Fréttablaðið - 24.11.2017, Síða 46

Útgefandi: 365 miðlar Ábyrgðarmaður:
Svanur Valgeirsson
Fólk er kynningarblað sem býður auglýsendum að kynna vörur og þjónustu í formi viðtala og um-
fjallana. Í blaðinu er einnig hefðbundið ritstjórnarefni. Blaðið fylgir fréttablaðinu daglega.
Umsjónarmenn efnis: Elín Albertsdóttir, elin@365.is, s. 512 5349 | Ragnheiður Tryggvadóttir, heida@365.is,
s. 512 5367 | Sólveig Gísladóttir, solveig@365.is, s. 512 5351 Sigríður Inga Sigurðardóttir, sigriduringa@365.
is, s. 512 5372 | Starri Freyr Jónsson, starri@365.is, s. 512 5358 | Vera Einarsdóttir, vera@365.is, s. 512 5357
Sölumenn: Atli Bergmann, atlib@365.Is, s. 512 5457
Jóhann Waage, johannwaage@365.Is, s. 512 5439
Jón Ívar Vilhelmsson, jonivar@365.Is, s. 512 5429
Ólafur H. Hákonarson, olafurh@365.Is, s. 512 5433 Levi ś Kringlunni – Levi ś Smáralind – Levi ś Glerártorgi
30%
VALDAR VÖRUR
TILBOÐ GILDIR 22-26. NÓV
Íris Lind segir minnst tvær ættir á landinu bera eftirnafnið Santos og að enginn skyldleiki sé þar á milli. MYND/ERNIR
Ég er handviss um að eiga enn fleiri systur eða bræður því margar íslenskar konur lifðu í
skömm á þessum árum þegar það
þótti mikið tabú að deita útlending
og hvað þá skáeygðan,“ segir Íris
sem er fædd 5. desember 1977 og
ber nafn móður sinnar að eftirnafni.
„Pabbi var karatekennari sem
kom til Íslands með Bandaríkjaher
og þjálfaði hermenn í bardaga-
listum á Vellinum. Hann var mikill
sjarmör, þótt ekki væri hann hár
í loftinu, eða 159 sentimetrar, og
var einn af stofnendum Karate-
félagsins Þórshamars þar sem hann
kenndi ungum og fallegum konum
sem heilluðust af hæfileikum hans
í karate,“ segir Íris um föður sinn
Reyni Santos sem kom ötullega að
karatekennslu þegar hann bjó á
Íslandi.
„Þegar pabbi hætti að starfa fyrir
herinn festi hann ráð sitt og eignað-
ist enn fleiri börn. Hann er rafeinda-
virki og rak verkstæði þar sem hann
varð til dæmis frægur fyrir að búa
til svokallaða sjóræningjalykla. Í þá
daga afhenti Stöð 2 afruglara fyrir
dagskrána en pabbi fékk nokkra
lykla sem hann útbjó þannig að
eitt númer dugði á þá alla. Þetta var
óvinsælt og var pabbi heimsóttur
í beinni útsendingu og tekinn í
bakaríið fyrir að leyfa vinum sínum
að njóta dagskrár Stöðvar 2 á einu
og sama númerinu,“ segir Íris og
brosir í kampinn að minningunni.
Þegar Íris var tíu ára stóð hún í
þeirri meiningu að hún væri einka-
barn.
„Þá hringir ein af barnsmæðrum
pabba með þá sniðugu hugmynd
að ná okkur systkinunum saman.
Ég heyrði hvert orð sem sagt var í
símtólið og þegar mamma sagði nei,
sagði ég jú, ég vil hitta þau! Þar með
kynnist ég óvænt sex systkinum en
einn var enn týndur. Við erum öll í
góðu sambandi í dag,“ segir Íris og
er hamingjusöm með afdrifaríka
Íslandsdvöl föður síns sem skilaði af
sér mörgum fögrum ávöxtum.
„Ég er auðvitað þakklát fyrir frjó-
semi pabba því hennar vegna er ég
til og á yndislegt líf. Þau mamma
voru kærustupar í stuttan tíma og
það var þeirra síðasta nótt saman
þegar ég kom undir. Í æðum mínum
rennur því íslenskt blóð en líka
filippseyskt, kínverskt og spænskt
frá pabba. Ég hef útlitið líka að
mestu frá pabba en hann virðist
samt hafa verið búinn með eitthvað
af litarefnunum þegar kom að mér,“
segir hún hláturmild og gullfalleg.
Systkini Írisar samfeðra eru fædd
á 22 ára tímabili og eru bæði tvö
elstu og tvö yngstu alsystkin.
„Ég er einhvers staðar í miðju
systkinahópsins og komst aðeins í
kynni við pabba á unglingsárunum
en nú býr hann í Suður-Afríku með
lítil sem engin tengsl við börnin sín
á Íslandi.“
Heilluð af skordýrum
Íris og móðir hennar, Vera Lind
Þorsteinsdóttir, eru samrýmdar og
segir Íris móður sína hafa staðið sig
frábærlega sem einstæð móðir.
„Mamma er hörkukvensa sem lét
ekkert stoppa sig og var dugleg að
gera það sem henni datt í hug. Hún
var ein fyrstu kvenna sem unnu á
skurðgröfu og komst í fréttir fyrir
þær sakir að hafa klesst niður staur,
en það hefði vart þótt tiltökumál
ef um karl hefði verið að ræða. Ég
hef alltaf verið stolt af mömmu sem
sótti mig stundum á skurðgröfu í
leikskólann, sem fæst börn fá að
upplifa,“ segir Íris.
Þær mæðgur flökkuðu á milli
landshluta þegar Íris var 3 til 6 ára.
„Þá réð mamma sig sem ráðskona
í sveit og ég undi mér vel í sveitinni.
Bændurnir voru einstæðir karl-
menn sem sumir ætluðust til þess
að mamma ynni líka næturvinnu
í bólinu en hún vildi það bara alls
ekki og tók okkur þá upp og við
fórum á næsta stað,“ segir Íris sem
naut sín ekki síst innan um dýrin.
„Ég hef sérstakan áhuga á skor-
dýrum. Ég er ekkert hrædd við að
handfjatla skorkvikindi og mér
þykja þau heillandi. Um daginn sá
ég í sjónvarpinu fólk sem hámaði í
sig risastórar, hvítar og sprelllifandi
lirfur beint upp úr jörðinni og þegar
ég sá hvernig fólkið át lirfurnar af
nautn fékk ég nánast vatn í munn-
inn,“ segir Íris og hlær dátt.
Efast ekki um tilvist Guðs
Trú er stór þáttur í lífi Írisar og á
uppvaxtarárunum fóru mæðgurnar
alltaf með bænir fyrir svefninn.
„En það er eitt að fara með bænir
eins og ljóð og vita að Guð sé til
staðar, en annað að uppgötva að til-
vist hans sé raunveruleg. Að upplifa
nærveru einhvers sem er svo miklu
stærri og æðri en maður sjálfur,
og að hann sé í alvöru að hlusta
á bænir manns og svara þeim. Þá
verður trúin miklu persónulegri en
það gerðist ekki fyrr en ég kynnist
Jesú í gegnum Krossinn,“ útskýrir
Íris sem var unglingur þegar hún
fylgdi elstu systur sinni á samkomu í
Krossinum og ekki varð aftur snúið.
„Helmingur ævi minnar fór í
kirkjulíf Krossins og þar fann ég
líka eiginmann minn í gítarleikara
kirkjunnar, Emil Hreiðari Björns-
syni. Mér fannst hann skemmti-
legur karakter með flottar hendur
og flottan háls,“ segir Íris sem gafst
Emil sumarið 1998, þá tvítug að
aldri. Saman eiga þau þrjú börn.
„Ég fór í Hússtjórnarskólann til
að undirbúa mig því ég vildi verða
óaðfinnanlega góð eiginkona. Ég er
þó lítt gefin fyrir heimilisstörf og vil
vinna úti. Námið var gagnlegt fyrir
unga brúði og handavinnan höfðaði
sérstaklega til mín,“ segir Íris sem
langaði að verða járnsmiður eftir
nám í hönnun, en hafði ekki nægan
metnað til að ljúka því námi. Hún
starfar nú sem deildarstjóri, vakt-
stjóri og trúnaðarmaður hjá Rúm-
fatalagernum.
„Ég vann um tíma í Tónlistarhúsi
Kópavogs en var þar yngst á fjögurra
manna vinnustað og fann mig ekki
sökum þess hve ég er félagslynd. Ég
vil hafa líf í tuskunum, fullt af fólki í
kringum mig og Rúmfó er einstak-
lega skemmtilegur vinnustaður.“
Íris er nú í hvítasunnusöfnuð-
inum í Fíladelfíu.
„Eftir að hafa tileinkað Kross-
inum stóran hluta lífs míns var
það áfall þegar hann hrundi eins
og spilaborg árið 2011. Það þurfti
tíma til að jafna sig á slíku. Maður
getur ofkeyrt sig í þjónustu og þótt
verkefnin séu göfug og gefandi má
ekki gleyma að hlúa að sjálfum sér
og fjölskyldunni. Það hafði ég gert.
Ég stíg því enn varlega til jarðar og
tek aðeins að mér verkefni sem mig
langar að taka þátt í og treysti mér
til,“ segir Íris, en þau hjónin hafa
tekið að sér að leiða lofgjörð og söng
í hinum ýmsu kirkjum, þar á meðal
Fíladelfíu, Kefas, Catch the fire og
Smárakirkju.
„Ég skynja návist Guðs á hverjum
degi og er ekki í neinum einasta
vafa um að Guð sé til. Hann er eins
raunverulegur fyrir mér og að ég er
að tala við þig. Mér þætti ekki eins
létt að takast á við lífið ef ég ætti
ekki Guð að. Hann er mitt haldreipi
í lífinu og ég get lagt allt í hendur
Hans, börnin mín, heimilið, fjár-
haginn; hvað sem er. Ég á öryggi og
hvíld í Guði og vildi ekki skipta á því
fyrir nokkurn hlut.“
Ekki tilbúin að verða fertug
Íris stendur á fertugu 5. desember
næstkomandi. Sama dag og hún
syngur einsöng á jólatónleikum
Fíladelfíu, sem landsmenn hafa
notið að hlýða á á Stöð 2 undan-
farin aðfangadagskvöld. Hún hefur
lengi starfað með Óskari Einarssyni
sem stjórnað hefur kór Fíladelfíu í
áraraðir.
„Jólatónleikarnir hafa oftar
en ekki farið fram á afmælisdegi
mínum og ég hef meira að segja
fengið afmælissöng frá öllum
salnum. Ég vona bara að látið verði
sem ég sé tvítug en ekki fertug ef
fólk brestur í söng á stórafmælinu
því ég er ekki tilbúin að verða
fertug né líður mér eins og fertugri
frú,“ segir Íris og hlær. Hún mun
líka syngja einsöng með gospelkór
Óskars á jólatónleikum Björgvins
Halldórssonar í Hörpu í desember.
„Ég elska kröftugt gospel en líka
svokallaða gráttónlist sem snertir
svo við manni að maður á bágt með
að halda aftur af tárunum. Annars
finnst mér gaman að syngja allt á
milli himins og jarðar, og mamma
stóð sig vel í tónlistaruppeldinu
heima með óperur, þungarokk,
harmóníkutónlist, dægurtónlist og
allt þar á milli,“ segir Íris sem árið
2012 tók þátt í undankeppni Euro-
vision með lagið Aldrei segja aldrei.
„Lagið og textinn er eftir
bróður minn sem ég hafði þá nýlega
kynnst. Ég væri vissulega til í að taka
þátt sem sólóisti í Eurovision, ef ég
hefði trú á laginu, en mér líður ótrú-
lega þægilega í bakröddum og fór
utan með Svölu sem var ógleyman-
leg upplifun.“
Þórdís Lilja
Gunnarsdóttir
thordisg@365.is
Framhald af forsíðu ➛
2 KYNNINGARBLAÐ FÓLK 2 4 . N ÓV E M B E R 2 0 1 7 F Ö S T U DAG U R
2
4
-1
1
-2
0
1
7

0
4
:2
7
F
B
1
0
4
s
_
P
0
5
9
K
.p
1
.p
d
f
F
B
1
0
4
s
_
P
0
5
4
K
.p
1
.p
d
f
F
B
1
0
4
s
_
P
0
4
6
K
.p
1
.p
d
f
F
B
1
0
4
s
_
P
0
5
1
K
.p
1
.p
d
f
A
u
to
m
a
ti
o
n
P
la
te
r
e
m
a
k
e
:
1
E
5
1
-2
6
F
0
1
E
5
1
-2
5
B
4
1
E
5
1
-2
4
7
8
1
E
5
1
-2
3
3
C
2
7
5
X
4
0
0
.0
0
1
4
B

F
B
1
0
4
s
_
2
3
_
1
1
_
2
0
1
C
M
Y
K