Ljósið - 15.05.1917, Side 28

26
L J Ó SIÐ
Því ei neita mætir menn,
margur ýkja kunni.
Blessuð læra börn vor enn
bull úr ritningunni.
Að hneyksli slíku’ eg hlegið get,
hrindi því með orðum.
Drottinn át af kálfi ket,
kökur líka forðum!
Sjálfur áttu söguna;
sízt er það neinn heiður!
Forni guðinn Gyðinga
glímdi við mann reiður!
Fór úr liði fóturinn;
frá því greinir saga.
111 bar Jakob örkumlin
alla sína daga.
Jakob varðist líkt og ljón
lífs á velli breiðum.
Bóndinn ekki féll á frón
fyrir guði reiðum.
Skáld mynduðu Fjalarsfley;
Fróðagull var malað.
í heimi þektum höggormsgrey
heíir aldrei talað!
Að lýðnum, klerkar! Ijúgið þið.
Lygin er til kvala.
Aldrei hefir almættið
ösnu látið tala!
Ritningu ég rengja skal, —
ritning gamla þekki.
• /