Morgunblaðið - 10.11.2018, Blaðsíða 32

32 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 10. NÓVEMBER 2018
✝ HlynurSnær
Árnason fæddist í
Reykjavík 11. ágúst
2002. Hann lést á
heimili sínu í Fanna-
fold 130 í Reykjavík
26. október 2018.
Foreldrar hans
eru Árni Gunnar
Ragnarsson, f. 15.10.
1974, og Guðlaug
Rún Gísladóttir, f.
10.3. 1975. Bróðir Hlyns Snæs
var Dagur Freyr Árnason, f.
10.8. 2001, sem lést 16.8. 2001.
Foreldrar Árna eru Ragnar
Ragnarsson, f. 1.3. 1953, og
Eygló Sigríður Gunnarsdóttir, f.
24.3. 1950. Þau slitu samvistum.
Núverandi eiginkona Ragnars
er Lea Oddsdóttir, 27.9. 1955.
Dóttir hennar er Sigurlaug
Birna Leudóttir, f. 24.11. 1992.
Foreldrar Guðlaugar eru Gísli
Svavarsson, f. 15.2. 1943, d. 8.9.
2001, og Guðlaug Bjarnadóttir,
f. 17.11. 1943.
Fyrstu árin bjó
Hlynur Snær í
Vesturbergi í
Breiðholti og var
í leikskólanum
Vinaminni. Þegar
hann var tveggja
ára flutti fjöl-
skyldan til Sví-
þjóðar og bjó í
Stokkhólmi í þrjú
ár. Við heimkomu
var flutt í Graf-
arvoginn, þar sem hann bjó til
síðasta dags.
Hlynur Snær fór í Foldaskóla
fyrstu árin, en í 8. bekk flutti
hann sig um set og kláraði
grunnskólagönguna í Tjarn-
arskóla, sem var mikið gæfu-
spor. Við lok grunnskólans
ákvað Hlynur Snær að fara í
Borgarholtsskóla, sem var enn
eitt gæfusporið.
Útför Hlyns Snæs fer fram
frá Lindakirkju í Kópavogi í
dag, 10. nóvember 2018, og
hefst athöfnin klukkan 14.
Elsku hjartans drengurinn
okkar. Við erum ennþá að bíða.
Bíða eftir að þú komir heim úr
skólanum, með þitt fallega bros og
geislandi af gleði. En það er vond
tilfinning að upplifa að þú sért far-
inn frá okkur og að við foreldr-
arnir þurfum að takast á við lífið
án ykkar bræðranna. En eitt er
víst að við eigum langfallegustu
englana. Við vonum og trúum að
nú séuð þið bræðurnir, með afa
Gísla, að taka upp á einhverju
sniðugu og prakkarast eitthvað.
Allt frá því við fengum þig í
fangið fyrir 16 árum varst þú svo
fullkominn, hjartahlýr, góður og
snertir svo marga með góðvild
þinni og hjálpsemi. Það er okkur
styrkur í sorginni að vita til þess
hversu mörg hjörtu þú snertir, og
ekki bara á yfirborðinu, heldur
djúpt niður í rætur.
Það er margs að minnast á
þinni stuttu ævi því við gerðum
svo margt saman. Við tókum hlut-
verkið okkar að búa til minningar
mjög alvarlega. Minningar sem
eru okkur núna ómetanlegur
styrkur í sorginni.
Hvíl í friði, við munum ávallt
sakna þín.
Mamma og pabbi.
Elsku ömmustrákurinn minn
blíði og kærleiksríki, Hlynur
Snær, er dáinn. Ég sé hann ekki
oftar, fæ ekkert knús eða faðmlag
og orðin þín „mér þykir svo mikið
vænt um þig, amma mín“ og „get
ég ekki hjálpað þér eitthvað“
heyri ég ekki oftar. Svona var
Hlynur minn við mig og alla sem
honum þótti vænt um. Minningin
um þig er ljós sem lifir.
Ég þakka þau ár sem ég átti
þá auðnu að hafa þig hér
Og það er svo margs að minnast
svo margt sem um hug minn fer
Þó þú sért horfinn úr heimi
ég hitti þig ekki um hríð
Þín minning er ljós sem lifir
og lýsir um ókomna tíð.
(Þórunn Sigurðardóttir)
Ég bið guð að halda verndar-
hendi yfir Gullu Rún og Árna
Gunnari og gefa okkur öllum sem
elskuðum hann styrk á þessari
erfiðu stundu.
Þín amma,
Guðlaug Bjarnadóttir
(Lau Lau).
Árið 2001 hringdi sonur minn í
mig og óskaði mér til hamingju
með að vera orðinn afi. Þetta var
10. ágúst. Því miður auðnaðist
mér ekki lengi að vera afi í þetta
sinn. Dagur Freyr lifði aðeins í
sex daga eftir að hafa fæðst löngu
fyrir tímann. Ári síðar, eða 11.
ágúst 2002, hringdi sonur minn í
mig aftur og tjáði mér að ég væri
aftur orðinn afi. Hlynur Snær
fæddist líka sem fyrirburi. Hann
dafnaði vel og eftir nokkrar vikur
á vökudeild var hann kominn
heim. Hann var ekki mjög gamall
þegar hann kom til fyrst til okkar
til Vestmannaeyja, að heimsækja
afa, ömmu Leu og Sigurlaugu. Þá
varð ekki aftur snúið þar sem
hann vildi oft koma út í Eyjarnar.
Ég man eftir því að ég kom við í
Vesturberginu, einu sinni sem oft-
ar, eftir vinnu þá var hann að
borða og ég sagði að afi væri að
fara í skipið. Þá rétti sá litli upp
hendurnar, kyssti afa sinn og
knúsaði og hann ætlaði að koma
með. Hlynur Snær kom oft til
Eyja, annað hvort með flugi eða
Herjólfi. Honum þótti skemmti-
legast þegar smá ólga var á sjón-
um, var aldrei sjóveikur.
Hlynur Snær átti við sína erf-
iðleika að etja. Hann greindist
ungur á einhverfurófinu og gerði
það lífið stundum erfitt, lenti með-
al annars í einelti í grunnskóla.
Honum gekk vel að læra að lesa
og var orðinn fluglæs aðeins sex
ára gamall. Hann las mikið á þess-
um tíma þar á meðal allar Harry
Potter-bækurnar áður en hann
varð sjö ára. Hann hringdi alltaf í
afa sinn og ömmu Lea og las upp
einkunnirnar sínar mjög stoltur af
árangrinum.
Honum þótti skemmtilegast
þegar hann var yngri að koma á
Þrettándagleðina í Eyjum. Að
horfa á alla jólasveinana koma
niður úr fjöllunum ásamt tröllun-
um og álfunum. Eitt sinn var afi
með honum, og var með Valshúfu,
og þegar jólasveinarnir gengu
framhjá sagði einn: „Er pabbi
þinn Valsari?“ Þá greip sá stutti í
afa sinn og spurði: „Hvernig veit
jólasveinninn að pabbi er Vals-
ari?“ Afinn svaraði á þann lund að
jólasveinarnir vissu allt. Ekki var
það bara Þrettándinn sem dró
hann í Eyjarnar heldur þótti hon-
um óskaplega gaman á Þjóðhátíð.
Svo gaman að það var frekar hann
sem dró foreldrana með í Herj-
ólfsdal.
Þegar Hlynur Snær kom í
heimsókn til okkar í Eyjum þá var
hann alltaf með ákveðnar óskir
um matseðil. Réttirnir sem hann
pantaði alltaf voru steiktur fiskur í
raspi og bjúgu með hvítri sósu.
Honum leið það vel í Eyjum að
hann talaði oft um að flytja þang-
að þegar hann yrði stór. Þrátt fyr-
ir að hafa haldið að hann væri í út-
löndum, í eitt af fyrstu skiptunum
þegar hann kom í heimsókn. Þá
horfði hann á fréttirnar gáttaður
og spurði pabba sinn: „Pabbi, er
líka íslenska í þessu sjónvarpi?“
Á þessum sextán árum sem við
fengum að hafa þig hér hjá okkur
er margs að minnast. En vænst
þykir okkur um að hafa fengið að
„passa“ þig síðastliðinn septem-
ber þegar pabbi þinn tók þátt í
Berlínarmaraþoninu og mamma
þín fór með út sem klappstýra.
Þessir dagar okkar saman eru
okkur einstaklega kærir nú þegar
við lítum til baka.
Elsku Hlynur Snær okkar. Við
kveðjum þig með ómælanlegum
söknuði og harmi í hjarta. Við
elskum þig.
Ragnar Ragnarsson og
Lea Oddsdóttir.
Með söknuð í brjósti ég horfi í húmið
og hjartað af meðaumkun leitar í rúmið
í orðlausri, einmana þrá.
Í dimmu er falin hin fáklædda þjáning,
svo flögrar um hugskotið sorgbitin
tjáning
því vonin er allt sem ég á.
Í örmagna myrkrinu depurð mín dafnar
og dagur í hyldjúpri gröf sinni hafnar
er stjarna á skuggana skín.
Með söknuði blæs ég í brögðóttar glæð-
ur
svo binst ég þeim tíma sem ferðinni
ræður
og felur nú fótsporin þín.
Og hugurinn minn verður þyngri og
þyngri,
ég þreifa á kodda með titrandi fingri
og ilmur þinn umlykur mig.
Og tárin þau setjast á sængina mína,
með söknuði þrái ég nærveru þína
því sálin mín sér bara þig.
(Kristján Hreinsson)
Hvíldu í friði, elsku gullmoli
Hlynur Snær.
Minning þín mun lifa í hjarta
mínu að eilífu.
Amma Eygló.
Eygló S. Gunnarsdóttir.
Elsku hjartans Snúður Snærinn
minn.
Það er ekki oft sem mig skortir
orð en núna á ég engin. Þau hurfu
einhvern veginn öll þegar ég var
látin vita að þú værir farinn frá
okkur. Ég man bara að hafa heyrt:
„Ég veit ekki hvernig ég á að segja
þér þetta.“ Og, ég veit ekkert hvað
ég á segja. Ég hef enga hugmynd
um hvernig ég á að reyna að byrja
að fylla það tómarúm sem að þú
skildir eftir þig. Hvort að ég nái því
yfir höfuð einhvern tímann.
Því meira sem ég hugsa um
þennan nýja raunveruleika, án þín,
þá beinast hugsanirnar allar að því
sem ég átti eftir að segja þér. Eins
og hversu ótrúlega þakklát ég er
að hafa fengið þig sem frænda, og
hér um bil litla bróður, minn í þessi
sextán ár sem við áttum saman. Ég
get ekki sagt hversu þakklát ég er
að hafa fengið að alast upp með þig
alltaf mér við hlið. Að ég hafi fengið
að sjá þig á hverjum degi í þetta
heila ár þegar ég bjó hjá ykkur. Að
ég var svona óskaplega heppin að
fá að fylgjast með þér þroskast
meira með hverjum deginum.
Þroskast í þennan unga mann sem
þú varst orðinn. Unga manninn
með gullfallega sál og ennþá betra
hjarta. Og, ég veit hreinlega ekki
hvort eða hvenær ég mun hitta
annað eins hjarta. Hvort eða hve-
nær ég mun hitta aðra eins mann-
eskju eins og þig. Og, elsku Hlyn-
ur, heiðurinn er allur minn að hafa
fengið að þekkja þig og vera partur
af lífinu þínu.
Við töluðum oft um hvað það er
mikilvægt að vera hreinskilinn.
Sérstaklega þegar kemur að til-
finningunum og hvernig okkur líð-
ur. Og, ef að ég á að vera full-
komlega hreinskilin þá er það eina
sem ég finn fyrir núna ómælan-
legur söknuður. Svo mikill sökn-
uður að ég veit ekkert hvað ég á að
gera við hann. Annað en að hlusta
á rólegu útgáfuna af Ég veit það
eftir Svölu. Lagið sem við féllum
bæði fyrir og elskuðum jafn mikið
frá fyrstu hlustun. Og, þar sem ég
á engin orð sjálf akkúrat núna þá
ætla ég fá hennar lánuð:
Tilveran er ekki úthugsað plan,
einföld í fyrstu, svo hefst baráttan.
Beygjur og sveigjur og kvíði og
allskonar rugl,
enginn sleppur við það allt saman.
En stundum sól.
Ó, já.
Þú ert mín sól.
Hvíldi í friði, elsku gullið mitt.
Ég elska þig. Svo mikið. Alltaf.
Sigurlaug Birna Leudóttir.
Elsku besti Hlynur Snær.
Það var mikil gleði þegar þú
bættist við í frændsystkinahóp-
inn og því erfitt að lýsa sorginni
þegar þú kvaddir. Það var alltaf
svo mikil gleði og hlýja í kringum
þig og því þykir einungis við hæfi
að rifja upp nokkrar af þeim
mörgum góðum minningum sem
við eigum um þig.
Það er ekkert sem jafnast á við
hlýju knúsin þín sem voru alltaf
stútfull af ást. Enginn var skilinn
útundan! Þarna skein einlægnin
þín í gegn og það fór ekki á milli
mála að knúsið kom beint frá
hjartanu.
Þú varst svo jákvæður og
áhugasamur um sögur sem aðrir
höfðu að segja þér. Þetta fannst
okkur ansi fullorðinslegt hjá þér,
elsku litli frændi, sem hugsaðir
alltaf um fólkið í kringum þig!
Það er margt sem má læra af
framkomu þinni við aðra. Það má
samt ekki gleyma því hvað þú
varst mikill prakkari. Við munum
eftir nokkrum veislum þar sem
gestirnir fengu næstum áfall því
þú fannst hvergi. Svo kom í ljós
að þetta var bara feluleikur sem
þú tókst af meiri alvöru en allir í
kringum þig!
Það var frábært að sjá hvað þú
varst alltaf sannur sjálfum þér.
Þú lést engan halda aftur af þér.
Ákveðinn, ljúfur og einstakur á
einstaklega skemmtilegan hátt.
Þú hugsaðir um heiminn á svo
áhugaverðan hátt að maður gat
ekki gert annað en að opna augun
og lært af þér. Þvílíkur gleðigjafi!
Á svona stundu er gott að geta
litið til baka og vitað af væntum-
þykjunni sem ríkti í kringum þig.
Þið fjölskyldan voruð öll svo góð
við hvert annað. Þið höfðuð gam-
an af því að stríða hvert öðru en
voruð á sama tíma sterk og traust
heild. Við eigum öll mjög góða
foreldra. En við vildum óska þess
að foreldrar okkar færu með okk-
ur í mánaðar ferðalag til Ástralíu
eða útskriftarfögnuð á allra bestu
söngleiki og tónleika! Það fór
ekki á milli mála að allir elskuðu
þig í botn. Þú varst heldur ekki
feiminn að tjá ást þína á móti,
bæði með orðum og gjörðum. Við
erum ekki jafn góð í þessu og þú,
en við vildum að þú vissir hvað
okkur þykir öllum vænt um þig.
Kæri frændi. Minning þín lifir
enn og mun svo sannarlega gera
það um ókomna tíð. Takk fyrir
gleðina, ástina og kærleikann.
Við munum alltaf hugsa til þín
þegar við klæðumst einhverju
appelsínugulu.
Þín frændsystkini.
Þórdís Stella Þorsteins,
Halldóra Þöll Þorsteins,
Guðjón Trausti Skúla-
son, Rúnar Viktor Guð-
jónsson, Trausti Þór
Þorsteins, Garðar Elí
Jónasson, Hildur María
Jónasdóttir, Júlía Sylvía
Gunnarsdóttir.
Það er þyngra en tárum taki að
skrifa minningargrein um hann
frænda okkar, Hlyn Snæ, sem nú
er horfinn frá okkur svo allt, allt
of snemma.
Þegar við fjölskyldan minn-
umst hans kemur fyrst upp í
huga okkar allra hversu hlýr og
ljúfur Hlynur Snær var, sífellt að
hæla öðrum og hrósa.
Hlynur var mikill húmoristi og
stríðinn. Ákaflega bókstaflegur
og var ekki annað hægt en að
hlæja þegar hann sneri út úr því
sem maður sagði. Hann var
nefnilega mjög orðheppinn og oft
afar sniðugur í svörum.
Það var alltaf einfalt að velja
gjafir fyrir Hlyn, lengst af voru
næstum einungis bækur á listan-
um en með árunum fóru Harry
Potter, sprotar og Pop-kallar að
bætast við. Það var alveg magn-
að að fylgjast með honum lesa
hverja bókina á fætur annarri og
hann var ekki hár í loftinu þegar
bækur á ensku voru orðnar fyrir
valinu. Þær eru ófáar bækurnar
sem hafa ratað inn á heimilið okk-
ar því hann var sífellt að gefa
frændum sínum bækur og dót
sem hann var hættur að nota.
Þær eru margar minningarnar
sem koma upp í hugann þegar litið
er til baka eins og þegar við vorum
stödd í Vestmannaeyjum fyrir
nokkrum árum en Hlynur var þá í
heimsókn hjá Ragga og Leu.
Krakkarnir eyddu öllum deginum
í að taka upp stuttmynd og höfðu
gaman af. Þetta reyndist svo vera
hin fínasta afþreying. Það læddist
bros yfir Stefán og Davíð þegar
við rifjuðum upp þennan dag og
eins spilakvöldið þar sem Hlynur
fór á kostum. Svo einlægur í svör-
um að sannleikurinn um hin ýmsu
leyndarmál vall upp úr honum,
það var mikið hlegið það kvöld.
Það er svo erfitt að hugsa til
þess að þú sért ekki lengur með
okkur. Við söknum þín mikið og
þú verður ávallt í huga okkar. Við
munum hlýja okkur við minning-
arnar sem við eigum um þig, þær
eru dýrmætar.
Er sárasta sorg okkur mætir
Og söknuður huga vorn grætir
Þá líður sem leiftur úr skýjum
ljósgeisli af minningum hlýjum
(HJH)
Hvíl í friði, elsku frændi.
Bjarni, Bylgja, Stefán Ingi,
Davíð Þór og Arnar Freyr.
Síðustu vikurnar hefur verið
gott að ylja sér við góðar minn-
ingar og er hlýtt faðmlag elsku
Hlyns okkar klárlega mjög ofar-
lega þar á blaði. Hlynur Snær var
hjartahlýtt sjarmatröll, sem
stimplaði sig sterkt inn í hjörtu
okkar þegar við sáum hann fyrst –
agnarlítinn og að því er virtist svo
brothættan að við þorðum varla
að anda. Það átti svo heldur betur
eftir að togna úr honum og var
gaman að fylgjast með honum
þroskast, dafna og auðvitað að ná
langþráðu takmarki sínu að vaxa
okkur öllum vel yfir höfuð!
Hlynur Snær var stoltur ein-
hverfur og ekki mikið fyrir marg-
menni. Oft þótti honum samkom-
ur stórfjölskyldunnar full
hávaðasamar og dró sig þá gjarn-
an í hlé þangað sem færri voru og
áreitið minna. Hann var stríðinn
húmoristi og fannst fátt skemmti-
legra en að gera grín að pabba sín-
um og mömmu, en átti stundum
erfitt með að skilja glens annarra
og spurði þá gjarnan hreint út
hvort við værum að meina það
sem við segðum, eða hvort þetta
væri kaldhæðni. Hann las mikið
þegar hann var yngri og þótti þá
gott að liggja yfir þykkum doð-
röntum eins og Harry Potter, eða
verkum eins og Biblíunni af því
hann vildi kynna sér þessa bók
sem hann hafði oft heyrt talað um.
Hlynur var óspar á falleg orð eða
hrós til þeirra sem hann fannst
eiga þau skilið og skipti þar engu
hvort viðtakendur væru hans nán-
ustu eða fólk á förnum vegi, enda
fannst honum mikilvægt að fólk
vissi að honum þætti þau t.d. hafa
fallegt bros eða væru með falleg
augu.
Samband fjölskyldunnar í
Fannafoldinni er einstakt og
Hlynur var umvafinn ást og kær-
leik frá fyrstu tíð. Árni Gunnar og
Gulla tóku virkan þátt í áhugamál-
um sonarins, sýndu endalausan
stuðning í verki og vöktu yfir vel-
ferð hans. Að burðast með þykka
húfu sem var dreift við rásmark
heilt maraþon í steikjandi hita
bara af því að hún var í uppáhalds-
litnum hans Hlyns, eða vera tilbú-
in til að „liggja á hvolfi“ allar vik-
urnar á meðgöngudeildinni ef
þyrfti, var svo sjálfsagt að ekki
þurfti að ræða það neitt frekar.
Tíminn var vel nýttur og hafsjór
af góðum minningum safnað í
stóra fjársjóðskistu sem gott er að
sökkva sér í núna. Draumaferðin
til Ástralíu, þar sem dýravinurinn
Hlynur var í essinu sínu með
pöndum og kóalabjörnum, eða út-
skriftarferðin til London þar sem
söngleikjanördinn fékk að njóta
sín, voru ævintýri frá upphafi til
enda.
Það er óendanlega sárt að
horfa á eftir kærum frænda í
blóma lífsins. Því fögnum við öll-
um góðu minningunum, samveru-
stundunum, faðmlögunum og fal-
legu orðunum og keppumst við að
senda snillingnum okkar allra
kærustu hugsanir og strauma. Við
þökkum fyrir samfylgdina, elsku
Hlynur Snær. Minning ykkar
bræðra lifir alltaf!
Elsku Árni Gunnar og Gulla,
Eygló, Raggi, Lea, Guðlaug, Sig-
urlaug Birna og Tinni. Megi allar
góðar vættir halda utan um ykkur
og styðja um ókomna tíð.
Erla, Eygló og Gunnar
Traustabörn.
Það tók ekki langan tíma fyrir
Hlyn að vinna sér stað í hjarta
okkar allra hér í Reynigrundinni.
Hlynur og Karólína kynntust í
Tjarnarskóla og það hefur verið
mjög gefandi að fylgjast með vin-
áttu þeirra mótast, dafna og
þroskast. En einhver ólýsanleg
tengsl voru þeirra á milli. Ein-
lægni, hreinskilni, forvitni, þraut-
seigja og gleði eru meðal þess sem
kemur upp í hugann þegar við
hugsum til elsku Hlyns, sem við
munum sakna alveg svakalega
mikið. Það leið varla sá dagur sem
við heyrðum ekki í honum, feng-
um í heimsókn eða Karólína varði
í Fannafoldinni. Það er sárt að
vita til þess að við munum ekki fá
að njóta fleiri samverustunda með
honum en svo margar skemmti-
legar minningar koma upp í hug-
ann um ljúfan dreng sem kveður
allt of allt of fljótt. Við kveðjum
Hlyn með söknuði og þakklæti
fyrir þann tíma sem við fengum.
Elsku Gulla og Árni, við sam-
hryggjumst ykkur innilega og
sendum ykkur og fjölskyldum
ykkar samúðarkveðjur.
Jóna, Stefán, Soffía,
Karólína og Kristín Birna.
Hlynur Snær var í miklum met-
um á okkar heimili. Í hvert skipti
sem við hittumst mætti okkur op-
inn faðmur, hlýja og húmor. Hans
er sárt saknað.
Hann fæddist fyrir tímann og
þá var alls ekki öruggt að hann
myndi lifa. Hann var hinsvegar á
öðru máli og fljótlega óx hann upp
í þann sterka einstakling sem við
kveðjum í dag. Hann var kannski
ekki sá líkamlega sterkasti enda
þurfti hann að bera með sér
ákveðnar afleiðingar þess að hafa
fæðst of snemma. Styrkur hans
var á andlegu hliðinni og því til
viðbótar hafði hann mikinn styrk
af foreldrum sínum sem voru til
mikillar fyrirmyndar í sínu hlut-
verki.
Hlynur Snær var skarpgreind-
ur og sá hlutina oft í allt öðru ljósi
en við hin. Húmorinn var hárbeitt-
ur og skemmtilega ögrandi. App-
elsínugult var lengi vel eini litur-
inn sem skipti máli og Liverpool
var ekki alltaf besta liðið, hvað svo
sem pabbi og afi sögðu. Veislur og
aðrir mannfagnaðir voru ekki
skemmtun, nema þegar safnast
var saman til að spila D&D eða
aðra skemmtilega leiki.
Megir þú hvíla í friði, elsku
frændi, við hlið bróður þíns. Ynd-
islegar minningar munu lifa um
ókomna tíð.
Örn og Herdís.
Sárt er að missa vini fyrir fullt
og allt. Einkanlega þá ungu sem
eiga framtíð fyrir sér. Okkur sem
erum komin á efri ár fannst dýr-
mætt að eiga slíkan vin sem hóf
framhaldsskólagöngu nú í haust;
fullorðinslegan strák með blik í
auga og látlausa framkomu en
sterka nærveru.
Hlynur Snær var nágranni
okkar í Grafarvogi. Allra fyrst
sem forvitið barn, svo íhugull og
elskulegur stráklingur sem sýndi
okkur sérstæða umhyggju. Og allt
í einu breyttist hann hratt, eins og
verða vill, í bráðþroska ungling
með persónuleika sem einkennd-
Hlynur Snær
Árnason