Stjarnan - 01.03.1919, Blaðsíða 28

STJARNAN.
28
tíma til að baða, lclæða þig og' borða
Tnorgtmvcrð, hve snemina verður þú að
fara á f;t*1 ur? ’’ Eftir að hafa reiknað
þetta út, verður hahn að finna út um
livaða leyti hann verður að fara að
Mttá til þess að fá nægan svefn.
A lokum er ákveðið að Jón, til þess
» fá nægilegan svefh, verður að byrja
að fara út fötunum kl. 8 á kveldin.
Ekkert heilvita barn, sem hefir haft dá-
litla reynslu í að nota skynsemina getur
xnfélt á móti þessári aðferð, ef þetta er
.ákveðið í allri ró, á augnabliki þegár
éngin geðshræring eða gremja for-
myrkvar hæfileikana til að álykta. En
þegar kveldið kemur er maður viss um
að lieyra þessa bæn: “Æ', mamma,
bara einu sinni. Mér verður ekki ilt,
þö eg fari að hátta svo lítið seinna í
þetta éina skiftið!” ])etta vérður
skoðað sem nokkurskonar brot móti
skynseminni og verður vanalega bælt
niðhr sem byrjandi óhlýðni og engu
samtali er leyft.
En feýnslan hafði aðvarað móður
hans Jóns, svo að hún í tæka tíð fyrir-
sá þessa bæn. pegar læknarnir segja
aðj barnið ætti að sofa tíu, ellefu eða
tólf klukkutíma af tuttugu og fjórum,
meina þeir að þetta ætti að eiga sér stað
a hverri nóttu. þó halda þeir því
aldrei fram, að styttri svefn einnar ein-
ustu nætur muni hafa alvarlegar afleið-
ingar í för með sér. Barnið veit þetta
«iris vel og þú og hin eina heiðarlega
meðferð barnsins Jeyfii' þetta og heldur
áfram eins og móðir lians Jóns gjörði :
“En vitaskuld, Jón, að vera uppi dálít-
ið seinna við og við mun ekki gjöra þér
neitt til, svo við skulum segja að einu
sinni í hverri viku megir þii vera uppi
Idukkutíma seinna en vant er og kveld-
ið getur þú sjálfur kosið.”
Svo þegar Jón er sendur í rúmið
;{vanalega eftir tíu mínútna fyrirvara,
til þess að boð hennar mömmu lrljóði
órímilegt), þá fer hann, ekki af því að
mamma segir honum það, og heldur
ckki af því að hann er svo góður dreng-
ur að hann æfinlega gegnir mömmu
sinni, heldur af því að hann er sjálfur
farinn að bera þá ábyrgð, sem er lögð
honum á herðar sökum tilveru hans-—
ábyrgðina fyrir að hann sjálfur verður
hinn hraustasti bæði til sálar og lík-
ama.
Auðvitað et’ það erfiðara fyrir móð-
urina að framfylgja þessari reglu í stað-
inn fyrir a nota þá aðferð að líta á
klukkuna og alt í einu hrópa: ‘ ‘Ha, ha,
eg ltafði enga hugmynd um að það væri
svona framorðið. Jón, þú verður að
hætta þessu strax og í'ara að hátta. ”
En það að henni finst það erfiðara þýð-
ir að eins þetta, að þessi móðir er sjálf
engin góð stúlka, og að hún hefir als
ekki lært þá lexíu, sem hún er^að reyna
að kenna börnum sínurn, nefnilega að
sýna ótakmarkaða hlýðni, þegar skyn-
semin sýnir að það er rétt að gjöra svo.
“EG AFNEITAÐI EKKI DROTTNI
MÍNUM, GJÖRÐI EG?”
I bæ nokkrum í Cæsareu í Litlu-Asíu
stendur Iiús, sem fyrir nokkru var vett-
vangur óttalegs hryðjuverks, og þó skín
frá þessu húsi ljós hinnar sönnu trúar
á Kí-ist og vitnisburð hans,
Mörg hús geta sagt samskonar sögur,
því þetta, sem hér er lýst, bar við á
þeim tíma þegar hinir kristnu í Armen-
íu voru reknir í útlegð og þúsundum
slátrað. Tyrkneskir hermenn fóru hús
úr húsí til að leita að þeim, sem höfðu
falið sig, og til að rupla og ræna öllu
því, sem þeir fundu á heimilum þessara
iðjusömu manna.
í því húsi, sem vér ætlum að lýsa, lá
gamall, ósjálfbjarga maður á sæng á