Morgunblaðið - Sunnudagur - 07.01.2018, Blaðsíða 14

Atriðið í heita pott-
inum í áramótaskaupinu
fékk mörg rokkstig út
um allan bæ.
Dóra Jóhannsdóttir brá sér í
líki þjóðþekktra á gamlárs-
kvöld og var einnig yfirhand-
ritshöfundur Skaupsins.
ingur, mamma, Lilja Jóhannsdóttir, kennari
og yngri bróðir minn Gunnar er læknir. Að
vísu má segja að ég sé alltaf að kenna og í mér
blundar líka verkfræðingur, ég á auðvelt með
að vinna með uppbyggingu í atriðum og
strúktúra.
Með grínarann þá var ég reyndar í einu
endalausu hláturskasti sem krakki og ungling-
ur og var mjög oft rekin úr tímum fyrir fliss,
meira að segja í síðasta bekk í menntaskóla,
þegar ég var að fara að útskrifast, orðin 19
ára, var ég rekin út fyrir að hlæja. Ég klóraði
mér í hausnum yfir sjálfri mér, rekin úr tíma
fyrir að vera með læti, hálffullorðin?
Ég hef alltaf verið mjög félagslynd, var
varla vöknuð á morgnana þegar ég reif mig
fram úr til að finna einhvern að leika við og
finnst eiginlega ennþá hundleiðinlegt að vera
ekki með fólki. En ég var svo upptekin af því
að vera í félagslífinu í MR, var í leikfélaginu og
fleiru, að ég var meira að segja rekin úr skól-
anum, fyrir lélega mætingu.“
Af því þú varst svo upptekin í félagslífinu?
„Já, og líka bara löt, nennti þessu ekki, ég
get verið mjög sérhlífin. En refsingin, var eig-
inlega með verri, eða betri refsingum sem ég
hef vitað og hentaði mér fullkomlega. Ég mátti
ekki mæta í skólann en mátti samt taka loka-
prófin og útskrifast. Þegar þeir tilkynntu mér
hvaða aðferð þeir ætluðu að nota við að kenna
mér lexíu var ég eitt spurningarmerki, því mér
fannst þetta bara frábært! Í lokin skipti þetta
engu máli, ég lærði og útskrifaðist og svaf svo
út í ár, sem hentaði mér mjög vel.“
Dóra segir að eftir þetta hafi nákvæmlega
enginn hvatt hana til að fara í leiklistarnám.
„Það var engum sem datt í hug að leiklist
væri eitthvað fyrir mig. Ég var varla viss sjálf.
Hafði verið aðstoðarleikstjóri í Herranótt, hjá
Magnúsi Geir Þórðarsyni, og fékk smá áhuga
á leikstjórn. En ég fór þó í Listaháskólann,
með það í huga að verða leikstjóri. Þá var ekki
komin þessi sviðshöfundabraut svo ég fór í
leikaradeildina og það leið ekki á löngu þar til
ég var skömmuð fyrir að vera þar af hálfum
hug.“
Þóttist ætla að verða góð leikkona
Þóttirðu þá ekki að vera með heilan hug í leik-
listarnáminu?
„Nei, ég var bara að stefna á að verða leik-
stjóri og gaf mig ekki alveg í verkefnið að
reyna að verða ógeðslega góð leikkona. En
skammirnar urðu til þess að ég ákvað að reyna
að nýta tímann eins vel og ég gæti og fá sem
mest út úr náminu – með því að þykjast ætla
að verða afar góð leikkona. En ég fór að fíla
þetta og fannst bara mjög gaman að leika í
þessi sjö ár sem ég starfaði í leikhúsunum.
Einn daginn kom þó að því að ég hugsaði;
jæja, núna þarf ég að fara að gera alls konar
annað.“
Þú hefur kannski starfað á öðrum vettvangi
en sem leikkona á fjölunum síðustu árin, en
þegar þú varst þar, hver var þín upplifun af
því sem leikkonur hafa komið fram með síð-
ustu vikur, kynferðislegri áreitni?
„Þegar ég lít til baka sér maður margt mjög
skrýtið. Ég lék til dæmis alltaf bara hórur
þegar ég var í náminu. Á lokaárinu var ég orð-
in hvumsa; Var þetta tilviljun eða hvað var
þetta eiginlega? Fannst orðið mjög skrýtið
hvað ég var alltaf fáklædd. Mér fannst það
ekkert endilega vera kennurunum að kenna
heldur var þetta bara stemningin og það sem
var í boði í leikritunum sem voru skrifuð. Oft
var líka einhver kynferðisleg óþægileg orka í
leikhúsinu sem mann grunaði að væri ekki
annars staðar. Maður er mjög þaklátur ungu
leikkonunum sem störtuðu þessari umræðu,
ég hef ekki starfað inni í leikhúsinu síðan þessi
bylgja fór af stað en ég veit að þetta mun hafa
mikil áhrif, þekkjandi þetta fólk, sem er allt
vel gefið og meðvitað. Fólk vill breyta þessu
og ég er spennt að sjá þær breytingar.“
Dóra var á samningi hjá Þjóðleikhúsinu og
Borgarleikhúsinu þar til hún flutti til Banda-
ríkjanna og var þar í fjögur ár, fyrst í Upright
Citizenz Brigade þar sem hún lærði spuna-
tækni og sketsaskrif í þrjú ár en leikkonan
Amy Poehler stofnaði skólann. Á síðasta ári
fór Dóra svo til Chicago í spunanám hjá The
Second City.
Hvað varð til þess að þú fórst út?
„Ég var búin að vera sjö ár í leikhúsinu og
okkur fyrrverandi manninn minn, Jörund
Ragnarsson leikara, var farið að klæja í putt-
ana að fara meira út í að vinna bak við tjöldin
og stjórna meira sjálf.
Hann fór í mastersnám í New York í hand-
ritaskrifum og kvikmyndaleikstjórn. Ég var
fyrst heimavinnandi með son okkar lítinn en
fann svo þetta nám og það hentaði mér full-
komlega og opnaði dyr í alveg nýjan heim.“
Í framhaldinu kynnti Dóra spunann fyrir Ís-
lendingum, stofnaði spunaleikhúsið Improv Ís-
land sem mörg hundruð manns hafa sótt nám-
skeið hjá og sýningar eru einu sinni í viku.
Lítið fyrir drama
Mörgum þykir þú ein fyndnasta kona Íslands,
vissir... (Hér fer Dóra að þræta við blaðamann
um að það hafi verið sagt en blaðamaður seg-
ist geta reitt fram linka á fréttir í símanum
sínum um það svo málið er fljótt útkljáð,
áfram með spurninguna) ... vissir þú fljótt þeg-
ar þú fórst að leika að þú yrðir sterk á því
sviði?
„Ég fann það þegar ég fór að leika í Herra-
nótt og Skari Skrípó leikstýrði okkur í farsa,
sem var fyrsta hlutverk sem ég lék á ævinni,
að ég átti frekar auðvelt með að fá fólk til að
hlæja. Mér líður langbest í gríninu, sem ég
ætti kannski ekki að viðurkenna til að tak-
marka ekki atvinnutækifæri mín en ég hef
rosalega lítinn áhuga á drama.“
Af hverju?
„Mér finnst það bara ekki skemmtilegt. Ég
VIÐTAL
14 MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 7.1. 2018