Morgunblaðið - 10.11.2018, Blaðsíða 37

MINNINGAR 37
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 10. NÓVEMBER 2018
brand og vottum fjölskyldu hans
innilegar samúðarkveðjur.
Karl Magnús Kristjánsson.
Föðurbróðir minn Guðbrandur
Hannesson er nú genginn á vit
langfeðra okkar. Brandur fæddist
í Hækingsdal og bjó þar alla tíð.
Hann var bóndi og sinnti þeim
störfum til lífsviðurværis. Hann
var eins og hans ætt, frændræk-
inn og þótti sveitin sín falleg, ekki
síst framsveitin. Þeirri skoðun
hans deili ég með honum og lít átt-
hagafjötra í bjartara ljósi en
kannski margir aðrir. Brandi þótti
gott að fara til fjalla, hvort sem
það var til smölunar eða til refa-
vinnslu. Menn af hans kynslóð
þurftu erindi til að sækja fjöll en
nutu sín vel þegar þangað var
komið og voru hluti af landinu.
Brandur var félagsmálamaður
af gömlu góðu gerðinni og sinnti
mörgum trúnaðarstörfum í sveit-
inni. Hann sinnti þeim störfum af
alúð og ávallt með hagsmuni
heildarinnar að leiðarljósi. Far-
sæll í störfum sínum. Hann lét
sína eigin hagsmuni ekki trufla sín
störf og var maður sátta. Ungt
fólk sem flutti í sveitina átti hauk í
horni þar sem Brandur var og
vildi hann greiða götu væri þess
kostur.
Það var gæfa að fá að alast upp
í umhverfi stórfjölskyldu þar sem
sveitabörnin nutu góðs af um-
gengni við fullorðið fólk í leik og
starfi. Þar höfðu allir hlutverk og
var boðið í nefið hvort sem þeir
voru sex ára eða sextugir. Brand-
ur frændi minn var stór hluti af
þeirri fjölskyldu, ekki síst að afa
og pabba gengnum. Við systkinin
á Hlíðarási litum á hann alveg eins
og pabba okkar og hann reyndist
okkur sem slíkur.
Brandur var glaður á góðum
stundum og söng þá gjarnan eins
og engill. Sönghæfileikann hefur
því miður ekki borið víða niður í
okkur frændum. Hann átti það til
að vera nokkuð stríðinn en það er
ættarfylgja. Ég kveð góðan félaga
og frænda með þessum orðum;
himnarnir yfir okkur er hugur
þeirra sem eftir okkur muna.
Ég votta frændsystkinum mín-
um, mökum og börnum þeirra
samúð.
Óðinn Elísson.
Ég hitti margt gott fólk úr
Kjósinni að máli þegar ég var að
skrifa sögu Ungmennafélagsins
Drengs árið 2015. Einn þeirra var
Guðbrandur Hannesson í Hæk-
ingsdal, sem varð einn minn besti
heimildarmaður. Guðbrandur var
kjörinn formaður Umf. Drengs
1980 þegar hann var kominn á
fimmtugsaldur og meðstjórnend-
ur hans voru einni kynslóð yngri.
En þarna var Guðbrandur réttur
maður á réttum stað því hugurinn
var sem hjá ungum manni og hann
var alltaf tilbúinn að veita góðum
málum lið. Undir hans stjórn var
hafist handa við að klæða Félags-
garð með stálklæðningu, lögð
vatnsveita að húsinu og þinglýs-
ingu landsins komið í rétt horf eft-
ir 30 ára bið. Guðbrandur var
framkvæmdamaður og sýndi
áræðni við að ýta þessum málum
úr vör en var líka laginn samn-
ingamaður og fór fram af mýkt
fremur en hörku í öllu sem hann
starfaði við.
Hann var alltaf boðinn og búinn
að aðstoða mig við bókarskrifin og
tókst með okkur góð vinátta á
þeim tíma. Guðbrandur var glað-
legur og rólyndur maður með
góða nærveru. Heilsteyptur mað-
ur sem vildi leggja sitt af mörkum
til að skapa betra mannlíf í sinni
heimasveit. Hann var einn þeirra
manna sem maður verður ríkari af
að kynnast og er mér minnisstæð-
ur. Ég flyt aðstandendum hans
innilegar samúðarkveðjur.
Jón M. Ívarsson.
Fallinn er frá góður félagsmað-
ur í Veiðifélagi Kjósarhrepps.
Guðbrandur í Hækingsdal sat
lengi í stjórn veiðifélagsins og var
um árabil formaður þess. Hann
vann félaginu til heilla og beitti sér
ætíð með heildarhagsmuni þess í
huga. Honum lét vel að eiga í sam-
skiptum við aðra félagsmenn og
ekki síður í samskiptum við leigu-
taka Laxár í Kjós á hverjum tíma.
Guðbrandur var maður lausna.
Hann sá og skildi að hagsmunum
félagsins á hverjum tíma var best
borgið með því að samningar á
milli eigenda árinnar og leigutaka
væru báðum aðilum til hagsbóta.
Guðbrandur vann lengi að fiski-
rækt félagsins og um árabil voru
klakfiskar í hans umsjá. Hann sá
svo um að kreista hrygnur og
hænga að hausti. Hrognanna
gætti hann svo af kostgæfni og
hirti um þangað til þau klöktust út
og hægt var að koma seiðunum
fyrir í kerjum. Hann gætti þess að
koma þessari kunnáttu sinni yfir
til næstu kynslóða af fyrirhyggju-
semi bóndans.
Að leiðarlokum viljum við fé-
lagar hans í stjórn Veiðifélags
Kjósarhrepps þakka honum fyrir
hönd félagsins, samfylgdina og
happadrjúg störf hans í þágu þess.
Við vottum aðstandendum hans
samúð.
Fyrir hönd Veiðifélags Kjósar-
hrepps,
Guðmundur Magnússon
formaður.
Með Guðbrandi í Hækingsdal
er genginn góður drengur. Hon-
um fylgdi hlýja í fasi og glettni í
augum og yfirvegun. Ég kynntist
Guðbrandi fyrst er ég var að feta
mín fyrstu spor á vettvangi Ung-
mannafélagsins Drengs í Kjós. Þá
vorum við ungir og galvaskir
krakkar sem vildu hleypa lífi í
ungmennafélagið eftir nokkra lá-
deyðu. Við vorum ung og óreynd
en kappsöm og stundum þannig
að kappið var meiri en forsjáin.
Þegar valin var ný stjórn fyrir fé-
lagið var því leitað til Guðbrandar
að leiða þetta unga fólk og leið-
beina. Hann var því kjörinn for-
maður nýrrar stjórnar, sem var
farsælt fyrir okkur unga fólkið og
ekki síður félagið. Guðbrandur
reyndist afbragðs félagsmálamað-
ur og leiðbeinandi og ég er ákaf-
lega stoltur af því að vera í þeim
hópi sem hóf endurreisn Félags-
garðs, sem fólst í nokkrum meg-
inatriðum. Það var að koma lóða
málum á hreint fyrir húsið, hefja
klæðningu á því að utan og end-
urnýja að innan ásamt nýrri
vatnslögn. Þær raddir eru þagn-
aðar í dag sem þá vildu setja ýtu á
Félagsgarð, sem er eitt fallegasta
félagsheimili landsins í dag. Guð-
brandur átti góða samvinnu við
föður minn um þessi mál og eiga
þeir stóran þátt í endurreisn Fé-
lagsgarðs og voru samhentir í for-
ystu um það þó að vissulega hafi
margir lagt þar hönd á plóg. Þessu
voru því miður ekki gerð nægilega
góð og rétt skil í nýútkominni
sögu Umf. Drengs sem er því mið-
ur meiri skáldsaga en heimild,
verkum Guðbrands var þar ekki
gert nægilega hátt undir höfði.
Guðbrandur reyndist sveit
sinni vel í þeim fjölmörgu trúnað-
arstörfum sem hann gegndi og við
Sigrún eiginkona mín áttum við
hann gott samstarf þegar hann
var orðinn oddviti sveitastjórnar
og hún skólastjóri Ásgarðsskóla
og minnist hún þess tíma með
hlýju.
Eiginkona Guðbrandar var
Annabella Harðardóttir, sem stóð
ávallt þétt við bak bónda síns í öll-
um hans störfum. Hún var vel að
sér, víðsýn og hafði ríka réttlæt-
iskennd og heimili þeirra var okk-
ur drengjunum ávallt opið hvort
sem var að nóttu eða degi. Anna-
bella var meðal fyrstu kvenna til
að sitja á búnaðarþingi.
Þau áttu stóra fjölskyldu og
lífið færði þeim ýmis erfið verk-
efni sem þau tókust á við sam-
hent og dugandi. Viðmót hlýju og
samkenndar einkenndi heimili
þeirra.
Ég var þeirrar gæfu aðnjótandi
að sitja í sóknarnefnd Reynivalla-
kirkju ásamt Guðbrandi þegar
ráðist var í endurbyggingu og lag-
færingu kirkjunnar sem séra
Gunnar Kristjánsson sóknar-
prestur og Anna Höskuldsdóttir
stýrðu að einstakri alúð og natni.
Kirkjan er nú sveitaprýði og allt
umhverfi hennar.
Guðbrandur var afbragðs söng-
maður, söng með Stefni, Karlakór
Kjalnesinga og kirkjukórnum um
árabil.
Við sveitungar þeirra Guð-
brands og Önnubellu í Hækings-
dal stöndum í þakkarskuld við þau
heiðurshjón, sem voru í senn dug-
andi bændur og góðir grannar
sem lögðu sitt að mörkum fyrir
samfélag sitt og gerðu það betra.
Við fjölskyldan að Eyjum II send-
um fjölskyldu, ættingjum og vin-
um Guðbrands innilegar
samúðarkveðjur um leið og við
þökkum einstakt samstarf, velvild
og hlýju liðinna ára. Guð blessi
minningu Guðbrands og Önnu-
bellu frá Hækingsdal.
Ólafur Magnús Magnússon,
Eyjum II, Kjósarhreppi.
Í apríl 2015 var haldinn átaka-
fundur undir forystu Guðbrandar,
þar sem Kjósverjar mótmæltu
sameiningu við Mosfellsprestakall
til að verja framtíð Reynivalla sem
prestsseturs. Guðbrandur taldi
það mikinn missi að fá ekki prest
að hinu sögufræga prestssetri að
Reynivöllum og lagði til að fundin
yrði leið til þess að skapa næg
verkefni til að halda presti í starfi
með búsetu að Reynivöllum. Það
var ekta Guðbrandur, finna mála-
miðlun, skapa sátt en halda samt
sínu.
Á þeim fundi tilkynnti Guð-
brandur að hann myndi láta af
störfum eftir nær 20 ár sem for-
maður Reynivallasóknar. Auk
þess að vera umsjónarmaður
Reynivallakirkjugarðs, kirkju-
vörður Reynivallakirkju með til-
heyrandi þrifum og viðveru við
hinar ýmsu athafnir.
Hann var búinn að undirstinga
mig að taka við þessu hlutverki
sínu, sem væri nú ekki mikið en
þyrfti samt að sinna og helst vildi
hann að það héldist í Fram-sveit-
inni. Ég tók vel í það en fljótlega
runnu á mig tvær grímur, þetta er
heljar mikið sjálfboðaliðastarf og
ekki auðvelt að feta í fótspor Guð-
brandar. Hann var vel liðinn innan
hóps sóknarnefnda í prófasts-
dæminu og ítrekað er komið að
orði við mig á fundum hvað við
værum dugleg að framkvæma í
þessari litlu sókn, a.m.k. í tíð Guð-
brandar, svo væri spurning hverju
nýja sóknarnefndin myndi nú
áorka.
Á næsta ári verða 160 ára liðin
síðan Reynivallakirkja var vígð og
stefnum við ótrauð að því að reisa
aðstöðuhús við kirkjugarðinn á
því ári og helga það minningu
Guðbrandar, þetta hús var lang-
þráður draumur hans.
Hann hvatti Kjósverja til að
vera stoltir af sér og sínu en láta af
því að tala aðra niður, enda mikill
félagshyggjumaður með ríka til-
finningu fyrir samfélagslegri
ábyrgð.
Blessuð sé minning Guðbrand-
ar Hannessonar frá Hækingsdal.
F.h. sóknarnefndar Reynivalla-
sóknar,
Sigríður Klara Árnadóttir.
Ég vaknaði eldsnemma um
morguninn, rölti út á tún til að
sækja geðvondu beljuna Skjöldu
og rölta samferða henni upp að
bænum hvar Guðbrandur beið
okkar til að mjólka hana. Skjalda
tók mér ekki vel í fyrstu og átti
það til að ýta mér frá sér, stanga
mig, en þegar líða tók á sumarið
fékk ég stundum að hanga á henni
meðan hún rölti með mig upp að
bænum. Við urðum að lokum vin-
konur. Pönnukökubakstur og
fransbrauð með rabarbarasultu,
geltandi hundar og uppáþrengj-
andi kettir í bland við ofdekraða
heimalninga sem jörmuðu frekju-
lega, allt það sem prýðir dásam-
lega sveit, þetta var Hækingsdal-
ur. Enda bjuggu þar yndisleg
hjón, Guðbrandur og Annabella,
sem elskuðu náttúruna, dýrin og
fólkið sitt.
Í æsku minni var ég svo lánsöm
að geta farið í sveit á sumrin, í
þessa sveit hjá þessu góða fólki.
Þar var nóg um að vera og þarna
lærði maður handverkin. Tína
bagga meðan þurrkur hélst og
stýra traktor, allar þessar minn-
ingar ylja manni um hjartarætur.
Ég man eftir Hannesi gamla
banka í gluggann til að segja okk-
ur Ásu til, þegar hann var ekki
ánægður með galsaganginn í okk-
ur. Við hlupum skríkjandi í burtu.
Móðir mín hafði verið í sveit í
Hækingsdal hjá honum Hannesi
og þannig kom það til að ég var
send til þeirra hjóna. Hjá Brandi
og Bellu var alltaf stutt í húmor-
inn. Ég tel mig mjög lánsama að
hafa átt þetta fólk að. Enn förum
við mæðgurnar í heimsókn þegar
það eru réttir eða sauðburður.
Minningarnar frá Hækingsdal
eru fjölmargar og ómetanlegar.
Það er því með miklum söknuði að
ég kveð þennan yndislega mann
sem átti mikinn þátt í að móta mig
sem manneskju og sveipa æskuna
ljóma. Fyrir það verð ég hjónun-
um Guðbrandi og Önnubellu æv-
inlega þakklát.
Mínar innilegustu samúðar-
kveðjur til fjölskyldu og aðstand-
enda. Minning um góðan mann lif-
ir.
Sirrý Hallgrímsdóttir.
Elskulegur eiginmaður minn, faðir okkar,
tengdafaðir og afi,
AÐALGEIR AÐDAL JÓNSSON,
Ægisgrund 7, Garðabæ,
lést fimmtudaginn 1. nóvember.
Útför hans fer fram frá Garðakirkju
mánudaginn 12. nóvember klukkan 13. Blóm og kransar eru
vinsamlega afþakkaðir, en þeim sem vilja minnast hans er bent
á Parkinsonssamtökin.
Bryndís Þórarinsdóttir
Sveinbjörn Aðalgeirsson
Vésteinn Aðalgeirsson Kristjana Sigurgeirsdóttir
Ingunn Þóra Hallsdóttir Ólafur Ingi Grettisson
Þórhalla Rein Aðalgeirsdóttir
og barnabörn
Faðir okkar, tengdafaðir, afi og langafi,
JÓN ÖRVAR SKAGFJÖRÐ,
Dunhaga 17,
lést á hjúkrunarheimilinu Grund
þriðjudaginn 30. október.
Útförin fer fram frá Neskirkju þriðjudaginn
20. nóvember klukkan 13.
Sérstakar þakkir færum við starfsfólki Grundar fyrir góða
umönnun.
Guðfinna Alda Skagfjörð Björgvin Gylfi Snorrason
Gísli Skagfjörð
Karen Lilja Björgvinsdóttir Christian Parisot Guterres
Eva Björk Björgvinsdóttir Anders S.R. Ødum
Tao Lilja og Soul Lilja
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir og
amma,
INGIBJÖRG BJARNADÓTTIR,
Stúlla,
Hjallalundi 9f, Akureyri,
lést í faðmi ástvina 4. nóvember á
líknardeild Landspítalans.
Útförin fer fram frá Akureyrarkirkju föstudaginn 16. nóvember
klukkan 13.30.
Freysteinn Gíslason
Bjarni Gíslason
Sigmar Ingi Gislason
Dagmar Heiðdís Jóhannsdóttir
makar og barnabörn
Ástkær faðir okkar, tengdafaðir, afi
og langafi,
ÓLAFUR FINNBOGASON,
skipstjóri,
Erluási 2, Hafnarfirði,
andaðist á LSH Fossvogi 8. nóvember.
Útförin fer fram frá Fríkirkjunni í Hafnarfirði
miðvikudaginn 14. nóvember klukkan 13.
Blóm og kransar eru vinsamlegast afþakkaðir en þeim sem vilja
minnast hans er bent á Slysavarnafélagið Landsbjörg.
Aðalheiður Bergfoss Jón Óli Benediktsson
Þórdís Hafrún Ólafsdóttir
Gerður Ólafsdóttir Jörgen Heiðar Þormóðsson
Finnbogi Ingi Ólafsson Harpa Karlsdóttir
Ágústa Þorbjörg Ólafsdóttir Guðmundur Jónasson
Georg Ólafsson Unnur Tómasdóttir
barnabörn og barnabarnabörn
Elskuleg eiginkona mín, móðir, amma og
langamma,
VIGDÍS KRISTJÁNSDÓTTIR,
Ásakoti, Biskupstungum,
lést á heimili sínu sunnudaginn 28. október.
Útför fór fram í kyrrþey að hennar ósk.
Ragnar Bragi Jóhannesson
og afkomendur
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma,
langamma og langalangamma,
JYTTE INGE ÁRNASON,
Hrafnistu,
Brúnavegi 13, Reykjavík,
lést sunnudaginn 21. október.
Útför hennar hefur farið fram í kyrrþey.
Sérstakar þakkir til starfsfólks á hjúkrunarheimilinu Hrafnistu
fyrir góða umönnun.
Guðrún Árnadóttir Gísli Grétar Sólonsson
Rannveig Árnadóttir Eiríkur Jón Ingólfsson
Inga Magdalena Árnadóttir
Anna Arndís Árnadóttir Leifur Jónsson
og aðrir aðstandendur
Ástkær eiginmaður minn og besti vinur,
faðir okkar, tengdafaðir, sonur, afi og
langafi,
JÓN RAFN ANTONSSON,
byggingatæknifræðingur,
Jakaseli 20, Reykjavík,
lést í faðmi fjölskyldunnar miðvikudaginn 7. nóvember.
Útförin verður auglýst síðar.
Guðrún Clausen
Sólveig Andrea Jónsdóttir Hilmir Víglundsson
Svava Hróðný Jónsdóttir Stefán Jónsson
Guðrún A. Sólveigardóttir Þorbjörn Þór Sigurðarson
Svava Jónsdóttir
afa- og langafabörn