Breiðfirðingur - 01.04.1942, Page 34

21
BREIÐFIHÐINGUR
í sólskini og töðuangan
er gott að dvelja daginn langan.
-----En draumi okkar lýkur brátt,
því umhverfið í Austurbænum
er ömurlegt og grátt. —
Já, þannig lýkur þessum draumi.
Við þrömmum okkar malbiksveg,
og umferðin er óskapleg
í öllu sínu bílaþvargi
og stelpnamasi og strákagargi.
Og sterk og villt er hjartans þrá:
— að strjúka úr þessu vélavíti
og vestur — til að slá!
Því nú er okkur báðum brugðið
og bernskuþránni snúið við:
að Dalagróðri, Dalafrið.
Því Dölunum var þyngst að gleyma.
Við getum aldrei átt hér heima!
Þótt útþrá drengsins væri heit,
er heimþrá mannsins miklu stærri
og meiri en nokkur veit. .....
Við eigrum hér sem útlendingar
og okkar tal er snautt og fátt.
En yfir hvelfist heiðið blátt
og hægur syngur blær við eyra.
Við þolum ekki öllu meira
af anganblæ og söngvahreim!
Við pöntum far í fyrramálið.
Við förum báðir — — heim.
<