Feykir - 28.11.2013, Blaðsíða 11

1 12 01 3
að gera það sem mig langaði til
að gera.
Ertu jólabarn?
Ekki get ég nú sagt það, en það
tollir í manni það jólauppeldi
sem maður fékk. Ég er ekki
alveg sáttur við hvernig er
komið fyrir jólunum og öðrum
hátíðisdögum í dag.
Hver er minnisstæðasta
jólagjöfin?
Ég hef fengið svo margar
stórkostlegar og einstakar
jólagjafir að ég á erfitt að gera
upp á milli þeirra
Þegar þú lokar augunum
og hugsar um jólin, hvað
dettur þér fyrst í hug?
Fjölskylda mín og heimili, kær-
leikur, fegurð, gleði, hamingja
og hugsun til þeirra sem líða
skort og hungur. Bilið á milli
þeirra sem ekkert hafa, og þeirra
sem allt hafa eykst stöðugt og
það er ekki samkvæmt þeim
jólaanda sem ég trúi á.
Hvert er uppáhalds
jólalagið?
Ætli í fyrsta sæti sé ekki Ó helga
nótt en jóladiskur Baggalúts,
Jól og blíða, er mikið spilaður
af mér fyrir jólin, einnig diskar
Frostrósa.
Hvað borðar þú á jólunum?
Við Stína höldum bæði í hefð
frá æskuheimilum okkar,
höfum lambakjöt, læri eða
hrygg á aðfangadagskvöld og
svo hangikjöt á jóladag. Annan
í jólum höfum við systkini
mín, makar okkar og börn
hist og hefur þá lítið farið fyrir
matarbrölti.
Einhver góð saga frá
jólum?
Í mínu uppeldi voru foreldrar
mínir nokkur ákveðnir í því
að eitt og annað væri ekki við
hæfi á aðfangadagskvöld, svo
sem að hlusta á popp og rokk
tónlist og svo seinna að horfa
á video myndir, DVD var ekki
komið. Ætli það hafi ekki verið
jólin 1980, við vorum enn
þrjú eða fjögur systkini heima
(ég var þá reyndar fluttur að
heiman en var þarna heima á
aðfangadagskvöldið) og lítið
sem ekkert hægt að gera. Ég
átti gamanmyndina Gods Must
be Crazy og langaði okkur
systkinin mikið til að horfa
á hana. Endaði það þannig
eftir langar samningaviðræður
við pabba og mömmu að ef
við lokuðum að okkur og það
heyrðist ekki í okkur, ætluðu
þau ekki að skipta sér af þessu.
Fórum við því að horfa og
var mikið hlegið, um miðja
myndina fer ég að taka eftir því
að hláturkórinn var eitthvað
farinn að breytast og leit um öxl
en þar stóð pabbi og skellihló,
og horfði sá gamli á myndina
með okkur til enda.
Kristín Jóhannesdóttir og Helgi Dagur Gunnarsson á góðri stund.
glettur
Úr Skagfirskum skemmtisögum 3
Feykir fékk góðfúslegt leyfi hjá Bókaútgáfunni Hólum
og Birni Jóhanni Björnssyni sem tók saman fjörefnið
í Skagfirskar skemmtisögur til að birta nokkrar
laufléttar sögur úr bókinni og eru þær á víð og dreif
um Jólablað Feykis.
Ýtu-Keli var vinnumaður í Keldu-
hverfi á árunum 1938 til 1946,
lengstum í Vogum, sem er einn
Keldunesbæjanna svonefndu.
Þar bjuggu meðal annarra Ingunn
Kristinsdóttir og Sigurbjörn
Hannesson í Kelduneskoti, en þau
eignuðust 11 börn. Ólust börnin
upp í litlu húsnæði og þrátt fyrir
þröngan kost var Inga alltaf kát og
lífsglöð. Einu sinni sem oftar kom
Keli í heimsókn og þá var Inga að
mjólka. Inga og Sigurbjörn voru
með hænsn í fjósi og á þessum
tíma voru haustlömbum oft gefnir
brauðbitar fyrir utan fjósið. Rétt
eftir að Keli birtist kom hæna
á fleygiferð og haninn á eftir.
Sigurbjörn henti þá brauðsneið á
stéttina og haninn snarstoppaði.
Inga sá þetta líka og sagði við
bónda sinn:
„Sigurbjörn, ég ætla rétt að vona
að þú verðir aldrei svona svangur!“
- - - - -
Björn Jónsson í Bæ á Höfðaströnd
var um árið staddur í Reykjavík.
Hann hafði farið í heimsókn á
Morgunblaðið, sem þá var við
Aðalstræti, en Björn var eins og
margir muna fréttaritari blaðsins í
áraraðir. Þegar hann er búinn að
vísitera Moggamenn gengur hann
út úr húsinu og beint út á götu. Í
því kemur strætisvagn og ekur
utan í þann gamla, sem fellur í
götuna við höggið.
Strætóbílstjóranum bregður mjög
og hleypur út úr vagninum. Þá
er Björn staðinn upp og gengur
rakleitt að bílstjóranum með
útrétta hendi og segir:
„Blessaður væni, Björn í Bæ hér.“
- - - - -
Einu sinni komu Haddi í Brautar-
holti og Gulli í Geldingarholti inn
í verslun ÁTVR á Króknum. Stefán
Guðmundsson var þá ríkisstjóri. Er
hann sá þessa ágætu menn koma
inn sagði hann við þá og glotti:
„Sjaldséðir hvítir hrafnar hér. Dó í
tunnunni, strákar?“
HA HAHA