Morgunblaðið - 16.08.2018, Side 16

16 DAGLEGT LÍF
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 16. ÁGÚST 2018
Bláu húsin v/Faxafen
Sími 553 7355 • www.selena.is • Selena
undirfataverslun • Næg bílastæði
fagnar
afmæli
Af því tilefni bjóðum við
20% afslátt
af öllum CHARNOS
undirfötum
60
1958 - 2018
Guðrún Erlingsdóttir
ge@mbl.is
Pabbi, Stefán Hrafnkelsson,var greindur með alz-heimer snemma í fyrra-sumar eftir greining-
arferli sem staðið hafði yfir í
nokkurn tíma. Hann var 58 ára
þegar hann greindist og þegar
greiningin lá fyrir kynntumst við
Alzheimersamtökunum,“ segir
Arndís Rós Stefánsdóttir og bætir
við að það hafi alltaf verið draum-
ur föður hennar að taka þátt í
maraþoni en tveir af bræðrum
hans eru miklir hlaupagarpar.
„Við systkinin höfðum öll tek-
ið þátt í maraþoninu en aldrei
hlaupið fyrir Alzheimersamtökin.
Eftir greininguna hjá pabba
ákváðum við ásamt fleirum úr fjöl-
skyldunni að hlaupa með honum
10 km í Reykjavíkurmaraþoninu
til styrktar Alzheimersamtökunum
en ég held að pabbi hafi verið
fyrstur alzheimersjúklinga til þess
að hlaupa til styrktar samtök-
unum,“ segir Arndís.
„Stofnaður var hlaupahóp-
urinn „Gleymum ekki gleðinni“ til
undirbúnings fyrir hlaupið í fyrra.
Ákveðið var að virkja hópinn fyrir
Reykjavíkurmaraþonið í ár og æfa
fyrir það. Hluti hópsins ætlar í
hálft maraþon og pabbi er þar á
meðal.
Nafnið, Gleymum ekki
gleðinni, er til þess að minna okk-
ur á að gleðjast þrátt fyrir erfiða
glímu á köflum. Í hópnum eru,
auk okkar systkinanna þriggja, öll
fimm systkini pabba sem hlupu
með honum í fyrra og gera það
aftur í ár, tengdabörn hans, eitt-
hvað af systkinabörnum og vinir
okkar. Í ár bætist mamma, Anna
Ólafía Sigurðardóttir, í hópinn
sem ætlar að labba 10 km í
Reykjavíkurmaraþoninu,“ segir
Arndís.
Hún segir að mjög gott starf
sé unnið hjá Alzheimersamtök-
unum og fjölskyldan hafi fengið
upplýsingar og ráðgjafaviðtöl sér
að kostnaðarlausu þegar þau leit-
uðu til samtakanna.
„Það er gott að geta hlaupið
saman og látið gott af sér leiða á
sama tíma, auk þess sem pabbi
segir að hreyfing hjálpi sér að tak-
ast á við sjúkdóminn. Hann er líka
í golfi þar sem talningin truflar
hann stundum en hann fær góða
hjálp frá meðspilurum sínum,“
segir Arndís.
Hún segir Gleymum ekki
gleðinni æfa einu sinni í viku. Þá
mæti þeir sem það geti og taki
einn Neshring. Á sumrin sé bætt
við æfingum og sá yngsti sem
mætt hafi á æfingu sé nýbyrjaður
í grunnskóla og sá elsti rúmlega
sextíu ára.
Verkstol og málstol hamla
Arndís segir pabba sinn ótrú-
lega duglegan, kláran og jákvæð-
an.
„Hann er menntaður verk- og
tölvunarfræðingur en varð að
hætta að vinna fyrir nokkrum ár-
um vegna sjúkdómsins. Verkstol
og málstol er sá hluti af sjúk-
dómnum sem hrjáir pabba mest
en hann er jákvæður og gerir allt
til þess að þjálfa hugann,“ segir
Arndís og bætir við að pabbi
hennar sé að læra spænsku og
hann hafi lesið sér mikið til um
sjúkdóminn.
„Þau mamma eru á leiðinni í
haust til Barcelona á ráðstefnu um
alzheimer. Pabbi fer eftir leiðbein-
ingum um hollt fæði sem talið er
að gagnast geti þeim sem eru með
alzheimer. Pabbi þarf ekki umönn-
un og keyrir ennþá en vissulega
eru sumir dagar verri en aðrir.
Honum finnst mjög gott að fara til
Spánar á vorin og haustin í hitann,
spila golf og vera fjarri öllu
áreiti,“ segir Arndís sem segir að
það hafi ekki verið mikið talað um
sjúkdóminn í fjölskyldunni fyrr en
greiningin lá fyrir.
Hjóluðu milli aðstandenda
„Við vissum ekki hvað væri
að; kenndum álagi í vinnu um og
fleira. En þegar greiningin kom
var ákveðið að tala um sjúkdóminn
eins og hvern annan sjúkdóm,
enda er hann ekkert til að skamm-
ast sín fyrir eða fela,“ segir Arn-
dís en hún og faðir hennar hjóluðu
milli heimila nánustu aðstandenda
vegna þess að faðir hennar vildi
segja þeim sjálfur frá því hann
væri kominn með alzheimer.
Að sögn Arndísar setti
hlaupahópurinn Gleymum ekki
gleðinni sér það markmið að safna
500.000 kr. en í fyrradag voru
áheitin komin í 479.000 kr.
„Það vantar örfáa þúsundkalla
til þess að ná markmiðinu að
styrkja Alzheimersamtökin um
hálfa milljón. Það er mikilvægt að
það sé talað um sjúkdóminn. Alz-
heimer er mjög algengur sjúkdóm-
ur og snertir marga sem í kring-
um sjúklinginn eru. Ég vil líka
hvetja aðstandendur, sérstaklega
maka, til þess að nýta sér þá þjón-
ustu sem er í boði m.a. hjá Alz-
heimersamtökunum,“ segir Arndís
Á leið til Víetnam
Auk þess að láta sig dreyma
um að hlaupa maraþon átti Stefán
þann draum að fara með fjölskyld-
una til Víetnam, en þangað fór
hann fyrir rúmum 10 árum með
eiginkonunni.
„Við höfum reyndar öll systk-
inin farið hvert í sínu lagi til Víet-
nam eftir að mamma og pabbi fóru
í sína ferð, en nú ætlum við að láta
drauminn hans pabba rætast og
erum búin að skipuleggja ferð um
jólin til Víetnam. Mamma, pabbi,
ég og bræður mínir, Hrafnkell og
Sigurður, auk maka okkar systk-
inanna. Við förum fyrst til Ind-
lands en verðum svo í heimagist-
ingu í Víetnam,“ segir Arndís og
leggur áherslu á að þau hafi viljað
fara öll saman á meðan faðir henn-
ar geti ennþá ferðast og notið
þess.
„Okkar mottó er að njóta lífs-
ins og vera eins mikið saman fjöl-
skyldan og við getum og gleyma
ekki gleðinni.“
Hlaupa og gleyma ekki gleðinni
Stefán Hrafnkelsson
verk- og tölvunarfræð-
ingur greindist með alz-
heimer 58 ára gamall.
Hann og fjölskyldan láta
sjúkdóminn ekki stjórna
lífi sínu. Stefán hleypur í
annað sinn með fjölskyld-
unni í Reykjavíkurmara-
þoninu á laugardag.
Stuðningur Stefán Hrafnkelsson á hlaupaæfingu fyrir Reykjavíkurmaraþonið ásamt dyggum stuðningsmönnum.
Fjölskyldan Stefán ásamt eiginkonu, börnum og tengdabörnum í skíðaferð.
Fjölskyldan nýtir öll tækifæri til þess að njóta lífsins á meðan heilsan leyfir.
Gleði Hlaupahópurinn Gleymum ekki gleðinni að loknu Reykjavíkur-
maraþoni í fyrra. Hann hleypur aftur í ár fyrir Alzheimersamtökin.