Fréttablaðið - 23.12.2017, Blaðsíða 74

Lísaloppa og Róbert voru
að skreyta jólatréð og
skemmtu sér konunglega
við það. Hlóðu á það öllu
því fallega sem þau
langaði til. „Þetta nnst
mér nú allt of skreytt
jólatré,“ sagði Kata. „Ég
meina, hvað eru eiginlega
margar rauðar kúlur á
þessu tré? Eða kerti?“
Konráð byrjaði að telja
og varð að viðurkenna
að þær væru ansi margar
kúlurnar og kertin. „Þetta
er allt of mikið skraut, og
þarna er leikfangabangsi.
Og hvað er þessi mús að
gera þarna? Er hún líka
skraut?“ bætti hún við
stórhneyksluð. „Svona,
svona,“ sagði Lísaloppa.
„Hvar er jólaandinn Kata
mín. Þú þarˆ ekki alltaf
að hafa allt á hornum
þér. Reyndu frekar að
njóta jólanna.“ Kata
horfði smástund þögul
á tréð. „Já, kannski, en þið
verðið að viðurkenna að
þið vitið ekkert hvað þið
eruð búin að setja margar
rauðar kúlur á tréð.“ Það
urðu þau að viðurkenna.
Þær voru jú orðnar ansi
margar. Og hvaðan kom
þessi mús?
Konráð
á ferð og ugi
og félagar
281
Getur þú talið allar rauðu jólakúlurnar og kertin? Og hvar er nú bangsinn og músina?
?
?
?
Lausn á gátunni
sextán jólakúlur og tíu kerti ?
Ó, hve dýrleg er að sjá
alstirnd himinfesting blá,
þar sem ljósin gullnu glitra,
glöðu leika brosi' og titra
:,: og oss benda upp til sín. :,:
Nóttin helga hálfnuð var,
huldust nærfellt stjörnurnar,
þá frá himinboga' að bragði
birti' af stjörnu', um jörðu lagði
:,: ljómann hennar sem af sól. :,:
Þegar stjarna' á himni hátt
hauður lýsir miðja' um nátt,
sögðu fornar sagnir víða,
sá mun fæðast meðal lýða,
:,: konunga sem æðstur er. :,:
Vitringar úr austurátt
ei því dvöldu', en fóru brátt
þess hins komna kóngs að leita,
kóngi lotning þeim að veita,
:,: mestur sem að alinn er. :,:
Stjarnan skær þeim lýsti leið,
leiðin þannig varð þeim greið,
uns þeir sveininn fundu fríða.
Fátæk móðir vafði' hinn blíða
:,: helgri' í sælu' að hjarta sér. :
Stefán Thorarensen
Jólalagið
Kjötkrókur kom til byggða í nótt
en þegar hann var á leiðinni upp til
fjalla á ný í hellinn sinn í Dimmu­
borgum rakst blaðamaður krakka­
síðunnar á hann. „Það er svo gaman
að koma og gleðja öll börnin,“ sagði
kappinn kátur í bragði.
Hann hafði náð sér í þrjú læri en var
ekki viss um það fjórða, hélt jafnvel
að það væri eitthvað fyrir vegan­
ætur. „Ég komst í kjötbirgðirnar hjá
Bændahöllinni. Ólafur Helgi yfir­
kokkur þar er úr Mývatnssveit og
hann setur lykilinn að kjötskápnum
alltaf á sinn stað. Ég hef fylgst lengi
með honum Óla mínum,“ segir
Kjötkrókur.
Sumir krakkarnir í borginni skildu
eftir smá kjötbita handa kauða sem
hann var ánægður með. Þannig
fékk hann smá kjötflís í Hlíðunum
frá Matthíasi og Svanhildi en einnig
höfðu þau Elsa og Jói á Dalvík skilið
eftir væna flís af feitum sauð. Enda
Jóhann hálfgerður sauður sjálfur.
„Hann fékk líka kartöflu í skóinn,“
segir hann og hlær. „Flest börnin
hafa verið mjög stillt á árinu en
sum eru reyndar svolítið mikið í
símanum og spjaldtölvunum. Það
getur ekki verið hollt. Ég man hvað
Bjarni Ólafur og félagar, sem ég
þurfti að fylgjast mikið
með þegar þeir voru
yngri, voru duglegir
að leika sér úti.
Núna sé ég að
nokkrir gamlir
vinir, sem
ég
þurfti að gefa kartöflu í skóinn, eru
komnir með börn og þau eru sem
betur fer stilltari en foreldrar þeirra.
Ég get tekið fjölmörg dæmi.
Matthildur og Kolfinna í Norðlinga­
holtinu til dæmis. Pabbi þeirra fékk
nú yfirleitt kartöflu í skóinn enda
vandræðagemsi af bestu gerð. En
þær eru alveg dásamlega dásamleg­
ar og ég þarf aldrei að hafa áhyggjur
af þeim.“
Í gamla daga voru jólasveinarnir á
Íslandi hinar mestu barnafælur og
yfirleitt klæddir í tætt og luraleg
föt með stóra gráa húfu. Sem betur
fer hefur Grýla orðið betri í sauma­
skapnum og er trúlega komin með
overlock­vél. Núna eru þeir yfirleitt
í fallegum rauðum fötum og góðum
stígvélum.
Kjötkrókur segir að honum verði
aldrei kalt í þessum nýja galla þó
ekkert komi í staðinn fyrir íslensku
ullarpeysuna. „Mamma er nánast
hætt að prjóna allt á okkur. Hún
saumar allt.
Ég kann samt alltaf best að meta
prjónaða vettlinga og ullarsokk­
ana. Þeir eru svo hlýir og ekkert
gervi neitt. Bara alvöru íslenskt og
andar svo vel. Það kemur engin
táfýla. Finndu bara,“ segir hann
ákveðinn og rekur tærnar í andlitið
á blaðamanni. Það vottast hér með
að lyktin var ekkert svo slæm.
Kjötkrókur er kátur kraftakarl
en hann segist halda sér við
með því að lyfta steinum og
grjóti sem finna má í Dimmu­
borgum. Hann hefur ekk­
ert breyst varðandi
smekk á hangikjöti en
hann segist ætla að
borða vel og mikið
um jólin. Auka­
kílóin fara svo
bara í janúar­
mánuði þegar
hann ætlar að
hreyfa sig meira –
eins og allir aðrir.
Það er alveg ljóst að
hann kann vel við sig
í sviðsljósinu og kann fjöl­
margar sögur af sjálfum sér og
ævintýrum sínum. Þeir eru
margir skemmtilegir jóla­
sveinarnir en Kjötkrókur
hefur alltaf verið í sérstöku
uppáhaldi.
Hress og
kátur
Kjötkrókur
Ó, hve dýrleg er að sjá
Kjöt­
KróKur sá
tólfti Kunni á
ýmsu lag. Hann
þrammaði í sveit­
ina á þorláKs­
messudag.
2 3 . d e s e m b e r 2 0 1 7 L A U G A r d A G U r54 H e L G i n ∙ F r É T T A b L A ð i ð
krakkar
2
3
-1
2
-2
0
1
7
0
4
:1
8
F
B
0
9
6
s
_
P
0
7
4
K
.p
1
.p
d
f
F
B
0
9
6
s
_
P
0
7
1
K
.p
1
.p
d
f
F
B
0
9
6
s
_
P
0
2
3
K
.p
1
.p
d
f
F
B
0
9
6
s
_
P
0
2
6
K
.p
1
.p
d
f
A
u
to
m
a
tio
n
P
la
te
re
m
a
k
e
: 1
E
9
8
-9
B
2
4
1
E
9
8
-9
9
E
8
1
E
9
8
-9
8
A
C
1
E
9
8
-9
7
7
0
2
7
5
X
4
0
0
.0
0
1
8
A

F
B
0
9
6
s
_
2
2
_
1
2
_
2
0
1
C
M
Y
K