Morgunblaðið - 10.11.2018, Blaðsíða 36

36 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 10. NÓVEMBER 2018
✝ GuðbrandurGrétar Hannes-
son fæddist að
Hækingsdal í Kjós
28. september
1936. Hann lést 25.
október 2018.
Guðbrandur var
sonur hjónanna
Guðrúnar Sígríðar
Elísdóttur hús-
freyju, f. 1901, d.
1944, og Hannesar
Guðbrandssonar bónda í Hæk-
ingsdal, f. 1897, d. 1987. Guð-
brandur missti móður sína ung-
ur en ólst upp á heimili föður
síns og systkina. Þau voru
Haukur, f. 1921, d. 2013, móðir
Hauks var Guðrún Gísladóttir,
sem lést 1923. Gunnar Þórir, f.
1929, d. 2012, Birgir, f. 1930, d.
2014, Guðfinna, f. 1932, Guð-
björg, f. 1933, Helga, f. 1934, og
Elís, f. 1942, d. 1988.
Guðbrandur kvæntist Önnu-
bellu Harðardóttur árið 1961, f.
10. ágúst 1943, d. 9. júlí 2014.
Foreldrar hennar eru Ása
Hjálmarsdóttir, f. 1924, og Col-
lett Lee Keefer, f. 1923, d. 1944.
Uppeldisforeldrar hennar voru
Hörður Hjálmarsson og Aðal-
björg Jónsdóttir að Hofi á Kjal-
f. 1974. 7) Anna Sigríður, f.
1980, maki Sigursteinn Sigurðs-
son, f. 1982. Synir þeirra eru
Grétar Páll og Dagur Sigurður.
Frá blautu barnsbeini vann
Guðbrandur ýmis sveitastörf
heima fyrir og réðst í vinnu-
mennsku að Reynivöllum ungur
að árum og síðar að Hvamms-
vík. Þannig starfaði hann nær
allan sinn starfsaldur sem bóndi,
auk ýmissa verkamannastarfa.
Hann gegndi fjölmörgum trún-
aðarstörfum. Hann sat í stjórn
Ungmennafélagsins Drengs og
gegndi þar formennsku, stjórn
Búnaðarfélags Kjósarhrepps,
stjórn Veiðifélags Kjósarhrepps
í yfir fjörutíu ár, meðal annars
sem formaður. Þá var hann for-
maður Héraðsnefndar Kjósar-
sýslu, formaður félags sauð-
fjárbænda í Gullbringu- og
Kjósarsýslu og sat í sveitar-
stjórn Kjósarhrepps í tólf ár,
þar af sem oddviti í átta. Síðast
starfaði hann í sóknarnefnd
Reynivallakirkju, þar á meðal
sem sóknarnefndarformaður og
meðhjálpari allt til ársins 2015.
Guðbrandur var einn af stofn-
endum samtakanna Sól í Hval-
firði sem börðust fyrir nátt-
úruvernd á svæðinu. Þá var
Guðbrandur ávallt virkur í fé-
lagsmálum og söng í hinum
ýmsu kórum, t.d. Karlakór Kjal-
nesinga og Karlakórnum Stefni.
Guðbrandur verður jarðsung-
inn frá Reynivallakirkju í dag,
10. nóvember 2018, klukkan 14.
arnesi. Guðbrandur
og Annabella sett-
ust að í Hækingsdal
og tóku við búi
Hannesar árið
1962. Þau eign-
uðust sjö börn. Þau
eru 1) Hörður, f.
1961, maki María
Benónýsdóttir, f.
1958. Börn þeirra
eru a) Benný, maki
Kári Steinsson.
Börn þeirra eru Aþena Ýr,
Hörður, Annabella og Benedikt.
b) Einar Hannes, maki Ásdís
Hafliðadóttir. Börn þeirra eru
Andri Fannar, Arna María og
Einar Orri. c) Benóný, unnusta
hans er Sigrún Ösp Sigurjóns-
dóttir. Börn Andrea Edda og
Sigurjón Karl. d) Annabella (lát-
in 1994). e) Nökkvi, unnusta
hans er Kamilla Tryggvadóttir.
2) Kolbrún, f. 1963, maki Jón
Jens Kristjánsson, f. 1963. Synir
þeirra eru Bjartmar og Guð-
brandur Grétar. Unnusta Guð-
brands er Brynja Guðjónsdóttir.
3) Hannes, f. 1964. 4) Bragi, f.
1965. 5) Helgi Aðalsteinn, f.
1967, maki Dóra Sigrún Gunn-
arsdóttir, f. 1982. Dóttir þeirra
er Una Bella. 6) Ása Aðalbjörg,
Í dag leggjum við til sinnar
hinstu hvílu elskulegan föður
minn sem lést 25. október síðast-
liðinn eftir stutt en erfið veikindi.
Á erfiðum tímamótum sem þess-
um er dýrmætt að eiga minning-
arnar að, til þess að rifja upp. Því
margs er að minnast um þennan
yndislega og góða mann sem ég
leit upp til. Hann hafði lifað tím-
ana tvenna og átt mjög merkilega
ævi að mínu mati sem hann rifjaði
reglulega upp við eldhúsborðið
heima í Hækingsdal og notalegt
var að hlusta á. Hann hafði ríka
frásagnargáfu og sagði svo
skemmtilega frá hinum ýmsu at-
burðum í lífi sínu.
Oft voru frásagnir hans litaðar
miklum húmor og fróðleik um
staðhætti fyrri tíma. Þær minn-
ingar ylja manni nú um hjartaræt-
ur og þær munum við varðveita.
Við tvö áttum sannarlega dýr-
mætt samband, vorum miklir vin-
ir og að mörgu leyti lík í háttum.
Rökræddum oft um heimsins mál,
og þurftum bæði að hafa síðasta
orðið. Ég er þakklát fyrir að hafa
fylgt honum síðasta spölinn og
verið hjá honum hans hinstu
stundir. Þótt erfitt sé að þurfa að
kveðja er gott að hugsa til þess og
trúa að nú séu þau pabbi og
mamma sameinuð á ný.
Ég sendi þér kæra kveðju,
nú komin er lífsins nótt.
Þig umvefji blessun og bænir,
ég bið að þú sofir rótt.
Þó svíði sorg mitt hjarta
þá sælt er að vita af því
þú laus ert úr veikinda viðjum,
þín veröld er björt á ný.
Ég þakka þau ár sem ég átti,
þá auðnu að hafa þig hér.
Og það er svo margs að minnast,
svo margt sem um hug minn fer.
Þó þú sért horfin úr heimi,
ég hitti þig ekki um hríð.
Þín minning er ljós sem lifir
og lýsir um ókomna tíð.
(Þórunn Sigurðardóttir)
Takk fyrir allt, elsku pabbi
minn.
Minning þín verður ljós í lífi
okkar.
Þín
Anna Sigríður
Guðbrandsdóttir.
Guðbrandur tengdafaðir minn
er látinn. Þar með lauk okkar
samleið sem þrátt fyrir minn unga
aldur varði í tæp tuttugu ár.
Fyrstu kynni mín af honum voru í
gegnum Önnu Siggu mína en hún
þreyttist ekki á því að tala um
hann, þessa hetju sem pabbastelp-
ur sjá ekki sólina fyrir. Það var því
stór dagur þegar ég renndi í hlað
að Hækingsdal og gekk í hús í
fyrsta skipti, ég kvíðinn eins og
lög gera ráð fyrir, en kvíðinn fór
strax því á móti mér tóku þessi
yndislegu hjón – Bella og Brandur
í Hækingsdal. Ég var bara 18 ára
og þarna hafði ég fundið nýjar fyr-
irmyndir í lífinu. Ég fann frá
fyrstu kynnum gagnkvæma vænt-
umþykju og hlýju en líka djúp-
stæða virðingu.
Brandur var mjög duglegur
maður og afrekaði mikið á sinni
ævi. Áhugi hans á samfélagsmál-
um var ódrepandi og alltaf var
hann tilbúinn að taka til hendinni
fyrir sína sveit og samfélag, hvort
sem það var náttúran, sveitin eða
mannlífið. Á þessum tíma komst
ég að því að Brandur hafði stuðlað
að stórum framfaraskrefum í
sinni sveit. Hann hafði til dæmis
staðið að lagningu vatnsveitu og
barist fyrir því að Félagsgarði
yrði bjargað frá niðurrifi og með
hjálp góðs fólks safnaði hann fé til
að hægt væri að fara í endurgerð á
húsinu. Niðurstaðan er eitt falleg-
asta félagsheimili landsins. Kjós-
verjar geta því verið þakklát fyrir
handtökin hans Guðbrandar í
Hækingsdal og framsýnan huga
hans. Síðustu vikurnar fylgdist
hann með lagningu nýja vegarins
um Kjósarskarð með stolti og
maður getur ekki annað en dáðst
að þeirri elju hjá manni sem fædd-
ist í torfbæ í íslenskri sveit.
Brandur átti sinn tryggasta
bandamann í Bellu sinni og eins
mikla samherja og þau hjón eru
vandfundin. Þau voru nú ekki allt-
af sammála en aldrei skyggði á
þeirra djúpstæðu ást og gagn-
kvæmu virðingu. Þrátt fyrir erf-
iðleika lífsins stóðu þau alltaf keik
og ánægð, og opnuðu heimili sitt
fyrir öllum sem þangað komu.
Þeim leið best með húsið fullt af
óþekkum krökkum og hvert rúm
skipað. Það var þeirra ríkidæmi
og verður þeirra arfleið. Þegar
Bella féll frá árið 2014 var djúpt
skarð hoggið í tilveruna. Brandur
hafði misst mest af okkur öllum og
það er huggun núna að þau séu
sameinuð á einhverjum öðrum
stað. Því kýs ég að trúa.
Þegar Anna Sigga var lítil sagði
Brandur oft við hana að hún ætti
að ná sér í mann sem kynni að
smala. Það reyndi á það fyrsta
haustið í Kjósinni og það að ég
kynni til verka í þeim efnum
treysti böndin til muna! Þannig
var Brandur, bóndi fram í fingur-
góma og dýravinur eftir því. Hann
var einn af þeim sem hæna að sér
allar skepnur og meira að segja
þegar hann heimsótti okkur elti
litli kettlingurinn okkar hann á
röndum og klifraði upp á öxlina á
honum til að taka sinn blund.
Mér er sérstaklega minnis-
stætt þegar Anna Sigga útskrif-
aðist sem stúdent að Brandur hélt
ræðu, og sagði í gríni að nú væri
hans hlutverki sem uppalanda
lokið, og ég væri formlega tekinn
við. Þarna fannst mér sýnt mikið
traust og ég vona svo innilega að
ég standi undir því og að mér hafi
tekist að gera Brand stoltan, því
ég er svo sannarlega stoltur af
honum.
Sigursteinn Sigurðsson.
Elsku afi í sveitinni.
Okkur systkinum langar að
segja nokkur orð um þig á þessum
degi þegar við kveðjum þig í síð-
asta sinn. Að alast upp við það að
hafa aðgengi að eins frábæri sveit
og Hækingsdalur er, er ómetan-
legt. Eftirvænting eftir smala-
mennsku, sauðburði, að fá að fara
á hestbak eða í traktorinn var allt-
af mikil. Þó að það viðurkennist að
Nökkvi og Einar Hannes hafi
fengið meiri sveitargen en við hin,
þá nutum við og njótum enn
stundanna í Hækingsdal í botn.
Því hefur verið haldið fram að fal-
legri sveit sé ekki til, en það hefur
okkur verið kennt frá því að við
munum eftir okkur. Núna fá börn-
in okkar líka að upplifa sveitina og
við erum byrjuð að kenna þeim
það sama.
Elsku afi, þú varst hlýr og góð-
ur, þú varst þolinmóður og það var
aldrei neitt mál hjá þér. Gaman
var að fá að snúast í kringum þig
þegar þú varst að gefa, smala eða
að huga að búskapnum, þú sagðir
kannski ekki mikið á meðan á því
stóð, en gekkst í öll verk. Við
hermdum svo eftir og reyndum að
gera sömu hluti og þú. Það var
alltaf gott að koma til þín og
ömmu í hlýja eldhúsið ykkar í
Hækingsdal. Við eigum eftir að
sakna þess og ykkar en við trúum
því líka að þið séuð einhvers stað-
ar saman að karpa um pólitík eða
önnur samfélagsmál. Við eigum
margar góðar minningar um þig,
elsku afi. Minningar sem við mun-
um ætíð geyma í hjarta okkar.
Megir þú hvíla í friði.
Benný, Einar, Benóný og
Nökkvi Harðarbörn.
Ég minnist kynna við Guð-
brand í Hækingsdal frá því ég
man eftir mér. Guðbrandur var í
miklu uppáhaldi hjá foreldrum
mínum á Reynivöllum. Vann hann
við ýmis störf á bænum og var síð-
ar um tíma mjólkurbílstjóri þar
sem faðir minn var formaður
Flutningafélags Kjósverja. Grét-
ar náfrændi minn kvæntist Guð-
björgu systur hans og síðar
kvæntist ég Helgu frænku hans.
Allt tvinnaðist saman. Þegar ég
bjó hjá Guðbjörgu og Grétari í
nokkur ár á Seltjarnarnesinu urðu
kynnin mikil enda voru samskipt-
in tíð. Heimili þeirra var eins kon-
ar fjölskyldumiðstöð. Þar bjó
einnig um nokkurn tíma yngsti
bróðirinn Elís. Allt stuðlaði þetta
að góðum kynnum og einstökum
samskiptum. Samskipti við Guð-
brand og systkini hans hafa því
ávallt verið mikil. Öll voru og eru
mikið heiðursfólk sem gæfa var að
þekkja og hafa samskipti við.
Guðbrandur tók yfir bú föður
síns Hannesar, Hækingsdal.
Hann sinnti vel málefnum bænda-
samfélagsins í nánu samstarfi við
sína góðu konu, Önnubellu, sem
varð fyrsti fulltrúi kvenna í sam-
tökum bænda. Sambúð þeirra var
einstaklega góð og farsæl og gott
að heimsækja þau. Móttökur voru
alltaf góðar. Öll fjölskyldan var
ákaflega samstillt og nutu börnin
alúðar og ástar foreldra sinna.
Samskipti mín við Guðbrand
urðu allmikil er hann var formað-
ur sóknarnefndar Reynivalla-
sóknar. Á starfstíma hans var lok-
ið glæsilegri endurgerð
kirkjunnar og allt umhverfi kirkj-
unnar og kirkjugarðsins var í fyr-
irmyndar endurgerð og umhirðu.
Þá áttaði ég mig á því að hann lét
verkin tala. Þegar við horfum á og
heimsækjum Reynivallakirkju og
sjáum umhverfið er ástæða til að
hugsa til Guðbrandar. Vissulega
var hann ekki einn á ferð. Með
honum voru aðrir í sóknarnefnd
og sóknarpresturinn. Hann var
leiðtoginn. Það fór ekki á milli
mála í mínum huga.
Guðbrandur var kosinn í
hreppsnefnd 1986 og var oddviti
árin 1990 til 1998. Hann hafði
frumkvæði að breyttum vinnu-
brögðum varðandi utanumhald
um fjármál hreppsins. Kom upp
skrifstofu hreppsins í Félagsgarði
fékk fagfólk til að halda utan um
fjármálin og pappírsmálin. Vissi
hvað hann kunni best. Halda utan
um verkin, forgangsmálin, í góðu
samstarfi við sveitungana. Ég
varð fljótlega sannfærður um að
þar var réttur maður á réttum
stað. Þegar hann var sáttur við
þau verk sem hann hafði komið í
framkvæmd mat hann sjálfur að
rétt væri að hætta og fá verkefnin
í hendur öðrum.
Fyrir hönd hreppsnefndar vil
ég þakka Guðbrandi Hannessyni
góð störf fyrir Kjósarhrepp.
Það fór ekki fram hjá mér og
Helgu konu minni hvað Guð-
brandur og Annabella kona hans
áttu góða sambúð síðustu árin
þegar heilsa Önnubellu var orðin
slök. Einstakt var að heimsækja
og spjalla við þau þar sem þau
sátu saman við eldhúsborðið.
Annabella hafði ákveðnar skoðan-
ir og Guðbrandur hlustaði og tók
þátt í samræðunum brosmildur og
góðlegur. Það var mikill missir hjá
Guðbrandi þegar Annabella lést.
Að leiðarlokum þökkum við
Helga einstök samskipti við Guð-
Guðbrandur
Grétar Hannesson
✝ GuðbjörgBergþóra
Árnadóttir, ætíð
kölluð Didda,
fæddist á Norð-
firði 17. apríl
1928. Hún lést á
hjúkrunarheim-
ilinu Bergi, Bol-
ungarvík, 3. nóv-
ember 2018.
Foreldrar
hennar voru hjón-
in Jónína Sesselja Guðmunds-
dóttir húsfreyja, f. í Sigmund-
arhúsum við Eskifjörð 3.3. 1895,
d. í Reykjavík 16.6. 1973, og
Árni Pétursson húsa- og skipa-
smíðameistari, f. á Högnastaða-
stekk við Reyðarfjörð 30.6.
1893, d. í Reykjavík 9.9. 1972.
Didda var ein fjögurra systkina,
hin voru: Anna Brynhildur, f. á
Mjóeyri við Eskifjörð 18.9. 1925,
d. 25.4. 2015, Margrét Cecilia, f.
á Norðfirði 12.12. 1926, d. 7.5.
2007, og Pétur Jón, f. 20.8. 1930,
d. 13.8. 2010.
Didda giftist Guðmundi Jósep
Sigurðssyni járnsmíðameistara,
alheiður Jóhanna, Hrafnhildur
Ólöf, Sigurður Már og Gunnar
Már. 6) Einar Valur, f. 1958,
sambýlisk. Linda Kristín Ernu-
dóttir. Börn Einars og fv. eig-
inkonu, Guðríðar Áskelsdóttur,
eru Valdís María, Arnar Ingi og
Hildur Ása. 7) Bergþóra f. 1961,
d. 2014, eignaðist þrjú börn. Þau
eru Guðbjörg Þóra og Gautur
Ingimar sem hjónin Kristín
Karlsdóttir og Ingimar Hall-
dórsson ættleiddu og Einar Val-
ur með fv. eiginmanni, Ásgeiri
Gunnarssyni. Einnig átti Didda
23 barnabörn.
Didda fluttist frá Neskaup-
stað sjö ára til Keflavíkur og síð-
ar Innri-Njarðvíkur. Árið 1948,
eftir nám við Kvennaskólann í
Reykjavík, fluttist hún vestur á
Ísafjörð. Ásamt húsmóður-
störfum sinnti Didda sauma-
skap, og sérhæfði hún sig seinna
í kjólahönnun. Upp úr 1966
vann hún einnig ýmis skrif-
stofu-, verslunar- og umönnun-
arstörf. Didda fluttist suður til
Reykjavíkur 1991. Árið 2005
fluttist hún aftur á Ísafjörð og
bjó á Hlíf I. Síðastliðin tvö ár bjó
Didda á hjúkrunarheimilinu
Bergi í Bolungarvík.
Didda verður jarðsungin frá
Ísafjarðarkirkju í dag, 10. nóv-
ember 2018, og hefst athöfnin
klukkan 14.
f. 1924 í Hnífsdal, d.
1992, og áttu þau sjö
börn saman sem hér
verða talin upp í ald-
ursröð. 1) Guð-
mundur Sigurður, f.
1949, sambýlisk.
Ingrid Annika Hill
Bracken, börn Guð-
mundar og fv. sam-
býlisk. Guðrúnar
Jónu Svavarsdóttur
eru Hallvarður
Jóhannes, Elísabet Lára og Guð-
björg Svava. 2) Pétur, f. 1950,
kvæntur Jóhönnu Halldóru Ás-
geirsdóttur, börn þeirra eru
Þuríður, Þór og Þröstur. 3)
Árni, f. 1954, d. 2007, eignaðist
tvo syni, þá Örvar Árdal með
Hólmfríði Lúðvíksdóttur og Örn
með fv. sambýlisk. Sigríði Ingu
Sverrisdóttur. 4) Jónína Sess-
elja, f. 1955, börn hennar og fv.
sambýlism., Jóhannesar Laxdal
Baldvinssonar, eru Martha
Elena, Ásdís og Jóhannes Helgi.
5) Ólafur Már, f. 1957, börn hans
og fv. eiginkonu, Sigríðar Jón-
ínu Valdimarsdóttur, eru Að-
Elsku amma mín, Didda amma
og langamma strákanna minna.
Nú ertu komin til elsku barna
þinna Árna og Beggu, sem taka
án efa vel á móti þér. Þú varst
hörkudugleg kona og ég er ekki
frá því að ég fái það frá þér, sem
og ákveðnina og þrjóskuna. Við
systkinin vorum mikið hjá þér
sem börn á Ísafirði í litla húsinu
þínu, svo passaðir þú mig og önn-
ur börn meðan foreldrar okkar
fóru til vinnu, varst „dagamma“
okkar allra. Ég man hvað mér og
Arnari bróður fannst æðislegt að
koma í heimsókn til þín á Grett-
isgötuna í Reykjavík, alveg niður
í bæ. Löbbuðum sjálf í sjoppuna,
fórum í sund og gátum leikið
endalaust með dótið sem þú áttir.
Stundum sátum við að skoða
myndirnar frá ferðalögunum þín-
um og þú ljómaðir að segja sög-
urnar. Þegar þú fluttir svo aftur
vestur var Hildur systir dugleg
að kíkja til þín og þið áttuð góðar
stundir saman að púsla og elda
pulsur. Það var líka alltaf þvílíka
veislan þegar við komum í heim-
sókn, þú byrjaðir á því að afsaka
þig og segjast ekki eiga neitt fyr-
ir okkur en áður en við gátum
svarað að það væri nú allt í lagi
var borðstofuborðið orðið fullt af
kræsingum. Pönnukökur og dísu-
draumur, það klikkaði ekki. Þú
og Ívar náðuð mjög vel saman og
voru umræðuefnin í kaffi á Hlíf af
ýmsum toga, fjölskyldan, Ísfirð-
ingar, sjónvarpsefni gærdagsins,
íþróttir og allt milli himins og
jarðar. Þú varst yndisleg amma
og snillingur í höndunum, Ívar
trúði mér ekki þegar ég sýndi
honum teppið sem þú prjónaðir
fyrir Viktor Inga langömmu-
barnið þitt að þetta væri hand-
prjónað, svo vel gert var það.
Viktor Ingi ljómaði allur þegar
hann vissi að við værum að fara
til langömmu Diddu því eins og
þegar við systkinin vorum lítil þá
gat hann unað sér í sama dótinu
og við lékum okkur með. Hann
vissi líka að hann fengi eitthvað
gott, Kinder-egg, súkkulaði eða
jafnvel sykurmola í reddingum
og fékk að leika sér með göngu-
grindina sem þú varst mjög stolt
af. Ég er svo glöð að Viktor Ingi
hafi fengið að kynnast þér og
Adam Orri hafi hitt þig í sumar.
Þú varst alltaf svo góð við lang-
ömmubörnin þín.
Ekki var lífið alltaf auðvelt hjá
þér en þú stóðst alltaf upp með
þvílíkum krafti og hélst áfram.
Það þarf sterka manneskju í það
og mun ég alltaf hugsa til þín með
aðdáun og virðingu. Það verður
skrítið að fara vestur og engin
heimsókn til þín í Bolungarvík en
þess í stað verð ég dugleg að
hugsa um góðu stundirnar og
rifja upp minningar. Ég kveð þig
með hlýju í hjarta, hvíl í friði
elsku amma mín.
Valdís María Einarsdóttir.
Guðbjörg Berg-
þóra Árnadóttir
Frímann & hálfdán
Útfararþjónusta
Frímann
897 2468
Hálfdán
898 5765
Ólöf
898 3075
Sími: 565 9775
www.uth.is
uth@uth.is
Cadillac 2017