Morgunblaðið - 14.05.2018, Blaðsíða 29

MORGUNBLAÐIÐ MÁNUDAGUR 14. MAÍ 2018
Raðauglýsingar
Félagsstarf eldri borgara
Aflagrandi 40 Opin vinnustofa kl. 9 og jóga með Hildi kl. 9.30 í
hreyfisalnum, er það stóla jóga og teknar þar góðar teygjur. Göngu-
hópurinn fer af stað kl. 10.15 og vatnsleikfimi í Vesturbæjarlaug kl.
10.50. Tálgað í tré hópurinn mætir kl. 13 í hús og postulínsmálun er kl.
13 í hreyfisalnum.
Árskógar Opin smíðastofa kl. 9-16. Ganga um nágrennið kl. 11.
Handavinna með leiðbeinanda kl. 12.30-16. Félagsvist með vinning-
um kl. 13. Myndlist með Elsu kl. 16-20. Opið fyrir innipútt. Hádegis-
matur kl. 11.40-12.45. Kaffisala kl. 15-15.45. Heitt á könnunni. Allir vel-
komnir. Sími 535-2700.
Boðinn Mánudagur: Félagsvist kl. 13.
Dalbraut 18-20 Brids kl. 14
Félagsmiðstöðin Lönguhlíð 3 Upplestur kl.10.10. Opin handverks-
stofa kl. 13. Botsía kl. 13.30. Kaffiveitingar kl. 14.30. Allir velkomnir!
Garðabær Jónshúsi / félags- og íþróttastarf: 512-1501. Opið í Jóns-
húsi og heitt á könnunni alla virka daga frá kl. 9.30-16. Vatnsleikfimi
Sjálandi kl. 7.40/8.20/15.15. Kvennaleikfimi Sjálandi kl. 9.05. Stólaleik-
fimi Sjálandi kl. 9.50. Gönguhópur fer frá Jónshúsi kl. 10. Kvennaleik-
fimi Ásgarði kl. 10.40. Zumba í Kirkjuhvoli kl. 16.15. Brids í Jónshúsi
kl. 13.
Gerðuberg Mánudagur: Opin handavinnustofan kl. 8.30-16. Útskurð-
ur með leiðbeinanda kl. 9-16. Línudans kl. 13-14. Kóræfing kl. 14.30-
16.30. Leikfimi Helgu Ben kl. 11.15-11.45. Allir velkomnir.
Gjábakki Kl. 9 handavinna, kl. 9.10 botsía, kl. 9.30 postulínsmálun, kl.
10.50 jóga, kl. 13.15 kanasta.
Gullsmári Mánudagur: Postulínshópur kl. 9. Jóga kl. 9.30. Ganga kl.
10. Handavinna / brids kl. 13. Jóga kl. 18. Félagsvist kl. 20.
Hvassaleiti 56-58 Félagsmiðstöðin er opin frá kl. 8-16, blöðin og
púsl liggja frammi, morgunkaffi til kl. 10.30, útvarpsleikfimi kl. 9.45,
jóga hjá Carynu kl. 10. Hádegisverður kl. 11.30-12.30. Tálgun og brids
kl. 13. Eftirmiðdagskaffi kl. 14.30 og jóga hjá Ragnheiði kl. 16.
Hæðargarður 31 Félagsmiðstöðin opnar kl. 8.50, við hringborðið kl.
8.50, listasmiðjan opin fyrir alla kl. 9-16, línudansnámskeið kl. 10,
ganga kl. 10, handavinnuhornið kl. 13, félagsvist kl. 13.15, síðdegis-
kaffi kl. 14.30. Allir velkomnir óháð aldri, nánari uppl. í síma 411-2790.
Korpúlfar Hugleiðsla og létt jóga með Ingibjörgu kl. 9 í Borgum, fleiri
velkomnir í hópinn. Gönguhópar kl. 10 frá Borgum og Grafarvogs-
kirkju. Félagsvist kl. 13 í Borgum, allir velkomnir.
Norðurbrún 1 Morgunkaffi kl. 8.30, morgunleikfimi kl. 9.45, upplest-
ur kl.11, trésmiðja kl. 13-16, ganga með starfsmanni kl. 14, bíó á 2.
hæð kl. 15.30. Uppl. í s. 4112760.
Seltjarnarnes Gler neðri hæð félagsheimilis við Suðurströnd kl. 9
og 13. Leir Skólabraut kl. 9. Billjard Selinu kl. 10. Krossgátur og kaffi í
króknum kl. 10.30. Jóga salnum Skólabraut kl. 11. Handavinna Skóla-
braut kl. 13. Vatnsleikfimi sundlauginni kl. 18.30.
Stangarhylur 4, FEB Reykjavík ZUMBA Gold kl. 10.30 undir stjórn
Tanyu.
Smáauglýsingar
Sumarhús
Sumarhús – Gestahús –
Breytingar
 Framleiðum stórglæsileg sumarhús
í ýmsum stærðum.
 Tökum að okkur stækkun og
breytingar á eldri húsum.
 Smíðum gestahús – margar
útfærslur.
 Sjáum um almennt viðhald á
sumarhúsum og sólpöllum.
 Setjum niður heita potta og
smíðum palla og skjólveggi.
Áratugareynsla –
endilega kynnið ykkur málið.
Trésmiðja Heimis, Þorlákshöfn,
sími 892-3742 og 483-3693,
www.tresmidjan.is
Til sölu
LOK
Á POTTA
HEITIRPOTTAR.IS
HÖFÐABAKKA 1
SÍMI 777 2000
Ýmislegt
Bátar
 

 
  Flatahrauni 25 - Hafnarfirði
Sími 564 0400
www.bilaraf.is
Mikið úrval í bæði
12V og 24V.
Bílaþjónusta
GÆÐABÓN
Stofnað 1986 • Ármúla 17a
Opið mán.-fös. 8-16. S. 568 4310
Það besta fyrir bílinn þinn
Alþrif, djúphreinsun, mössun, teflon,
blettun, bryngljái, leðurhreinsun.
Ökukennsla
Vönduð, vel búin kennslubifreið
Subaru XV 4WD .
Akstursmat og endurtökupróf.
Gylfi Guðjónsson,
sími 696 0042,
Húsviðhald
Hreinsa
þakrennur, laga
ryð á þökum
og tek að mér ýmis
smærri verkefni.
Uppl. í síma 847 8704
manninn@hotmail.com
með
morgun-
Vantar þig
pípara?
FINNA.is
En það sem ég sakna mest er að
fá þig í heimsókn og gefa þér
feitt knús.
Valdi minn, svo ég segi það
enn einu sinni, þá elska ég þig al-
veg hrikalega mikið. Ég mun
aldrei gleyma þér og því skal ég
lofa. Mér mun eilíflega þykja
vænt um þig og ég innilega vona
að ég fái einhvern tímann að sjá
þig aftur.
Þinn ástkær vinur,
Simbi
Sigurbjörn Bjarnason.
Litli vinur minn, spurull og
málgefinn. Hefur svo mikinn
áhuga á öllu vísindalegu, dýrum
og Fiskabókin er dýrgripur sem
hann skoðar aftur og aftur. Ég
held til haga því sem ég tel að
honum gæti þótt áhugavert næst
þegar hann kemur, það er svo
gaman að spjalla við hann. Gam-
an í fjörunni og í sundi og ým-
islegt er brallað.
Hann er stundum fínn með
sig, hann fær plastglas til að
drekka úr. Þá segir hann: „Ég vil
ekki svona „lejuðglas“, það er
vond lykt af því.“ Glasið hefur
einmitt einhvers konar leður-
áferð og þetta er plastglas með
plastlykt og plastáhöld eru ekki
gæðavara. Hann vill ekki drekka
úr „lejuðglasi“ og fær að sjálf-
sögðu glerglas.
Hann vill gista hjá mér, er
ekki vel treyst til þess en það er
velkomið af minni hálfu og hann
fær að gista sjálfstætt í herbergi.
Hann getur ekki sofnað fyrr en
seint og síðar meir. Um morg-
uninn vakna ég með lítinn, stein-
sofandi gest við hliðina á mér.
Menn bjarga sér.
Þegar hann stækkar tekur
hann að sér, í fjölskyldusamkom-
um til dæmis, að leika við og
passa litlu krakkana. Hann er
mjög góður og skemmtilegur,
þetta á við hann. Hann verður
upp með sér þegar honum er líkt
við stóru frænku sem hefur haft
þetta hlutverk, að vera góð og
skemmtileg við yngri börnin, þar
á meðal hann.
Það sem hann getur étið!
Hann er nú stundum stoppaður
af en það eru matmenn í hans ætt
og hann er að stækka. Þetta jafn-
ar sig með tímanum, er bara ald-
urinn?
Hann eldist, lífið verður brös-
óttara, mörgu að sinna og hann
nennir sjaldnar að koma með for-
eldrunum í sveitina.
Ég á erindi við foreldrana og
hringi, hann svarar, hef ekki hitt
hann eða heyrt í honum lengi.
Hann er þá búinn að klippa af sér
þykka hármakkann, er svo kalt á
hausnum fyrir vikið að mamma
og pabbi eru farin á stúfana að
kaupa húfu handa honum. Langt
og skemmtilegt samtal um heima
og geima.
Stóri vinur minn. Það er gam-
an að hitta hann, þá sjaldan sem
það gerist. Þétt faðmlag og
áhugavert spjall. Ég hef lengi
hlakkað til að samskiptin aukist á
ný eins og gengur og gerist þeg-
ar ungt fólk fullorðnast og sam-
lagast þeim sem eldri eru. Svo
hefði efalaust orðið hefði hann
fengið lengri ævi, þessi góði
drengur.
Innilegustu hjartans samúð
sendi ég aðstandendum og vinum
míns kæra Valda.
Rósa Erlendsdóttir.
Elsku besti Valdi okkar, það
er erfitt að meðtaka það að þú
sért farinn frá okkur. Það er
ólýsanlega sárt að setjast niður
og skrifa minningarorð um þig
en um leið er það alveg yndislegt
hvað við eigum margar frábærar
minningar um þig. Þú varst alveg
magnaður karakter, einn af þeim
allra áhugaverðustu. Þú varst
allt öðruvísi en allir aðrir, hafðir
þann eiginleika að það var gott
að vera í kringum þig. Hafðir
góða nærveru og einstakt lag á
því að koma fólkinu í kringum
þig í gott skap. Lagðir þig mikið
fram við að láta vini þína vita að
þér þótti vænt um þá – mikið er
það góður mannkostur. Ef
starfsmaður kom illa upp lagður í
vinnuna varst þú fljótur að
breyta því og spurðir gjarnan:
„Af hverju ertu að pæla í því eða
láta það hafa áhrif á þig? Vertu
bara í góðu skapi.“
Það er svo margt sem kemur
upp í hugann þegar við tölum um
þig. Það er okkur minnisstætt
þegar þú fannst stóran stein fyr-
ir aftan Kársnesskóla sem þér
fannst einstaklega flottur, því
sástu þér kost að bera hann fyrir
utan Hrafninn og þar átti hann
að vera og mikið þótti þér vænt
um þennan stein, okkur grunar
þó að þú hafir líka viljað sýna
okkur hinum hversu sterkur þú
værir. En þetta var lýsandi fyrir
þig, gerðir það sem þér datt í
hug. Starfsemi Hrafnsins var þér
kær, þér þótti húsið okkar svo
merkilegt, langaði að vita allt um
sögu hússins og hafðir einstakan
áhuga á háaloftinu okkar. Þú
hafðir orð á því að þig langaði að
búa þar. Mikið erum við viss um
að þú munir koma við á háaloft-
inu með góða bók og fylgjast með
okkur að ofan.
Alfræðiorðabók kom upp þeg-
ar við leituðum að einu orði sem
einkenndi þig, þú vissir allt, já
eða mjög margt og ef þú vissir
það ekki þá leitaðirðu það uppi,
oft á tíðum varstu mættur í vinn-
una með stafla af bókum til að
lesa þegar tími gafst.
Við gætum skrifað heila bók
um þig, svo magnaður varst þú.
Börnin okkar litu mikið upp til
þín og alltaf varst þú vinsælastur
hjá þeim – þú nálgaðist þau á
jafningjagrundvelli og þau voru
örugg í þínum höndum. Starf-
semi Hrafnsins hefur lamast við
fráfall þitt, elsku Valdi. Við ætl-
um að gera allt sem við getum til
þess að halda Hrafninum á þeim
stað sem hann er, því við vitum
að það er það sem þú vilt. Við
munum halda minningu þinni á
lofti um ókomna tíð.
Elsku Valdi okkar, mikið eig-
um við eftir að sakna þín. Ef við
þekkjum þig rétt ertu búinn að
koma þér vel fyrir með stafla af
bókum, rjúkandi heitan kaffi-
bolla, steik, pönnukökur, síróp og
jafnvel dass af smjöri með því og
fylgist með fólkinu þínu.
Við vottum fjölskyldu Valda
okkar dýpstu samúð.
Fyrir hönd starfsfólks
Hrafnsins, Ásgerður
Stefanía Baldursdóttir.
faðir hennar hafði þá tekið að
sér rekstur verslunarútibús,
Tang og Riis. Þegar sú starf-
semi lagðist af hóf hann rekstur
eigin verslunar.
Unnur ólst upp við gott atlæti
á myndarheimili á Bjargi en svo
nefndist hús foreldra hennar.
Þau voru gestrisin og margt
ættmenna þeirra dvaldi hjá þeim
um lengri eða skemmri tíma.
Þegar ég kom fyrst á Bjarg
hafði Unnur lokið námi í
Kvennaskólanum í Reykjavík og
Hússtjórnarskóla Reykjavíkur.
Hún hafði líka kynnst ungum
manni, Eggerti Sigurmundssyni,
sem var við nám í Stýrimanna-
skólanum. Átti hann eftir að
verða eiginmaður hennar. Eftir
nokkur búskaparár í Reykjavík
fluttu Unnur og Eggert á Hell-
issand. Barnahópurinn stækkaði
en alls eignuðust þau sex syni og
út frá þeim stóran hóp afkom-
enda.
Unnur var á 95. aldursárinu
þegar hún lést. Þeir sem lifa
langa ævi vita að í lífinu skiptast
á skin og skúrir. Snemma reyndi
á hana frænku mína. Þau Egg-
ert misstu elsta son sinn af slys-
förum daginn sem hann varð
fimm ára, Unnur þá nýkomin
með þriðja soninn í fangið. Ég
minnist þess ekki að hún hafi
rætt þetta áfall í mín eyru utan
hvað að fyrir ekki mörgum árum
sagði hún mér að faðir sinn hefði
sagt við sig. „Mundu það, Unnur
mín, að þú átt tvo drengi til að
hugsa um.“ Og það gerði hún.
Unnur hugsaði svo sannarlega
um drengina sína, barnabörnin
og stórfjölskylduna. Öllum vildi
hún vel. Gladdist með á góðum
stundum, fann til þegar glímt
var við erfiðleika.
Unnur og Eggert voru ætt-
rækin og vinmörg og gott var að
sækja þau heim. Sjaldan féll
þeim verk úr hendi, hún mikil
hannyrðakona, Eggert hafið
gaman af smíðum og þau voru
bókhneigð. Um það leyti sem
Eggert hætti á sjónum voru þau
sest að fyrir austan fjall. Árin
sem í hönd fóru voru góð. Síð-
ustu árin bjuggu þau á Selfossi.
Eftir andlát Eggerts festi Unn-
ur sér íbúð í sambýli aldraða á
Selfossi þar sem hún undi hag
sínum vel.
Síðustu árin dvaldi hugur
Unnar löngum við minningar frá
liðnum tíma. Margar sögur sagði
hún frá skólaárum sínum og lífs-
barátta fólks á uppvaxtarárun-
um á Sandi var henni ofarlega í
huga. Árlega buðu Óttar frændi
og Íris Unni afnot af bústað sín-
um á Arnarstapa. Nutum við
Garðar góðs af, því ekki var tek-
ið annað í mál en að við færum
með henni. Stapaferðirnar voru
alltaf tilhlökkunarefni.
Með dyggri aðstoð ættingja
auðnaðist Unni að halda heimili
fram á mitt síðasta ár. Vil ég hér
sérstaklega nefna Ásgeir son
hennar og konu hans Brynhildi
en Unnur var svo lánsöm að búa
í nábýli við þau.
Nú skilur leiðir en minningar
um hreinskipta og vandaða konu
til orðs og æðis lifa. Ég færi
henni þakkir fyrir allt sem hún
var mér. Við Garðar þökkum
henni vináttu og góðvild alla í
okkar garð. Unnur verður lögð í
grafar í Fossvogskirkjugarði við
hlið eiginmanns síns og elsta
sonar. Blessuð sé minning henn-
ar.
Elín Skarphéðinsdóttir.
Mig langar að minnast föð-
ursystur minnar, Unnar Bene-
diktsdóttur, í fáum orðum.
Frá því að ég man eftir mér
og fram á hennar hinsta dag hef
ég haft mikið dálæti á Unni. Í
æsku minni dvaldi Unnur ásamt
sonum oft hjá foreldrum sínum,
ömmu minni og afa á Bjargi.
Eggert maður Unnar var skip-
stjóri og því oft langdvölum að
heiman. Seinna fluttu þau vestur
á Sand og urðu samskiptin þá
enn meiri. Það var gott að geta
leitað til Unnar eftir aðstoð við
heimaverkefnin í skólanum og
tók hún mér alltaf vel.
Unnur var heilsteypt og dug-
leg, lét hún víða til sín taka.
Kenndi handavinnu við barna-
skólann á Sandi og var m.a. for-
maður kvenfélagsins þegar hún
bjó hér vestra. Við héldum
áfram góðu og miklu sambandi
eftir að Unnur og fjölskylda
flutti í burtu. Hringdumst við oft
á, sérstaklega hin síðari ár, töl-
uðum mikið og lengi. Minni
hennar var með afbrigðum gott
og deildi hún gjarnan með sér af
fróðleik um mannlífið á Sandi á
hennar uppvaxtarárum og ýms-
um fróðleik um forfeður okkar
og ættmenni. Áttum við trúnað
hvort annars og deildum gjarn-
an gleði okkar og sorgum.
Eftir að Unnur varð ekkja
kom hún nánast á hverju sumri
vestur oftast ásamt Elínu
Skarphéðinsdóttur, frænku okk-
ar, og hennar manni Garðari.
Dvöldu þau yfirleitt í sumarbú-
stað okkar Írisar á Arnarstapa
og fóru til berja. Þar áttum við
ávallt góðar og gleðiríkar stund-
ir, spiluðum á spil, borðuðum
góðan mat og spjölluðum um líf-
ið og tilveruna og ekki síst lífið í
gamla daga á Sandi.
Kæra Unnur, takk fyrir allt
sem þú varst mér og hvíl í friði.
Óttar Sveinbjörnsson og
fjölskylda.