Morgunblaðið - Sunnudagur - 19.08.2018, Blaðsíða 31

þessir borgarfulltrúar að borgarbúar séu almennt
vöntunarmenn í vitsmunum?
Einu skýringarnar
Þar sem Gnarr er farinn er óþarfi að gefa sér að fá-
ránlegar fullyrðingar af þessu tagi séu hluti af
framúrstefnulegri fyndni eða hluti af gerð sjón-
varpsþátta næsta kjörtímabils. Og þá fækkar hugs-
anlegum skýringum. Tvær koma helst upp í hug-
ann. Sú fyrri að þessir talsmenn hafi ekki grænan
grun um út á hvað mannleg tilvera í borginni geng-
ur eða að þeir telja sér trú um að blekkingarleikur
af þessu tagi gangi endalaust upp, m.a. vegna þess
að hin makalausa „fréttastofa“ „RÚV“ tekur utan
stans fullan þátt í fáránleik sinna manna.
Skemmst er að minnast þess að þegar nýkosnir
borgarfulltrúar höfðu lappað upp á tapara kosning-
anna, Samfylkinguna, lýstu þeir því stoltir yfir að í
sumar yrði einum leikskóla haldið opnum í hverju
borgarhverfi. Borgarstjórinn hafði setið alla fundi
um myndun meirihlutans. Hann hafði bersýnilega
gefið nýliðunum, blautum á bak við eyrun, það til
kynna að þetta gæluverkefni væri fær leið. Hvaða
leikskólastjóri sem var hefði getað upplýst þá á
stundinni um það að ekki væri heil brú í þessu tali,
því borgin væri í hreinum vandræðum með að
starta venjubundinni starfsemi sinni í haust vegna
skorts á fagfólki.
Eftir að einn leikskólastjórinn undraðist þetta
hjal var rætt við borgarstjórann. Sá hélt öllu opnu (í
byrjun júní) og sagði málið í vinnslu, þótt auðvitað
væri ekki hægt að slá því föstu(!) að þetta tækist.
Það getur varla verið keppikefli nokkurs að vera
svona ómerkilegur. Hvers vegna fer borgarstjórinn
í Reykjavík með svona fleipur og ruglar foreldra í
borginni í ríminu og vekur með þeim falskar vonir?
Ekki var rætt við nýju fulltrúana í meirihlutanum
sem gerðir höfðu verið að kjánum, enda þeir þá
orðnir uppteknir við að ræða skipulag klósettmála í
sínu næsta nágrenni á borgarskrifstofunum! Ekki
nokkur hlutur bendir til þess að þetta mál hafi
nokkurs staðar verið til athugunar, enda vissi hvert
barn það sem borgarstjórinn þóttist ekki vita.
Yfirlýsingar helstu talsmanna borgarinnar fyrir
kosningar um hvaða börn fengju þjónustu á leik-
skólunum eftir kosningar eru enn í uppnámi.
Áður óþekkt
En það nýjasta og áður óþekkta í sögu borgarinnar,
sem lengi var það sveitarfélag sem öfundsverðast
þótti, er þó framganga sumra embættismanna
hennar í garð kjörinna fulltrúa hennar.
Enginn alvöru borgarstjóri hefði nokkru sinni lið-
ið embættisliði sínu að fara þannig fram.
Skrifstofustjórar borgarstjórnar á borð við Jón G.
Tómasson og Gunnar Eydal eða borgarritarar eins
og Gunnlaugur Pétursson og síðar Jón G. Tómasson
gættu mjög og af festu að rétti borgarfulltrúa og
hinni einstæðu og mikilvægu stöðu borgarstjórnar.
Borgarfulltrúar, hvar í flokki sem þeir stóðu, gátu
öruggir leitað til þessara manna um faglegar upp-
lýsingar og þeir voru þekktir að því að taka málstað
borgarfulltrúa ef einstakir embættismenn héldu frá
þeim upplýsingum sem þeim bar að eiga aðgang að
og óskuðu eftir.
Engin viðbrögð
Fyrir nokkru féll héraðsdómur í furðulegu eineltis-
máli háttsetts embættismanns borgarinnar. Hann
var um einstaka orðalag full „litríkur“ fyrir bréfrit-
ara og minnti í því efni nokkuð á dóma sem viðgang-
ast í bandarísku réttarfari. En efnislega var hann
þó mjög afgerandi og reyndar svo afgerandi að
borgaryfirvöld sáu sitt óvænna og áttuðu sig á að
ekki væri gott ef þessi dómur færi lengra í dóms-
kerfinu svo að hneisa borgarinnar yrði enn meiri.
Það er undarlegt, svo ekki sé meira sagt, að sjá
túlkun borgarritarans á því hvað þessi dómur þýddi
og óefnislegan orðaleik hans um það hvort dóm-
urinn hafi réttlætt það að eineltisembættið hafi
mátt, að formi til, veita undirmanni áminningu. Það
var ekki deiluefnið.
En undarlegast er að engin viðbrögð hafa verið
innanhúss við þessu áfalli orðspors borgarinnar og
engin skref stigin í framhaldinu til að losa sig við
ónothæfa starfsmenn.
Enginn býst við neinum viðbrögðum frá Degi
Eggertssyni, sem myndi líklega byrja á því að fá
vottorð frá undirsáta um að honum væri þetta mál
jafn óviðkomandi og annað í borgarrekstrinum.
En það kemur á óvart að æðstu stjórnendur, í
næstu tröppu fyrir neðan ábyrgðarleysið algilda,
séu orðnir svona samdauna hinni duglausu yf-
irstjórn.
Mikið rétt
Þetta er áhyggjuefni og því ástæða til að taka undir
eftirfarandi orð Björns Bjarnasonar, fyrrverandi
dómsmálaráðherra og borgarfulltrúa í Reykjavík:
„Á tæpum tveimur mánuðum hafa birst frásagnir af
fimm málum þar sem dómari, kærunefnd jafnrétt-
ismála, umboðsmaður alþingis og umboðsmaður
borgara komast að þeirri niðurstöðu að illa hafi ver-
ið staðið að stjórnsýslu á vettvangi borgaryfirvalda.
Eftir kosningarnar í vor og með komu nýs fólks í
borgarstjórn hefur aðhaldið að meirihlutanum auk-
ist. Viðbrögðin bera með sér að kjörnir fulltrúar
meirihlutans hafi ekki burði til að takast á við nýja
stöðu. Þeir siga embættismönnum borgarinnar á
minnihlutann.
Þetta er fáheyrt.“
Það er hverju orði sannara.
Og enn dapurlegast er að þeir embættismenn sem
í hlut eiga skuli láta siga sér, eins og Björn Bjarna-
son nefnir það, og ekki hafa döngun eða burði til að
halda faglegri reisn og eiga samleið með réttlætinu,
eins og starfsskyldan þó býður þeim.
Vont var ástandið.
En nú er það komið í illt efni.
Morgunblaðið/Arnþór Birkisson
19.8. 2018 MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 31