Morgunblaðið - 18.02.2019, Síða 18

18 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ MÁNUDAGUR 18. FEBRÚAR 2019
✝ Halldór Guð-jón Björnsson
fæddist á Stokks-
eyri 16.8. 1928.
Hann lést 8. febr-
úar 2019.
Foreldrar Hall-
dórs Guðjóns voru
Björn Ketilsson, f.
24.8. 1896, d. 24.4.
1982, smiður á
Stokkseyri og síð-
ar í Reykjavík, og
k.h., Ólöf Guðríður Árnadóttir,
f. 23.2. 1884, d. 17.3. 1972, hús-
freyja. Systkini Halldórs eru
Stella Guðmundsdóttir, fóstur-
systir, f. 19. desember 1922,
Ragna Klara Björnsdóttir, f.
31.5. 1924, d. 19.6. 2009, hús-
freyja í Kópavogi; Árni Björns-
son, f. 24.10. 1925, d. 17.2.
2007, vélstjóri í Reykjavík.
Eiginkona Halldórs var
Kristín Grímsdóttir, f. 13.12.
1931, d. 3.5. 2015, læknaritari
og skrifstofumaður hjá Trygg-
ingastofnun ríkisins. Þau slitu
samvistum. Foreldrar Kristínar
voru Grímur Grímsson sem
kenndur var við Nordalsíshús,
f. 27.3. 1893, d. 2.1. 1959, og
k.h., Guðrún Guðbjartsdóttir, f.
30.12. 1897, d. 21.12. 1973, hús-
freyja. Börn Halldórs og Krist-
ínar eru Grímur Halldórsson, f.
1958, var ritari frá 1968, vara-
formaður frá 1981-96, formað-
ur frá 1996, formaður Dags-
brúnar-Framsóknar stéttar-
félags frá árslokum 1997 og
formaður Eflingar 1998-2000
er hann gaf ekki lengur kost á
sér. Halldór varð fyrsti for-
maður Starfsgreinasambands-
ins árið 2000, var varaforseti
ASÍ, átti sæti í stjórn Lífeyris-
sjóðs Dagsbrúnar og Fram-
sóknar frá upphafi og síðan í
Framsýn með sameiningu sjóð-
anna, sat í stjórn Lífeyrissjóðs-
ins Framsýnar frá stofnun, var
jafnframt fyrsti formaður
sjóðsins, átti sæti í fram-
kvæmdastjórn Sambands al-
mennra lífeyrissjóða um árabil,
sat í stjórn Söfnunarsjóðs líf-
eyrisréttinda, átti sæti í mið-
stjórn ASÍ í nokkur kjörtímabil
og í framkvæmdastjórn Verka-
mannasambandsins, var í full-
trúaráði Verkalýðsfélaganna í
Reykjavík og varabæjarfulltrúi
í Kópavogi. Hann sat í húsnæð-
isnefnd Kópavogs, í stjórn Ný-
sköpunarsjóðs frá 2001 og í
stjórn Samvinnuferða – Land-
sýnar um skeið.
Halldór var helsti arkitekt-
inn aðmiklum breytingum á
skipulagi og uppbyggingu
verkalýðsfélaganna í Reykjavík
í lok síðustu aldar sem leiddi til
sameiningar Dagsbrúnar og
Framsóknar og síðan stofnunar
Eflingar.
Halldór verður jarðsunginn
frá Digraneskirkju í dag, 18.
febrúar 2019, klukkan 15.
25.8. 1954, raf-
virkjameistari í
Hafnarfirði,
kvæntur Hildi Blu-
menstein hár-
greiðslumeistara
og eru börn þeirra
Edda Blumenstein,
Kristín María og
Dagný sem er lát-
in; Guðrún Ellen
Halldórsdóttir, f.
26.2. 1957, hjúkr-
unarfræðingur í Garðabæ, gift
Guðmundi Jóhannessyni, ljós-
myndara og eiganda ljós-
myndastofunnar Nærmyndar,
og eru synir þeirra Halldór og
Jóhann; Ketill Arnar Hall-
dórsson, f. 2.6. 1961, húsa-
smíðameistari í Kópavogi,
kvæntur Jóhönnu Oddsdóttur
ferðamálafræðingi og eru dæt-
ur þeirra Guðrún Eydís og
Svandís María; Hrafnhildur
Halldórsdóttir, f. 29.3. 1964,
fjölmiðlafræðingur og útvarps-
kona hjá RÚV, gift Smára Rík-
arðssyni viðskiptafræðingi og
eru börn þeirra Selma Sandra
og Sindri. Langafabörnin eru
tíu talsins.
Halldór stundaði verslunar-
störf í Reykjavík en hóf síðan
störf hjá Olíufélaginu hf. Hall-
dór sat í stjórn Dagsbrúnar frá
Elsku pabbi, tengdapabbi.
Andlát þitt bar brátt að. En þú
varst kominn á 91. aldursár vel á
þig kominn og naust daganna.
Það var mikið áfall þegar þú
varðst háður hjólastól. Og fluttist
á Hrafnistu í Reykjavík. Ánægð-
ur með umhyggjuna sem þér var
sýnd og alltaf glaður að fá heim-
sóknir frá ættingjunum og vinum.
Þú varst stoltur af fjölskyldunni.
Fjórum börnum þínum. Ekki
minnkaði stoltið þegar barna-
börnin komu og fóru að heim-
sækja þig sjálf og svo með sín eig-
in börn. Afkomendur þínir eru
orðnir 24.
Þú varst mikill fjölskyldumað-
ur. Þau voru ófá skiptin sem við
dvöldum öll með þér í orlofsbú-
stöðum um landið. Alltaf var gam-
an. Þó standa sennilega upp úr
ferðirnar í Hvamm í Skorradal
sem voru margar. Þar var unaðs-
legt að lifa og leika. Stórkostleg
var ferð okkar Jóhönnu með þér
til Kúbu. Öll upplifun í þeirri ferð
var einstök. Aleftirminnilegust er
þó ferðin sem farin var á áttræð-
isafmælinu þínu til Ítalíu. Nánast
öll stórfjölskyldan saman.
Þú leigðir stórt íbúðarhús í
Toskana-héraðinu. Þar var
dásamlegt að dvelja og líka að
ferðast út frá staðnum. Við fórum
í nokkrar ferðir, fórum í bátsferð
til Cingua Terre, skoðuðum
Skakka turninn í Pisa, skruppum
til Flórens og þannig mætti lengi
telja. Í allar ferðir bauðstu móður
okkar, Kristínu Maríu Grímsdótt-
ur, með þó svo að þið væruð löngu
skilin. „Ég hefði nú ekki eignast
þessi börn án þín, Kristín mín,“
sagðir þú og brostir. Þú varst al-
gjör höfðingi og naust þess að
veita vel af öllum mætti.
Við erum öll stolt af þér. Þú
gerðir baráttuna fyrir þá sem
minnst máttu sín að aðalstarfi
þínu. Þeir sem lesa endurminn-
ingar þínar, Fram í sviðsljósið,
munu skilja þig betur eftir lestur
bókarinnar.
Ævi þín var ekki alltaf auðveld.
Þú minntist oft foreldra þinna og
sérstaklega móður þinnar, þú
saknaðir hennar. Þú varst yngst-
ur fjögurra systkina en varst
þeim samt eins og stóri bróðir.
Samband þitt við Rögnu Klöru
systur þína var svo gott og mikill
var systkinakærleikurinn að
nefna verður. Já, saga þín og end-
urminningar urðu efniviður í heila
bók. Við ætlum ekki að tíunda
sögu þína hér eða telja upp störfin
sem þú vannst og fékkst meðal
annars Fálkaorðuna fyrir. Það
verða nógir til þess. Við kveðjum
þig og þökkum þér með þessu litla
ljóði.
Ég sendi þér kæra kveðju,
nú komin er lífsins nótt,
Þig umvefji blessun og bænir,
ég bið að þú sofir rótt.
Þó svíði sorg mitt hjarta
þá sælt er að vita af því,
þú laus ert úr veikinda viðjum
þín veröld er björt á ný.
(Þ.S.)
Minningin um góðan föður og
mætan mann lifir.
Ketill, Jóhanna, Guðrún
Eydís, Svandís María,
Arnar Máni og fjölskyldur.
Hvar á að byrja þegar maður
skrifar minningargrein um pabba
sinn? Allt lífið er undir. Og líf mitt
og okkar systkina var svo sann-
arlega samofið lífi pabba. Það er
svo sem ekki hægt að rifja upp
margar samverustundir tengdar
skóla og frístundum en þannig
var það bara í þá daga og foreldr-
ar almennt ekki eins miklir þátt-
takendur í skóla- og frístundalífi
barna sinna eins og nú tíðkast. En
það átti eftir að breytast. Þegar
ég var að byrja að vinna sumar-
störf bæði í sorphirðu, sem mein-
dýraeyðir, í Gufunesi á sorphaug-
um Reykvíkinga eða á skrifstofu
Dagsbrúnar var ég í miklum sam-
skiptum við hann. Seinna fékk ég
tækifæri að starfa á þingum
Starfsgreinasambandsins ásamt
því að starfa seinna sem blaða-
maður við tímarit Eflingar. Sagt
er að erfiðleikar móti fólk og
þannig var það líka í lífi okkar fjöl-
skyldu. Erfiðleikar í einkalífi sem
leiddu til þess að mamma og
pabbi skildu höfðu áhrif á okkur
öll. En með tímanum gátum við
fyrirgefið og mamma og pabbi
náðu, þrátt fyrir þessa miklu erf-
iðleika, að vera vinir áfram. Fyrir
það er ég þakklát og við öll. Þegar
ég flutti til Austurríkis í nám
haustið 1986 varð pabbi minn
helsti bakhjarl í málefnum LÍN.
Oft þurfti hann að stússast fyrir
mig í ýmsu tengdu fjármálum og
þau eru mörg bréfin sem þá flugu
á milli, Redda hinu og redda
þessu.
Pabbi heimsótti mig nokkrum
sinnum til Austurríkis og einu
sinni leigðum við bíl og keyrðum
til Vínarborgar að heimsækja
vini, þaðan fórum við til Búdapest
í Ungverjalandi og dvöldum þar
nokkra daga og skoðuðum okkur
um. Þarna sýndi sig svo vel
hversu auðvelt pabbi átti með að
setja sig niður á plan ungs fólks
og ég fann ekkert fyrir því að vera
á ferðalagi með manni sem var af
annarri kynslóð.
Seinna fórum við í ferðalög til
Írlands, til Berlínar, í afmælisferð
hans til Toscana á Ítalíu þegar
hann varð áttræður og síðasta
ferðin okkar saman var til Kaup-
mannahafnar að heimsækja dótt-
urson hans. Við systur fórum í
þessa ferð með honum og móður
okkar og þessi ferð var algjörlega
ógleymanleg eins og allar þessar
ferðir. Öll höfum við sömu sögu að
segja, þægilegur ferðafélagi og al-
gjör jafningi hvert sem komið var.
Vinir mínir og vinir systkina
minna voru vinir pabba. Heimilið
okkar stóð alltaf opið og var oft á
tíðum eins og félagsheimili. Þótt
pabbi gæti stundum verið hvass
var hann alþýðlegur og notalegur.
Hann var einstaklega rausnarleg-
ur og gjafmildur, hann vildi hafa
snyrtilegt í kringum sig og átti
fallega hluti.
Síðustu árin var hann stundum
ósáttur við sitt hlutskipti, en hann
gerði það besta sem hann gat í
stöðunni. Á Hrafnistu eignaðist
hann góða vini, hann þekkti líka
marga sem þar dvöldu en hann
talaði oft um það að þetta færi nú
bara að verða gott. Síðasti spöl-
urinn hjá honum varð snarpur.
Hann ákvað að hafa þetta ekki
langt og erfitt svona í blálokin.
Hann kvaddi okkur með friðsæl-
um hætti eins og hans var von og
vísa. Pabbi var sannur og góður
karl. Fyrir það ber að þakka.
Hrafnhildur
Halldórsdóttir.
Elsku besti afi, það er sárt að
þurfa að kveðja þig eftir allan
þann tíma sem við áttum saman.
Þú varst frábær fyrirmynd okkar
bræðranna, sem ávallt gátum litið
upp til þín. Það má með réttu
segja að það var sannarlega al-
vöru klassi yfir þér, með silf-
urgráa hárið, ávallt vel til fara og
með öll smáatriði á hreinu. Jó-
hann hélt alltaf að þú hefðir aldrei
orðið gráhærður, bara ennþá
svona ljóshærður og flottur. Ein-
staklega gaman þótti okkur að
gefa þér fínan fatnað, alveg fram
á síðustu jól.
Í barnæsku var mikil tilhlökk-
un að koma í Furugrundina og
gista hjá þér. Það var mikið sport
að fá að fara á vídeóleiguna með
þér og við vorum allra sáttastir
með hve lítið þú stressaðir þig á
því hvort myndin var bönnuð inn-
an 16 ára eða hve mikið bland í
poka við settum í grænu pokana.
Á síðari tímum var ánægjulegt
að ræða við þig um málefni líðandi
stunda og ansi oft höfum við rætt
kröfur verkalýðsfélaga á síðustu
misserum, báðir að leita vinnu-
tengdra upplýsinga. Reynsla þín í
þeim málum leyndist engum og
þú hefur frætt okkur um heil-
margt í þeim efnum. Allra síðustu
ár hefur þú reyndar ekki þurft að
hafa áhyggjur af stöðu mála og
við áttum eftirminnilega ferð á
Hobbit 3D í miðjum kjaraviðræð-
um 2015, þú þá 87 ára, með þrí-
víddargleraugu, takið eftir. Eitt
er samt víst að ekki bara starfs-
fólkið á skrifstofu ASÍ mun sakna
þess að fá þig í heimsókn og láta
menn heyra það.
Það var gaman að fylgjast með
þér eftir að þú hættir að vinna
2004, þá 76 ára. Þú ferðaðist víða
og varst svo kraftmikill og flottur.
Mættir reglulega í sundlaugina
og þá aðallega til að fara í pottinn
að spjalla, enda er það skemmti-
legast. Við sögðum oft að við vild-
um vera eins og afi þegar við yrð-
um gamlir.
Klassinn þinn endurspeglast
vel í áttræðisafmæli þínu 2008
þegar þú leigðir stórt hús fyrir
alla fjölskylduna í Toscana á Ítal-
íu. Við eigum einstaklega góðar
minningar frá þeirri ferð, sérstak-
lega að hafa verið með ykkur
ömmu þann dýrmæta tíma, sem
nú lifir einungis sem ljúfar minn-
ingar.
Það má með sanni segja að þú
hafir lifað góðri ævi og mestallan
tíman verið heilsuhraustur og
getur kvatt þennan heim sáttur
og í friði. Nú ert þú komin aftur til
ömmu Kiddý og við erum vissir
um að þú sért í góðu yfirlæti hjá
henni, mjög líklega í kjöt í karrý.
Takk fyrir allt sem þú hefur
gefið okkur, við munum sakna
þín.
Ást á þig.
Halldór og Jóhann
Guðmundssynir.
Elsku tengdapabbi.
Þú varst í alla staði yndislegur
maður, og ég man vel þegar ég
kom inn í líf þitt í fyrsta sinn, er ég
kynntist syni þínum. Þá var oft
mikið líf og fjör í kringum þig,
mikið um veislur heima hjá ykkur
í Birkigrundinni, þar sem okkur
var stundum boðið að vera með,
og við skemmtum okkur konung-
lega. Margar voru ferðirnar í or-
lofshús vítt og breitt um landið,
sérstaklega eru minnisstæðar
ferðirnar okkar í Hvamm í
Skorradal, þar sem við vorum
saman öll fjölskyldan og áttum
þar yndislegan tíma. Fórum í
gönguferðir, veiddum í vatninu,
borðuðum góðan mat og höfðum
gaman. Þar hélst þú líka upp á 60
ára afmælið þitt og komu gestirn-
ir í rútu á staðinn, í yndislegu
veðri og nutu samvista við þig. Þú
komst líka oft með okkur vestur í
Djúp á sumrin, þar sem þú naust
þín með okkur öllum í fjölskyld-
unni.
Þú varst mjög örlátur maður,
og þegar t.d. þú fórst utan þá
keyptir þú alltaf einhvað fallegt
handa barnabörnunum, sem biðu
spennt eftir þér. Ég man einnig
þegar ég og vinkona mín fórum
eitt sinn með þér til Dublin að
kaupa jólagjafir. Þú varst ekki
lengi að finna gjafir handa öllum í
fjölskyldunni og síðan jakkaföt og
frakka fyrir sjálfan þig. Þú varst
alltaf flottur til fara og lagðir mik-
inn metnað í það. Við vinkonurnar
gleymum ekki þessari ferð sem
var frábær í alla staði.
Einnig fórst þú með okkur
hjónum til Kenía, þar sem sofið
var í tjöldum í þjóðgarðinum og
dýralífið skoðað allt í kring. Á átt-
ræðisafmæli þínu fór öll fjölskyld-
an saman til Toscana á Ítalíu og í
framhaldi fórst þú með okkur
Grími til Tælands. Voru þessar
ferðir þér og okkur ógleymanleg-
ar.
Þú varst svo lánsamur að ná
háum aldri, með góða heilsu og
fylgdist með öllu sem var að ger-
ast í kringum þig og í þjóðfélag-
inu.
Er hinsti svefninn hjarta stöðvar mitt,
Herra, sál mín þráir ríkið þitt.
Í arma þína andinn glaður flýr,
um eilífð sæll í návist þinni býr.
(G.J.)
Ég kveð þig með söknuði, elsku
tengdapabbi,
Hildur Blumenstein.
Halldór Guðjón Björnsson
tengdafaðir minn er látinn, 90 ára
öðlingur, saddur lífdaga. Hann
lést á afmælisdaginn minn 8. febr-
úar, daginn sem ég varð 65 ára.
Ég kynntist Halldóri þegar ég
kom í fjölskylduna fyrir hartnær
40 árum. Við höfðum ólíkar
stjórnmálaskoðanir og hann kall-
aði okkur tengdasynina „blá-
stakka“ en þegar á allt er litið
voru skoðanir okkar ekki svo ólík-
ar, báðir „jafnaðarmenn“. Þegar
ég heimsótti hann á Hrafnistu
tókum við oft tal um það sem var
efst á baugi þann daginn og hafði
hann iðulega hressilegar skoðanir
og gaf engan afslátt. Ég gat þá
merkt að það var ekkert að hon-
um nema elli kelling, nánast fram
á síðasta dag.
Í vinnu sinni leitaði Halldór eft-
ir skoðunum sem flestra, tók
mark á þeim og framkvæmdi. Það
skiptir miklu máli að taka ákvarð-
anir, hvort sem þær eru réttar
eða rangar. Það má oftast laga
það til síðar.
Halldór Björnsson var senni-
lega merkilegri verkalýðsforingi
en flestir gera sér grein fyrir. Eft-
ir einhverja samninga spurði ég
hann af hverju þessi krónutala
sem samin var um hefði ekki
gengið upp allan stigann. „Það
mun enginn sætta sig við það ef
einhver nálgast hann í launum,“
sagði Halldór. Það hefur líklega
ekkert breyst.
Eitt sinn þegar hann var að
semja við Davíð datt út úr honum
við matarborðið heima: „Það er
verst við hann (hlýtur að hafa sagt
„helvítið hann Davíð“, þetta var jú
einkasamtal), að hann stendur
alltaf við það sem hann segir.“ Ég
hef sennilega glott út í annað, en
sagði ekkert. Seinna spurði ég
hann um Þjóðarsáttarsamn-
ingana og hvernig stóð á að svo
farsælir samningar náðust. Hann
sagði að okkar hagfræðingar og
hagfræðingar Vinnuveitendasam-
bandsins væru úr sama skóla og
reiknuðu út frá sömu forsendum
og fengu því svipaða niðurstöðu,
sem var síðan grunnurinn að því
samkomulagi sem gert var.
Þrátt fyrir ólíkar stjórnmála-
skoðanir fundum við jafnaðar-
mennirnir oftast leiðina heim,
þegar við gengum út frá sömu for-
sendum. Fyrir fólkið í landinu.
Halldór var toppmaður, Alltaf
óaðfinnanlega til fara, glæsilegur
með gráa hárið sitt, þægilegur í
umgengni, sanngjarn, bóngóður
og örlátur . Og að hafa átt svona
góða dóttur, hana Guðrúnu Ellen
mína, sem hefur greinilega erft
það besta frá báðum foreldrum
sínum. Ég er þakklátur að hafa
fengið að vera samferða honum.
Út frá sömu forsendum. Fyrir
fólkið í landinu. Blessuð sé minn-
ing þín, Halldór Björnsson.
Guðmundur Kr.
Jóhannesson.
Þín vinartryggð var traust og föst
og tengd því sanna og góða,
og djúpa hjartahlýju og ást
þú hafðir fram að bjóða.
Og hjá þér oft var heillastund,
við hryggð varst aldrei kenndur.
Þú komst með gleðigull í mund
og gafst á báðar hendur.
(Höf. ókunnur)
Þetta ljóð er mér efst í huga
þegar ég hugsa um Halldór.
Hjartahlýja, gestrisni, göfuglyndi
og sterk réttlætiskennd voru að-
alsmerki hans.
Halldór og Kristín hans ynd-
islega kona opnuðu heimili sitt
fyrir vinum barna sinna og sann-
arlega nutum við þess að eiga þar
athvarf.
Mörg voru símtölin í Birki-
grundina þar sem ætlunin var að
tala við Guðrúnu Ellen eða Grím
en annað foreldranna svaraði.
Skipti það engu máli og upphófst
ævinlega skemmtilegt samtal og
oftar en ekki lauk þeim án þess að
talað væri við þann sem upphaf-
lega stóð til.
Einlægur var áhugi Halldórs á
öllu sem við tókum okkur fyrir
hendur og hvatningarorðin skorti
ekki.
Halldór hafði yndislega nær-
veru og það var alltaf einhvern
veginn bjart í kringum hann.
Væri manni einhver vandi á hönd-
um hafði hann ævinlega farsæla
lausn.
45 ár eru nú liðin frá því að
Guðrún Ellen kynnti mig fyrir
foreldrum sínum. Mér fannst eins
og ég hefði alltaf þekkt þau.
Elskusemin og umhyggjan sem
þau sýndu var einstök.
Minningin um sannan öðling-
smann lifir.
Takk fyrir allt og allt, elsku
Halldór minn.
Þín .
Auður.
Elsku afi okkar er nú fallinn
frá.
Afi Halldór var góður maður,
og við elskuðum hann.
Það góða við afa var að hann
var alltaf til staðar, hvort sem það
var til að skutla okkur eða taka á
móti okkur í snúð og spjall. Hann
hlustaði á okkur, talaði við okkur
eins og jafningja, og tók mark á
því sem við höfðum að segja. Í
seinni tíð var indælt að heim-
sækja hann og ræða um pólitík og
ástandið í landinu.
Við upplifðum mikið með afa og
eigum ekkert nema góðar minn-
ingar um hann, fyndnar og
skemmtilegar.
Hann var duglegur að spyrja
um fólkið sitt, mundi eftir öllum
og var stoltur af afrekum afkom-
enda sinna. Hann talaði fallega
um alla í lífi sínu og ekki var á
honum að heyra að hann ætti einn
einasta óvin.
Afi var maðurinn sem við litum
upp til, og við vonum að við náum
að vera eins góð og hann var.
Hvíl í friði
Selma, Sandra og Sindri.
Elsku afi minn.
Takk fyrir allar þær yndislegu
samverustundir sem ég hef fengið
með þér í gegnum árin, í Skorra-
dal, Ármúla, Sólbakka, Ítalíu og
tala nú ekki um allar bíóferðirnar
okkar góðu og matarboðin svo
eitthvað sé nefnt. Eftir sitja
Halldór Guðjón
Björnsson
Ástkær móðir mín, tengdamóðir og amma,
INGIBJÖRG Þ. ARADÓTTIR
sjúkraliði,
Meðalholti 6, Reykjavík,
lést á Landspítalanum í Fossvogi
miðvikudaginn 13. febrúar.
Útförin fer fram frá Háteigskirkju föstudaginn 22. febrúar kl. 15.
Tinna Rós Gunnarsdóttir Ævar Jarl Rafnsson
Diljá og Þorleifur Ari