Morgunblaðið - 29.05.2018, Blaðsíða 12

Morgunblaðið - 29.05.2018, Blaðsíða 12
12 DAGLEGT LÍF MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 29. MAÍ 2018 Sími: 411 5000 • www.itr.is Fyrir líkama og sál Laugarnar í Reykjavík Frá morgnifyrir alla fjölskylduna í þínu hverfi t i l kvölds Í eyðimörk Guðný Anna segir gönguna hafa verið skemmtilega lífsreynslu og hún hafi gengið vel. Hópurinn undirbjó sig í tvær vikur fyrir gönguna. Katrín Lilja Kolbeinsdóttir katrinlilja1988@gmail.com V ið höfðum búið í Kína í rúm fimm ár, þar sem Trausti var að fljúga fyrir þýskt-kínverskt flugfélag. Svo langaði okkur að breyta til og því fluttum því hingað í lok ársins 2013 og vinn- ur Trausti núna hjá flugfélaginu Etihad,“ segir Guðný Anna aðspurð hvernig það hafi komið til að þau hjónin fluttu til Abú Dabí. Landið er eitt af sjö fursta- dæmum sem sameinuð voru undir heitinu Sameinuðu arabísku fursta- dæmin. Að sögn Guðnýjar Önnu er mjög gott að búa í Abú Dabí. „Þetta er mjög vestrænt, eða öllu heldur í ætt við Ameríku. Við höfum allt til alls hérna og landsmenn eru al- mennt mjög frjálslyndir og al- mennilegir. Þrátt fyrir að þetta sé múslimskt ríki eru engar hömlur fyrir mig sem erlenda konu að vera hér; ég get svo sem gert allt sem mig langar til. En að sjálfsögðu gildir það sama hér og annars stað- ar að maður þarf að virða þá menn- ingu og siði sem eru í hverju landi.“ Gengu á alþjóðadegi kvenna Með því á Guðný Anna meðal annars við klæðaburðinn. „Það er óskað eftir því að konur hylji hné og axlir til að virða þeirra menningu, en það er allur gangur á því hvort konur gera það. Það er engin refs- ing við því að gera það ekki, en það er kurteisi að virða það. Hér er mik- il sól og veðrið almennt yndislegt, fyrir utan sumarmánuðina þegar hitinn getur farið upp í 50 gráður.“ Guðný Anna gekk svokallaða „Women’s Heritage Walk“-göngu dagana 8.-12. mars síðastliðinn og er tilgangur göng- unnar að heiðra minn- ingu þeirra kvenna í Abú Dabí sem gengu þessa leið tvisvar á ári ekki alls fyrir löngu. Þetta er í fjórða skipt- ið sem gangan er gengin og í ár var lagt af stað frá borginni Al Ain og gengið til borg- arinnar Abú Dabí, á alþjóðadegi kvenna, 8. mars.“ Al Ain er í miðri eyðimörk og í þúsundir ára hefur borgin gegnt mikilvægu hlutverki sem versl- unarstaður. Nafnið má þýða sem vatnsból, enda mörg vatnsból þar í kring sem eru, að sögn Guð- nýjar Önnu, mikilvæg til þess að gera staðinn lífvænlegan. Hún segir að fram á miðja síð- ustu öld hafi íbúar Abú Dabí gengið þessa ill- færu leið yfir eyði- mörkina til Al Ain í byrjun sumars til þess að komast í svalara loftslag og stunda þar versl- un og viðskipti. „Síðan var gengið til baka að hausti, aftur til Abú Dabí, þar sem karlarnir köfuðu eftir og söfnuðu perlum, en perluköfun var arðbærasta atvinnugrein landsins fram í byrjun tuttugustu aldar. Það er svo ekki fyrr en árið 1958 að olía finnst á svæðinu sem gjörbreytti Abú Dabí úr fátæku hirðingja- samfélagi yfir í eina ríkustu þjóð heims. Í dag er þessi ganga gengin af 50 konum, innfæddum sem er- lendum, og í ár voru þar sam- ankomnar konur frá 18 þjóðlöndum. Gönguleiðin er 125 kílómetrar að lengd, tekur fimm daga og gengnir eru u.þ.b. 25 kílómetrar á dag.“ Guðný Anna segir að lagt hafi verið af stað fyrir sólarupprás, á meðan enn er svalt í veðri. „Um há- degisbil er tekin hvíld í tvær til þrjár klukkustundir og síðan lagt aftur af stað þegar sól tekur að lækka á lofti og gengið til sólarlags. Á kvöldin eru sett upp tjöld að hætti bedúína, borðaður hefðbundinn matur að hætti innfæddra og fræðst um sögu og menningu Sameinuðu arabísku furstadæmanna.“ Að sögn Guðnýjar Önnu var áhersla lögð á að ganga sem mest fyrir hádegi áður en hitinn yrði of mikill. „Mesta áskorunin eru langir dagar og hitinn. Hann fór upp í 40 gráður einn daginn, auk þess sem sandstormur gerði okkur erfitt fyr- ir. Bílar fylgdu okkur með aukavatn og -vistir, auk þess sem bíll með sjúkraliðum fylgdi okkur því það er ekki óalgengt að fólk verði fyrir of- þornun á þessari leið. Síðustu fimm kílómetrarnir á hverjum degi voru mjög langir, við vorum orðnar þreyttar eftir langan dag og mikinn hita og því alltaf mjög gott að kom- ast í tjaldbúðirnar og úr skónum.“ Þvottapoki og blautþurrkur Undirbúningur fyrir gönguna hófst um miðjan janúar. „Við vorum með tvær æfingar á viku úti í eyði- mörkinni, eldsnemma að morgni. Við gengum fimm til tólf kílómetra á hverri æfingu þessa tvo mánuði, svo ég var vel undirbúin þegar kom að göngunni sjálfri. Svo er ýmislegt sem þarf að huga að þegar gengið er í eyðimörk, svo sem skór og skó- hlífar, hvernig á að lesa sandöld- urnar þannig að gangan verði auð- veldari og svo að sjálfsögðu að áætla þann vökva sem maður hefur með- ferðis svo maður ofþorni ekki í hit- anum.“ Fyrir utan þessar tvær æfingar á viku hélt Guðný Anna sig við sína vanalegu hreyfirútínu sem saman- stendur af því að spila golf, stunda jóga og fara í göngutúra. „Ég stunda mikið íþróttir utandyra svo ég er ekki óvön hreyfingu í hita, sem hjálpaði mér mjög mikið.“ Þrátt fyrir það segist Guðný Anna ekki hafa gert sér grein fyrir hversu erfitt það væri að vera úti í eyðimörkinni í fimm daga án hrein- lætisaðstöðu. „Ég hefði borgað hátt gjald fyrir að komast í sturtu á kvöldin eftir 30 kílómetra göngu í 40 stiga hita og sandstormi! Hrein- lætið fólst í því að bleyta þvottapoka og reyna að þvo af sér mesta sand- inn og svo voru blautþurrkur óspart notaðar. Satt best að segja er ég ekki viss um að ég muni nokkurn tímann geta notað blautþurrkur aft- ur; ég var alveg búin að fá yfirdrifið nóg af blautþurrkuþvotti og ég get ekki lýst því hvernig hárið á mér leit út eftir þessa dvöl í sandinum.“ Skemmtileg lífsreynsla Þá stóðust tjöldin, sem kon- urnar sváfu í, heldur ekki neinar nú- tímakröfur. „Bedúínatjöldin sem við sváfum í eru svo opin að sandurinn hreinlega mokaðist yfir mann á meðan maður svaf. Svo þrátt fyrir blautan þvottapoka og þessar bless- uðu blautþurrkur var maður farinn að líkjast einhvers konar sand- múmíu eftir þessa fimm daga. Eftir fyrstu sturtuna hér heima lágu ein- hver kíló af sandi eftir í sturtubotn- inum, það tók nokkrar sturtur að ná honum öllum burt!“ Guðný Anna segir þetta hafa verið mjög skemmtilega lífsreynslu og allt hafi gengið mjög vel. „Þetta var virkilega skemmtilegur hópur af konum frá 18 löndum og það var mjög vel hugsað um okkur allan tímann.“ Blaðamanni lék forvitni á að vita hvað væri næst á dagskránni hjá Guðnýju Önnu og fjölskyldu hennar. Hún segir enga ákvörðun hafa verið tekna um framhaldið og viti því ekki hvert förinni verður heitið næst þegar kemur að brottför hjá fjölskyldunni. „Það er hins veg- ar á döfinni að heimsækja Jórdaníu og Líbanon,“ segir þessi kraftmikla kona að lokum. Gekk 125 km eyði- merkurgöngu í minn- ingu arabískra kvenna Guðný Anna Vilhelmsdóttir er 51 árs Bolvíkingur, búsett í Abú Dabí. Hún er viðskiptafræðingur og fluttist þangað árið 2013 ásamt eiginmanni sínum, Trausta Magnússyni flugstjóra. Hún gekk, ásamt hópi kvenna, 125 km yfir eyðimörk til að heiðra minningu þeirra kvenna sem áður gengu þessa göngu. Á göngu 50 konur frá 18 þjóðlöndum gengu þessa 250 kílómetra göngu. Ljósmynd/Guðný Anna Vilhelmsdóttir Bedúínatjöld Á kvöldin voru sett upp tjöld, borðaður matur að hætti heima- manna og fræðst um menningu Sameinuðu arabísku furstadæmanna. „Maður var farinn að líkjast einhvers konar sandmúmíu eftir þessa fimm daga.“

x

Morgunblaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.