Safnablaðið Kvistur - 01.11.2014, Blaðsíða 23

Safnablaðið Kvistur - 01.11.2014, Blaðsíða 23
það. Ég man ekki eftir menningar- stofnun sem er með algjörlega rétta formúlu sem hægt er að fara eftir. En svo erum við í sérstakri aðstöðu hér að mörgu leyti, við erum kannski eftir á í umræðu um innflytjendur og menningarpólitík þeim tengdum af því hún á sér stað seinna hér en víðast hvar í Evrópu. Hér á landi eru ekki margir myndlistarmenn að íjalla um þessar breytingar sérstaklega, sem við erum öll að ganga í gegnum, en mér þætti þó góð leið fyrir listasafn að láta listamenn- ina sjálfa leiða umræðuna. Það er auðvitað margt framund- an hjá þér, er eitthvað sem þú hlaklcar sérstaldega til? Ég hlaklca bara til að mæta í vinnuna á hverjum degi. Mér finnst mjög ánægjulegt að fást við sem flestar hliðar myndlistarinnar. Mér var strax frá byrjun sýnt mikið traust af safnstjóra og samstarfsfólki mínu hér í safninu, sem mér þykir vænt um og maður vill fara vel með, en jafnframt vera meðvituð um að pota aðeins í þessa stofnun, þ.e.a.s. að taka áhættu sem maður trúir á. Það er meira það en ákveðin sýning sem ég læt mig dreyma urn að fram- kvæma hér. Það eru meira hlutir sem hafa með menningarlegt gildi að gera sem mér finnst mikilvægt að svona stofnun haldi vel utan um. Að safnið sé griðastaður listræns frelsis, vettvangur listsköpunar og listmið- lunar og líti á sig sem þjónustumið- stöð, heilbrigðisstofnun andans! Það er mikilvægt að líta ekki framhjá réttmætum kröfum sem almenning- ur gerir til stofnunarinnar. En svo er það líka að vera ekki þjónandi í merkingunni „ókei gerum bara það sem þið viljið", heldur líka að taka að sér þá ábyrgð að leggja línurnar. Það þýðir líka fyrir mig að fylgjast með og taka þátt í samtali við al- þjóðlega myndlistarheiminn. Að safnið sé ekki geymsla og taka ekki stöðugleika sem sjálfsögðum hlut. Og vera... Ögrandi? Já, kannski að vissu leyti en mér finnst fara samtímalistasöfnum betur að taka sér ögrandi hlutverk. Auðvitað getur þjóðarlistasafn verið ögrandi á annan hátt en að listin sem það sýnir sjokkeri. Helst þykja listasöfn kannski ögrandi þegar þau gera eitthvað sem fólk telur að grafi undan trúverðugleika safns, hugmyndinni um safn eða hlutverki safns í samfélaginu. Listin er samt alltaf róttæk í sjálfri sér, og það að starfa sem listamaður og taka sér það frelsi að gera og segja allt sem maður vill, er ögrun við viðteknar venjur, valdið og reglufestuna. Ögrun getur falist í svo mörgu, setja til dæmis gömul verk í nýtt samhengi Listasöfn fyrir 50 árum voru að mörgu leyti geymslustaðir en eru núna orðnir vinnustaðir. Núna eru að opnast nýjar leiðir fyrir listasöfn og byggðasöfn að opna starfsemi sína meira fyrir almenning og að geta stofnað til samstarfs og tenginga við aðrar greinar. Það er ákveðið zeitgeist og ögrar sjálfsagt mörgum sem vilja að þjóðargersem- ar séu óséðar og lokaðar inni í bankahvelfingum, til öryggis. Ég tel að nýtt nám sem er hér í boði, og fyrri reynsla starfsfólks sem kemur nýtt inn á eldri stofnanir, geti haft mikil áhrif þar á. Ef ég tek sjálfa mig sem dæmi, mín afstaða til starfs míns hjá þessari stofnun mótast af mikilli virðingu fyrir sögunni, listaverkunum og framlagi lista- mannanna og listfræðinga. En mér finnst líka mikilvægt að við getum í eyðurnar og leikum okkur með menningararfinn, leyfum honum að verða efni til frekari sköpunar. Ef ég sæti til dæmis hérna með Þórarni B. Þorlákssyni, hvað myndi hann leggja til? Listamenn fyrri tíma voru ekki síður rótttækir en listamenn í dag. Mér finnst mikilvægt í safnastarfi að gefa sér leyfi til þess að fara elcki öruggustu leiðina í öllu og þora að vinna með eldri list og sögulega muni á spennandi hátt. Þetta er annar þáttur sem hefur verið að breytast á síðustu 15 árum almennt á söfnum, í kjölfar sprengju í áhuga almennings á alls kyns söfnum, tæknilegra framfara og uppgangs hins svokallaða upplifunariðnað- ar. Ég myndi alls ekki kalla það virðingarleysi, heldur hluta af okkar menningarlegu þróun. Viðtal: Guðrún Dröfn Whitehead, safnafræðingur 23

x

Safnablaðið Kvistur

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Safnablaðið Kvistur
https://timarit.is/publication/1310

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.