Morgunblaðið - 04.04.2018, Side 21

MINNINGAR 21
MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 4. APRÍL 2018
kossi á vanga minn. Þegar ég
steig út úr bílnum stóð svo á að
maður nokkur var að ganga nið-
ur gangstéttina á móts við bílinn
og horfði á mig með undrunar-
svip. Ég flýtti mér að ávarpa
manninn og segja honum að allt
væri með felldu; ég væri átta
barna faðir.
Með Ingimundi Sigfússyni er
genginn hreinasti öðlingur.
Hans verður minnst fyrir mann-
kosti sína. Við Kristín sendum
Valgí sem og sonunum og þeirra
fólki innilegar samúðarkveðjur.
Jón Steinar Gunnlaugsson.
„Mjög erum tregt tungu að
hræra“ þegar við kveðjum ein-
stakan vin og félaga, en bjartar
minningar um yndislegan mann
munu lifa áfram í huga okkar
Oddnýjar og sona.
Margs er að minnast þegar
litið er yfir farinn veg nær hálfr-
ar aldar samskipta við þau
sómahjón Valgerði og Ingi-
mund. Okkur Oddnýju er sér-
staklega minnisstætt hvernig
hann ræktaði syni okkar og
virti. Páll sonur okkar átti t.d.
ógleymanlega dvöl í þýskunámi
hjá þeim hjónum í Þýskalandi.
Góðar samverustundir áttum við
hjá þeim á Þingeyrum og Sigríð-
arstöðum í Húnavatnssýslum og
þau hjá okkur í Gunnarsholti.
Þau voru sannir höfðingjar heim
að sækja og við minnumst þeirra
samverustunda með söknuði og
virðingu. Alltaf kom Ingimund-
ur færandi hendi. Í síðustu
heimsókn Ingimundar til okkar
sl. haust sagði hann: „Lífið er
búið að vera svo gott við mig að
ég held ég sé bara tilbúinn til að
fara.“
Starfsævi Ingimundar var í
raun þrískipt og var land-
græðslustarfið á fyrrnefndum
jörðum það síðasta og það sem
honum þótti hvað vænst um að
eigin sögn. Jarðirnar liggja að
sjó og þar eru stærstu sjávar-
sandar í Húnavatnssýslum. Upp
úr 1970 tók Ingimundur, ásamt
bræðrum sínum, virkan þátt í
baráttunni við sandinn á Sigríð-
arstöðum. Á síðari hluta ævi-
skeiðs síns vann hann ötullega
að landbótum á jörðunum, upp-
græðslu sanda, skógrækt og nú
síðast endurheimt votlendis.
Þau hjónin voru stórhuga og
spannaði landgræðslustarfið yf-
ir 2.000 hektara lands. Á Þing-
eyrum hafa þau hjónin lagt
áherslu á að jörðin væri nytjuð
til búskapar með sjálfbærum
hætti og staðið fyrir merkum
rannsóknum á sögu og menning-
ararfi þessa forna höfuðbóls.
Þau hafa því alla tíð unnið að
ræktun lýðs og lands og voru
sannir landgræðslubændur.
Hjónin tóku verðskuldað við
landgræðsluverðlaununum árið
2016
Elsku Indi minn. Að leiðar-
lokum er okkur efst í huga sökn-
uður og þakklæti fyrir áralanga
vináttu, drengskap og samskipti
sem aldrei bar skugga á. Það var
okkur mikill heiður og forrétt-
indi að fá að kynnast þér. Öll
voru þau samskipti á einn veg.
Þú varst traustur félagi, ein-
staklega einlægur, hreinn og
beinn, vinfastur, samur við alla,
háa sem lága, og frá þér stafaði
mikil innri hlýja. Megi almættið,
sem leiðir okkur og alla þá er
hjarta þitt sló fyrir, leiða þig í
sólina, kæri vinur.
Við vottum Valgerði og fjöl-
skyldu okkar dýpstu samúð og
biðjum þeim Guðs blessunar.
Blessuð sé minning Ingimundar
Sigfússonar.
Sveinn Runólfsson
og fjölskylda.
Við fráfall góðvinar míns,
Ingimundar Sigfússonar, skil ég
betur úr hverju gæfa manns er
ofin.
Meðal þráða í henni eru ein-
staklingar eins og Ingimundur
sem ég tel einn vænsta mann er
ég hef þekkt.
Kynni okkar hófust þegar ég
sem nýr starfsmaður Raunvís-
indastofnunar hafði samband
við hann, umboðsmann Cater-
pillar-tækjanna á Íslandi, og fal-
aðist eftir aðstoð við að prófa
nýjar tegundir eldsneytis á
sprengihreyflum.
Ljúfmennska Ingimundar
leyndi sér ekki og þessi kynni
leiddu til þess að hann tengdi
Volkswagen og Daimler við
tengslahringinn.
Sem sendiherra í Þýskalandi
og síðar Japan var Ingimundur
mjög hjálpsamur við orkuverk-
efni okkar háskólamannanna og
nutu prófessorarnir Bragi og
Valdimar þeirrar hjálpar. Við
stofnun International Partner-
ship for the Hydrogen Economy
í Washington 2003 var Ingi-
mundur í sérstakri skjaldborg
um verkefnin.
Þegar ég hlaut Global-orku-
verðlaunin í Pétursborg 2007
voru þau hjónin Ingimundur og
Valgerður þátttakendur í eftir-
minnilegri ferð sem treysti vin-
áttuböndin enn frekar.
Ég var svo heppinn að börnin
okkar Bergþóru áttu kost á að
hitta Ingimund og Valgerði oft-
lega. Þorkell sonur okkar fékk
að stunda veiði á lendum Ingi-
mundar fyrir norðan. Árvisst
kom Ingimundur með blómvönd
á aðfangadag heim til okkar til
þess að innsigla hátíðina. Þannig
mætti lengi telja dæmi um höfð-
ingslund hans.
Það gladdi okkur mjög þegar
þau hjónin voru sæmd Land-
græðsluverðlaununum á síðasta
ári fyrir framlag sitt til málefn-
isins á jörðum þeirra á Sigríð-
arstöðum og á Þingeyrum.
Svo skipast veður fljótt í lofti
og allt í einu er Ingimundur burt
kallaður. Ég verð ævinlega
þakklátur forsjóninni fyrir vin-
áttu okkar og tel það hluta af
gæfu minni að hafa verið vinur
hans.
Við hjónin og fjölskylda send-
um Valgerði, sonum þeirra og
fjölskyldum okkar innilegustu
samúðarkveðjur.
Þorsteinn Ingi Sigfússon.
Kynni okkar Ingimundar í
Heklu hófust fyrir einhverja til-
viljun. Við vorum að tala saman
út af einhverju öðru. En þá barst
í tal flug, sem við höfðum báðir
greinilega áhuga á, og hann
spurði umsvifalaust hvort ég
vildi ekki koma í hóp manna sem
væru að kaupa Skymaster C337
til landsins.
Ég fór með honum á fund
nærri tugar valinkunnra manna
og ekki varð aftur snúið. Þarna
byrjaði ósvikin vinátta okkar
Ingimundar. Hann var einstak-
lega hjartahlýr maður sem
faðmaði vini sína að sér og þau
faðmlög urðu strax gagnkvæm
og vináttan ósvikin.
Ég endaði með því að elska
þessa flugvél meira en nokkurn
dauðan hlut og fljúga henni í
nærri þúsund klukkustundir þar
til ég varð að selja hana eftir
hrunið 2008.
Eftir það datt eiginlega botn-
inn úr fluginu hjá mér enda orð-
inn talsvert eldri.
„Ég hef selt hann yngra
Rauð, er því sjaldan glaður …“
orti líka hann Páll Ólafsson
langafabróðir.
Var hún annars dauður hlut-
ur? Ég var hreint ekkert alltaf
viss um það, eins og rithöfund-
urinn Richard Bach sem átti um
nótt fróðlegar viðræður við
svona Skymaster-vél. Ég viður-
kenni að ég átti það til að kyssa
hana á nefið þegar ísinn var að
bráðna af henni í flugskýlinu eft-
ir lendingu.
Ég fékk þann heiður að fljúga
fyrir Ingimund ýmsa túra. Sá
eftirminnilegasti er þegar hann
bað mig að fljúga með vin sinn,
Benny nokkurn Goodman, til
Blönduóss. Þar tók Ingimundur
mynd af okkur Benny og vélinni
og sendi mér seinna áritaða.
Ingimundur stóð í stórfram-
kvæmdum á Þingeyrum og fól
mér að teikna þar allar lagnir í
mikið bændahús og stendur það
held ég enn. Samskipti okkar
voru talsverð á þessum árum,
vináttan óx, faðmlögum fjölgaði
og aldrei bar skugga á. Hann var
samt ófeiminn að segja sínar
skoðanir og hann hellti sér yfir
mig fyrir slæman umgang í mal-
arnáminu á Esjubergi sem fór í
hans fínustu og ég átti sjálfsagt
alveg skilið og fleira var rætt op-
inskátt.
Árin liðu og Ingimundur vann
mikið starf fyrir Sjálfstæðis-
flokkinn okkar sem fjármuna-
safnari áður en stjórnmálaflokk-
ar voru gerðir að ölmusuþegum
og ríkistilberum af tillitssemi við
kommaflokkana sem ekki gátu
bjargað sér sjálfir og voru í
bráðri útrýmingarhættu sem
gjaldþrota framboðsflokkar. Er
skömm okkar sjálfstæðismanna
mikil fyrir að hafa tekið þátt í
þessu því við vorum sjálfbjarga.
Ingimundur varð svo sendi-
herra í Þýskalandi og hittumst
við þar. Þar var sama fölskva-
lausa vináttan af hans hálfu. En
svo hellti hann sér endurtekið
yfir mig vegna frágangsins í
námunum. Eftir þetta sáumst
við sjaldnar en ávallt fagnaði
hann mér sem besti bróðir við
þau tækifæri.
Og nú er hann fallinn frá eins
og flestir sem komu að uppruna-
legum eigendahópi TF-SKY og
ég veit ekki lengur sjálfur hvar
vélin er niðurkomin. En blessuð
sé minning „Skæjarans“ sem
færði mér svo óendanlega marg-
ar sælustundir og líka uppeldi.
Og svo færði hann mér ekki síst
gnægð af vináttu hinna bestu
manna.
Ingimundur í Heklu, eins og
hann var kallaður í gamla daga,
kemur mér gjarnan í hug þegar
ég heyri góðs manns getið.
Halldór Jónsson.
Utanríkisþjónusta Íslands
kveður kæran starfsfélaga,
Ingimund Sigfússon fyrrverandi
sendiherra. Hann var sendi-
herra Íslands í Þýskalandi 1995-
2001. Á þeim árum hafði hann
umsjón með hinum vandasama
flutningi sendiráðsins frá Bonn
til Berlínar, þar sem Ísland
gerðist aðili að norræna sendi-
ráðasamstarfinu. Ingimundur
átti gott samstarf við þýska
samstarfsaðila og var mörgum
eftirminnilegt gott samband
hans við Helmut Kohl, kanslara
Þýskalands til margra ára. Ingi-
mundur var fyrsti sendiherra
Íslands með aðsetur í Tókýó og
hafði mótandi áhrif á samskipti
Íslands og Japans. Það var Ingi-
mundi mikil gæfa sem sendi-
herra að hafa sér við hlið eig-
inkonu sína, Valgerði
Valsdóttur, og voru þau hjón
glæsilegir og áhrifamiklir
fulltrúar Íslands á erlendum
vettvangi. Þegar Ingimundur lét
af störfum eftir Japansdvölina
gegndi hann ýmsum trúnaðar-
störfum.
Fyrri reynsla Ingimundar og
tengsl úr viðskiptum hérlendis
og erlendis nýttust honum mjög
vel þegar hann kom til liðs við
utanríkisþjónustuna og mótuðu
að verulegu leyti áherslur hans í
starfi. Segja má að hann hafi
verið einn af frumherjunum í ís-
lenskri viðskiptaþjónustu er-
lendis og hann hlaut fyrir það
verðskuldað hrós frá fjölda fyr-
irtækja og einstaklinga. Um leið
var hann starfsfélögum góð fyr-
irmynd og hafði þannig áhrif á
þróun þessa mikilvæga þáttar í
utanríkisþjónustunni. Auk
þessa kom áhugi og þekking
Ingimundar og Valgerðar eigin-
konu hans á menningu og listum
að miklu gagni í störfum þeirra í
Þýskalandi og Japan og þau
lögðu mikið af mörkum í kynn-
ingu á íslenskum listamönnum
og tengslamyndun fyrir þeirra
hönd. Allt var þetta gert af ein-
stakri smekkvísi og myndarskap
og bar ótvíræðan árangur.
Ingimundur var gæddur
miklum persónutöfrum, lipur í
öllum samskiptum og átti auð-
velt með að kynnast ólíku fólki.
Margir íslenskir samstarfsmenn
hafa komist að því hvað hann
naut mikillar virðingar víða.
Hann var bóngóður og örlátur á
tíma og starfskrafta. Jákvætt
hugarfar og hvatningar drógu
fram bestu eiginleika samstarfs-
manna, einkum ungra starfs-
félaga sem voru að hefja störf í
utanríkisþjónustunni. Fyrir vik-
ið naut hann trausts íslenskra
sem erlendra samferðamanna.
Fyrir hönd starfsmanna í ut-
anríkisþjónustunni votta ég Val-
gerði og fjölskyldu innilega sam-
úð. Minningin um góðan
starfsfélaga og vin lifir í hjörtum
okkar.
Sturla Sigurjónsson,
ráðuneytisstjóri.
Ingimundur Sigfússon skilur
eftir skarð sem ekki verður auð-
velt að fylla. Menn eins og hann
eru allt of sjaldgæfir; óþreyt-
andi ástríðumaður í baráttu fyr-
ir framgangi menningar og lista
í samfélaginu, velgjörðarmaður
listamanna sem hvarvetna stuðl-
aði að bættu samfélagi. Ógleym-
anlegur samstarfsmaður sem
mikil gæfa var að fá að kynnast,
vinna með og eignast fyrir vin.
Ég kynntist Ingimundi fyrst
þegar Reykjavík var ein af
menningarborgum Evrópu.
Hann var sendiherra í Þýska-
landi, gríðarlega vel tengdur og
sambönd sín nýtti hann til hins
ýtrasta til að kynna íslenska
menningu og listir. Sjálf hafði ég
aðeins fylgst með því þegar
Þjóðleikhúsið leitaði að leikhúsi
ytra fyrir sýninguna á Sjálf-
stæðu fólki á heimssýningunni í
Hannover og hvernig honum
tókst með harðfylgi og útsjón-
arsemi að koma sýningunni inn í
aðalleikhús borgarinnar þegar
allt var frátekið fyrir stærri
fiska en Ísland. Metnaður hans
og framganga fyrir hönd lands
og þjóðar var með ólíkindum og
fáir hefðu leikið þetta eftir.
Þegar Ingimundur kom inn í
stjórn Listahátíðar 2004 varð
hann fljótlega náinn vinur sem
ég gat í raun rætt allt við. Hann
varð einstakur formaður,
fylginn sér en hógvær, öflugur,
nákvæmur og smekkvís og sam-
starf okkar var í raun hnökra-
laust öll þessi ár. Þetta voru
uppgangsár – árin fyrir hrun –
og hátíðin gekk í gegnum miklar
breytingar. Hátíðin naut góðs af
einstaklega samstæðri stjórn
reyndra en ólíkra einstaklinga.
Við slíkar aðstæður er starf list-
ræns stjórnanda létt. Stundum
vorum við ekki sammála, en allt-
af var hann hreinskilinn, eins og
þegar hann hitti mongólsku
barkasöngvarana frá Tuva:
„Ósköp er þetta nú druslulegt,
Þórunn mín,“ sagði hann þegar
þeir voru að tína hljóðfærin sín
upp á svið, öll gerð úr hrosshúð-
um og beinum. „En þetta eru
áreiðanlega ágætis menn“ –
bætti hann við. Þessi tónlist átti
ekkert við hann, en aldrei reyndi
hann að hafa áhrif á val eða dag-
skrárgerð – hann vissi upp á hár
hvað til hans friðar heyrði og
stóð ætíð á bak við mig eins og
klettur, hvaða vitleysu sem ég
fann upp á.
Ég hef alltaf álitið það stóran
part af minni gæfu að hafa átt
vináttu Ingimundar og Valgerð-
ar konu hans og vináttubrögð
þeirra í minn garð og Stefáns
verða seint talin. Fyrir allt þetta
þakka ég nú þegar Ingimundur
er kvaddur, allt of snemma. Ég
þakka honum einnig fyrir hönd
Listahátíðar í Reykjavík fyrir
ómetanlegt starf og framlag
hans á þeim vettvangi.
Fagmennska og fágun ein-
kenndu persónu Ingimundar,
ljúfmennska og hlýja, en hann
var þó hreint ekki skaplaus.
Honum gat mislíkað mjög við
fólk og þá var hann harður og
SJÁ SÍÐU 22
Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir, amma
og langamma,
ÞÓRUNN ÓLAFÍA JÚLÍUSDÓTTIR,
Hrísalundi 18g, Akureyri,
lést þriðjudaginn 27. mars.
Útförin fer fram frá Akureyrarkirkju
föstudaginn 6. apríl klukkan 13.30.
Jóhann F. Stefánsson
Sigríður J. Stefánsdóttir
María S. Stefánsdóttir Ásgeir G. Hjálmarsson
Bára M. Stefánsdóttir Margrét Þ. Þórsdóttir
Dúa Stefánsdóttir Jón Ó. Ferdinandsson
Hugrún Stefánsdóttir Jón H. Thorleifsson
ömmu- og langömmubörn
Útför föður okkar, tengdaföður, afa og
langafa,
FRIÐRIKS SVEINSSONAR
læknis,
sem lést á Hrafnistu í Reykjavík föstudaginn
23. mars, fer fram frá Áskirkju föstudaginn
6. apríl klukkan 13. Þeir sem vilja minnast hans láti SÍBS njóta
þess.
Guðrún Friðriksdóttir, Heimir Örn Jensson,
Rósa Friðriksdóttir, Þorsteinn Óli Kratsch,
Jóhanna Friðriksdóttir, Sigurður Jónsson,
Þóra Friðriksdóttir, Guðmundur Ragnarsson,
Hildur Kristín Friðriksdóttir, Sigurður Reynisson,
barnabörn og barnabarnabörn
Elsku mamma okkar, tengdamamma,
amma og langamma,
ANNA SIGURLÍNA
STEINGRÍMSDÓTTIR,
Álftamýri 52,
Reykjavík,
verður jarðsungin frá Háteigskirkju
föstudaginn 6. apríl klukkan 13.
Guðrún S. Guðmundsdóttir Valdimar Gíslason
Magnús Örn Guðmundsson Sigrún Hjörleifsdóttir
Grettir Ingi Guðmundsson Hrönn Harðardóttir
Óðinn Ari Guðmundsson Iðunn Lárusdóttir
Halldór Þór Guðmundsson Sigrún Þóranna Friðgeirsdóttir
Rebekka Rós Guðmundsd. Kristján Róbert Walsh
barnabörn og barnabarnabörn
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar,
tengdafaðir og afi,
FRIÐRIK SIGURLÍNI FRIÐRIKSSON,
húsgagnasmíðameistari,
frá Látrum í Aðalvík,
Lindasmára 95, Kópavogi,
lést á Landspítalanum í Fossvogi 25. mars.
Útförin fer fram frá Garðakirkju á Álftanesi föstudaginn 6. apríl
klukkan 11. Blóm og kransar eru afþakkaðir en þeim sem vilja
minnast hans er bent á Ás styrktarfélag.
Anna Þorbjörg Jónsdóttir
Ingveldur K. Friðriksdóttir
Friðrik Ari Friðriksson
Sigurjón H. Friðriksson Dóra Elísabet Sigurjónsdóttir
og barnabörn
Kær systir okkar, mágkona og frænka,
GUÐNÝ ALDA EINARSDÓTTIR
frá Hreggstöðum á Barðaströnd,
lést á heimili sínu í Sjálfsbjörg, Hátúni 12
miðvikudaginn 7. mars.
Útför hennar fer fram frá Digraneskirkju í
Kópavogi föstudaginn 6. apríl klukkan 11.
Guðný verður lögð til hinstu hvílu við hlið eiginmanns síns í
Þingeyrarkirkjugarði sunnudaginn 8. apríl klukkan 11.
María Henley
Þórdís Heiða Einarsdóttir
Sturla Einarsson Freyja Valgeirsdóttir
Andrés Einar Einarsson Halldóra Berglind Brynjarsd.
Guðrún Björg Einarsdóttir Helgi Guðjón Bjarnason
og fjölskyldur