Ljósið - 15.05.1917, Síða 52

50
LJÓSIÐ
INy bannlög.
Einkunnarorð:
Hvað gerir það, þótt vér seiðum,
karla börn og kerlinga,
fyrst Rögnvaldur seiðir,
Haralds mögur á Hörðalandi.
Það virðist vera fullkomlega þarft, að vort fámenna
þjóðfélag fengi ný, kristileg bannlög.
En þau kristilegu bannlög koma seint, jaínvel aldrei,
frá veraldlega sinnuðum valdhöfum þjóðar vorrar, ekki
heldur frá þeirri svo kölluðu andlegu stétt. Það er marg-
sannað með margra alda reynslu, að ríkið og kirkjan
hafa framið og fremja enn lögbrot á smælingjum, óvit-
um, sem þora ekki að bera sig á móti þessum dramb-
látu, lærðu tröllum hinnar svo kölluðu siðmenningar,
sem hefir skapað og skapar enn ójöfnuðinn og fátækt-
ina i þessum natnkristna heimi.
Vorir háttvirtu þjóðfulltrúar hafa barið það i gegn á
pappírslöggjöf, er staðfest var af dönsku konungsvaldi,
að land vort er talið frjálst smáríki, laust frá herskyldu-
lögum.
En hvað gagnar slíkt nú, þegar stórþjóðirnar berast
á banaspjólum. Vér erum sama sem i úlfakreppu. Ekki
getur danska ríkið varið sig. Það er eins og hádönsk
valska, mökuð í kúasmjöri og ekta dönsku brennivíni.
Þessi mentaða danska rotta er dauðhrædd og ráða-
laus. Þýzka ljónið og drambláti bolinn brezki banna
dönsku mömmu frelsishreyfingar. Danskir stórgróða-
menn ná og fá ekki að græða á viðskiftum við þýzka
ríkið, því að biblíu-kristindómur ríkis og kirkju Eng-
lendinga i Lundúnaborg vill kúga og svelta þýzka ríkið
til undirgefni við sig.
Nítján alda gamall kristindómur, fluttur um heiminn
og boðaður af óteljandi trúboðum með mismunandi
skoðunum, er ekki búinn að kristna neina smáþjóð í
heiminum.