Dagblaðið Vísir - DV - 04.05.2018, Síða 40

40 fólk - viðtal 4. maí 2018
kvöld. Lögreglan beið eftir skip-
inu á bryggjunni og fjórir rann-
sóknarlögreglumenn, sem kvadd-
ir voru til frá Reykjavík, og einn frá
Akureyri stigu um borð til að rann-
saka vettvang og yfirheyra skip-
verjana. Með þeim í för var Þór-
oddur Jónasson héraðslæknir.
Fyrst um sinn mátt enginn fara frá
borði nema með sérstöku leyfi en
síðar voru yfirheyrslurnar færðar
yfir á lögreglustöðina á Akureyri.
Þegar líkin voru flutt úr skipinu
stóð áhöfnin heiðursvörð á aft-
urþiljunum. Þau voru síðan flutt
með flugi til Reykjavíkur daginn
eftir.
Starði út í loftið og keðjureykti
Sjódómur á Akureyri tók málið til
meðferðar þriðjudaginn 8. janúar
og reynt var að skilja verknað Jóns.
Hann hafði unnið hjá Landhelgis-
gæslunni í þrjú ár og talinn hinn
besti starfsmaður. Skipverjarnir
báru vitni einn af öðrum og kom
þá ýmislegt í ljós. Jón hafði verið
órólegur alveg frá því að Týr fór frá
Reykjavíkurhöfn á föstudeginum.
Til dæmis hafði hann muldrað
eitthvað rugl þegar skipverjarnir
sátu saman og horfðu á íþróttaþátt
í sjónvarpinu. Einnig sást til hans
sitja í matsal yfirmanna, stara út í
loftið og keðjureykja. Kvöldið fyr-
ir árásina sást til hans ganga sífellt
fram og aftur um ganga skipsins og
gat ekki verið kyrr. Engu að síður
fannst skipverjunum árásin tilefn-
islaus og hlyti að hafa verið gerð í
æðiskasti. Engin áfengis- eða lyf-
janeysla hafði verið um borð.
Steinar var lykilvitni í málinu og
fyrir dóminum. Um aðdraganda
árásarinnar sagði hann:
„Ég veitti Jóni ekki sérstaka
athygli en fékk mér kaffi í könnu.
Tók ég þá eftir að Jón var með stór-
an brauðhníf í höndunum, en slík-
ir hnífar eru geymdir í rekka yfir
eldhúsborðinu. Jón hélt um skaft-
ið með vinstri hendi en oddurinn
lék við fingur hægri handar. Ég sá
hann ekki taka hnífinn úr rekk-
anum Ég gekk að hlið Jóhannesar
með kaffið í könnunni. Jón sagði
eitthvað sem ég heyrði ekki og Jó-
hannes svaraði: Þú ert ekki maður
til að valda svona vopni. Um leið
tók Jón hnífinn í hægri hendi, steig
skref fram og keyrði hnífinn að Jó-
hannesi, sem hafði snúið sér við.
Jóhannes fékk högg og ég hélt að
hann hefði verið sleginn. Hann
kiknaði við. Jón lyfti hnífnum og
nú var hann alblóðugur. Jóhann-
es stóð álútur og ég sá mikið blóð-
streymi. Jón stóð nú álengdar með
hnífinn reiddan til höggs en ég
heyrði hann aldrei segja orð“ og
enn fremur „Hann leit fram star-
andi, tryllingslegu augnaráði. Ég
hugsaði nú um það eitt að forða
mér og hljóp upp í brú og tilkynnti
fyrsta stýrimanni hvað gerst hafði.“
Steinar sagðist hafa þekkt Jón í
nokkur ár og aðeins haft góða hluti
um hann að segja. Þeir hafi ekki
verið nánir vinir en Jón hafi verið
léttur og skemmtilegur félagi.
Bjarni skipherra sagði sömu
sögu um Jón:
„Ég þekkti Jón Guðmundsson
lítið persónulega en ég varð ekki
var við neitt óvenjulegt í fari hans.
Hann kom mér fyrir sjónir sem al-
gjörlega heilbrigður maður.“
Svona er sorgin
Er hann enn í fersku minni þessi
dagur, þegar þér var tilkynnt um
lát bróður þíns?
„Alveg nákvæmlega! Þetta var
sjöundi janúar,“ segir Sveinn og
bætir við: „Ég var að leika mér í
Breiðholtsskóla og labbaði á milli
Bakkanna og svo þegar ég kem
fyrir hornið sé ég mergð af bílum.
Bílaplanið var fullt.
Ég man að ég var svo hissa
að einn bíllinn hafi verið merkt-
ur Landhelgisgæslunni. Mér datt
strax í hug að það væri veisla og
ég geng í hægum skrefum að úti-
dyrahurðinni og ég skynjaði ein-
hvern ótta. Ég stíg inn í anddyr-
ið og það var búið að draga fyrir
gluggatjöld, það voru kerti logandi
og blóm komin í blómavasa. Þetta
var svo yfirþyrmandi allt og ég
heyri grátur í fjarska sem mér
fannst svo óskaplega stingandi.
Það var svo erfitt og ég vissi ekki
hver það var. Ég hugsaði með mér:
„hver grætur svona?“
Hér situr fólk inni og kemur
auga á mig og enginn þorir að gera
neitt eða segja. Þá kemur pabbi út
með annan bróður minn og held-
ur á honum og hann grætur mikið,
en pabbi er alveg eins og klettur.
Við förum inn í herbergi Einars.
Pabbi biður mig um að setjast
á rúmið sem Einar átti og ann-
ar bróðir minn var þarna líka. Ég
man svo ofboðslega vel eftir hitan-
um þarna inni. Mér fannst ég vera
að kafna.
Við setjumst inn, bróðir minn
tekur utan um mig og ég sé að
hann grætur mikið. Það var óskap-
lega erfitt að horfast í augu við
þetta,“ segir Sveinn og tár læðast
fram í augnkrókana. Hann tekur
sér hvíld, þerrar tárin.
Láttu þér ekki vera kalt
Sími 555 3100 www.donna.is
hitarar og ofnar
Olíufylltir ofnar 7 og 9
þilja 1500W og 2000 W
Keramik hitarar
með hringdreifingu
á hita

Hitablásarar
í úrvali
Ný vefverslun: www.donna.is
Erum nú á Facebook: donna ehf
Bjarni Helgason skipherra
ber vitni, Vísir 9. janúar 1980
Kisturnar
fluttar til
Reykjavík-
ur.
Skipverjarnir
sem urðu
fyrir árás,
Morgunblaðið
8. janúar 1980
„Ég hef alveg
stundum yfirgef-
ið Guð, bara í reiði. Ég hef
ýtt honum í burtu þegar
ég hef verið við það að
bugast.