Morgunblaðið - 10.11.2018, Blaðsíða 38

38 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 10. NÓVEMBER 2018
✝ ÞorsteinnSveinsson
fæddist 2. maí
1924 á Góustöðum
í Skutulsfirði.
Hann lést á
Hjúkrunar-
heimilinu Dyngju á
Egilsstöðum 2.
nóvember 2018.
Þorsteinn ólst
upp á Góustöðum
ásamt sex bræðr-
um, Guðmundi, Magnúsi, sem
lést ungur, Vilhjálmi, Sigurði,
Gunnari og Ólafi, sem lifir
bræður sína.
Foreldrar þeirra voru Sveinn
Guðmundsson frá Hafrafelli í
Skutulsfirði, útvegsbóndi og
netagerðarmaður, og Guðríður
Magnúsdóttir húsmóðir frá Sæ-
bóli í Aðalvík.
skólaárunum stundaði hann
sjómennsku, meðal annars síld-
veiðar fyrir Norðurlandi á bát-
um frá Akranesi, og oftast var
hann netamaður.
Eftir Samvinnuskólann var
hann bókari í ríkisbókhaldinu.
Flutti 1947 til Djúpavogs og
starfaði sem kennari þar í eitt
ár. Þorsteinn varð síðan kaup-
félagsstjóri Kaupfélags Beru-
fjarðar á Djúpavogi. Hann
flutti til Egilsstaða 1967 og
gerðist kaupfélagsstjóri Kaup-
félags Héraðsbúa og starfaði
þar til 1989 er hann lét af störf-
um. Árið 1975 keypti hann
jörðina Miðhúsasel í Fellum og
lagði þar stund á hugðarefni
sín; að rækta upp jörðina. Fyrst
heyskap og síðar skógrækt,
sem ávallt var hans áhugamál.
Á Djúpavogsárum sínum stofn-
aði hann ásamt fleirum
Skógræktarfélag Djúpavogs og
hóf það gróðursetningu. Þar er
nú útivistarparadís.
Útför Þorsteins fer fram frá
Egilsstaðakirkju í dag, 10. nóv-
ember 2018, klukkan 11.
Þorsteinn gekk í
hjónaband árið
1947 með Sig-
urbjörgu Ástu
Magnúsdóttur frá
Akranesi, f. 13.
ágúst 1926, d. 16.
júní 1974. Þau
eignuðust fimm
börn: Hólmfríði,
Svein, Guðríði,
Þorbjörgu og
Magnús, fyrir átti
Þorsteinn dótturina Hildi.
Eftirlifandi sambýliskona
Þorsteins er Guðlaug Gutt-
ormsdóttir frá Ási í Fellum.
Þorsteinn stundaði nám við
Héraðsskólann á Reykjanesi og
einn vetur í Gagnfræðaskóla
Ísafjarðar. Sat Samvinnuskól-
ann 1944-1946 undir stjórn Jón-
asar frá Hriflu. Á samvinnu-
Við systkinin viljum minnast
Þorsteins föðurbróður okkar í
nokkrum orðum.
Þeir Góustaðabræður voru
alla tíð mjög samrýndir. Eink-
um voru pabbi og Þorsteinn
nánir og leið varla sá dagur að
þeir heyrðu ekki í hvor öðrum
þó að þeir byggju lengst af
hvor á sínu landshorninu. Báðir
gengu þeir í Samvinnuskólann,
helguðu samvinnuhreyfingunni
krafta sína allan sinn starfs-
aldur og studdu Framsóknar-
flokkinn í blíðu og stríðu eins
og þeir bræður allir. Það var
því nóg um að spjalla og minn-
umst við þess þegar eitthvað
var á seyði í landsmálum eða
viðskiptum að pabbi sagði: „Ég
verð að hringja í Þorstein.“
Við minnumst ferðalaga á ár-
um áður austur á land til
Djúpavogs og síðar Egilsstaða
með foreldrum okkar. Þá var
vel tekið á móti okkur af Þor-
steini og fjölskyldu. Einnig eru
minnisstæðar ferðirnar á Horn-
strandir. Við minnumst einnig
ættarmótanna á Góustöðum þar
sem þeir bræður nutu þess að
vera á æskuslóðum með afkom-
endum sínum og fjölskyldum.
Þorsteinn var mikill húmor-
isti, kunni sögur af samferða-
fólki og sagði vel frá. Hann var
mjög ljóðelskur, kunni mörg
kvæði og vísur og hafði gaman
af því að flytja ljóð fyrir gesti
sína. Seinna á ferðalögum okk-
ar systkina austur á Egilsstaði
var komið við hjá Þorsteini og
fengum við þá gjarnan að heyra
ljóð dagsins. Þorsteinn var
ræktarsamur við okkur systk-
inin og eftir að pabbi féll frá
hélt hann sambandi við okkur.
Við vottum Guðlaugu, börnum
Þorsteins og fjölskyldum þeirra
samúð okkar. Blessuð sé minn-
ing Þorsteins Sveinssonar.
Ragnheiður, Sigurbjörn
og Gísli Gunnarsbörn.
Liðnir eru rösklega fimm
áratugir frá því að fundum okk-
ar Þorsteins Sveinssonar bar
fyrst saman. Hann var þá kaup-
félagsstjóri hjá Kaupfélagi
Berufjarðar á Djúpavogi, en ég
starfsmaður Kaupfélags Aust-
ur-Skaftfellinga á Höfn í
Hornafirði. Hafði ég verið lán-
aður austur á Djúpavog til að
aðstoða þar örlítið í sambandi
við undirbúning ársuppgjörs
kaupfélagsins. Næstu ár þar á
eftir voru samskipti okkar ekki
mikil, en Þorsteinn tók við
starfi kaupfélagsstjóra hjá
Kaupfélagi Héraðsbúa á Egils-
stöðum í júní 1967.
Eftir að ég tók við starfi
kaupfélagsstjóra hjá Kaupfélagi
Austur-Skaftfellinga á Höfn
urðu samskiptin mun meiri. Oft
í stuttum símtölum að morgni
dags þegar spurt var almæltra
tíðinda og rætt um landsins
gagn og nauðsynjar auk þess
sem efst var á baugi í starfi
hvors um sig þar og þá.
Þorsteinn var ótvíræður for-
ingi í hópi kaupfélagsstjóra á
Austurlandi á þessum tíma. Við
sem yngri vorum bárum fyrir
honum virðingu og sóttum til
hans ráð í störfum okkar. Í
störfum sínum bar hann ekki
bara hag fyrirtækisins sem
hann stjórnaði fyrir brjósti
heldur samfélagsins alls og
fólksins sem þar bjó og treysti
á kaupfélagið sitt og stjórnend-
ur þess. Á þessum árum höfðu
kaupfélögin á Austurlandi náið
samband og kaupfélagsstjórar
hittust á hverju hausti til að
bera saman bækur sínar. Í
þeim efnum var Þorsteinn öfl-
ugur bakhjarl.
Með árunum þróaðist vinátta
okkar á milli og ófá eru þau
skipti sem við Heiðrún ásamt
börnum okkar komum við hjá
Þorsteini, annaðhvort á Egils-
stöðum eða í Miðhúsaseli, þág-
um veitingar og gistingu auk
þess að eiga saman notalega og
skemmtilega stund.
Einnig ferðuðumst við saman
innanlands og erlendis. Ef til
vill er eftirminnilegast þegar
við Heiðrún, ásamt þeim Sig-
rúnu og Gísla frá Fáskrúðsfirði
og Þorsteini og Guðlaugu, fór-
um saman til Washington og
áttum þar stutta en ánægjulega
dvöl.
Síðast heimsóttum við Heið-
rún hann á hjúkrunarheimilið
Dyngju á Egilsstöðum snemma
í október síðastliðnum. Þar átt-
um við glaða og góða stund
saman sem ánægjulegt er að
eiga í minningunni um góðan
vin.
Við minnumst Þorsteins
Sveinssonar með virðingu og
þakklæti og vottum fjölskyldu
hans samúð okkar.
Hermann Hansson
Heiðrún
Þorsteinsdóttir.
Mér er í fersku minni þegar
fundum okkar Þorsteins
Sveinssonar bar saman í fyrsta
skipti. Hann kom til Egilsstaða
frá Djúpavogi til þess að taka
við starfi kaupfélagsstjóra hjá
Kaupfélagi Héraðsbúa. Ég var
þá nýlega orðinn þar starfs-
maður og þetta var upphaf að
löngu samstarfi og vináttu.
Á þessum tíma var Þorsteinn
á besta starfsaldri, hafði verið
um árabil á Djúpavogi og
stjórnað Kaupfélagi Berufjarð-
ar. Það gustaði af honum í
starfi hjá Kaupfélagi Héraðs-
búa, og þau 20 ár sem hann
starfaði hjá félaginu voru tími
mikillar uppbyggingar til sjávar
og sveita. Á þessum tíma var
útgerð og fiskvinnsla efld,
byggt yfir mjólkurvinnsluna og
byggð upp ný aðstaða fyrir
verslunina og félagssvæðið
stækkað, svo nokkuð sé nefnt.
Þorsteinn veitti þessum um-
svifum trausta forystu. Hann
einbeitti sér að málefnum fé-
lagsins og starfi samvinnu-
hreyfingarinnar á landsvísu, og
gerði sér far um að halda góðu
sambandi við starfsfólk og við-
skiptavini. Ekki voru þessi
fyrstu ár samt áfallalaus í hans
persónulega lífi, því hann missti
konuna sína, Ástu Magnúsdótt-
ur, langt fyrir aldur fram. Þetta
var mikið áfall sem hann tókst
á við af miklum hetjuskap. Þor-
steinn var mikill útivistarmaður
og ferðalög á fjöllum vetur og
sumar voru hans líf og yndi.
Þáttur í þessu var að hann festi
kaup á jörðinni Miðhúsaseli, við
rætur Fellaheiðar, og byggði
hana upp af krafti eins og hans
var von og vísa. Eftir að hann
hætti störfum sem kaupfélags-
stjóri réðst hann í skógrækt og
stundaði heyskap og flutti heyið
til Færeyja.
Framsóknarflokkurinn átti
traustan stuðningsmann þar
sem Þorsteinn var og er sér-
stök ástæða fyrir mig til þess
að þakka fyrir það. Þegar ég
fór í stjórnmál stóð hann eins
og klettur við bakið á manni og
það munaði um þann stuðning.
Einnig lét hann til sín taka í
sveitarstjórnarmálum í Fella-
hreppi á sinni tíð.
Eftir að Þorsteinn lét af
störfum sem kaupfélagsstjóri
byggði hann sér hús á Egils-
stöðum á hinum mikla útsýn-
isstað sem kallaður er á hæð-
inni. Hann var þá kominn í
sambúð með Guðlaugu Gutt-
ormsdóttur, og bjuggu þau þar
meðan heilsa hans entist. Ég
kom á þetta fallega heimili, eft-
ir að húsbóndinn var farinn að
hægja á sér. Þá varð ég var við
þátt í hans persónuleika sem ég
þekkti ekki áður, en það var
uppáhald hans á ljóðum. Hann
hafði það fyrir sið að velja ljóð
dagsins og las það gjarnan fyrir
gesti sem bar að garði.
Þegar heilsan bilaði var Þor-
steinn á hjúkrunarheimilinu
Dyngju á Egilsstöðum. Síðustu
samfundir okkar hjóna við hann
voru síðastliðið sumar. Þá voru
líkamlegir kraftar að mestu
þrotnir.
Nú eru leiðarlok langrar ævi
manns sem með ævistarfi sínu
markaði djúp spor. Þá viljum
við Margrét kona mín þakka
fyrir allt, gömlu góðu árin og
gott samstarf og vináttu. Fjöl-
skyldunni hans vottum við okk-
ar dýpstu samúð.
Jón Kristjánsson.
Fyrstu kynni mín af Þor-
steini Sveinssyni voru sem ung-
lingur í sumarvinnu í frystihúsi
á Borgarfirði (eystra). Þangað
kom kaupfélagsstjórinn oft í
heimsókn og sýndi lifandi
áhuga á allri starfseminni.
Þarna var KHB nýbúið að taka
yfir starfsemi Kaupfélags Borg-
arfjarðar eystra og nokkur
óvissa í hugum Borgfirðinga yf-
ir því hvernig okkur reiddi af
undir nýjum og nokkuð fjar-
lægum húsbónda yfir verslun-
armálum og helsta vinnustaðn-
um í hreppnum.
Þessi óvissa hvarf þó, því að
einlægur áhugi kaupfélagsstjór-
ans á verslunar- og atvinnu-
málum Borgfirðinga varð brátt
öllum ljós. Borgfirðingar minn-
ast Þorsteins áreiðanlega með
þakklæti.
Hvað mig snerti fór ég eig-
inlega beint úr frystihúsinu í
embætti sóknarprests á Egils-
stöðum (Vallanesprestakall),
þar sem við tóku samskipti við
Þorstein sem formann sóknar-
nefndar Egilsstaðasóknar.
Þeirri formennsku gegndi hann
frá 1976-1985. Mér er minn-
isstætt traust hans í minn garð
og viðleitni til að styðja mig í
starfi. Þorsteinn gaf sér tíma til
að sækja kirkju reglulega og
vera hvetjandi í safnaðarstarf-
inu.
Sérstaklega minnisstæð er
mér virðing hans fyrir kirkj-
unni og áhersla hans á að varð-
veita helgi kirkjuhússins. Eða
að byggja upp þessa virðingu í
allri umgengni um þá næstum
nýja kirkju, þá fyrstu í þessu
unga þéttbýli, en hún var vígð
árið 1974.
Þorstein kveð ég með virð-
ingu og þakklæti fyrir löng og
góð kynni og votta aðstandend-
um samúð mína.
Vigfús Ingvar Ingvarsson.
Þorsteinn
Sveinsson
Útfararþjónusta
& lögfræðiþjónusta
Við önnumst alla þætti undirbúnings og fram-
kvæmd útfarar ásamt vinnu við dánarbússkiptin.
Við þjónum með virðingu og umhyggju að
leiðarljósi og af faglegum metnaði.
Emilía Jónsdóttir,
félagsráðgjafi
Við erum til staðar
þegar þú þarft á
okkur að halda
Vesturhlíð 2 Fossvogi | Sími 551 1266 | útför.is
Með kærleik og virðingu
Útfararstofa Kirkjugarðanna
Elsku bróðir okkar, mágur, frændi og vinur,
KARL ÞÓRHALLI HARALDSSON,
Breiðabólstað, Ölfusi,
sem lést 28. október, verður jarðsunginn frá
Neskirkju mánudaginn 12. nóvember
klukkan 13.
Fyrir hönd aðstandenda,
Hallfríður Ólöf Haraldsdóttir Pétur Ottósson
Hugheilar þakkir fyrir samúð og hlýhug
vegna andláts
PÉTURS SIGURÐSSONAR,
fv. forseta
Alþýðusambands Vestfjarða.
Hjördís Hjartardóttir
Sigurður Pétursson Ólína Kjerúlf Þorvarðardóttir
Edda Pétursdóttir Bergsteinn Baldursson
og afabörn
Hjartans þakkir fyrir hlýhug og samúð
vegna andláts elsku móður okkar,
tengdamóður, ömmu og langömmu,
HALLDÓRU GUÐMUNDSDÓTTUR
frá Raufarhöfn,
Lyngholti 6, Akureyri.
Sérstakar þakkir færum við starfsfólki á
Reynihlíð fyrir góða umönnun.
Guðmundur Bárðarson Steingerður Steinarsdóttir
Jóhanna Bárðardóttir Guðni Þóroddsson
barnabörn og barnabarnabörn
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma
og langamma,
FJÓLA GUÐBJARNADÓTTIR,
lést á hjúkrunar- og dvalarheimilinu Höfða á
Akranesi mánudaginn 29. október.
Útför hennar fór fram frá Akraneskirkju
þriðjudaginn 6. nóvember.
Innilegustu þakkir til allra þeirra er auðsýndu okkur samúð og
hlýhug. Sérstakar þakkir færum við starfsfólki Höfða fyrir góða
umönnun, hlýhug og virðingu.
Bjarni Jóhannesson
Ingiríður Jóhannesdóttir Björn Gunnarsson
Guðjón Jóhannesson Anna Sigurjónsdóttir
Jóhanna F. Jóhannesdóttir Ari Jóhannesson
barnabörn og barnabarnabörn
Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir, amma,
langamma og langalangamma,
EDDA KAABER,
Reynimel 76, Reykjavík,
lést fimmtudaginn 8. nóvember á dvalar-
og hjúkrunarheimilinu Grund.
Útför hennar fer fram frá Fríkirkjunni í Reykjavík þriðjudaginn
13. nóvember klukkan 15.
Helga Guðnadóttir Helgi Jensson
Garðar Ás Guðnason
Kristín G. Guðnadóttir
barnabörn og langömmubörn
Elsku fallegi drengurinn okkar, bróðir, vinur,
afa- og ömmustrákur,
EGILL DAÐI ÓLAFSSON,
verður jarðsunginn frá Kópavogskirkju
mánudaginn 12. nóvember klukkan 13.
Ólafur Vigfússon María Anna Clausen
Andri Ólafsson Sigurlaug Jónsdóttir
Vigfús Ólafsson
Sif Sigþórsdóttir
Marsibil Tómasdóttir
Vigfús Ólafsson