Morgunblaðið - 28.04.2017, Qupperneq 24

24 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 28. APRÍL 2017
✝ Friðfinnur Her-mannsson
fæddist 4. júní 1963
í Reykjavík. Hann
lést á líknardeild
Landspítalans 17.
apríl 2017.
Foreldrar Frið-
finns eru Guðríður
S. Friðfinnsdóttir, f.
17. janúar 1942, og
Hermann Árnason,
f. 4. september
1942. Bræður Friðfinns eru:
Árni, f. 14. mars 1969, maki
Hildigunnur Smáradóttir, f. 7.
febrúar 1969, og eiga þau þrjú
börn. Tómas, f. 16. júlí 1971,
maki Anna Margrét Mar-
inósdóttir, f. 4. október 1967, og
eiga þau fjögur börn og Jóhann
Gunnar, f. 2. janúar 1980, maki
Berglind E. Jónsdóttir, f. 30.
október 1979, og eiga þau fjögur
börn. Eiginkona Friðfinns er
Berglind Svavarsdóttir, f. 2. des-
ember 1964, hæstaréttar-
lögmaður en þau gengu í hjóna-
var framkvæmdastjóri Heil-
brigðisstofnunar Þingeyinga á
Húsavík frá 1994 til 2007. Að því
loknu starfaði hann við ráðgjaf-
arstörf til dauðadags, fyrst hjá
Capacent og Gekon en síðustu
árin hjá ráðgjafarfyrirtækinu
Nolta Nordic Leadership train-
ing en hann var einn stofnenda
og eigenda þess fyrirtækis. Frið-
finnur tók mikinn þátt í fé-
lagsstarfi af ýmsum toga. Hann
var öflugur í skátunum á sínum
yngri árum á Akureyri. Hann
lék knattspyrnu með meist-
araflokki KA 1979-1988 og
franska liðinu Villeurbanne árið
1989-1990 og sat í stjórn knatt-
spyrnudeildar KA eftir að knatt-
spyrnuferlinum lauk. Friðfinnur
hefur setið í stjórnum fjölda
fyrirtækja og félagasamtaka.
Hann var formaður 50 ára af-
mælisnefndar Húsavíkur árið
2000 og sat í bæjarstjórn Húsa-
víkur frá 2002 til 2006. Hann tók
virkan þátt í starfi Leikfélags
Húsavíkur og síðar Kópavogs,
söng með kórum og hafði gít-
arinn alltaf við höndina. Þá var
hann vinsæll og eftirsóttur
veislustjóri.
Útför Friðfinns fer fram frá
Lindakirkju í dag, 28. apríl 2017,
og hefst athöfnin klukkan 13.
band 23. júlí 1988.
Foreldrar Berg-
lindar eru Svavar
Eiríksson, f. 12.
febrúar 1939, d. 24.
mars 2006, og Birna
Sigurbjörnsdóttir,
f. 13. september
1942. Börn Frið-
finns og Berglindar
eru: Freyr, BSc í
hugbúnaðarverk-
fræði, fæddur 13.
maí 1992, Ari, stúdent frá Versl-
unarskóla Íslands, fæddur 14.
júlí 1996, og Sólveig Birna, nemi
við Álfhólsskóla, fædd 7. júní
2001. Friðfinnur útskrifaðist frá
Menntaskólanum á Akureyri ár-
ið 1983 og lauk prófi í við-
skiptafræði við Háskóla Íslands
árið 1989. Þá stundaði hann
frönskunám í Lyon í Frakklandi
veturinn 1989-1990. Hann lauk
meistaragráðu í stjórnun heil-
brigðisþjónustu og lýðheilsu
(EMPH) frá Háskólanum í
Reykjavík árið 2010. Friðfinnur
Með hjarta úr gulli, Heart of
Gold. Þegar æxlin í heilanum
virtust vera að taka yfirhöndina
og síminn bað um svör við örygg-
isspurningum þar sem Freddi
var búinn að fikta svo í honum að
hann læstist – og við héldum að
hann myndi ekki neitt – kom
spurningin: Hver var fyrsta plat-
an sem þú keyptir? Ég spurði
Fredda og hann virtist ekki lík-
legur til svars. Eftir smástund
byrjaði hann að raula Heart of
Gold. Ég gúgglaði það – Heart of
Gold var vinsælasta lagið á plöt-
unni Harvest með Neil Young.
Rétt svar! Og við gátum opnað
símann aftur. Heart of Gold vís-
aði veginn.
Hjarta úr gulli – því var hann
sannarlega gæddur. Hann var
mesti gleðigjafi sem varð á vegi
fólks, alltaf hress, alltaf í stuði,
alltaf hrókur alls fagnaðar og
tilbúinn að leiða hópinn í gleði og
söng. Það líkaði öllum vel við
Fredda. Hann talaði ekki illa um
fólk, virti skoðanir þess og var
góður við alla. Hann var frábær
pabbi og besti félagi sem hægt er
að hugsa sér.
Ég er sex árum yngri en
fannst alltaf að við værum jafn-
gamlir. Ég leit upp til hans, vildi
helst alltaf fá að vera með honum
og gerði allt það sama og hann.
Hann var fyrirmynd mín í einu og
öllu. Stóri bróðir minn. Fótbolti,
handbolti, skátarnir, gítarspil,
limrurnar, MA og viðskiptafræð-
in. Ég gerði allt eins og hann.
Sumt lá vel við og annað ekki.
Þótt mér þætti í raun og veru
hundleiðinlegt í skátunum, þá
fannst mér ég verða að taka þátt í
þeim eins og Freddi. Hann leiddi
veginn og ég elti. Ef mig vantaði
góð ráð eða brandara í ræðu, þá
hringdi ég í hann. Hann átti alltaf
eitthvað handa mér.
Það er þyngra en tárum taki
að nú sé hann farinn fyrir fullt og
allt. Hann var á besta aldri og átti
svo margt ógert. Hann var stút-
fullur af hugmyndum og það sem
meira var; hann var ákaflega
duglegur að framkvæma þær. Og
sama hversu framandi þessar
hugmyndir oft hljómuðu, þá var
sannfæringarkrafturinn svo
sterkur að maður trúði alltaf á
þær.
Það er erfitt að sjá fyrir sér
hvernig svo margir fastir punkt-
ar í tilverunni, þar sem Freddi
var miðpunktur, verða í framtíð-
inni. Umhverfið var alltaf betra
ef hann var á staðnum. Tilveran
og lífið léttara. Hann skipti máli
fyrir samfélagið og var duglegur
að bæta það.
Missir okkar í fjölskyldunni og
vina hans er óendanlega mikill en
mestur er hann auðvitað hjá
Berglindi og krökkunum. Við
verðum öll að læra að lifa án hans
og halda minningu Fredda á lofti
með því að vera góð hvert við
annað og láta gleðina og bjart-
sýnina stýra lífi okkar eins og
hann gerði. Hugsum um smitandi
hláturinn og okkur líður betur –
eitt bros getur dimmu í dagsljós
breytt.
Blessuð sé minning Fredda
bróður.
Árni.
Ert þú ekki litli bróðir
Fredda?
Á Akureyri var ég alltaf litli
bróðir Fredda. Það vissu allir
hver hann var. Hann var for-
sprakkinn.
Alltaf boðinn og búinn að að-
stoða fólk í vanda. Sérstaklega ef
halda átti veislu. Það fílaði hann
best.
Hann var stórmeistari í að
njóta augnabliksins. Það skipti
hann engu máli hversu vel eða illa
hann var undirbúinn. Alltaf naut
hann þess og smitaði aðra. Hann
var methafi í því að gleðja aðra.
Hvort sem hann var í réttri tón-
tegund eða ekki. Rétt tóntegund
er aukaatriði. Það vita allir. Rétt
tóntegund er bara fyrir amatöra.
Hann var fyrirliðinn í Perra-
bandinu. Hljómsveit sem við
bræður, Freddi, Árni og Jói, sett-
um saman við stærri og minni til-
efni. Vinir okkar voru stundum í
bandinu, allt eftir því hvað stóð
til. Perrabandið hafði áratuga
reynslu í að koma fram. Aldrei
kom upp tónlistarlegur ágrein-
ingur í bandinu. Aldrei. Jú, utan
einu sinni. Þá fannst frontmann-
inum við hafa gengið of langt í
textagerðinni. Þetta væri of mik-
ill perraskapur. Hann gæti ekki
komið fram þetta kvöldið með
þessa texta. Ég trúði þessu ekki.
Við vorum á hátindi frægðarinn-
ar, aðalskemmtiatriði kvöldsins,
og maðurinn sem kenndi mér á
gítar ætlaði ekki að koma fram
með okkur. Hann sem hafði
kennt mér að spila Í bláum
skugga. Hann kenndi mér að
spila Kodachrome, hann kenndi
mér að spila Help! Hann kenndi
mér allt sem ég kann.
Hann var ábyrgðarmaðurinn á
fyrsta láninu mínu, sem fór í van-
skil.
Kvöldið rann upp og bandið
taldi í. Leiðtoginn sat úti í sal. Við
byrjuðum að spila. Við vorum
óvenjuþéttir þetta kvöld. Við vor-
um með góða vini í bandinu sem
gerðu það enn betra. Freddi
horfði á okkur í smástund. Hann
gat þetta ekki. Hann gat bara
ekki setið úti í sal. Hvað með það
þó að textarnir væru kannski að-
eins of mikið af því góða. Hann
stóð upp og þokaði sér að sviðinu.
Rólega vippaði hann sér upp.
Fyrirliðinn tók um míkrófóninn.
Hann var mættur í sína stöðu.
Náttúrulega.
Nú sit ég hér við eldhúsborðið
heima og set saman nokkrar lín-
ur um stóra bróður minn. Ég finn
svo óþyrmilega fyrir því að geta
aldrei talað við hann aftur. Ég
get aldrei talað við hann um neitt
sem mig langar að gera, gefa út
eða búa til. Hann útilokaði aldrei
neitt. Sá alltaf bara tækifærin. Sá
eitthvað gott í öllum sem hann
hitti. Hann var besti stóri bróðir í
heiminum.
Hann var mitt sumar, vetur,
vor og haust.
Sumardaginn fyrsta 2017,
Tómas Hermannsson.
Elskulegur mágur minn, hann
Freddi, er látinn. Hversu ósann-
gjarnt getur þetta líf verið? Það
hefur greinilega vantað hressan
gítarleikara á himnum.
Þegar ég hugsa um þennan
mikla öðling, sé ég fyrir mér
brosandi andlit, hann með gítar í
hönd uppi á sviði, í stiganum í
Goðabyggðinni eða einhvers
staðar á mannamóti. Alltaf reif
hann upp stemninguna, hvort
sem áhorfendurnir voru þrír eða
þrjú hundruð.
Hann hafði mikla reynslu í
veislustjórn og naut Árni minn
góðs af reynslu stóra bróður. Það
voru ófá símtölin til Fredda bróð-
ur til að athuga hvort hann lum-
aði ekki á góðri sögu eða brand-
ara þegar á þurfti að halda.
Skemmtilegri og jákvæðari
manni hef ég ekki kynnst. Það
hefur verið ótrúlegt að fylgjast
með honum í veikindunum,
hvernig hann hefur tekið húmor-
inn á þetta. Allar skemmtilegu
athugasemdirnar sem hafa komið
frá honum, hvort heldur sem er
heima eða á spítalanum og hefur
fengið okkur og starfsfólkið til að
hlæja. Þessar minningar hafa ylj-
að okkur og kætt undanfarið á
erfiðum tímum.
Ég kom inní fjölskylduna fyrir
nákvæmlega þrjátíu árum. Ég
fann strax að elsti bróðirinn væri
sá sem hinir yngri litu upp til.
Þeir hafa eflaust fengið gleðina
og húmorinn að miklu leyti frá
honum, enda með eindæmum
gaman þegar við komum öll sam-
an og Freddi með sinn smitandi
hlátur hló alltaf hæst.
Hann hefur skipað stóran sess
í lífi okkar Árna. Hann vissi fyrst-
ur af því að við værum að verða
foreldrar. Setti saman bræðra-
bandið í brúðkaupinu okkar, sem
var skipað bræðrum okkar
beggja, spilaði undir fjöldasöng
og hélt uppi stuðinu fram á nótt.
Ógleymanlegur var söngurinn í
þrítugs- og fertugs afmælunum
okkar. Og ekki má gleyma frá-
bærri fjölskylduferð til Ítalíu,
skíðaferð til Austuríkis og
Frakklandsferðinni síðasta sum-
ar. Við höfum alltaf getað treyst
því að stuðið fylgdi Fredda.
Hann var einstaklega hlýr
maður og alltaf að spyrja mig
hvernig ég hefði þó fársjúkur
væri. Hann var bjartsýnn á bata
og ný lyf sem myndu lækna hann
og uppgjöf var ekki til í hans
orðabók. Ég hef verið svo heppin
að geta eytt miklum tíma með
honum undanfarna mánuði, að-
stoðað hann og einfaldlega reynt
að stytta honum stundir með
samveru. Tíminn, allar götur frá
því að komum heim frá Frakk-
landi, þar sem hann var orðinn
fárveikur í lokin, var honum erf-
iður. Þrátt fyrir veikindin reyndi
hann að njóta og taka þátt í lífinu
með okkur. Mætti á fótboltaleiki
og studdi Árna bróður í uppbygg-
ingu á gulu og bláu liði í Reykja-
vík, en hjarta hans sló þó alltaf
með því gula og bláa á Akureyri.
Það er okkur einstaklega dýr-
mætt að hann skyldi vera með
okkur í fermingu Hrafnhildar 2.
apríl. Við vorum ekki viss um
hvort hann gæti komið en hann
var mjög ákveðinn í að mæta. Við
fjölskyldan höfum misst svo mik-
ið, en við munum halda minningu
hans hátt á lofti, taka fram gít-
arinn og syngja saman á góðum
stundum honum til heiðurs.
Ég bið góðan Guð að styrkja
Berglindi og krakkana.
Hildigunnur Smáradóttir.
Freddi frændi er ógleyman-
legur. Hann var alltaf í stuði og
kom öllum í kringum sig í gott
skap. Hann gafst aldrei upp og
var hrókur alls fagnaðar. Við eig-
um fullt af góðum minningum um
hann sem við munum aldrei
gleyma, eins og þegar við fórum
til Ítalíu, Austurríkis og til
Frakklands á EM, öll spilakvöld-
in, matarboðin, söngstundirnar
og svo margt fleira. Við elskum
þig og söknum þín alveg svaka-
lega mikið.
Hvíldu í friði, elsku Freddi.
Mundu mig, ég man þig.
Hrafnhildur og Auður.
Í dag verður einn allra besti
maður sem ég hef kynnst á ævi
minni jarðsunginn. Lífið er ekki
alltaf sanngjarnt og kvaddi
Freddi þennan heim alltof
snemma eftir erfiða baráttu við
krabbamein. Freddi mun alltaf
eiga stað í hjarta mér og allra
sem kynntust honum. Hann var
alltaf í góðu skapi og það var allt-
af gaman að vera í kringum hann.
Í öllum fjölskylduboðum var
hann alltaf aðalmaðurinn, annað
hvort að segja brandara eða með
gítarinn á lofti. Ég naut þerra
forréttinda að fara með honum í
fjölmörg fjölskylduboð og ferðir
bæði innanlands og utan. Allar
minningar mínar, bæði í æsku og
eftir að ég fullorðnaðist sem
tengjast Fredda, eru fullar af
hlátri, gleði og söng en hann var
með mest smitandi og skemmti-
legasta hlátur sem að ég hef
heyrt. Allar keppninirnar á milli
hans og bræðra hans voru alltaf
skemmtilegar og hafa þeir alltaf
gefið sér tíma í gegnum tíðina að
leyfa okkur börnunum þeirra að
vera með. Mér hefur alltaf fund-
ist ég vera heppinn að eiga svona
skemmtilega föðurbræður og hef
ég notið þess mikið að umgangast
þá alla. Freddi var okkur öllum
góð fyrirmynd bæði yngri bræðr-
um sínum og okkur barnabörn-
unum. Ef allir væru jafn jákvæð-
ir, skapgóðir og skemmtilegir og
hann var væri heimurinn betri
staður. Ég mun sakna Fredda
mikið og verður lífið aldrei eins
án hans fyrir okkur öll sem stóð-
um honum næst, en minningin
um hann mun lifa að eilífu í hjört-
um okkar allra.
Hermann Árnason, yngri.
Freddi er dáinn. Ótrúleg og
ömurleg staðreynd sem erfitt er
að kyngja.
Þrátt fyrir að grunur hafi
læðst að okkur um þennan ótíma-
bæra endi var samt eins og tím-
inn hafi stöðvast og minningarn-
ar um góðan dreng hrannast upp
í hugann. Okkur langar með
nokkrum orðum að minnast
Fredda okkar sem lést eftir erf-
iða baráttu við krabbamein.
Freddi hefur verið hluti af
okkar fjölskyldu undanfarin 34 ár
eða frá því að hann og Berglind
systir fóru að rugla saman reyt-
um. Það er óhætt að segja að
koma hans í fjölskylduna hafi
fært öllum gleði því alls staðar
þar sem Freddi var fór saman
gleði og jákvæðni og höfum við
átt fjölmargar góðar samveru-
stundir sem ljúft er að minnast á
þessum tímum. Freddi var ávallt
hrókur alls fagnaðar með gítar-
spili, söng og skemmtilegri fram-
komu hvort sem það var í jóla-
boðum, afmælum eða hverju því
sem fjölskyldan gerði saman.
Fyrst og fremst erum við afar
þakklát fyrir að hafa fengið að
verja stórum hluta af okkar lífi
með Fredda og hann var okkur
öllum traustur og góður vinur
með sérlega góða nærveru.
Tárin renna. Stórt skarð hefur
verið höggvið í fjölskylduna og
við syrgjum einstakan mann en
vert er að muna að við grátum
mest yfir því sem veitti okkur
mestu gleðina. Með léttu skapi og
gamanyrðum tókst honum að
virkja það besta í okkur hinum og
þannig munum við minnast hans.
Við kveðjum með miklum sökn-
uði frábæran félaga og fjöl-
skylduvin og munum halda í
heiðri þeirri gleði og umhyggju
sem hann ávallt sýndi þeim sem
hann var í samskiptum við.
Ég þakka þau ár sem ég átti,
þá auðnu að hafa þig hér.
Og það er svo margs að minnast,
svo margt sem um hug minn fer.
Þó þú sért horfinn úr heimi,
ég hitti þig ekki um hríð.
Þín minning er ljós sem lifir
og lýsir um ókomna tíð.
(Þórunn Sigurðardóttir)
Elsku Berglind systir, Freyr,
Ari og Sólveig Birna. Þótt erfitt
sé að trúa því núna þá mun rofa
til og það er von okkar að birtan
framundan gefi ykkur styrk til
þess að takast á við lífið, hafandi
með í farteskinu einstakar minn-
ingar um mætan, traustan og ein-
staklega frábæran eiginmann,
pabba og vin. Minning hans er
svo sannarlega ljós í lífi okkar
allra.
Hildigunnur, Anna Margrét,
Sveinn og fjölskyldur.
Minn kæri vinur, Friðfinnur,
er fallinn frá.
Friðfinnur var fjölhæfur með
eindæmum. Hann var fjölskyldu-
maður, vinur, íþróttamaður góð-
ur, skáti ávallt skáti, leikari og
hafði mikla ástríðu fyrir þeim
verkefnum sem hann tók að sér.
Síðast en ekki síst var hann ein-
staklega félagslyndur, tók öllum
opnum örmum og eignaðist mikið
af vinum hvar sem hann kom og
var. Ég kynntist Fredda þegar
við vorum rétt að losa fyrsta tug-
inn í Barnaskóla Akureyrar og í
skátunum. Við urðum strax góðir
vinir og þau vináttubönd áttu eft-
ir að styrkjast enn meir á ung-
lingsárunum þegar við vorum
skólabræður í MA, sveitarfor-
ingjar í skátunum og nýliðar í
hjálparsveit skáta. Eins og geng-
ur á þessum árum voru helgar oft
nýttar í skemmtanir og þá var
Freddi hrókur alls fagnaðar,
mættur með gítarinn og spilaði
og söng af mikilli innlifun og dreif
alla með í söng og gleði. Það var
ekki hægt annað en að hrífast
með og taka þátt. Samkomurnar
voru bara hálfar ef Fredda vant-
aði. Þessum eiginleika tapaði
Freddi aldrei og ófáir hafa nýtt
sér það og fengið hann til að
stjórna fundum og samkomum
sem hann gerði alltaf af stakri
snilld, samtvinnaði atvinnu-
mennskuna og gleðina.
Friðfinnur eignaðist góðan
lífsförunaut þegar hann kynntist
Berglindi sinni í MA. Þau stofn-
uðu heimili og áttu saman þrjú
börn. Heimili þeirra endurspegl-
aði lífsskoðanir þeirra um mikil-
vægi samveru fjölskyldunnar og
vina og að njóta augnabliksins.
Elsku Freddi, mér finnst við
hæfi að kveðja þig með texta eftir
uppáhaldshljómsveitina okkar,
texta sem við sungum oft saman
þegar við hittumst og þú spilaðir
undir.
Tætum og tryllum og tækið nú þenjum
í botni eitthvað lengst upp í sveit,
tröllum og tjúttum og tökum svo lagið
í lundi hvar enginn veit.
Allir eru í fínu formi,
enginn nennir neinu dormi
því nóttin er löng þó að lífið sé stutt og
allir fara í sveitarferð.
Allt er fína og enginn vill sýna af sér
sút eða sorg í kvöld,
Konráð og ræna, hani og hæna,
fatt’að hér er gleðin við völd.
Allir eru í fínu formi,
enginn nennir neinu dormi
því nóttin er löng þó að lífið sé stutt og
allir fara í sveitarferð.
Ég mun sakna vinar míns en
hugsa með hlýjum huga til allra
þeirra samverustunda sem við
áttum saman í öllum skátaferð-
unum, í partýunum, á Stuð-
mannaböllunum, í skólaferðalag-
inu á Spáni og þegar við
spjölluðum saman um heima og
geima.
Elsku Berglind og börn, Systa
og Hermann, Árni, Tómas, Jó-
hann og fjölskyldur. Við Halla
sendum ykkur okkar dýpstu
samúðarkveðjur. Megi minningin
um einstaklega góðan dreng
styrkja ykkur í sorginni.
Skúli Jóhannesson.
Þegar vinur er hrifsaður úr
þessu jarðlífi langt fyrir aldur
fram fer ekki hjá því að við velt-
um fyrir okkur tilgangi lífsins. Af
hverju er tilveran stundum svona
grimm og miskunnarlaus? Hvað
er það sem við mennirnir skiljum
eftir okkur þegar við förum? Það
er erfitt að skilja af hverju hann
Freddi vinur okkar þurfti að
kljást við löng og ströng veikindi.
Það er erfitt að meðtaka að hann
Freddi hafi kvatt þetta líf, allt of
fljótt. Hann skilur eftir sig risa-
stórt skarð hjá fjölskyldu, ætt-
ingjum og vinum. Kannski skilj-
um við fyrst og fremst eftir okkur
minningar þegar við hverfum á
braut, minningar hjá þeim sem
við göngum með í gegnum lífið.
Þegar hugurinn byrjar að jafna
sig eftir mesta áfallið við fráfall
Fredda þá finnur maður svo vel
að hann skildi eftir sig hafsjó
góðra minninga. Með lífsgleði
sinni, æðruleysi, hnyttni, ein-
stakri frásagnargáfu og tónlist-
arhæfileikum smitaði hann sífellt
út frá sér gleði og ánægju.
Við vorum svo heppin að kynn-
ast Fredda og Berglindi fyrir 32
árum. Strax þá myndaðist mikil
og einlæg vinátta. Vinátta sem
hefur allar götur síðan lagt inn í
minningabankann ótal ánægju-
legar samverustundir. Upp í hug-
ann koma ferðalög hér heima
sem erlendis, matarboð og nota-
legar kvöldstundir yfir glasi af
Friðfinnur
Hermannsson
HINSTA KVEÐJA
Við bræður viljum minn-
ast kærs vinar og sam-
starfsfélaga.
Þér ég þakka
vináttu og góðar stundir
Hlýja hönd og handleiðslu,
okkar stundir saman.
Bjartar minningar lifa
ævina á enda.
(Hulda Ólafsdóttir)
Hafðu þökk fyrir allt og
allt.
Þínir vinir,
Gunnar Alexander og
Ólafur Ólafssynir.