Safnablaðið Kvistur - 01.11.2014, Blaðsíða 30

BERLINARFERÐ SAFNAMANNA
44
BERLIN ER BORG
MIKILLAR SÖGU
I
i
I
«
I
I
I
hlerar að lyfta og skúffur að opna, en
það er sjálfsagt hluti af gagnvirkn-
inni! Safnið er lítið og mjög „bissí“
bæði af mannfólki og svo er mikið
að gerast á sýningunni. Ljós, kvik-
myndir, hljóð, o.s.frv. Á heildina litið
fannst mér sýningin skemmtileg
og nokkuð fróðleg, en kannski ekki
mjög djúp og sagan nokkuð einhliða.
Priðjudagur rann upp, það var sól
og 25 stiga hiti alla dagana sem við
dvöldum í borginni. Tvö söfn voru
á dagskránni í dag, Þýska tælcni-
minjasafnið (DeutschesTechnikmuse-
um) og Þýska sögusafnið (Deutsches
Historisches Museum). Hópurinn
lagði af stað með U-baninu, neðan-
jarðarlest Berlínarbúa, og tók ferðin
örslcamma stund. Það sem greip
augað þegar komið var á áfangastað
var heil flugvél sem bókstaflega
flaug út úr byggingunni, stórfengleg
sjón! Á móti okkur tóku þær íris
og Svenja en þær stýra fræðslu og
móttöku gesta á safninu. Þær gáfu
okkur góða innsýn í það hvernig sú
fræðsla og móttaka hópa fer fram.
Áhersla er lögð á að lcynna tælcni-
minjar í samhengi við þjóðfélagið,
söguna og menninguna. Þá er lagt
upp með að gestir geti spurt gagn-
rýnna spurninga og hugsað um
áhrif tækninnar til góðs eða ills.
Þær lögðu líka áherslu á að þegar
settar væru upp sýningar þá spyrji
I Pergamon-safninu geta gestir dádst
ad ótrúlegumfornminjum engleðin
er blendin. Þetta er ekki bara saga um
forna menningu, heldur líka saga um
hvernig minjar fjarlægrar menningar
vorufluttar í glæsimusteri evrópskrar
heimsvaldastefnu. Fyrir dyrum standa
viðamiklar viðgerðir á húsnæði safnsins
og sýningum. Það verður spennandi að
sjá hvernig nýjar sýningar endurspegla
þessi tvö lög sögunnar.
Þegar kemur að tækni þá skín sól hinnar
þýsku menningar skært. k Tækniminja-
safni Berlínar vorufrábærlega vélfram-
settar sýningar um þýska tæknisögu en
þær voru ekki settarfram sigri hrósandi
heldur miklufremur á lágstemmdari nót-
um, þar sem spurt var um gildi tækninnar
og hvatt til gagnrýnins sjónarhoms.
Hlýlega var tekið á móti okkur í þýska
sögusafninu. Safnið var vel skipulagt og
þægilega uppsett en það virkaði frekar
kalt á mig. Kannski var það vegna þess
hve mikið var afáberandi málverkum
í skrautlegum römmum sem sýndu
ábúðarmikla einstaklinga belgja sig
út í rýmið, yfirste'ttin sannarlega
í sínum gullstólum.
Ég heimsótti líka tvö söfn sem sérhæfðu
sig í sögu Austur-Berlínar, DDR-safnið og
Staasi-safnið. Þótt sögusviðið og tíma-
ramminn væru þau sömu þá var nálgun-
in ólík. DDR virkaði meira eins ogþægi-
leg skemmtiferð aftur í sérkennilegan og
fjarlægan tíma. Þrúgandi andrúmsloft
Staasi var á sama tíma bæðiframandi og
óhugnanlega nærri.
Borgin hefur vaxið yfir gömul ören
sagan er á hverju strái, mótsagnákennd,
jafnvelyfirþyrmandi. „Hvernig er hægt
að segja þessa sögu?“ Mérfannstþessi
ólíku söfn gefa margvísleg og áhugaverð
svör, heimsókn á þau sýnir hversu megn-
ugar stofnanir söfn geta verið.
Sigrún Ásta Jónsdóttir,
Byggðasafni Reykjanesbæjar
99
30