Læknablaðið - 01.03.2017, Síða 31

LÆKNAblaðið 2017/103 139
U M F J Ö L L U N O G G R E I N A R
senn. Vissi svo sem ekki hvað gekk að mér,
var helst farinn að hallast að hvítblæði eða
öðrum slíkum miður skemmtilegum hlut-
um sem orsök fyrir þessu mikla þróttleysi.
Það var svo í lok apríl sem ég ákvað að
fara í göngu á Móskarðshnúka, hafði oft
gengið þar upp og ekki þótt mikið mál.
Þarna varð ég hins vegar lafmóður og átti
erfitt með að skila mér upp. Næsta dag
pissaði ég svörtu og var með slæmar harð-
sperrur í fótum. Ég dreif mig í blóðprufu
og reyndist með CK upp á 6500 (CK =
kreatínín kínasi, vöðvaensím sem hækkar
í blóði við vöðvaskemmdir). Þá fór ég að
velta fyrir mér hvað væri eiginlega í gangi.
Hugsanir mínar beindust fljótlega að ný-
legum framkvæmdum á stofunni minni.
Ræddi við yfirlækni stöðvarinnar Gunnar
Inga Gunnarsson sem tók málið strax föst-
um tökum.
Ert þú þessi viðkvæmi?
Við fengum fund með fulltrúa stjórnar
heilsugæslunnar. Sá fundur byrjaði á
þessum orðum frá viðkomandi stjórnanda:
„Ert þú þessi viðkvæmi? Eigum við ekki
að pakka þér inn í bómull og færa þig á
Heilsugæsluna í Grafarvogi?“ Það lá því
fyrir að ekki yrði um mikinn stuðning að
ræða frá æðstu stjórn Heilsugæslunnar.
Gunnar Ingi ákvað að hafa samband við
Vinnueftirlitið sem kom fljótt, gerði úttekt
á stöðinni og lokaði að því búnu öllum
rýmum heilsugæslunnar sem sneru í suð-
ur, enda rakaskemmdir í öllum þeim rým-
um, þó í mismiklum mæli væru.
Heilsugæslan flutti í bráðabirgðahús-
næði og svo 1. desember 2008 í nýtt flott
húsnæði í Hraunbæ. Ástand mitt batnaði
smám saman eftir þetta, hratt í byrjun en
það tók samt um tvö ár áður en ég varð
eins og ég þekkti mig áður.
Ýmsir aðrir starfsmenn stöðvarinnar
höfðu lengi kvartað um ýmis óþægindi í
loftvegum og tíðar öndunarfærasýkingar.
Þeir löguðust líka eftir flutning úr hús-
næðinu. Ég fann hins vegar aldrei fyrir
neinum ofnæmis- eða öndunarfæraein-
kennum. Það var sett upp sporagildra á
skrifstofunni minni en ekkert sérstakt
kom út úr því. Ekki voru teknar ræktanir
undan gólfdúknum.
Fljótlega var ákveðið að ástand hús-
næðisins hefði ekkert haft með ástand mitt
eða annarra á stöðinni að gera. Ég nennti
ekki að standa í einhverju veseni með
þetta, var dauðfeginn að vera sloppin út úr
þessu aðstæðum. Seinna um sumarið fór
ég í rannsóknir á Landspítala. Ekkert kom
út úr þeim nema að ég væri með mótefni
í blóði við aspergillus somatic en það mun
vera algengur sveppur í norskum skógum.
Ég hafði búið í Noregi í 5 ár í sérnáminu
og engin leið var að segja hvar ég hefði
komist í kynni við þann svepp.
Ég veit ekki enn í dag hvað kom fyrir
mig, eftir á held ég helst að ég hafi verið
með loftfirrta öndun þessa mánuði en hún
veldur mjólkursýrumyndun og þar með
stífna vöðvar upp. Hvort þetta var tauga-
eitur frá myglugróðri eða límið sem notað
var til að líma niður dúkinn veit ég ekki. Í
það minnsta voru engar breytingar í mínu
umhverfi á þessu tímabili aðrar en þær
að þessi nýi dúkur var límdur yfir þann
gamla og rakinn lokaður betur inni.“
Margskonar einkenni
Þessi frásögn gæti verið reynsla margra
en kannski ekki. Það er nefnilega svo að
einkennin geta verið afar mismunandi frá
einum sjúklingi til annars. Gunnlaugur
fann hvorki fyrir ofnæmis- eða öndunar-
færaeinkennum en margir finna fyrir í
öndunarfærum, einkum ef þeir hafa áður
glímt við astma eða aðra lungnasjúkdóma.
Svo virðist sem myglan og rakinn fram-
leiði eiturefni og örverur sem geta ráðist
á öll helstu líffærakerfi mannsins. Sum-
um líður eins og þeir séu með endalausa
flensu með öllum hennar einkennum, aðr-
ir verða móðir, síþreyttir og orkulausir og
enn aðrir glíma við endurteknar sýkingar.
Til þess að fyrirbyggja allan misskiln-
ing eru læknarnir 6 sem lentu í þessum
hremmingum á besta aldri, stunduðu allir
virka útivist og líkamsrækt og höfðu ekki
kennt sér meins áður. Kristín sagði að
henni hefði aldrei orðið misdægurt vegna
Mynd tekin á málþingi á Læknadögum
í Hörpu í janúar. Kristín Sigurðardóttir
bráðalæknir er í ræðustóli, en við pallborðið
sitja Magnús Gottfreðsson lyflæknir og
ritstjóri Læknablaðsins, Kristín Jónsdóttir
yfirlæknir á kvennadeildinni og Gunn-
laugur Sigurjónsson heilsugæslulæknir.
– Myndina tók Sigurður Björnsson krabba-
meinslæknir á símann sinn.
Í greininni er vitnað í Baldur Grétarsson
verkfræðing sem veiktist vegna myglu og
rakaskemmda á vinnustað sínum en hefur
náð heilsu aftur. Hann lýsti líðan sinni í litlu
ljóði sem hann nefnir
Þá og nú:
Þá var ég ...
myglandi
kafnandi
liggjandi
sofandi
hverfandi
deyjandi
Nú er ég ...
andandi
standandi
gangandi
vonandi
brosandi
lifandi