Breiðfirðingur - 01.04.1942, Síða 38

28
BREIÐFJRÐINGUR
og ávítunum til manna, er hann taldi að hefðu sýnt skepn-
um ónærgætni. Sjálfur leitaði hann sífellt nýrra og betri
ráða til sem allra mannúðlegastrar meðferðar á húpeningi
sinum. Sem hetur fór, urðu mörguin þau ráð lians góður
lærdómur.
í opinberum störfum fyrir sveit sina, stóð Ólafur löng-
um í fylkingarbrjósti og reyndist enginn úrræðabetri né
ráðsnjallari en hann. Blómgandi hagur sveitarfélagsins
var honum metnaður. Sjálfur ákvað hann oft-að taka á
sig þyngstu byrðarnar, heldur en að sigla í strand málefn-
um, er liann taldi til bóta. Hag hinna fátækustu bar hann
lyrir brjósti og spornaði oft persónulega gegn þvi, að þeir
flæktust í skuldafjötra. Það var ekki sjaldgæfur atburður,
að hann flytti kýr og kindur úr húi sínu til þeirra, er fyrir
húpeningsmissi og öðru fjárhagstjóni höfðu orðið.
Þegar litið er yfir vissa þætti í lifi Ólafs, er mótuðust af
skapgerð lians og sem lyftu honum langt yfir jafnsléttu
meðalmennskunnar, mun öllum, er lil þekktu, hera sam-
an um það, að hæst hafi borið Iiann hetjulundin, þegar
holskeflur sorgarinnar lustu hann, hver af annarri.
Samvistum hans við eiginkonu sleit dauðinn eftir langa
og gcða samhúð. Þrjá syni lians, ágæta drengi á blóma-
skeiði, liöfðu þá kaldar bárur Breiðafjarðar frá honum tek-
íð, Iivern af öðrum, með nokkurra ára millihili. Með þeim
drukknaði einnig fóstursonur lians og fleiri venslamenn.
Gagnvart öllum þessum óvenjulegu þungbæru atburðum,
stóð Ólafur sem hetjan, er ekki lætur hugasti Harmatölur
heyrðust aldrei frá vörum hans og dagfar lians hreyttist
ekki. En það var liann, sem ekki einungis huglireysti eftir-
lifandi ástvini, heldur og einnig talaði kjark í aðra, er
Iamaðir stóðu álengdar.
Viðkvæmum tilfinningum og öru geði Ólafs, hefur slíkt
verið fádæma þrekraun.
Þegar heilsa Ólafs var þrotin, eftir margra ára baráttu