Feykir - 28.11.2013, Blaðsíða 21

2 12 01 3
Kristín Árnadóttir djákni í Prestbakkakirkju. Mynd: Anna María Sigurjónsdóttir.
Kristín er fædd í Reykjavík þann 1.
desember 1944 og ólst upp bæði þar og
á Akureyri. Í Hrútafjörðinn flutti hún í
júlí 2001 til að taka við skólastjórastöðu
Grunnskólans á Borðeyri, sem hafði þá
verið endurreistur eftir að skólahald
hafði legið niðri vegna barnfæðar frá
1995.
„Eiginmaður minn er Einar H.
Esrason, gullsmiður og fyrrverandi
leiðbeinandi í grunnskólum og fram-
haldsskóla. Hann hefur rekið fyrirtækið
Eðalmálmsteypuna á Hvammstanga
frá 1993, en er kominn á eftirlaun frá
kennslustörfum. Við eigum fjögur
börn sem heita Árni Esra fæddur 1966;
Ásta, fædd 1972 - dáin 1981; Baldvin
Esra fæddur 1979 og Jón Tómas
fæddur 1982. Barnabörnin eru fimm á
aldrinum tveggja til tuttugu og tveggja
ára,“ segir Kristín um fjölskylduhagi
sína.
Eftir að Kristín lauk störfum sem
skólastjóri bjuggu þau hjón um tveggja
ára skeið á Prestbakka. „Það var ljúft
að búa á þessum merka kirkjustað, þar
sem kirkja hefur staðið frá elleftu öld
og vildum við reyna að gera veg kirkju,
íbúðarhúss og kirkjugarðs sem mestan.
Söfnuðurinn á gamla prestssetrið sem
var einnig notað sem safnaðarheimili,“
segir Kristín, en þegar skólastjórahúsið
á Borðeyri, sem þau hjónin bjuggu í um
tíu ára skeið, var auglýst til sölu keyptu
þau það og fluttu aftur þangað sl. haust.
Kristín tók stúdentspróf frá Verzl-
unarskóla Íslands 1965 og útskrifaðist
frá Stúdentadeild Kennaraskóla
Íslands í maí 1967 og hóf kennslu í
Miðbæjarskólanum í Reykjavík 1.
september sama ár. „Enn fremur stund-
aði ég nám við Kennaraháskólann í
Kaupmannahöfn frá 1976 til 1977,
í sérkennslufræðum við KHÍ frá
1991-1993, lauk BA prófi í sérkennslu,
(sértækum námsörðugleikum) frá
Háskólanum í Osló í júní 2000,“ segir
Kristín.
Ég var samfleytt við kennslu
í 44 ár, eða frá 1967 til 2011, að
meðtöldum náms-, barneignar- og
veikindaleyfum. Ég kenndi einnig við
Austurbæjarskólann, Breiðholtsskóla
og Gagnfræðaskólann í Mosfellssveit
áður en ég varð skólastjóri 1980 við
Klébergsskóla á Kjalarnesi og var þar í
níu ár. Því næst tók ég við skólastjórn
í Vesturhópsskóla í Húnaþingi vestra í
tíu ár, var deildarstjóri sérkennslu við
Grunnskóla Húnaþings vestra í eitt
ár og skólastjóri við Grunnskólann
á Borðeyri í tíu ár, en reyndar leit ég
yfirleitt á mig sem kennara þar sem
kennsluskylda skólastjóra í fámennum
skólum er mikil,“ segir Kristín, sem enn
starfar að skólamálum, í sérkennslu við
Leik-og grunnskólann á Borðeyri og
Grunnskóla Húnaþings vestra.
Alltaf haft áhuga
á kirkjustarfi
Kristín kveðst alltaf hafa verið áhugasöm
um að starfa innan kirkjunnar, einkum
eftir að hún og fjölskyldan flutti norður.
„Þegar djáknanámið var komið inn í
Háskóla Íslands, en fyrstu djáknarnir
voru útskrifaðir þaðan 1995, stóð
hugur minn til þess náms meðfram
skólastjórastarfinu. Ég naut mikillar
velvildar margra, bæði hér í Bæjarhreppi,
prestanna sem ég hafði starfað með
og ekki síst kennara og námsfélaga
við Guðfræðideild HÍ sem gerðu mér
kleift að stunda þetta áhugaverða nám
úr fjarlægð, án þess að um hefðbundið
fjarnám væri að ræða. Fæ ég það
aldrei fullþakkað. Það tók mig tvö og
hálft ár að ljúka 30 eininga námi sem
kennurum og hjúkrunarfræðingum
stóð til boða til að öðlast réttindi til
djáknastarfs,“ segir Kristín og kveðst
hafa verið lánsöm að vera kölluð til
starfa í Húnavatnsprófastsdæmi 1. mars
2007, í 20% starfshlutfall. „Ég vígðist í
Dómkirkjunni í Reykjavík 25. febrúar
2007 ásamt þremur öðrum djáknum
og tveimur ungum prestum. Vígsla mín
var einhver sú helgasta stund sem ég
hef lifað, en herra Karl Sigurbjörnsson
biskup vígði mig ásamt gömlum
fjölskylduvini okkar, herra Sigurði
Guðmundssyni, vígslubiskupi, en hann
var þá 87 ára gamall og var vígslan með
síðustu embættisverkum hans,“ rifjar
Kristín upp.
Kristín segir að djáknastarfið
nefnist kærleiksþjónusta, sem felist
Kristín Árnadóttir djákni á Borðeyri í Hrútafirði
Lærði til djákna komin
á eftirlaunaaldur
UMSJÓN
Kristín S. Einarsdóttir
Kristín Árnadóttir gegndi stöðu skólastjóra
á Borðeyri í 10 ár, uns hún lét af störfum
þar fyrir tveimur árum. Starfsævinni var þó
hvergi nærri lokið því þá hafði hún nýverið lokið djáknanámi og
starfar nú sem djákni, auk þess að starfa við sérkennslu við Leik- og
grunnskólann á Borðeyri og Grunnskóla Húnaþings vestra. Kristín
er full starfsorku og hefur mikinn áhuga á starfsemi kirkjunnar og
vonast eftir því að geta verið við störf þar til hún verður sjötug á
næsta ári. Feykir hafði samband við Kristínu og fékk að heyra um
hennar bakgrunn og hvað felst í djáknastarfinu, sem er tiltölulega
nýtt innan íslensku þjóðkirkjunnar.
aðallega í því að sinna og heimsækja
aldrað og lasburða fólk og skipuleggja
heimsóknarþjónustu í sveitarfélaginu,
eiga samverustundir bæði í Nestúni á
Hvammstanga og með heimilisfólkinu
á sjúkrahúsinu á Hvammstanga, annast
eftirfylgd við fólk í erfiðum aðstæðum,
taka þátt í fermingarmessum með
t.d. sóknarprestinum á Blönduósi
og sóknarprestinum sínum, annast
helgistundir á hverju sumri í Þingeyra-
klausturkirkju, predika samkvæmt
óskum sóknarpresta og vígslubiskups á
Hólum, aðstoða við fermingarfræðslu í
Vatnaskógi og fleira. „Til dæmis heim-
sótti ég aldraða í félagsstarfi á Löngu-
mýri í vor sem leið og flutti hugleiðingu
og áttum við saman ánægjustund.“
Kærleiksþjónusta
er trú í verki
„Ég annaðist barnastarf um tíma, bæði
fyrir yngri börn og TTT-hópa sem
lauk með skemmtilegum helgarmótum
í Vatnaskógi. Enn fremur hef ég
verið meðhjálpari í Prestbakkakirkju
frá 2002 og hafði gegnt sama starfi
í Vesturhópshólakirkju er ég bjó í
Vesturhópinu,“ segir Kristín. Henni
líkar djáknastarfið vel og segir það
einstaklega fjölbreytt og gefandi starf
sem veiti henni mikla ánægju og
lífsfyllingu. „Það er svo ljúft að eiga
samverustundir með bæði börnum
og eldra fólki – og auðvitað öðrum
aldurshópum líka – og geta fengið að
starfa sem þjónn í kirkju Krists. Það
að geta hjálpað þeim sem eiga erfitt
þó ekki væri nema að biðja með þeim,
er dýrmætt, því oft er bænin það eina
haldreipi sem við höfum.“
„Það er gaman að segja frá því að
ljósmyndari úr Skagafirði, Anna María
Sigurjónsdóttir, gaf út bók árið 2011 sem
nefnist Herrar, menn og stjórar, með
myndum af konum í störfum sem hafa
karlkynsheiti í sér og var ég ein af þeim.
Hún tók myndina sem hér fylgir með
af mér í Prestbakkakirkju og valdi ég
mér einkunnaorðin: Kærleiksþjónusta
er trú í verki. Prófasturinn okkar,
sr. Dalla Þórðardóttir í Miklabæ er
einnig ein af þessum konum. En
upphafið var myndataka og sýning af
fyrrnefndum konum í tengslum við
afmæli Kvennafrídagsins árið 2010 og
réðst Anna María í það stórvirki að
gefa þessar myndir allar út á bók,“ segir
Kristín.
Kirkjunnar þjónar hafa gjarnan
mikið að gera um jól, er það eins hjá
þér?
„Ég vildi gjarna fá að þjóna meira
í kirkjum um jól, en ég held alltaf
sérstakar aðventustundir í Nestúni
og á sjúkrahúsinu á Hvammstanga á
aðventunni og stundum hef ég verið
beðin um að flytja aðventuhugleiðingu í
kirkjum prófastsdæmisins. Undanfarin
23 ár hef ég farið með nemendur
mína á aðventunni á sjúkrahúsið á
Hvammstanga, þar sem þeir hafa flutt
aðventuhelgileik fyrir heimilisfólkið,
sungið og gefið hverjum og einum
jólagjöf sem börnin hafa sjálf gert og
fengið kærleiksríkt viðmót og hlýju að
launum, ásamt því að vera alltaf boðin í
ljúffenga hressingu í matsalnum á eftir.
Það er svo yndislegt að sjá hve börnin
eiga greiðan aðgang að hjörtum hinna
öldruðu og oftast hafa einhver þeirra
átt langömmu, langafa og jafnvel afa á
staðnum. Mikilvægt og gott, bæði fyrir
börnin og heimilisfólkið.“
Nokkru áður en Kristín tók til
starfa sem djákni hefði hún getað verið
komin á eftirlaun, eða í ársbyrjun 2005.
Hún kaus þó að starfa áfram með
djáknastarfinu til 2011, er hún fór á
eftirlaun sem skólastjóri, en starfar
þó sem fyrr segir við sérkennslu enn
í dag. Kristín segir að sér finnist hún
eiga nóg eftir af starfsorku og nýtur
hún alls þess sem hún fær að starfa við
og hlakkar til hvers dags. „Ég vona að
mér auðnist að halda starfi mínu sem
djákni þar til starfsævinni lýkur, eða á
sjötugsafmælinu,“ segir Kristín.
En er eitthvað sem Kristín myndi vilja
segja við lesendur Feykis að lokum?
„Mér þykir vænt um að fá þetta
tækifæri til að segja frá störfum mínum,
sérstaklega djáknastarfinu, þar sem
ég er djákni ykkar allra sem búið í
prófastsdæminu. Ég óska ykkur öllum
gleðiríkrar jólahátíðar og bið ykkur
Guðs blessunar um jólin og alla tíma.“