Morgunblaðið - 14.09.2018, Blaðsíða 22

22 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 14. SEPTEMBER 2018
✝ Katrín fæddistí London 20.
febrúar 1935. Hún
lést á líknardeild
Landspítalans í
Kópavogi 27. ágúst
2018.
Foreldrar henn-
ar voru Arthur
Frederick Rich-
mond Cotton, verk-
fræðingur, f. 3.6.
1899 í London í
Englandi, d. 19.8 1964, og Ingi-
björg Eggertsdóttir Briem, f. í
Viðey 23.2. 1902, d. 23.2. 1967.
Þau skildu. Seinni maður Ingi-
bjargar var Þórður Albertsson.
Þau skildu. Katrín var einka-
dóttir Ingibjargar og Arthurs.
Hún átti stjúpbróður, Christiern
Gunnar Albertson, f. 1931.
Árið 1959 giftist Katrín Guð-
mundi Júlíussyni, f. 9.8. 1928, á
Hellissandi, d. 15.6. 2017. Börn
þeirra eru: 1) Friðrik Ármann, f.
31. júlí 1960, eiginkona hans er
Rúna Hauksdóttir Hvannberg, f.
2.7. 1962. Börn þeirra: a) Rúna,
f. 2.7. 1990, sambýlismaður
Mattia Pozzi, f. 9.11. 1973, b)
unarrekstur í Reykjavík. Þau
stofnuðu Kjörbúð Vesturbæjar á
Melhaga í Vesturbæ Reykjavík-
ur árið 1964 þar sem Katrín
vann við hlið Guðmundar við
uppgjör og bókhald fyrstu árin.
Þau keyptu Melabúðina árið
1979 sem Guðmundur rak ásamt
sonum um árabil þar til hann
settist í helgan stein.
Katrín kynntist hestum og
hundum snemma í uppvextinum
á Ítalíu og sinnti hestamennsk-
unni af miklum móð meðan hún
hafði heilsu og krafta til. Katrín
og Guðmundur bjuggu vel um
hesta sem þau eignuðust í hest-
húsi í Víðidalnum og síðar á
Langanesmelum, landskika
þeirra hjónanna við Eystri-
Rangá. Þar reistu þau sér bú-
stað og nutu náttúrunnar og
samvista við hesta og hunda sem
voru þeim hjartfólgnir. Katrínu
voru falin ýmis ábyrgðarstörf
innan hestamannafélagsins
Fáks og vann ötullega að mál-
efnum félagsins sem var henni
afar kært. Hún var m.a. formað-
ur kvennadeildar Fáks og vara-
formaður félagsins um skeið.
Hún hlaut heiðursmerki Fáks
2003 fyrir vel unnin störf og
gullmerki Landssambands
hestamanna árið 2012.
Útförin fer fram frá Bústaða-
kirkju í dag, 14. september
2018, klukkan 15.
Katrín Stella
Briem, f. 30.12.
1997. 2) Pétur Alan,
f. 29.9. 1963. 3)
Snorri Örn, f. 26.6.
1970. Fyrrverandi
eiginkona hans er
Maríanna Garð-
arsdóttir, f. 27.2.
1969. Börn þeirra
eru: a) Maja, f. 10.4.
2001, og b) Arna, f.
28.8. 2003. Núver-
andi sambýliskona Snorra er
Lisa Knutsson, f. 20.12. 1977.
Barn þeirra er Leo Guðmundur
Leif, f. 19.1. 2018.
Katrín ólst upp á Ítalíu og víð-
ar um Evrópu og í New York og
síðar á Íslandi. Hún nam tísku-
og fatahönnun í London og
starfaði við fata- og kjólahönn-
un og útstillingar í verslunum
Markaðarins að námi loknu.
Katrín vann um tíma með eigin-
manni sínum Guðmundi á norsk-
um fraktskipum og sigldu þau
saman um heimsins höf, um Evr-
ópu endilanga, til Asíu og S-
Ameríku, allt þar til þau festu
rætur á Íslandi og hófu versl-
Sterkur persónuleiki, glæsi-
leiki og vottur af forvitni. Ein
umhyggjusamasta og mest gef-
andi manneskja sem ég hef
kynnst. Yndisleg kona, mamma
og amma. Þannig kemur elsku
Katrín tengdamóðir mín mér
fyrir sjónir. Ég er svo óend-
anlega þakklát fyrir að hafa
notið samvista við hana og átt
með henni yndislegar stundir,
sérstaklega undir það síðasta.
Samband okkar mun alltaf
skipta mig miklu og eins um-
hyggja hennar fyrir Maju, Örnu
og Snorra. Við kynntumst á
seinni árum en tilfinningin er
eins og við hefðum þekkst í
mörg herrans ár. Hún líkt og
Guðmundur tók mér strax opn-
um örmum og bauð mig vel-
komna í fjölskylduna.
Minningarnar eru margar og
kærar. Oft eru það litlu hlut-
irnir sem maður minnist oftast.
Það sem ég mun alltaf muna er
þegar við reyndum að fara sam-
an með vísuna „Klappa saman
lófunum, reka féð úr móunum“
fyrir Leo litla ömmubarn en
okkur tókst aldrei að fara rétt
með textann. Það endaði oftast í
hlátri. Ég lofa að ég skal læra
vísuna rétt, kenna Leo hana og
hugsa þá fallega til Katrínar.
Ferða- og ævintýraþrá áttum
við sameiginlega og báðar höf-
um við farið víða um heiminn.
Leo verður örugglega heims-
borgari með þessi góðu gen
ömmu sinnar. Ég vildi óska að
hann hefði getað kynnst henni
en ég er svo þakklát fyrir
stundirnar sem þau áttu saman.
Það er líkt og Leo hafi flýtt sér
að vaxa, þroskast og dafna svo
Katrín gæti notið hans. Ég er
líka viss um að Leo og systur
hans hafa erft eitthvað af henn-
ar frábæru eiginleikum.
Takk fyrir samveruna, Katrín
mín. Takk fyrir góð ráð,
skemmtilegar stundir og falleg-
an vinskap. Þín verður sárt
saknað en minningarnar eru
margar og kærar.
Lisa.
Elsku amma mín. Fyrir um
mánuði ræddum við um hin
ýmsu trúarbrögð og hugmyndir
um líf eftir dauða. Við vorum
sammála um að búddismi inni-
héldi ýmis góð gildi, eins og
mikilvægi þess að samþykkja
dauðann sem óumflýjanlegan
hluta af lífinu sem ekki skuli líta
á sem endapunkt. Það veitir
mér mikla hughreystingu að
hugsa til þess hvernig þú lifðir
samkvæmt umræddum gildum á
seinustu árum og þrátt fyrir að
ég hafi ekki verið tilbúin út-
skýrðir þú fyrir mér að þú hefð-
ir lifað innihaldsríku lífi og vær-
ir tilbúin í nýjan kafla. Við
ræddum hvað myndi gerast eft-
ir þessa breytingu og vorum
allavega sammála um að sálin
og minningar hyrfu aldrei. Ég á
svo ótalmargar æskuminningar
um þig og fannst fátt skemmti-
legra en að gista hjá þér, sjá um
hundana, teikna á meðan þú
eldaðir bolognese og skoða þann
hafsjó af snyrtidóti sem þú átt-
ir. Þú varst alltaf svo vel tilhöfð
og vildir alltaf „setja upp andlit-
ið“ áður en við kæmum í heim-
sókn. Viku áður en þú kvaddir
lékstu sama leik þegar pabbi og
Stella komu til þín og þú varst
upp á þitt fínasta, prúðbúin og
sæt eins og alltaf. Ég man þeg-
ar ég var yngri og við ræddum
oft hvað ég myndi vilja verða
þegar ég yrði eldri. Einhvern
tímann var það fatahönnun og
þá fórstu rakleiðis með mig í
bókabúð til að fjárfesta í bók
fyrir upprennandi fatahönnuði.
Á öðrum tímapunkti var það
leynilögregla og fannst þér því
æsispennandi þegar ég fór í
starfsnám sem tengdist glæpa-
starfsemi og tengdir það við
gamla drauminn. Þú sýndir
náminu okkar Stellu mikinn
áhuga og vildir fá á hreint út á
hvað þessar nýstárlegu náms-
leiðir gengju og meira að segja
punktaðir niður alla þá kúrsa
sem ég sat í.
Það var alltaf augljóst að þú
vildir það besta fyrir mig og
vildir sýna mér það sem heim-
urinn hefði upp á að bjóða. Um-
hyggja fyrir dýrum var nokkuð
sem þú kenndir mér snemma og
má svo segja að ég hafi „smit-
ast“ af ást þinni á Ítalíu þegar
þú bauðst mér til Rómar. Átta
árum síðar flutti ég til Ítalíu og
reyni ég að gera mér ferð til
Rómar ár hvert, ávallt með
ferðina okkar í huga. Það getur
hreinlega ekki verið tilviljun að
Stella skuli búa í London og ég
á Ítalíu, á þínum gömlu heima-
slóðum. Ég er svo óendanlega
þakklát fyrir heimsóknina þína
til Ítalíu í vor og það er ógleym-
anlegt að hafa séð hvernig þú
naust þín. Ég dáðist að dugn-
aðinum í þér í gegnum árin og
var erfitt að skilja hversu stutt
var í næsta kafla þar sem þú
varst með allt á hreinu fram á
seinustu stundu. Við Stella
ræddum hvað það var fallegt
hversu mikið þú spurðir á sein-
ustu vikum hvort við værum
ekki hamingjusamar í því sem
við værum að gera. Það var eins
og þú værir að undirbúa þig fyr-
ir friðsælan næsta kafla, en það
var bara í vikunni áður en þú
fórst sem þú hringdir í þrjá
daga í röð til að athuga hvort
Mattia væri búinn að jafna sig
af veikindum.
Ég minnist þín með sorg í
hjarta en hughreysti mig við
hversu fallegt var að sjá friðinn
og samþykkið sem umlukti þig
fyrir komandi kaflaskipti. Minn-
ingarnar okkar gleymast aldrei.
Þangað til næst, amma mín.
Þín stelpa,
Rúna.
Meira: mbl.is/minningar
Heimskonan. Hún hafði lifað
ævintýralegu lífi úti í hinum
stóra heimi og siglt um suð-
urhöf. Búið í fjarlægum löndum
og lært tískuhönnun. Átti föð-
urfjölskyldu í útlöndum og bar
ættarnafn og það fleiri en eitt.
Giftist svo honum Guðmundi
sínum og gaf þá frekari frama
utan heimilis upp á bátinn. Hún
Kanda frænka, sem var annáluð
fyrir glæsileika. Sunnudaginn
þann í ágúst fyrir aldarfjórð-
ungi bar hún hádegisverð á
borð fyrir fjölskylduna eins og
ávallt og bauð óvænta gestinn
velkominn til borðsins. Þannig
hófust kynnin sem stóðu óslitin
síðan. Margar urðu stundirnar í
eldhúsinu á Laugarásveginum
þar sem sagðar voru sögur af
lífshlaupinu litríka og síðar líka
á Langanesmelum innan um
hestana kæru og seinast í
Mörkinni þar sem Katrín hafi
búið sér fallegt heimili. Það var
hlegið dátt, málin rædd, jafnvel
reynt við lífsgátuna. Minnt á að
taka lífinu eins og það kemur,
ekki of alvarlega og anda með
nefinu.
Hún var ekki hámenntuð en
kunni margt. Hún var sjálfstæð
og stóð með þeim sem skiptu
hana máli. Hún var örlát, ekki
síst á tíma sinn og væntum-
þykju. Góður hugur fylgdi alltaf
gjörðum hennar og það var
þeirra sem þáðu að læra að
meta þær að verðleikum. Hún
var ekki endilega allra og hafði
oft sterkar skoðanir sem stöng-
uðust á við annarra en hún var
bandamaður, trúnaðarvinkona,
kennari lífsins og það var gott
að hlæja með henni, auðgandi
að þekkja hana og ómetanlegt
að eiga hana að. Kærleikurinn
og minningarnar sem nú ylja
eru dýpri en hafið og hærri en
himinninn og þakklætið óend-
anlegt.
Maríanna.
Elsku besta vinkona mín er
látin. Katrín Stella Briem, fædd
Cotton.
Á hamingjusamasta tímabili í
lífi hennar lágu leiðir okkar
fyrst saman. Katrín og Guð-
mundur þá búin að stofna fjöl-
skyldu og kaupa sitt fyrsta
heimili. Tveggja barna móðir,
því þá voru sólargeislarnir Frið-
rik og Pétur fæddir og Kjörbúð
Vesturbæjar var staðurinn.
Vorið 1965 birtist auglýsing í
Morgunblaðinu þar sem óskað
var eftir stúlku sem væri vön af-
greiðslu í kjörbúð í Vestur-
bænum. Mamma mín hafði séð
auglýsinguna og sendi mig fyrst
í Melabúðina, sem reyndist ekki
rétta búðin, þá var gengið af
stað í næstu búð, Kjörbúð
Vesturbæjar, Melhaga 2. Guð-
mundur sagði mér seinna að
hann hefði ekki ráðið mig vegna
reynslu, heldur af því að skjálf-
andi sagði ég honum að mamma
mín sagði mér að segja honum
að ég væri fljót að læra.
Katrínu Stellu sá ég í fyrsta
sinn nokkrum dögum seinna.
Hún stóð í dyragættinni í búð-
inni með morgunsólina í bak-
grunni, há, grönn, tignarleg,
skælbrosandi, falleg ung móðir.
Katrín bar með sér að hún var
heimsborgari að yfirstétt. Þetta
var ótrúleg upplifun fyrir mig
sem þá var 14 ára unglingur að
kynnast þessum heiðurshjónum
og fjölskyldu. Upp frá þessu
hófst yndisleg vinátta okkar
sem aldrei bar skugga á í 53 ár.
Ég á margar yndislegar
minningar að baki. Um ævin-
týralegt lífshlaup Katrínar
Stellu er fjallað í bókinni Saga
þeirra, sagan mín sem Helga
Guðrún Johnson ritaði. Bókina
tileinkaði hún sonum sínum og
barnabörnum og er bókin og
saga Katrínar ævintýralegri en
besti skáldskapur.
Katrín átti við alvarleg veik-
indi að stríða eftir heilablóðfall í
ágúst 2009 og var bundin frá því
við hjólastól. Það stoppaði hana
ekki frá því að fara aftur á
æskuslóðir til Ítalíu í maí síðast-
liðnum. Katrín vildi sýna Pétri
Alan æskuslóðir sínar og heim-
sækja Rúnu sína og Matta,
þrátt fyrir að hún væri nýstaðin
upp úr veikindum. Það kom
ekki til greina að fresta ferð-
inni, hún sagði að hún myndi
fara skríðandi með ef þess
þyrfti. Katrín var svo hamingju-
söm og þakklát þeim Pétri, Elsu
og Örnu sem gerðu henni kleift
að fara þessa dásamlegu ferð.
Í byrjun þessa árs fæddist
sonarsonurinn Leo Guðmundur
Leif Snorrason. Mikið var fal-
legt að sjá glampann í augum
vinkonu minnar síðustu vikurn-
ar þegar Snorri kom með litla
sólargeislann og heimsótti
ömmu sína sem oftast.
Takk, elsku Katrín, fyrir all-
ar yndislegu samverustundirnar
og hjartahlýju vináttuna. Ég lít
á það sem eina mína mestu
gæfu að leiðir okkar lágu sam-
an. Alla tíð fannst mér þú svo
stórfengleg að þegar ég eign-
aðist dóttur mína kom ekki ann-
að til greina en að skíra hana
Katrínu í höfuðið á þér.
Strákunum þínum og fjöl-
skyldunni allri votta ég mínar
innilegustu samúðarkveðjur.
Strákarnir eru ekki bara að
missa móður sína heldur líka
besta vin sinn og sálufélaga.
Gimsteinar eru dýrmætir en
vináttan er ómetanleg. Við
sjáumst síðar.
Þín einlæg vinkona,
Ásta Denise.
Við Katrín vinkona mín
kynntumst þegar ég var tvítug
og hún fáum árum eldri. Þá
unnum við báðar við tískusýn-
ingar og komumst fljótlega að
því að við áttum heima í sömu
blokk í Ljósheimunum. Við urð-
um nánar vinkonur og hittumst
nær daglega.
Katrín var einstaklega glæsi-
leg og mikil reisn yfir henni.
Hún sagði mér frá uppvexti sín-
um sem mér fannst í meira lagi
ævintýralegur. Stella móðir
hennar giftist Englendingi af
aðalsættum sem hét Arthur
F.R. Cotton. Í úrklippum úr
bresku blöðunum sem hún sýndi
mér mátti meðal annars lesa
fréttir af brúðkaupi foreldra
hennar. Það þótti líka frétt-
næmt þegar Katrín var skírð og
birtar myndir frá athöfninni.
Arthur var mikilsvirtur vísinda-
og uppfinningamaður.
Ég hitti stundum móður
Katrínar og var heilluð af per-
sónuleika hennar og húmor.
Einnig heimsótti ég Katrínu á
heimili föður hennar í London
þar sem hún dvaldi skömmu
fyrir andlát hans. Hann hálfsat
uppi í sjúkrarúmi í miðri stofu
þar sem var vítt til veggja og
svo hátt til lofts að mér fannst
sem þangað kæmist enginn
nema fuglinn fljúgandi. Arthur
var hlýr og skemmtilegur. Þótt
hann væri orðinn mjög veikur
leyndi sér ekki í fasi hans og
viðmóti að hann var aðalsmaður.
Hann var mótaður af boðum
og bönnum sinnar þjóðfélags-
stéttar en Stella var bóhem.
Þau áttu ekki skap saman og
skildu. Hún fór með Katrínu til
Íslands. Þar kynntist Stella
Þórði Albertssyni og hófu þau
fljótlega sambúð. Hann sá um
saltfisksölu til margra landa.
Þau voru sífellt á ferð og flugi
um Suður-Evrópu og bjuggu við
misjafnar aðstæður. Barnfóstr-
urnar urðu því æði margar og
nýir og nýir skólar. Á þessum
þeytingi kynntist Katrín margs
konar fólki af öllum stéttum. Á
stríðsárunum bjuggu þau og
störfuðu í Bandaríkjunum. Allt
leiddi þetta til þess að hún festi
hvergi rætur og þurfti sífellt að
læra ný tungumál.
Úr þessum jarðvegi spratt
heimsborgarinn Katrín Stella
Briem og þaðan kom líka kjark-
urinn, stóísk ró og víðsýni sem
einkenndi hana og var samofin
djúpum mannskilningi og örlæti
sem átti sér lítil takmörk. Í ná-
vist hennar fengu allir að njóta
sín.
Í vor lét Katrín gamlan
draum rætast; „að fara í ferða-
lag lífs míns til Ítalíu“ eins og
hún orðaði það. En þar hafði
hún dvalist í bernsku og liðið
einna best. Þessi hugumstóra
kona lét ekki aftra sér að nú var
hún bundin við hjólastól. Og
þetta varð sannkölluð drauma-
ferð, bæði fyrir hana og okkur
hin sem hún bauð með sér. Son-
ardóttir hennar, Rúna og maður
hennar, Mattia, búa í Mílanó.
Þau tóku á móti okkur og áttu
stóran þátt í að ferðin heppn-
aðist fullkomlega.
Núna þegar haustlaufin falla
í öllum sínum margbreytilegu
litum og minna á litríkan per-
sónuleika Katrínar kveð ég
hana og þakka af öllu hjarta
fyrir hverja stund sem við átt-
um saman fyrr og síðar.
Við Birgir vottum ástvinum
hennar okkar dýpstu samúð.
Elsa Vestmann Stef-
ánsdóttir.
Minningarnar hrönnuðust
upp þegar við fréttum að Katrín
væri dáin. Skærastar voru
minningarnar um glæsilega og
sterka konu með stórt hjarta
sem kvaddi þennan heim með
sömu reisn og hún lifði. Við er-
um þakklát fyrir að hafa fengið
að vera samferða henni og send-
um fjölskyldu hennar okkar
innilegustu samúðarkveðjur.
Katrín mun lifa áfram með okk-
ur. Það er leitt að við komumst
ekki í útförina en í staðinn fáum
við að skála við hana í kampa-
víni í háloftunum.
Gunnar og Evgenía.
Katrín Stella
Briem
 Fleiri minningargreinar
um Katrínu Stellu Briem bíða
birtingar og munu birtast í
blaðinu næstu daga.
Elsku pabbi
minn, orð fá ekki
lýst sorginni í
hjarta mínu og ég hefði verið til í
að fá svo miklu lengri tíma með
þér en minningarnar sem ég á
um þig hlýja mér um hjartaræt-
urnar.
Þú ert mér allt, ert fyrirmynd
mín og hetja ásamt því að vera
minn besti vinur. Ég ákvað frá
unga aldri að þér vildi ég líkjast.
Þú varst alltaf svo jákvæður,
blíður, brosmildur, léttur og
hjartahlýr.
Þú varst alltaf til staðar fyrir
mig og ég gat alltaf leitað til þín
varðandi öll mál sem lágu mér á
hjarta og ég treysti þér fyrir öllu.
Við gátum setið tímunum sam-
an að spjalla um allt milli himins
Jósef Sigurðsson
✝ Jósef Sigurðs-son fæddist 4.
nóvember 1926.
Hann lést 7. ágúst
2018.
Jósef var jarð-
sunginn í kyrrþey
frá Hjallakirkju í
Kópavogi.
og jarðar, sérstak-
lega fannst mér
gaman að heyra
sögurnar þínar af
sjónum og af æsku-
árunum.
Það var sérstak-
lega gaman að
ferðast með þér og
sjá og heyra hve
mikið þú vissir um
landið okkar, þekkt-
ir öll fjöll, bæi, ár og
vötn. Þú kenndir mér mikið um
landið okkar.
Við fórum líka oft til útlanda
og þú varst alltaf jafn viljugur að
leika við mig, t.d. í sundlaugun-
um þar sem við skemmtum okk-
ur konunglega.
Það var yndislegt að heyra þig
syngja, sérstaklega þegar þú og
Óli bróðir þinn sunguð saman.
Þú varst svo viljugur að syngja
mig í svefn á kvöldin.
Ég man hvað það var gaman
þegar ég fékk að koma með þér í
vinnuna og fékk að sitja í stóra
sendibílnum og keyra um allt
höfuðborgarsvæðið.
Þú varst alltaf á fullu, að gera
við, smíða og brasa eitthvað og
kenndir mér svo margt í leiðinni,
ég fékk að læra að nota alls kyns
verkfæri og tól sem munu nýtast
mér nú og í framtíðinni.
Eftir að ég hóf sambúð með
Rúnari Kúld urðuð þið mjög nán-
ir og góðir vinir sem virtuð og
elskuðuð hvor annan.
Mamma og pabbi voru ein-
staklega samstiga og samheldin
hjón, það eru fáar minningar um
pabba þar sem mamma kemur
ekki við sögu.
Pabbi var svo yfir sig ástfang-
inn og rómantískur, ég lærði að
elska við það að sjá og upplifa
hjónaband þeirra.
Pabbi sýndi ást sína daglega
með faðmlögum, kossum og vildi
alltaf halda í höndina á okkur.
Mamma hefur haldið í hönd
pabba allt þeirra hjónaband,
veitt honum stuðning og sýnt
skilyrðislausa ást. Eftir því sem
heilsu hans hrakaði vék hún aldr-
ei frá honum.
Blíðari og yndislegri mann
þekkti ég ekki, þú varst ávallt í
góðu skapi og svo jákvæður og
heiðarlegur.
Ég kveð þig með söknuði,
þakklæti og góðum minningum.
Ég elska þig. Þín dóttir,
Harpa Lind.