Stjarnan - 01.03.1919, Blaðsíða 25

STJARNAN.
25
sótti hann höfðingja mannætanna, sem
enn er skrælingi, enn mannæta; hann
rétti honum höndina og sagði við hann:
“Eg mun aldrei sjá þig framar. Eg
fer aftur til míns fólks. Eg er veikur
maður og verð að fara annars mun eg
deyja á þessum stað. En eg ætla að
senda mann í minn stað. Eg vona að
þú takir honum vel og gjörir honum
gott.’’
pegar hann hafði kvatt hann þannig
og'sannleikurinn snart villimans hjarta
hans, umfáðmaði hann háls trúboðans
meðan tárin streymdu ofan vangana,
lagði kinn sína á öxl þessa bróðúr, grét
hástöfum og bað hánn um að koma
aftur. Hannsagði: “púverðurhjá
okkur. pú öruggur. pú bröðir minn.
Eg mun sjá um þig. Við elskum Gmð.”
Hann lofaði að byggja kirkju á hólnum
og hafa hana til þegar trúboðinn kæmi.
1 18 mánuði stóð þessi kirkja altil-
búin áður en vér gátum sent manninn.
Vér báðum Ástralíu stjórbina um að
hann fengi leyfi til að fara, en það tólc
18 mánuði áður en honum var leyft að
leggja af stað. 1 dag er ungur maður
og konan hans þar meðal þessara mann-
æta, þar sem þeir enn eta mannakjöt.
Biðjið fyrir þeim.
Verkið á Solomon eyjunum.
Pyrir þremur árum fórum vér að
starfa á Solomon eyjunum og sendum
þangað bróður og systur G. F. Jones á
svolitlu skipi. Káhetan var aðeins fimm
fet á hæð, svo þegar þau gengu um
urðu þau að lúta. Og svo, kæru vinir,
fundu þau meðal þessa fólks menn, sem
veiddu mannahöfuð. í 8 mánuði
þorðu þau ekki að sofa á landi meðan
þau reyndu að finna lendingu og aðset-
urstað meðal þessa fólks. Að lokum
tóku þau sér bólfestu á eyjunni Oizo.
Skömmu seinna lagði hann af stað í
trúboðsferð. Hina i'yi'stu nótt eí'iit-
að liann var búinn að varpa akkerinu,
heyrði hann báta koma út til i .sín.
Hann vissi að þeir voru höfuðveiði-
menn. Ekki ímyndaði hann sér annað
en að hin Einsta stund væri: nú komin.
Skrælingjarnir komu út til hans,
þusfu upp á þilfarið og tóku skipið. Eiv
bróðir Jones er bænamaður mikill og
maður trúarinnar. Hann er lítill vexti,
en hann skrifaði mér: “ Eg veit að. eg;
er iítill maður, einmitt nógu stór til að
taka Solomon eyjarnar fyrir Krist. ’ ”
pegar hann nefndi á livaða hátt
hann fer á milli og tekur eyjarnar fyrir
Krist, sagði hann: “Oss er: sagt, að
hvar sem vér setjum fót vorn, ætlar
Guð að geía oss ■ svæðið; og í hvert
skifti, sem eg fer upp í nýja eyju,
heimta eg hana fyrir Guð.” petta er
bróðirinn, sem vér sendum lit í Solo-
mon eyjarnar. Og hann bað þá nótt,
þegar höfuðveiðimennirnir höfðu tekið
skipið, og í staðinn fyrir'að missa höf-
uðið fekk liann góða skipshöfn til að
sigla sig á milli eyjanna.
Ilann valdi skipshöfn meðal þessara
skrælingja, sem voru svo góðir við
hann og sýndu honum skipaleiðina.
peir gjörðu hann kunnugaii höfðingj-
unum á hinum ýmsu eyjum. Svo eftir
stuttan tíma var hann alstaðar velkom-
inn meðal eyjarskeggjanna og uppörv-
aður t-il að byggja trúboðsstöðvar með-
al þeirra.
Mannakjöt borið á markaðinn í körfum:
pegar bróðir Jones kom til þessara,
eyja, sá liann að fólkið bar mannakjöt,
á markaðinn í körfum og verzlaði nieð
það. En núna, hvaða breyting! peg-
ar hann fann þetta fólk hafði það ekk-
ert ritað mál. En svo undravert var
Guðs verk að eftir þrjár vikur prédik-
aði liann fagnaðarerindið fyrir þeim.