stunda
í vetur, til lengri eða skemmri tíma,
og er úrvalið svo mikið að manni
fallast stundum hendur. Það má
læra bókstaflega allt milli himins
og jarðar, frá því að þræða nál yfir
í að sjóða saman geimskip, eða svo
gott sem.
Það hefur alltaf fylgt manninum
að vilja læra, uppgötva eitthvað
nýtt og efla andann og vitsmuni.
Sumir gera minna af því en aðrir og
ganga styttri veg á skólagöngunni,
en það er bara allt í góðu lagi, við
erum jú ekki öll eins.
En það er einn skóli sem má
ekki gleyma að stunda og leggja
rækt við í allri flórunni og sá mikil-
vægasti af þeim öllum: skóli lífsins.
Það er skólinn sem maður þarf að
stunda alla ævi, hvort sem manni
líkar betur eða verr og hvort sem
maður er sáttur við námsefnið sem
fyrir mann er lagt eða ekki. Skóli
lífsins leggur manni fyrir ýmis
verkefni, mismikilvæg, miserfið,
misauðlesanleg, en það þýðir
ekkert annað en að stunda námið
eins vel og maður getur. Ef námið
verður manni ofviða, þá flautar
maður bara út í frímínútur og
nýtur þeirra, eins lengi og maður
vill og þarf, en ekki of lengi samt,
námsefnið bíður.
Kveðja Ragna
ragna@dv.is
Skólinn og
lexíurnar