Morgunblaðið - 16.08.2018, Qupperneq 55

MINNINGAR 55
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 16. ÁGÚST 2018
✝ Sigurður Þór-hallsson fæddist
á Skriðulandi í Kol-
beinsdal 21. apríl
1933. Hann lést á
Hrafnistu í Reykja-
vík 2. ágúst 2018.
Hann var sonur
hjónanna Helgu Jó-
hannsdóttur, f. 14.
maí 1897, d. 17. des.
1941, og Þórhalls
Traustasonar, f. 9.
maí 1908, d. 14. febr. 1947, bónda
á Hofi í Hjaltadal og Tuma-
brekku í Óslandshlíð.
Hann ólst upp hjá foreldrum
sínum sem fluttu að Hofi í Hjalta-
dal vorið 1933 og bjuggu þar til
vorsins 1945. Eftir lát Helgu flutti
Þórhallur með barnahópinn sinn
að Tumabrekku í Óslandshlíð.
Systkini Sigurðar voru: 1)
Gunnar Jóhann Pálsson, f. 1928,
kvæntur Kristínu Jónsdóttur
(bæði látin). Þau eignuðust fjögur
börn. 2) Kristín Hallfríður, f.
1931, gift Rögnvaldi Sigurðssyni
(bæði látin). Eignuðust þau tvö
börn. 3) Tryggvi, f. 1936, kvænt-
ur Kristínu Björgvinsdóttur, sem
lifir mann sinn. Þau eignuðust
vinnustarfsmanna og sat í fyrstu
stjórn þess, auk þess sem hann
var þar formaður 1975-1978. Sig-
urður var einnig í stjórn Sam-
vinnuferða hf. og Samvinnu-
ferða-Landsýnar hf. 1977-1986
og í skólanefnd Samvinnuskólans
í nokkur ár.
Fyrri kona Sigurðar er Kol-
brún Kristjánsdóttir frá Ak-
ureyri, f. 17. júní 1933. Þau
skildu. Þeirra börn eru: a) Helga,
hjúkrunarfræðingur og myndlist-
armaður. Maki hennar er Viðar
Aðalsteinsson mannrækt-
arráðgjafi. Dætur þeirra eru Þór-
ey, jógakennari og leiðsögukona,
og Helga Sóley, ferða-
málafrömuður. Maki hennar er
Kristján Már Gunnarsson. b)
Kári, sjómaður, skáld og hugs-
uður (látinn).
Seinni kona Sigurðar er Sig-
ríður Benediktsdóttir frá Efra-
Núpi í Miðfirði, f. 10. maí 1937, fv.
verslunarmaður. Þeim varð ekki
barna auðið. Lifir hún mann sinn.
Dóttir Sigurðar og Birnu Frið-
bjarnardóttur (látin) frá Ak-
ureyri er Sumarrós (Rósa) fram-
haldsskólakennari. Maki hennar
var Gísli Torfason kennari (lát-
inn). Sonur þeirra er Torfi S.,
kennari. Maki hans er Arna Lind
Kristinsdóttir. Þau eiga soninn
Gísla Berg.
Útför Sigurðar fer fram frá
Áskirkju í dag, 16. ágúst 2018,
klukkan 15.
fjögur börn. 4) Tóm-
as Björn, f. 1938,
kvæntur Kristjönu
Sigurðardóttur, sem
lifir mann sinn og
eiga þau þrjár dæt-
ur. Sigurður lifði öll
systkini sín.
Hann hlaut
barnafræðslu í
Hólahreppi og
Óslandshlíð, lauk
prófi frá Gagn-
fræðaskóla Siglufjarðar 1950 og
síðar prófi frá Lögregluskóla rík-
isins og Tryggingaskólanum.
Hann stundaði ýmsa almenna
vinnu á sjó og landi til ársins 1955
er hann hóf störf hjá Lögreglunni
í Reykjavík þar sem hann starfaði
í 10 ár. Sigurður hóf störf hjá
Samvinnutryggingum 1965 og
starfaði þar í 23 ár í mörgum
deildum fyrirtækisins, síðan hjá
Sjóvá-Almennum tryggingum.
Hann var ráðinn fram-
kvæmdastjóri Landssambands
hestamannafélaga 1991 og
gegndi því starfi í nokkur ár. Sig-
urður vann að ýmsum félags-
málum. Hann vann að stofnun
Landssambands íslenskra sam-
Rætur pabba lágu í Hjaltadaln-
um og þangað leitaði hugur hans
oft, heim í dalinn fagra. Minning-
arnar frá árunum að Hofi í Hjalta-
dal og Tumabrekku í Óslandshlíð
voru honum bæði ljúfar og sárar.
Þarna átti hann ásamt systkinum
sínum og foreldrum sínar mestu
sælustundir en líka þær döprustu
þegar barnahópurinn missti móður
sína, og nokkrum árum síðar föður
sinn. Fasti punkturinn í tilverunni,
heimilið, leystist upp og börnin
fóru hvert í sína áttina, en kær-
leiksríkt fólk tók þau að sér næstu
árin, veitti þeim skjól og ást, frum-
þarfir hverrar manneskju.
Ung hleyptu þau heimdragan-
um og tókust öll á við erfiðleika af
manndómi og dugnaði og voru
traust og heil í lífi sínu. Pabbi var
sá síðasti úr barnahópi þeirra
Helgu Jóhannsdóttur og Þórhalls
Traustasonar til að kveðja þessa
jarðvist.
Pabbi sofnaði inn í eilífðina að
kvöldi 2. dags ágústmánaðar eftir
langvinn veikindi. Hann var saddur
lífdaga. Á dánarbeði sagðist hann
hafa lifað langa ævi og vera nokkuð
sáttur við líf sitt. Það voru hins veg-
ar hlutir sem hann hefði viljað hafa
öðruvísi, en þeir hafa allir verið
gerðir upp í gagnkvæmri sátt okk-
ar systra, fjölskyldna okkar og
hans. Sorgin varð oft á vegi hans,
sárust var hún við foreldramissinn
sem barn og sonarmissinn seinna á
lífsleiðinni þegar hann missti Kára
sinn. Þessi þungu högg lifðu með
honum alla tíð og við hyggjum að
aldrei hafi liðið sá dagur að hann
hugsaði ekki til þessarra einstak-
linga sem hann unni svo heitt.
Hann var mikið góðmenni, kær-
leiksríkur og bar umhyggju fyrir
sínu fólki, þrautgóður á rauna-
stund. Hann tók veikindum sínum
og dauðadóminum af miklu æðru-
leysi og reyndi jafnframt að leyna
því þegar honum leið illa til að hlífa
okkur sem stóðum honum næst.
Það var ekki í hans anda að kvarta.
Við vonum að hann hafi skynjað
hve okkur systrum og fjölskyldum
okkar þótti vænt um hann. Tilver-
an er tómleg án þess að eiga eftir
að heyra í honum í síma eða heim-
sækja hann. Þetta er hins vegar
gangur lífsins og að sama skapi svo
gott við lífslok ef fólk er satt lífdaga
og nokkuð sátt.
Það léttir á sorgarhjartanu að
hafa þá sýn, að nú séu systkinin frá
Hofi og Tumabrekku sameinuð á
ný með foreldrum sínum og Kára
bróður okkar, sem hefur örugglega
verið fremst í móttökunefndinni og
tekið á móti honum fagnandi fyrir
innan gullna hliðið. Þessi lífssýn er
okkur eðlislæg og hún líknar! Eft-
irfarandi ljóð orti Kári bróðir okk-
ar upp úr tvítugu og gerum við orð
hans, ljóðið Trú, að orðum okkar:
Í húmi dagsins
birtast rökkurstundir
þá sálin klæðist ljósu myrkri
við göngum ein
og allt er eins og áður
sandurinn er gljúpur
vatnið sverfur
bergið meitlast seint og seint
mannsævin er ofurlítill dropi
lítið spor
í átt að stórum huga
við leitum ein
og fetum furðuvegi
því það er eina leiðin
– og hljómur orða
aðeins tómið eitt.
(Kári Sigurðsson)
Blessuð sé minning elsku pabba
okkar og við biðjum Guð að geyma
hann ásamt öðrum gengnum ást-
vinum og kveðjum hann með kærri
þökk fyrir allt og allt.
Helga og Sumarrós (Rósa).
Þar sem englarnir syngja sefur þú
sefur í djúpinu væra.
Við hin sem lifum, lifum í trú
að ljósið bjarta skæra
veki þig með sól að morgni.
Farðu í friði vinur minn kær
faðirinn mun þig geyma.
Um aldur og ævi þú verður mér nær
aldrei ég skal þér gleyma.
Svo vöknum við með sól að morgni.
(Bubbi Morthens)
Kveðja frá dóttursyni og
langafastrák,
Torfi og Gísli Berg.
Elsku afi okkar.
Það var mikil blessun að vera
hjá þér þegar þú kvaddir þennan
heim.
Nú hugsum við til þín með ást
og gleði og munum sindrandi aug-
un þín og brosið þitt hlýja þegar
við héldum í hendur þínar nokkr-
um tímum fyrir andlátið. Við
fundum svo sterkt fyrir því að þú
vissir af okkur alveg fram undir
það síðasta og þóttir vænt um ná-
vist okkar og að við fylgdum þér
úr þessari jarðvist, inn um hliðið
gullna. Megi englarnir umvefja
þig og blessa.
Í himneskri vitund sinni
er manneskjan sem fuglinn frjáls
og getur baðað sig í ljósi friðar, sannleika
og visku,
ásamt systkinum sínum.
(Helga Sigurðardóttir)
Helga Sóley Viðarsdóttir og
Þórey Viðarsdóttir.
Öðlingur er fallinn frá. Sig-
urður,eða Siggi eins og hann var
kallaður í fjölskyldunni, var lífs-
glaður maður. Hann var glaðvær
og glettinn, hlýr í viðmóti og hafði
góða nærveru og þétt handtak.
Siggi hafði afskaplega gaman
af að ferðast um landið og kynn-
ast fólki af öllum stéttum. Hann
var með eindæmum ættfróður.
Þá var hann mikill lestrarhestur
og vitnaði oft í bókmenntirnar.
Mikill vinskapur var alla tíð á
milli foreldra okkar og þeirra
Sigga og Siggu móðursystur okk-
ar. Það var tilhlökkunarefni þeg-
ar von var á þessum glæsilegu
hjónum í heimsókn, hvort sem
það var í Miðfjörðinn eða í
Reykjavík.
Samverustundirnar voru nota-
legar, líflegar og skemmtilegar.
Þá var margt rætt, farið með vís-
ur og gripið í bridge. Skotist var
út í heyskapinn á Grundarási og
til silungsveiða á Arnarvatns-
heiði. Í fjölskylduboðum naut
Siggi sín einnig í hvívetna. Söng-
ur, spjall og gleði var þar allsráð-
andi.
Siggi og Sigga voru samhent
hjón sem báru ríka umhyggju
hvort fyrir öðru. Þau voru sam-
stiga í sameiginlegu áhugamáli
sínu, hestamennskunni og sinntu
því um áratugaskeið af mikilli alúð
og elju. Siggi studdi vel við bakið á
Siggu sinni og var afar stoltur af
frábærum árangri hennar í hesta-
íþróttum, en hún varð meðal ann-
ars Íslandsmeistari í fjórgangi.
Hann var kletturinn í lífi Siggu og
var umhugað um velferð hennar
til hinstu stundar.
Siggi var einstaklega æðrulaus
og tók örlögum sínum með stakri
ró.
Siggu frænku okkar, dætrum
Sigga og fjölskyldum þeirra vott-
um við okkar innilegustu samúð.
Við kveðjum Sigga, þennan
heiðursmann, með hlýhug, virð-
ingu og þéttu handtaki.
Aldís, Hjördís og Sigrún og
fjölskyldur frá Grundarási.
Kynni okkar Sigurðar Þórhalls-
sonar hófust fyrir meira en hálfri
öld, þegar við unnum báðir sem
ungir menn í Samvinutryggingum.
Með okkur tókst góð vinátta sem
hefur haldið alla tíð.
Um Sigurð má segja að hann
hafi verið gegnheill og einlægur
samvinnumaður, eins og þeir ger-
ast bestir. Hann var m.a. formaður
Landssambands íslenskra sam-
vinnustarfsmanna um nokkurra
ára skeið.
Þegar við Sigurður vorum sam-
tímis starfsmenn Samvinnutrygg-
inga voru landsmálin krufin til hins
ýtrasta, þegar stund gafst frá önn-
um dagsins, enda báðir með brenn-
andi áhuga á þjóðfélagsmálum. Við
Sigurður vorum oftast sammála um
flest umræðuefni okkar á sviði
stjórnmála. Þetta þótti okkur báð-
um frekar leiðigjarnt og reyndum
því að finna álitaefni sem við vorum
ekki á sama máli um. Það tókst ekki
of vel. Við náðum þó samkomulagi
um þá túlkun að allir framsóknar-
menn væru samvinnumenn, en að
allir samvinnumenn þyrftu þó ekki
endilega að vera framsóknarmenn,
þó að það væri mun betra að mati
Sigurðar. Mér er nær að halda að
þarna hafi orðið til máltækið: Við
framsóknarmenn hvar í flokki sem
við stöndum!
Þetta var góður tími en svo
skildu leiðir. Ég fór að kenna á Bif-
röst en Sigurður hélt áfram í Sam-
vinnutryggingum um langt skeið,
áður en hann gerðist framkvæmda-
stjóri Landssambands hesta-
mannafélaga. Það þótti Skagfirð-
ingum og öðrum vel skipað til sætis.
Við Kristín færum eiginkonu
hans Sigríði Benediktsdóttur og
dætrum Sigurðar og fjölskyldum
þeirra okkar innilegustu samúðar-
kveðjur. Atvikin haga því þannig til
að við hjónin verðum erlendis á út-
farardaginn en hugurinn verður
heima. Fallinn er frá góður dreng-
ur, hlýr og skemmtilegur og um-
fram allt frábær félagi og vinur.
Hrafn Magnússon.
Lengst af á síðustu öld var
margbreytilegt samvinnustarf
veigamikill þáttur í þjóðlífinu.
Starfsfólk samvinnufélaga skipti
mörgum þúsundum og störfin voru
mjög fjölbreytt. Það var sumarið
1973 að þessi mikli fjöldi eignaðist
heildarsamtök – Landssamband ís-
lenskra samvinnustarfsmanna –
LÍS.
Einn af frumkvöðlunum var Sig-
urður Þórhallsson, stjórnarmaður
til 1979 og lengst af formaður. Á
þessum áratug sveif samvinnuand-
inn enn yfir vötnum.
Farið var vítt um land, stofnaður
fjöldi starfsmannafélaga og fundað
með samvinnustarfsmönnum um
margvísleg hagsmunamál.
Í landi Hreðavatns hjá Bifröst
risu ein 25 orlofshús í fögru um-
hverfi, hús Jónasar Jónssonar frá
Hriflu við Hávallagötuna var gert
að félagsheimili, gengið var í nor-
ræn samtök samvinnustarfsmanna,
KPA, og vináttuvikur haldnar á Ís-
landi, komið að stofnun Samvinnu-
ferða og farnar margar utanlands-
ferðir, ekki síst um Norðurlönd,
gefið út starfsmannablaðið Hlynur
sex sinnum á ári í sjö þúsund ein-
tökum, stofnuð samtök lífeyrisþega
meðal samvinnustarfsmanna, starf-
ræktar sumarbúðir fyrir börn sam-
vinnustarfsmanna í sumarhúsun-
um hjá Bifröst og svona má áfram
telja.
Við sem tókum þátt í þessu starfi
trúðum því að samvinnustefnan og
samvinnustarfið ætti langa lífdaga
fyrir höndum og bjartsýnin bar
okkur áfram. Það var eins og Sig-
urður væri fæddur inn í þennan
vettvang. Alltaf jákvæður, horfði
hátt og hvatti til verka, einlægur
samvinnumaður.
Það var því aðeins gaman að
vinna við hlið Sigurðar Þórhallsson-
ar og öllum leið vel í návist hans.
Það var líka gott að koma á
starfsvettvang Sigurðar til margra
ára – Samvinnutryggingar og And-
vöku, þar sem góður andi sveif yfir
vötnum og áhersla var lögð á að fé-
lagið ynni fyrir fólkið í landinu.
Þessi tími kemur ekki aftur en
það er engin ástæða til að gleyma
honum. Og samvinna fólks stendur
alltaf fyrir sínu.
Ég kveð þennan glaðlynda og
vaska Skagfirðing, Sigurð Þórhalls-
son, með miklum söknuði, en það er
ljúft að eiga minningarnar og
geyma þær.
Kæra Sigríður, dætur og ætt-
ingjar, innileg samúð.
Reynir Ingibjartsson.
Sigurður
Þórhallsson
FALLEGIR LEGSTEINAR
Verið velkomin
Opið: 10-17
alla virka daga
Auðbrekku 4, 200 Kópavogi, sími: 537-1029, www.bergsteinar.is
Eiginmaður minn, faðir okkar, tengdafaðir,
afi og langafi,
KRISTJÁN ÁSMUNDSSON,
bóndi í Ferjunesi,
lést á Heilbrigðisstofnun Suðurlands
sunnudaginn 5. ágúst.
Útförin fer fram frá Villingaholtskirkju
þriðjudaginn 21. ágúst klukkan 14.
Aðalheiður Kristín Alfonsdóttir
Oddný Kristjánsdóttir Eiríkur Á. Guðjónsson
Helga Kristjánsdóttir Heimir Hoffritz
Ásmundur Kristjánsson G. Hildur Rósenkjær
Eiríkur Steinn Kristjánsson Kolbrún I. Hoffritz
Benedikt Hans Kristjánsson
barnabörn og barnabarnabörn.
Innilegar þakkir fyrir hlýhug og hluttekningu
vegna andláts og útfarar ástkærrar móður
okkar, tengdamóður, ömmu og langömmu,
KRISTÍNAR SIGHVATSDÓTTUR
húsmóður,
Hrafnistu, Reykjavík,
sem lést 25. júní og var jarðsungin 10. júlí.
Guð blessi ykkur öll.
Karl Örn Karlsson Kristín Blöndal
María Karlsdóttir Sigurbjörn Skarphéðinsson
Sighvatur Karlsson Auður Björk Ásmundsdóttir
barnabörn og barnabarnabörn
Elskuleg systir mín og föðursystir okkar,
ÁSLAUG AXELSDÓTTIR,
Þorragötu 9,
lést á dvalar- og hjúkrunarheimilinu Grund
mánudaginn 30. júlí.
Útför fer fram frá Fossvogskirkju
mánudaginn 20. ágúst klukkan 13.
Ólafía Axelsdóttir
Bryndís Ólafsdóttir
Sigrún Ólafsdóttir
Axel Ólafsson
og fjölskyldur
Þökkum innilega auðsýnda samúð, vináttu
og hlýju við andlát og jarðarför móður
okkar, tengdamóður og ömmu,
ÁSLAUGAR RAGNARS.
Andrés Magnússon Kjartan Magnússon
Auðna Hödd Jónatansdóttir Guðbjörg Sigurgeirsdóttir
Iðunn Andrésdóttir Snæfríður Kjartansdóttir
Anna Ceridwen Auðnudóttir Magnús Geir Kjartansson
Ragnheiður Andrésdóttir Oddný Áslaug Kjartansdóttir
Magnús Andrésson
Jakob Þórður Andrésson
Ástkær sonur minn, bróðir okkar og mágur,
ÞORSTEINN MATTHÍASSON
verkamaður,
Hraunbæ 158,
er látinn.
Úför hans verður gerð frá Lágafellskirkju
miðvikudaginn 22. ágúst, klukkan 15.
Halldóra Sigríður Gunnarsdóttir
Guðrún Anna Matthíasdóttir Raphaêl Leroux
Jón Gunnar Bjarkan Tatiana Kalinichenko
María Salóme Bjarkan