Víkurfréttir - 16.12.2004, Blaðsíða 47

VÍKURFRÉTTIR Jólablað 1 I 51. TÖLUBLAÐ 2004 I FIMMTUDAGURINN 16. DESEMBER 2004 I 47
henni. Smám sam an lægði all an grát, þögn lagð ist yfir
og máfarn ir flugu hljóða laust hjá. Paul de Willim gekk
í átt að mæðg un um. Jón þok aði sér einnig nær þeim
og heyrði þeg ar stúlk an bað móð ur sína að fara ekki
frá sér. „Það geri ég ekki,” sagði kon an. „Aldrei?” spurði
telp an. „Nei, aldrei,” svar aði móð ir henn ar um leið og
de Willim bað hana að gjöra svo vel að ganga þeg ar í
stað um borð aft ur. Kon an horfði á hann ang istar full
og sagð ist ekki geta yf ir gef ið stað inn án telpunn ar
sem mætti ekki fara af því hún væri í eigu slátr ar ans
og hefði ver ið skírð til Allah og héti Za hra. „Þú hef ur
ver ið leyst og ég á rétt á ...” sagði de Willim en lauk ekki
setn ing unni, held ur horfði á kon una og spurði hana að
nafni. Hún hristi höf uð ið og þagði. De Willim end ur tók
spurn ing una og eft ir vænt ing ar fulla þögn sagði kon an:
„Ég man það ekki!” Jón Ás bjarn ar son var þá kom inn
þar al veg að og sagði eitt hvað í hálf um hljóð um við de
Willim. Í sama mund heyrð ist sagt úr þvög unni:
„Hún hef ur löngu týnt nafn inu!”
Önn ur rödd bætti við upp lýs ing um og sagði:
„Heit ir samt Þóra og er úr eyj unni.”
De Willim bað kon una að fá sér pass ann. Hún horfði á
hann og virt ist ekki skilja hvað hann sagði. Þá viku tvær
kon ur sér að henni og hvöttu hana til að vera um kyrrt;
hún fengi áreið an lega að starfa áfram hjá sín um gamla
patrón. Þá fór hún að gráta og sagði með ofsa: „Aldrei
aft ur,” og de Willim féllust hend ur og spurði einskis
frek ar. Í því gekk Stulli til Jóns og sagð ist skyldu taka
ábyrgð á kon unni, „ásamt með henni Ástríði minni en
þær eru þre menn ing ar í móð ur ætt ina og sérðu ekki
hvað þær eru smá bein ótt ar báð ar tvær og hafðu ekki
áhyggj ur af því og ég skal fá papp ír inn hjá henni ef ég
má.” Jón kink aði kolli og Stulli gekk til kon unn ar og
sagði henni að hætta þessu voli, „og fáðu mér bréfsnifs ið
sem frels ar inn lét þig hafa þarna áðan svo að þú kom ist
í hús hjá mér og henni frænku þinni og svona nú!”
Kon an hætti að gráta, mændi á hann og sagði: „Er
þetta ekki hann Stulli Jóns henn ar Helgu úr Kleif inni?”
Telp an sagði eitt hvað í eyra móð ur sinn ar og laum aði
smárri hendi nið ur á milli brjóst anna á henni, dró upp
pass ann, rétti hann að Stulla og sagði: „Hún geym ir
allt þarna, hún mamma.” Stulli lét de Willim hafa vega-
bréf ið. Hann rýndi í það, sagði: „Tora, já,” sner ist á hæli
og fór inn fyr ir arabam úr inn. Stulli vís aði mæðg un um
til Ástríð ar sem sagði: „Æji, Þóra mín, svona fór um
sjó ferð þá,” og bætti við í sömu andrá: „Við þvo um úr
fat inu telpunn ar, ojá já!” Það var ekki laust við að feg-
ins svip ur færð ist yfir and lit ið á Jóni Stulla syni þeg ar
hann setti hvolp inn í fang ið á þeirri stuttu jafn skjótt og
móð ir henn ar lét hana nið ur því kon an hafði þörf fyr ir
að faðma Ástríði frænku sína og snökta með henni litla
stund.
Eft ir þetta varð ekk ert samt við höfn ina aft ur.
Það sett ist tregi í loft ið, fólk tal aði sam an í hvísl ing um
og hreyfði sig með var úð. Hljóð færa leik ar arn ir drógu
sig í hlé, kaup menn irn ir felldu sölu borð in, vasa þjófarn ir
flétt uðu sam an fing ur og fóru upp í bæ inn að leita nýrra
miða og de Willim nefndi nöfn þeirra fáu sem eft ir voru
af leys ingj un um þar á bryggj unni lág um rómi þeg ar
hann kall aði þá til sín en hafði nokkru hærra og gætti
feg in leika í rödd inni þeg ar hann sagði út yfir hóp inn:
„Fjöru tíu og níu og einn af,” og bætti svo við inn í
lágskvaldr ið: „All ir far þeg ar komn ir um borð nema ég.”
Sam stund is fóru nokkr ir skip verj ar upp á land gang inn
og tóku að velta vatns tunn um um borð og menn frá
skips höndl un Súl in í us ar Kost as hand löng uðu varn ing
til toll varð anna sem fylgd ust með því að ekk ert færi yfir
stokk inn ann að en það sem leyfi var fyr ir.
Undra eyj an er fyrsta bók í bóka flokki um Ella eld flugu og vini hans. Bók in er ætl uð yngri börn um.
Hún veit ir börn um tæki færi til að læra nokk uð um
um ferð ar regl ur og um leið geta þau leik ið sér með lím-
mið ana og flutt þá til svo oft sem þau vilja.
Bók in er prent uð hjá Guten berg og er nýj ung í
prent un á Ís landi. Ekki hef ur áður ver ið prent uð hér á
landi lím miða bók þar sem prent að er á “static” papp ír
og stöns uð út flók in form sem fest ast við síð urn ar.
Verk efn ið Elli eld fluga og vin ir var opn að á Net inu í
nóv em ber 2002. Það hef ur hlot ið öra þró un, t.d. eru
í fram leiðslu níu sjón varps þætt ir sem byggð ir eru á
þem um Eld flug unn ar. Einn þátt ur hef ur þeg ar ver ið
sýnd ur á RUV.
Það er Eld flug an út gáfa og RUV sem standa að sjón-
varps þátt un um.
Eins og fyrr seg ir er Undra eyj an fyrsta bók sinn ar
teg und ar á Ís landi. Þeg ar er byrj að að vinna að næstu
bók og mark aðs setn ing á projekt inu Elli eld fluga og
vin ir er haf in í öðr um lönd um.
Eld flug an út gáfa mun fljót lega gefa út barnakilj ur;
æv in týri fyr ir yngri börn, sem byggja á ís lenskri þjóð-
trú. Í klilj un um er lögð áhersla á þrosk andi mál far,
for varn ir og van líð an barna sem eiga und ir högg að
sækja vegna for dóma for eldra á vin um þeirra.
Til kynn ing frá Ella eld flugu:
Elli eld fluga tel ur mikla nauð syn á að kenna ís-
lensk um börn um um ferð ar regl ur og skil ur að allt
náms efni verð ur að vera skemmti legt og fært fram á
for send um barna.
Ella kall in um finnst líka nóg kom ið af of beldi og vill
alls ekki hafa neitt slíkt í sín um bók um né held ur í
sjón varps þátt um. Hon um finnst hrað inn í þjóð fé lag-
inu allt of mik ill og tel ur hann óholl an and leg um
þroska barna. Elli eld fluga vill að börn fái þrosk andi
skemmti efni til að lesa og horfa á í sjón varpi. Svo
vill hann koma því til skila að inn an skamms verð ur
spurn inga leik ur inn og verk efn in aft ur að gengi leg á
www.eld flug an.is
Út gef andi: Eld flug an út gáfa
Hönn un & teikn ing ar: Kári Gunn ars son
Saga: Unn ur Mar ía Sól munds dótt ir
Elli eldfluga og
Undraeyjan
„Mamma! Hvar
ertu, mamma?”
Enn einu sinni þagn-
aði skar inn.
Grát andi orð telpunn ar
héngu yfir og virt ust ekki
geta hætt að hljóma. Þau
smit uðu út frá sér. Ástríð ur Fúsa dótt ir
sem stóð þar skammt frá Jóni og hall aði
sér upp að Stulla Jóns syni fór að skæla,
síð an marg ar kon ur og börn og karl menn
sugu upp í nef ið. Anna Jaspars dótt ir
gekk til og reyndi að hugga telpuna.