Morgunblaðið - 09.03.2019, Blaðsíða 27

MINNINGAR 27
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 9. MARS 2019
✝ Ragna Páls-dóttir, verka-
kona og húsmóðir
á Húsavík, fæddist
í Engidal í Bárðar-
dal 20. júlí 1938.
Hún lést á Heil-
brigðisstofnun
Norðurlands á
Húsavík 21. febr-
úar 2019.
Foreldrar henn-
ar voru Páll Guð-
mundsson, f. 2.5. 1905, d. 18.12.
1984, og Sigurdrífa Tryggva-
dóttir, f. 16.5. 1911, d. 2.11.
1989. Systkini Rögnu eru: Ás-
grímur, f. 1934, d. 2009,
Tryggvi, f. 1936, d. 2017, Ólöf,
f. 1937, Eiríkur, f. 1941, Björn,
þeirra eru Steingrímur, Jó-
hannes og Kristjana Elínborg.
2) Páll, f. 9.6. 1961, maki Svava
Björg Kristjánsdóttir, f. 12.2.
1964, börn þeirra eru Veigar,
Ragnar, Karólína og Anna Eir,
barn Páls og Guðnýjar Ingi-
bjargar Grímsdóttur úr fyrra
sambandi er Helga Guðrún. 3)
Björn, f. 20.1. 1966, maki Hall-
dóra Björk Ragnarsdóttir, f.
10.11. 1962, börn Björns og
Hönnu Sigurjónsdóttur (þau
slitu samvistum) eru Ragna,
Axel og Jenný. 4) Stefán Óli, f.
14.8. 1968, maki Áslaug
Kristinsdóttir, f. 21.1. 1966,
barn, Svavar Óli. Barnabarna-
börn Steingríms og Rögnu eru
tólf.
Jarðarför Rögnu fer fram frá
Húsavíkurkirkju í dag, 9. mars
2019, og hefst athöfnin klukkan
14.
f. 1942, Ketill, f.
1944, Kristlaug, f.
1947, Hjörtur, f.
1948, Guðrún, f.
1949, Skúli, f. 1952,
og Guðmundur, f.
1955.
Ragna giftist
Steingrími Árna-
syni, f. 25.11. 1930,
frá Húsavík, þann
12. júní 1959. For-
eldrar hans voru
Árni Jónsson, f. 14.10. 1901, d.
14.11. 1994, og Guðrún Stefanía
Steingrímsdóttir, f. 21.2. 1908,
d. 21.9. 1990. Börn Rögnu og
Steingríms eru: 1) Guðrún Stef-
anía, f. 13.5. 1959, maki Gunnar
Jóhannesson, f. 7.9. 1962, börn
Kæra Ragna! Á kveðjustund
kviknar margt minningarbrotið
í huga frá bernskuárum í Engi-
dal og Saltvík. Þú, mér fjórum
árum eldri, virtist ákveðin og
örugg í framkomu. Þið fjögur
elstu 13-17 ára gömul flutnings-
árið 1951 voruð orðin burðar-
ásar bú- og heimilisverka í
Engidal og svo var enn fyrstu
Saltvíkurárin. Veturinn 1955-6
var orðin breyting á. Elstu
bræðurnir tveir byrjaðir sitt
menntaskólanám og elsta syst-
irin á húsmæðraskóla. Vinna við
heimilishald og mjaltir hefur því
verið mikil hjá þér. Fljóthuga
varst þú stundum og eitt dæmi
þess skal nefnt hér. Í norðvest-
an hvassviðrum að vetri var
strengurinn sterkur milli
norðurgafls húss og fjóss í Salt-
vík. Mjaltadót s.s. brúsa og föt-
ur bárum við úr kjallaradyrum á
austhlið til fjóssins. Einhverju
sinni sem oftar varst þú þar
fremst í för með tóman mjólk-
urbrúsa í hendi. Vindstrengur-
inn bar þig og brúsann nokkurn
spöl. Þar linaðist strengurinn og
þú slappst úr honum. Með brús-
ann komst þú ósködduð á leiðar-
enda. Veturinn 1956-7 hófst þú
vinnu á Sjúkrahúsinu á Húsavík
og Ólöf systir einnig. Ekki var
um samfellda vinnu að ræða en
henni skipt þannig að oftast gat
önnur ykkar verið heima.
Snemma árs 1958 varst þú t.d.
heima þá einn farskólamánuður
var í Saltvík. Á bolludaginn
tókst þú þér nauðsynlegt verk-
færi í hönd eins og upphaf þess-
arar stöku lýsir: „Ragna kom
með kálfshalann / til að flengja
kennarann.“ Síðla árs 1958 varst
þú nemandi í húsmæðraskólan-
um á Löngumýri í Skagafirði en
fórst ekki í þann skóla eftir ára-
mót. Þá fluttir þú til Húsavíkur
sem varð dvalarstaður þinn til
loka. Í íbúð ykkar Steina á Ás-
garðsvegi 16 voruð þið flutt með
frumburðinn í upphafi vetrar
1959-60. Þar dvöldum við Eirík-
ur bróðir þann vetur við nám í
gagnfræðaskólanum. Aðbúnað-
ur var hinn besti hjá ykkur. Árið
1960 flutti Saltvíkurfjölskyldan í
annan landshluta svo samskiptin
urðu strjálli. Mér og mínum var
ávallt vel tekið hjá ykkur og
veitingar ekki skornar við nögl.
Ljúffengir drykkir svo sem
berjasaft og grasöl lifa ætíð í
minni. Eftir að foreldrar okkar
hófu aftur fasta búsetu í Engidal
árið 1969 varðst þú þeim sá
hornsteinn sem aldrei brást. Þar
má nefna útvegun og kaup á
vörum, umsýslu fjármála o.fl.
Eftir að heilsu Sigurdrífu, móð-
ur okkar, hrakaði árið 1978 og
Páll, faðir okkar, lést í desember
1984 varð heimili þitt sá staður
þar sem móður okkar líkaði
dvölin best. Eftir lát hennar 2.
nóvember 1989 var ákveðið að
skipta ekki erfðafénu heldur
verja því til nauðsynlegra verk-
efna í Engidal. Þú sást um
vörslu þess sjóðs nokkuð fram
yfir síðustu aldamót og sú varsla
var traust. Fyrir alllöngu fór
sjúkdómur líkur þeim sem þeg-
ar hafa fellt Ásgrím og Tryggva,
elstu bræður okkar, að sækja á
þig. Persónuleg samskipti urðu
stöðugt örðugri en líkamlegri
reisn þinni hélst þú allt til dán-
ardags. Síðustu skrefum þínum
þykja mér eftirfarandi lokaer-
indi í kvæði Stephans G.
Stephanssonar lýsa best.
„Bognar aldrei – brotnar í /
bylnum stóra seinast“. Megi
minningin um þig veita afkom-
endum þínum og öðrum ná-
komnum birtu og yl.
Björn Pálsson.
„Ragna, Ragna mín!“ Ósjald-
an heyrðist faðir okkar kalla á
hana Rögnu, og alltaf var mikil
hlýja í röddinni. Og hlýjan átti
sér traustar rætur. Ragna var
glaðvær, ósérhlífin og hörku-
dugleg. Hún var líka hreinskilin
en jafnframt hlý og skilningsrík.
Milli hennar og föður okkar
systkinanna voru sterk bönd
sem héldust til æviloka hans.
Foreldrar okkar hófu búskap í
Engidal árið 1934 en fluttu 1951
til Saltvíkur. Þaðan fluttu þau
1960 en frá sumri 1969 bjuggu
þau í Engidal, allt til andláts
föður okkar 1984. Eftir endur-
komu þeirra þangað studdi
Ragna veru þeirra þar á allan
hátt og hún sá ávallt um fjár-
málin fyrir þau. Hún verslaði
einnig fyrir þau og sendi þeim
vistir og annað yfir vetrar-
tímann, allt þar til Lauga flutti í
Engidal haustið 1979 og tók að
sér innkaupin. Aldrei taldi
Ragna eftir sér þessa vinnu. Þá
dvaldi móðir okkar hjá þeim
Steina oft langtímum saman,
einkum á veturna, eftir að hún
lamaðist að hluta eftir heila-
blæðingu.
Ragna var fjórða barnið í
Engidal en fjögur þau elstu tóku
snemma á sig ábyrgð á þeim
yngri og gættu þeirra. Þær Lóa
lásu fyrir okkur og kenndu okk-
ur svo að lesa, reikna og prjóna.
Þær fóru ungar að hjálpa móður
okkar við að sauma föt, elda mat
og baka. Ennþá finn ég hlýjuna
og smákökuilminn úr eldhúsinu
í skammdeginu fyrir jólin þegar
við þau yngri komum inn eftir
leiki úti í snjónum. Hreingern-
ingar sáu þau fjögur elstu um í
mörg ár. Einnig tóku þau
snemma við mjöltum. Við mörg
yngri systkinin teljum að með
vinnusemi, elju og góðu fordæmi
hafi elstu systkinin fjögur greitt
braut okkar til farsældar í lífinu.
Ragna giftist honum Steina
sínum árið 1959 og fluttu þau í
íbúð á 2. hæð á Ásgarðsvegi 16 á
Húsavík. Þar bjuggu þau alla
tíð. Milli þeirra ríkti ást og
hlýja. Ragna hélt lengst af
heimilisbókhald og sá um inn-
heimtu fyrir Steina þegar hann
fór að vinna sjálfstætt. Hún tók
myndir af listaverkum hans og
skráði nýja eigendur þeirra.
Eftir að börn þeirra fjögur voru
orðin stálpuð vann Ragna í fiski
um árabil. Áður en því tímabili
lauk hóf hún að „perla“, búa til
margs konar skraut úr litlum
plastperlum. Einkum voru þetta
jólakúlur og bjöllur en líka
skartgripir. Þetta gaf hún mest-
allt. Á lóðinni við húsið voru rós-
irnar hennar Rögnu mikil prýði.
Ragna bjó til afar gott grasöl
og sjómaðurinn Steini veiddi
fisk, sem oft var matreiddur sig-
inn – hreint sælgæti. Þau tíndu
ávallt ber; krækiber í saft og
aðalbláber í sultur og síðar voru
berin fryst og borðuð allt árið.
Eitt sinn kom ég til þeirra að
hausti og fór að tína ber í kulda
og úrkomu. Eftir hálftíma var
Ragna komin, henni fannst
ótækt að ég væri þarna ein.
Til hennar og Steina var gott
að koma, gestrisni og rausn ein-
stök og stórt eldhúsið glaðvær
samkomusalur okkar svo
margra.
Ragna dvaldi síðustu árin á
Skógarbrekku á HSN á Húsavík
og fékk þar góða umönnun. Ég
votta afkomendum þeirra hjóna
og fjölskyldum mína dýpstu
samúð. Ragna var fyrirmynd
okkar og við minnumst hennar
með þakklæti og gleði.
Guðrún Pálsdóttir.
Ragna Pálsdóttir
Bestu þakkir fyrir auðsýnda samúð og
hlýhug við andlát og útför
LÚÐVÍKS DAVÍÐSSONAR
frá Neskaupstað.
Starfsfólk hjúkrunardeildar
Fjórðungssjúkrahússins í Neskaupstað fær
sérstakar þakkir fyrir ómetanlegan stuðning
og elskulega umönnun.
Anna Björnsdóttir
Björn Lúðvíksson Sólveig Baldursdóttir
Finnur Lúðvíksson Guðlaug Ólafsdóttir
og fjölskyldur
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma
og langamma,
ELÍN ELÍSABET SÆMUNDSDÓTTIR,
Hrafnistu, Hafnarfirði,
áður til heimilis í Lækjasmára 4,
Kópavogi,
lést á heimili sínu laugardaginn 16. febrúar.
Útförin fór fram í kyrrþey að ósk hinnar látnu.
Hjartans þakkir til starfsfólks Báruhrauns fyrir góða umönnun.
Gísli Sigurjónsson Jóhanna H. Bjarnadóttir
Guðmundur P. Sigurjónsson Þóra B. Ágústsdóttir
Birgir Sigurjónsson Laufey Sigurðardóttir
Ósk Sigurjónsdóttir Stefán Ö. Magnússon
Sigurjón S. Nielsen Helga Hillers
barnabörn og barnabarnabörn
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma
og langamma,
SIGRÍÐUR HELGADÓTTIR,
sem lést á Grund föstudaginn 1. mars,
verður jarðsungin frá Bústaðakirkju
föstudaginn 15. mars klukkan 13.
Einar Sindrason Kristín Árnadóttir
Heimir Sindrason Anna Lovísa Tryggvadóttir
Sigurjón Helgi Sindrason Helga Garðarsdóttir
Sindri Sindrason Kristbjörg Sigurðardóttir
Yngvi Sindrason Vilborg Ámundadóttir
barnabörn og barnabarnabörn
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar,
tengdafaðir, afi og langafi,
TRAUSTI BREIÐFJÖRÐ MAGNÚSSON,
fyrrverandi vitavörður á Sauðanesi við
Siglufjörð,
andaðist að morgni fimmtudags 7. mars á
Hrafnistu í Reykjavík.
Jarðarförin verður auglýst síðar.
Hulda Jónsdóttir
Bragi Kristinsson
Margrét Traustadóttir
Magnús Hannibal Traustason
Vilborg Traustadóttir
Jón Trausti Traustason
tengdabörn, barnabörn og barnabarnabörn
Við önnumst alla þætti undirbúnings og fram-
kvæmd útfarar ásamt vinnu við dánarbússkiptin.
Við þjónum með virðingu og umhyggju að
leiðarljósi og af faglegum metnaði.
Magnús Sævar Magnússon,
umsjón útfara
Við erum til staðar
þegar þú þarft á
okkur að halda
Útfararþjónusta
& lögfræðiþjónusta
Vesturhlíð 9, Fossvogi | Sími 551 1266 | útför.is
Með kærleik og virðingu
Útfararstofa Kirkjugarðanna
„Didda er farin til
himna,“ Bob er í
símanum, eiginmað-
ur hennar og vinur í
40 ár.
Það er alltaf eitthvað sem teng-
ir manneskjur böndum en í fyrsta
sinn er ég hitti Diddu, þá 17 ára
gömul, var upphaf vináttu sem
entist til dauðadags.
Didda, eða Þuríður eins og hún
var nú skírð, var uppalin í Skörð-
um í Reykjahverfi ásamt tveimur
bræðrum og systur sinni Ragn-
heiði. Þær voru samrýndar þótt
ólíkar væru og varla mátti líða sá
dagur að þær heyrðust ekki í síma
þvert yfir hnöttinn og hittust
næstum á hverju ári.
Didda byrjaði snemma að
syngja og fór suður og söng bæði
með systur sinni (Leiksystur) og
ein með þekktustu tónlistarmönn-
um landsins. En Ísland var ekki
nógu stórt fyrir hana og aðeins 20
ára hélt hún út í óvissuna til San
Francisco í Kaliforníu sem þótti
áræði í þá daga. Hún fékk fljótt
Þuríður Jónsdóttir
✝ Þuríður Jóns-dóttir, Didda,
fæddist 21. febrúar
1935. Hún lést 20.
janúar 2019.
Hún var jarðsett
í Riverside í Kali-
forníu.
góða vinnu þar sem
hún vann sig upp,
giftist og bjó þar
þangað til hún flutt-
ist með Bob suður til
Indian Wells en var
samt á sumrin í SF.
Hún talaði um hvað
sér liði vel innan um
fjöllin í eyðimörk-
inni. Það breytti ekki
því að Ísland og þá
sérstaklega Skörð
voru hennar aðalumtalsefni og
sagði hún oft í gríni að ef hún yrði
eitthvað elliær ætti að sleppa
henni upp á Reykjaheiði.
Það var á mínu heimili undir-
búningur þegar Didda var að
koma og var oft haft á orði: „Já,
gera þetta áður en Didda kemur.“
Svo kom hún og húsið varð ein-
hvern veginn undirlagt kátínu og
orku. Hún spjallaði mikið, sagði
frá þekktu fólki og var m.a. stolt af
því að einir bestu vinir þeirra
hjónanna voru Kirk Douglas leik-
ari og Annie kona hans.
Didda elskaði tennis og mars
var hennar tími þegar árlegt stórt
tennismót var bara hinum megin
götunnar hjá henni. Hún fylgdist
með mótum annars staðar í heim-
inum í sjónvarpi og uppáhalds-
ferðir hennar voru með Bob á
tennismót alla leið til Mónakó. Það
voru svo ófáar ferðir á tennisvöll-
inn og var hún áhugasöm um að
kenna okkur.
Í Palm Springs hóf hún störf
hjá þekktum arkitekt, þar var
Didda á réttri hillu því hún elskaði
innanhússhönnun og var fær í því
og var falið verkefni sem slík. Síð-
ar opnaði hún sína eigin tísku-
vöruverslun, „Maria“, sem hún
rak í nokkur ár. Tvisvar á ári fór
hún í innkaupaferðir til Þýska-
lands ásamt Ragnheiði systur
sinni sem átti tískuvöruverslunina
Guðrúnu. Didda starfaði fram að
veikindum sínum hjá fasteigna-
sölu og í tennisklúbbi og tók hún
próf sem veitti henni réttindi til að
vinna við fasteignaviðskipti. Það
var mikill kraftur í henni, það átti
ekki við hana að sitja auðum hönd-
um þótt komin væri hátt í áttrætt.
Stuttu eftir síðustu ferð hennar
til Íslands fyrir fimm árum til að
fylgja systur sinni til grafar fékk
hún heilablóðfall og þurfti að læra
að ganga upp á nýtt. Í árlegum
ferðum okkar Magnúsar fylgd-
umst við með hversu vel hún stóð
sig og Bob sem hvatti hana áfram
og sá um hana af alúð og þau
sögðu: „Við höfum bara hvort ann-
að.“ Við æfingarnar setti hún bara
upp hnefann og sagði: „Hún getur
þetta, kallinn.“ En þrátt fyrir það
var hún oftast með allt á hreinu og
var tilbúin uppáklædd í hvítvíns-
glas fyrir matinn og þá mikið
skrafað, hlustað á músík, hlegið og
grátið. Rifjaðar upp minningar,
rætt um fjölskyldu og vini o.fl.
Hún var hreinskilin og hikaði ekki
við að segja sínar skoðanir með
rökvísi.
Ég mun sakna þess að hitta
ekki Diddu sem átti stóra drauma
fyrir sig og aðra en eins og hún
sagði: „Draumamennirnir deyja
en draumarnir ekki.“
Guð hana geymi.
María Sigmundsdóttir.
Formáli | Minningargreinum fylgir formáli sem nánustu aðstand-
endur senda inn. Þar koma fram upplýsingar um hvar og hvenær sá
sem fjallað er um fæddist, hvar og hvenær hann lést og loks hvaðan og
klukkan hvað útförin fer fram. Þar mega einnig koma fram upplýs-
ingar um foreldra, systkini, maka og börn. Ætlast er til að þetta komi
aðeins fram í formálanum, sem er feitletraður, en ekki í minning-
argreinunum.
Myndir | Hafi mynd birst í tilkynningu er hún sjálfkrafa notuð með
minningargrein nema beðið sé um annað. Ef nota á nýja mynd skal
senda hana með æviágripi í innsendikerfinu. Hafi æviágrip þegar verið
sent er ráðlegt að senda myndina á netfangið minning@mbl.is og láta
umsjónarmenn minningargreina vita.
Minningargreinar