Víkurfréttir - 06.01.2005, Síða 12

12 VÍKURFRÉTTIR Á NETINU I www.vf.is I LESTU NÝJUSTU FRÉTTIR DAGLEGA!
Þau ólust upp nánast á sömu torfunni. Innan við 500 metr ar eru á
milli æskuheimilanna í Kefla-
vík. Þau urðu samt ekki vör
við hvort annað fyrr en í fram-
haldsskóla enda hann þremur
árum eldri, fæddur 1962. Þau
hafa bæði meistaragráðu frá
Bandaríkjunum og láta málin
til sín taka hvert á sínu sviði.
Axel er með MA í stjórnmála-
fræði en Guðný MSc í ráðgef-
andi sálfræði. Axel varð m.a.
Íslandsmeistari með Keflavík
og KR í körfubolta. Hann lék
með landsliðinu auk þess að
þjálfa drengjalandsliðið í körfu-
bolta um tíma. Guðný hefur
ekki verið eins mikið út á við
og fas hennar einkennist af
yfirvegun og hæversku. Hún
hefur þó ekki skorast undan
samfélagslegri ábyrgð og tekur
virkan þátt í foreldrasamstarfi.
Hún hefur aðallega haldið sig
á húmaníska sviðinu en var
liðtæk í handboltanum í yngri
flokkunum hjá ÍBK. Þau hjón
eiga tvö börn, Fríðu 9 ára og
Egil 6 ára.
Þó Fríða hafi nú búið í Ásland-
inu í rúm 2 ár og æft fimleika
hjá Björkunum og Egill karate
hjá Haukum segist hún halda
með Keflavík í körfunni því þeir
séu bestir í öllum heiminum.
Þau hjónin segja að umgjörðin í
kringum allt íþróttastarf í Hafn-
arfirði sé til fyrirmyndar. Mikil-
vægt er að börnin hafa eignast
góða leikfélaga og vini í hverf-
inu og þeim líður vel í Áslands-
skóla.
Guðný segir að það hafi verið ný-
stárleg skólastefna og hugmynda-
fræðin í kringum Áslandsskóla
og leikskólann Tjarnarás sem
hafi aðallega laðað hana að
hverfinu í fyrstu. Fríða er 9 ára í
4-HUG í Áslandsskóla en bróðir
hennar Egill sem er í 1-SP er
sofnaður þegar blaðamann
ber að garði. Sú stutta segir að-
spurð að aðalmunurinn á því að
búa í Áslandinu eða Ameríku
sé veðrið og þær mæðgur rifja
upp hversu léttklæddar þær
voru oft þegar fjölskyldan bjó á
Manhattan. Upp úr því spinnast
umræður um allt það hafurtask
sem getur fylgt fjölskyldunni nú
til dags. “Í Ameríku leigja menn
bara geymslupláss. Svo einfalt er
það,” segir Axel.
Frá Ameríku í Áslandið
En hver er aðalmunurinn á því
að búa í Bandaríkjunum eða
Hafnarfirði?
“Við erum nú í svipaðri hæð
yfir sjávarmáli,” segir Axel bros-
andi. “Við bjuggum á 18. hæð á
Manhattan en erum hér í hæstu
hæðum Hafnarfjarðar svo að
því leyti til er ekki mikill munur
en mannlífið er öðruvísi. New
York er hin eina og sanna heims-
borg með öllum sínum kostum
og göllum. Mesta breytingin við
að koma til Íslands hafði með
börnin að gera, þar fóru þau ekk-
ert ein, hvorki í skólann, á leik-
völl né í næsta hús og var aldrei
sleppt úr augsýn. Annars var
ótrúlegt hvað við vöndumst því
fljótt. Það að vakta þau í sífellu
varð bara hluti af lífsstílnum.
Það er gaman að segja frá því
að eitt sinn er við komum heim
til Keflavíkur um jól og vorum
niðri í bæ á Þorláksmessu sagði
Fríða dóttir okkar sem þá var 5
ára: “Getum við ekki farið heim,
það er svo mikið af fólki hérna.”
Að þessu hlógum við mikið
komandi úr mannmergðinni á
Manhattan. En þar víkja menn
fyrir þeim sem þeir mæta.”
Á áberandi stað í stofunni eru
innrammaðar tvær forsíður
úr New York Times. Önnur er
forsíðan 12. september 2001,
daginn eftir hörmungarnar í
New York árið 2001 þegar turn-
arnir tveir hrundu í aðeins
1500 metra fjarlægð frá heimili
þeirra á 32. stræti og 3. breið-
götu. Axel starfaði þá hjá Fasta-
nefnd Íslands hjá Sameinuðu
Þjóðunum. Skrifstofa hans var
aðeins fjær eða á 49. stræti á
36. hæð. “Úr þessari hæð hafði
maður gott útsýni og sá afleið-
ingarnar frá öðru sjónarhorni
en af götunni.”
Guð ný var heima með son
þeirra Egil en Fríða nýfarin í
skólann þegar ósköpin dundu
yfir og horfði út um eldhúsglugg-
ann á seinni turninn hrynja.
Axel er minnisstætt þegar hann
fór að sækja Fríðu í skólann
þennan dag að hann sá fólk
hlaupandi um allt og margir
voru grá ir af steypuryki og
nokkur tryllingur í gagni. “Það
var mikil lífsreynsla að vera í
slíkri nálægð við þennan hörm-
ungaratburð. Í dag skil ég ekki í
mér að hafa ekki tekið meira af
myndum af þessu,” segir Guðný
og tekur upp myndaalbúm sem
við skoðum saman. “Við vorum
bara svo dofin. Á næstu vikum
eftir árásina mátti sjá strætis-
vagnaskýli, veggi og grindverk
þakin myndum af týndu fólki
sem ættingjar höfðu hengt upp
og var það átakanleg sjón.”
Stutt frá heimili þeirra var New
York University spítalinn sem
var einn af móttökustöðunum
fyrir slasaða. Víða voru litlar
slökkvistöðvar þar sem mikið
gekk á fyrstu dagana. Á einni lít-
illi stöð næst heimili þeirra dóu
næstum allir slökkviliðsmenn-
irnir sem þar höfðu starfað við
björgunarstörf í turnunum.
Vil helst búa þar
sem ég get týnst
Hvað kom til að þið völduð Ás-
landshverfið?
“Þeg ar kom að því að við
flyttum til Íslands fór ég heim
að leita að húsnæði og Áslands-
hverfið varð fyrir valinu aðal-
lega vegna skólans og leikskól-
ans,” segir Guðný. “Fríða hafði
verið í Montessori skóla og ég
leitaði að skóla með svipaða
hugmyndafræði. Um Áslands-
skóla léku fersk ir vind ar á
þessum tíma og ég heillaðist af
skólastefnunni þar. Það hafði
líka mikið að segja að ensku-
kennsla hófst í 1. bekk og ég
taldi að það myndi hjálpa börn-
unum að halda við tungumál-
inu. Ég varð því fyrir miklum
vonbrigðum þegar skólamálin
tóku óvænta stefnu og Íslensku
Menntasamtökin hættu rekstri
skólans og síðar leikskólans.
Þrátt fyrir það erum við ánægð
Axel Nikulásson og Guðný Reynisdóttir fluttu til Hafnarfjarðar
eftir dvöl erlendis
Þetta er eins og
sveit í borg
Axel Nikulásson og Guðný Reynisdóttir ásamt börnum sínum, Fríða 9 ára og Egill 6 ára.
Mér finnst kostur
við hverfið að mikið
er um fjölskyldufólk
og fólk virðist hafa
svipaðan bakgrunn.
Margir hafa verið
erlendis í námi en
auðvitað erum við
öll nýbúar í hverfinu,
hér í fjallinu. En þar
sem við búum kemst
maður ekki hærra og
við erum steinsnar
frá Vörðunni.
Er húmar að kveldi fullveldisdagsins tek ég hús á einni af þeim
fjölmörgu fjölskyldum af Suðurnesjum sem búa í Áslandinu í
Hafnarfirði, nánar tiltekið í Kríuási 47. Þetta eru Axel Nikulásson
sendiráðunautur í Utanríkisráðuneytinu og Guðný Reynisdóttir
skólaráðgjafi á Fræðsluskrifstofu Reykjanesbæjar og formaður
foreldraráðs Áslandsskóla. Þau ákváðu að setjast að í Hafnarfirði
eftir að hafa búið erlendis í 5 ár. Þau hjónin telja það hafa verið
rétta ákvörðun að setjast að í Hafnarfirði og þó þau flytji aftur af
landi brott, sem fylgir starfi Axels, þá eiga þau alveg eins von á því
að koma þangað aftur.
S U Ð U R N E S J A N Ý L E N D A N Í Á S L A N D I Í H A F N A R F I R Ð I