Morgunblaðið - 25.04.2019, Blaðsíða 37

✝ HildegardValdason
(fædd Allihn) fædd-
ist í Königsberg í
Austur-Prússlandi
12. október 1919.
Hún lést á Hrafn-
istu í Hafnarfirði 7.
apríl 2019.
Hildegard var
dóttir hjónanna
Gertrude Allihn
Sommer, f. 14.
september 1890, d. 5. nóvember
1970, og Max Allihn, f. 8. maí
1888, d. 10. ágúst 1946, þau
skildu. Systir Hildegard var
Rosemary Allihn, f. 9. apríl
1917, d. 15. september 2009. Hil-
degard giftist 12. febrúar 1952
Páli Valdasyni f. 14. júní 1900, d.
7. júní 2000. Foreldrar hans
voru Valdi Jónsson og Halldóra
Pálsdóttir, sem lést af barns-
förum 27. júní 1900. Með Páli
átti hún: tvíburadæturnar 1)
Guðrúnu Rós og 2) Vigdísi
Kristínu, f. 19. september 1952.
Vigdís er gift Þorbirni
Guðbjörnssyni, f. 7. júní 1959, og
eiga þau soninn Brynjar. Guð-
rún á synina Vigni Grétar, lát-
inn, og Veigar Pál. 3) Halldóra
Margrét, f. 29. ágúst 1957. Hún
er í sambúð með Konráði Hjalta-
syni, f. 13. febrúar 1956. Þeirra
liði Rauða krossins, á járn-
brautarstöðinni í Königsberg
urðu allir að flýja undan innrás
Rússa. Hildegard náði við illan
leik til Danzig (Gdansk) í Pól-
landi og þaðan fór hún með kaf-
báti til Travemünde í Vestur-
Þýskalandi. Þar hitti hún fyrir
móður sína og systur, sem einnig
náðu að flýja heimahagana
tveim mánuðum fyrr. Það var
fyrst árið 1947 sem Hildegard
fékk bréf frá yfirvaldinu, sem
staðfesti hvarf kafbátsins U-342.
Eftir að hafa séð auglýsingu ís-
lenska sendiráðsins í þýsku dag-
blaði árið 1948 réði hún sig sem
sjúkraliði til starfa á berklahæl-
inu Vífilsstöðum til 18 mánaða.
Hún kom til Íslands með Brúar-
fossi 28. mars 1949, ásamt sjö
öðrum konum frá Lübeck. Þær
dreifðust á Landspítalann og á
berklahælið á Vífilsstöðum.
Fyrstu hjúskaparárin með
Páli voru í Hafnarfirði, en 1959
fluttu þau á prestsetrið á Þing-
völlum, þar sem Páll var settur
þjóðgarðsvörður til eins árs. Þar
bjuggu þau til ársloka 1960 en
einnig á ríkisjörðinni Gjábakka í
sömu sveit. Haustið 1963 fluttu
þau aftur til Hafnarfjarðar, fyrst
að Grænukinn 14 og frá 1972 að
Álfaskeiði 82. Síðustu árin bjó
hún á Hrafnistu í Hafnarfirði.
Starfsferill Hildegard á Íslandi
eftir veruna á Þingvöllum sner-
ist fyrst og fremst um uppeldi og
velferð barnanna.
Útför Hildegard fór fram í
kyrrþey frá Garðakirkju 17.
apríl 2019.
dætur eru Þyrí
Dröfn og Helena.
Fyrir átti Hildegard
soninn Helga Klaus,
f. 19.12. 1950 á Ís-
landi. Hann er gift-
ur Eygló Guð-
mundsdóttur, f. 9.
júní 1953. Þeirra
dætur eru Hildur
Íris, Eva Lind og
Helga Lísa. Lang-
ömmubörnin eru
orðin 16.
Hildegard ólst upp í Königs-
berg í Austur-Prússlandi og í
bænum Ziebigk hjá Dessau í
Norðaustur-Þýskalandi. Hún
lærði til leikskólakennara í
Königsberg og rak þar leik-
skóla, allt þar til honum var lok-
að haustið 1944 vegna yfir-
vofandi hættu á innrás Rússa inn
í borgina. Vorið 1943 kynntist
hún Klaus Bernbeck, sem var þá
við nám í kafbátastjórnun í hafn-
arbænum Pillau. Þau trúlofuðu
sig í desember 1943. Í apríl 1944
fór liðsforinginn Klaus Bern-
beck í sína hinstu för með kaf-
bátnum U-342, en honum var
sökkt suðvestur af Íslandi af
kanadískum flugbáti 17. apríl
1944. Allir um borð, 51 að tölu,
fórust. Í febrúar 1945, þegar
Hildegard starfaði sem sjúkra-
Þótt móðir mín
sé nú aðeins minningin ein
mun ég ávallt minnast hennar
með glöðu geði
og dýpstu virðingu,
hugheilu þakklæti
og hjartans hlýju,
fyrir allt og allt.
(Sigurbjörn Þorkelsson)
Takk fyrir allt, elsku mamma
mín.
Þinn sonur
Helgi Klaus.
7. apríl síðastliðinn kvaddi
tengdamóðir mín þennan heim,
södd lífdaga á hundraðasta
aldursári sínu.
Horfinn er vinur handan yfir sundin,
hryggðin er sár, svo jafnvel tárast
grundin.
Þá er svo gott, um ævi megum muna
milda og fagra geymum kynninguna.
Óvæntust ætíð kemur kveðjustundin
kærast í hjarta geymum minninguna.
(Vilhjálmur S.V. Sigurjónsson)
Kærar þakkir, elsku Hilla,
fyrir samfylgdina og góða ferð í
sumarlandið.
Eygló.
Elsku amma, þá er komið að
kveðjustund.
Minningarnar um þig eru
óteljandi, enda ófáar ferðirnar
sem við hlupum upp til þín í
heimsókn.
Þú tókst alltaf vel á móti okk-
ur með bros á vör og tilbúin að
bera á borðið kræsingar sem þú
vissir að við elskuðum.
Þar er minnisstæðast
„fjanda“, „hebchin með marmel-
aði“, tómatsúpa og súkkulaði-
rúsínur.
Þú varst alltaf svo uppfinn-
ingasöm og tilbúin að leika við
okkur, skemmtilegast fannst
okkur þegar þú föndraðir eða
spilaðir völundaspilið.
Það var ævintýri líkast þegar
þú stundum opnaðir gamla boxið
þitt, með ýmsum munum frá
Þýskalandi, og þá fylgdu með
lygilegar en sannar sögur sem
snertu okkur og munu fylgja
okkur alla ævi.
Við höfum lært ýmislegt af
þér, þar á meðal hvernig á að
standa með sjálfum sér, að engin
vandamál eru óleysanleg og
maður getur allt sem maður vill.
Elsku amma, við gátum alltaf
verið stoltar af þér því þú kunnir
sko að skvísa þig upp. Hvíti pels-
inn, húfan í stíl og perlufesti var
þinn standard.
Við erum þakklátar fyrir að þú
hafir verið stór hluti af lífi okkar
og munum við geyma þig í hjört-
um okkar alla ævi. Við vitum nú
að þú ert komin á ströndina með
Klaus þínum, eins og þú hafðir
alltaf óskað.
Hildur Íris, Eva Lind og
Helga Lísa.
Elsku amma mín hefur kvatt
þennan heim.
Amma Hilla sem alltaf var svo
fín og flott, gekk um bein í baki
með nýlagað hárið og vel tilhöfð.
Við deildum sameiginlegu
áhugamáli sem var að kaupa
okkur fín og falleg föt. Amma var
alla tíð án efa smartasta frúin í
Hafnarfirði á hvítum Daihatsu
Charade.
Við eigum mikið af minningum
úr barnæsku í Álfaskeiðinu.
Mamma sá til þess að við færum
mjög mikið í Hafnarfjörðinn þó
að við byggjum uppi í sveit að
hennar sögn (í Grafarvogi). Hjá
ömmu var töluð þýska, sem
reyndist okkur barnabörnunum
vel í seinni tíð. Maturinn hennar
stóð upp úr, við fengum epli með
sykri, normalbrauð ásamt spag-
hettí og núddlehjen sem er
ennþá uppáhald okkar margra.
Amma var beinskeytt og oft
ekki tekið út með sældinni að
skreppa með henni í bæinn.
Henni fannst ýmist vínarbrauðið
í bakaríinu of lítið eða of dýrt, af-
greiðslustúlkan ekki nógu kurt-
eis eða bara drasl á borðunum,
þá var ekki legið á skoðunum sín-
um. Hún saumaði fyrir tískugöt-
in á gallabuxunum okkar og
henti magabolunum, og ekki má
gleyma þegar hún stoppaði í
hvíta sokka hjá Veigari og Vigni
með rauðum ullartvinna.
Hún átti það til að nálgast
hlutina á sinn hátt, spurði mynd-
arlegan mann um fimmtugt í
veislu hjá mér í hvaða mennta-
skóla hann væri eða vinkonur
mínar af hverju þær væru í svona
litlum fötum. Þegar hún kom í
Séð og heyrt og var að skamma
Subway fyrir að kalla bátana
sína kafbáta, enda væru kafbátar
skip. Þetta var einmitt hennar
karakter.
Amma var með risastórt
hjarta og áttu börnin hennar, við
barnabörnin og svo í seinni tíð
barnabarnabörnin sérstakan
stað þar sem gerir sorgina erfið-
ari.
Ég gleymi því aldrei þegar ég
kynnti ömmu fyrir Jósa mínum
og hún ákvað að sýna honum nýj-
ustu fatakaupin sem voru sund-
bolur og sundhetta með rauðum
blómum, hún gekk inn í stofu
bein í baki eins og fegurðar-
drottning á sýningarpalli 86 ára í
sundbol, það datt af honum and-
litið.
Heimsóknirnar á Hrafnistu
voru skemmtilegar, sérstaklega
þegar við vorum með tvíburas-
telpurnar okkar litlar, Emblu og
Emilíu, það lifnaði yfir Hrafnistu
og vissu margir að hún átti tví-
bura líka, Gunnu og Viggu.
Mamma mín hefur alltaf verið
dugleg að fara með börnin okkar
til hennar, við erum svo þakklát
fyrir það í dag.
Þegar ég lít til baka má með
sanni segja að amma hafi verið
einstök og merkileg þýsk kona,
með einstaka sögu. Ég er þakk-
lát fyrir það hlutverk sem amma
hefur leikið í lífi okkar fjölskyld-
unnar. Amma á einstök börn sem
hafa hugsað vel um hana alla tíð.
Við munum minnast hennar með
sól í hjarta og halda þýska stál-
inu á lofti. Ég veit að Vignir, afi
og Klaus taka vel á móti þér.
Hún amma mín er mamma hennar
mömmu
og mamma er það besta sem ég á.
En gaman væri að gleðja hana ömmu
og gleðibros á vanga hennar sjá.
Í rökkrinu hún segir mér oft sögur
og svæfir mig er dimma tekur nótt.
Syngur við mig sálmakvæðin fögur
sofna ég þá bæði blítt og rótt.
(Guðrún Jóhannsdóttir)
Takk fyrir allt elsku amma,
hvíl í friði.
Þyrí, Jóhannes (Jósi), Sölvi,
Embla og Emilía.
Hildegard
Valdason Allihn
var rétt að detta á. Útilegur,
veiðiferðir, borgarferðir, allt var
þetta inni í plönunum. Ekki það
að við hefðum ekki átt margar
slíkar í gegnum tíðina. Útilegur
um versló með börnunum okkar
frá því þau voru lítil, veiðiferðir
og árvissir rjúpnatúrar á æsku-
slóðirnar voru hluti af mörgum
gleðistundum sem við áttum
saman. Alltaf stóð heimili ykkar
Ágústu okkur hjónum og fjöl-
skyldu opið hvenær sem við
þurftum á því að halda. Og alltaf
var sama glaðlega viðmótið og
yfirleitt slegið upp veislu ef
frændi að norðan mætti í bæinn.
Gjarnan var dreypt á einhverj-
um guðaveigum við flest slík
tækifæri, en það var bara hluti af
þínum glaðværa lífsstíl. Þessa
sakna ég alls mjög og ég held að
lífið verði aldrei eins skemmti-
legt og það hefði verið ef þú hefð-
ir ekki kvatt svona snöggt. Fjöl-
skyldu þinni, sem er mér mjög
kær, og þínum stóra vinahópi
sendi ég mínar dýpstu samúðar-
kveðjur. Farðu sæll, frændi.
Vignir.
Ertu þá bara farinn, elsku
vinur? Ósköp var þetta snöggt
og óvægið högg að fá fréttir af
kveðjustundinni þinni svona al-
veg óundirbúið. Sumarið á næstu
grösum og golfhringirnir með
tilheyrandi matarboðum og
ræðuhöldum biðu okkar næst við
hornið. Ég hlakkaði mikið til að
njóta frásagnarlistar þinnar á
góðra vina stundum. Ef ætti að
finna einhverja persónu í bók-
menntasögunni til að lýsa þér
best væri það án efa herforing-
inn Lorens Löwenhielmi í gesta-
boði Babettu þar sem hann ber
boð Babettu saman við Café
Anglais í París. Við sem kynnt-
ust þinni gáfu í matarlist kom-
umst ævinlega á hærra tilveru-
stig við að fá útskýringar hinna
djúpu leyndardóma góðra máls-
verðra og viðeigandi veiga þeim
tilheyrandi. Kátínan, jákvæðnin
og bjartsýnin ávallt í fyrirrúmi.
Maður veltir því fyrir sér hvort
röðin sé nú komin að englum
himinsins að njóta þinnar
dásamlegu frásagnarlistar þar
sem þitt hlutskipti er óumdeil-
anlega að vera hrókur alls fagn-
aðar. Það versta er þó að við sem
eftir sitjum búum í sáru djúpu
tómarúmi.
Í hádegi hvers virks dags kom
annað ekki til greina en að
skreppa út í Austurver, Nóatún,
og fá okkur heit svið. „Maður
fær aldrei leiða á sviðum,“ varstu
vanur að segja. Við áttum það
sameiginlegt að vera sveitapiltar
á þessu sviði. Ég bauð upp á
ískaldan pilsner svona rétt til að
renna síðasta bitanum niður en
þú afþakkaðir iðulega slík boð að
mestu leyti. „Ég tími ekki að
eyða góðum þorsta í pilsner,“ var
viðkvæðið og svo hlegið. Ein
spurning. Af hverju hafa svið
ekki fengist í landinu í tíu daga
frá því þú kvaddir? Bertha mín
er með þá skýringu að ættfeður
þínir hafi sennilega reiknað með
mikilli sviðaveislu. Allt er órann-
sakanlegt.
Þorsteinn, þú varst alæta á
tónlist en oft kom ég að þér og
þú búinn að setja á youtube-fón-
inn lagið „With a Little Help
From My Friends“ með Joe
Cocker. Greinilega stutt í hipp-
ann og rokkarann hjá mínum.
Þú stóðst upp og yfirgafst
okkur snögglega. Svolítið hrana-
legt af þér, Steini minn, en
kannski líka karlmannlegt eins
og við var að búast af þér. En þú
mátt vita það, vinur, að við fyrir-
gefum þér öll þessa sláandi
framkomu af þinni hálfu að sinni.
En reyndar verður það mál bet-
ur tekið fyrir síðar.
Það er erfitt að sjá á eftir þér,
elsku Steini, en lífið heldur
áfram varstu vanur að segja.
Kannski hittumst við síðar á
Café Anglais annars staðar en í
París?
Þinn vinur eilíflega,
Geir Jón Grettisson.
MINNINGAR 37
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 25. APRÍL 2019
Sálm. 9.11
biblian.is
Þeir sem þekkja
nafn þitt treysta
þér því að þú,
Drottinn, bregst
ekki þeim sem til
þín leita.
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir
og amma,
SIGRÚN ÓSKARSDÓTTIR
lést 16. apríl á Hrafnistu í Reykjavík.
Ágúst Óskar Sigurðsson Anna María Úlfarsdóttir
Anna Þórdís Sigurðardóttir Rainer Lischetzki
Edda Björk Sigurðardóttir Jón Ármann Guðjónsson
og barnabörn
Elskuleg frænka okkar,
LÁRA VIGFÚSDÓTTIR
innanhússarkitekt,
Sléttuvegi 11, Reykjavík,
lést á öldrunarheimilinu Hjallatúni í Vík í
Mýrdal föstudaginn 19. apríl.
Útför hennar verður tilkynnt síðar.
Aðstandendur
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma
og langamma,
JÓHANNA J. GUÐNADÓTTIR,
Norðurbakka 1C, Hafnarfirði,
áður búsett að Selási 8,
Egilsstöðum,
lést á Hrafnistu í Hafnarfirði miðvikudaginn
17. apríl.
Útför hennar fer fram frá Fríkirkjunni í Hafnarfirði þriðjudaginn
30. apríl klukkan 15.
Karl Guðni Erlingsson Vaiva Drilingaité
Irma Jóhanna Erlingsdóttir Geir Svansson
Rósa Guðrún Erlingsdóttir Otti Hólm Elínarson
Jónas Garðar Erlingsson
barnabörn og barnabarnabörn
Okkar yndislegi
STEFÁN MÁR HARALDSSON
sjóntækjafræðingur,
Daggarvöllum 5,
Hafnarfirði,
lést sunnudaginn 21. apríl á Sahlgrenska
sjúkrahúsinu í Gautaborg.
Útför auglýst síðar.
Eva Dís Þórðardóttir
Alexander Rafn Stefánsson Patrekur Rafn Stefánsson
Helga S. Sigurðardóttir Haraldur Stefánsson
Sævar Ingi Haraldsson Sigurlaug Jónsdóttir
Kristinn Freyr Haraldsson Ásthildur Knútsdóttir
og fjölskylda
Ástkær bróðir okkar og frændi,
ÞÓRÓLFUR HELGASON
bóndi,
frá Tungu í Gönguskörðum,
lést á Heilbrigðisstofnun Sauðárkróks
16. apríl.
Útförin fer fram frá Sauðárkrókskirkju fimmtudaginn
2. maí klukkan 14.
Andrés Helgason Ásdís Edda Ásgeirsdóttir
Ásgeir Már Andrésson Sandra Ólafsdóttir
Elísabet Rán Andrésdóttir Benedikt Egill Árnason
Gunnar Þór Andrésson Elisa Saukko
og systur hins látna
Faðir okkar, tengdafaðir, afi og langafi,
HANS A. LINNET,
vélfræðingur,
lést á Hrafnistu í Hafnarfirði föstudaginn
12. apríl. Útför hans fer fram frá Fríkirkjunni
í Hafnarfirði föstudaginn 26. apríl kl. 13.
Innilegar þakkir til starfsfólks Bylgjuhrauns Hrafnistu fyrir
frábæra umönnun undanfarin 11 ár.
Hafsteinn Linnet Anna Snjólaug Arnardóttir
Gunnar Linnet Elín Gísladóttir
Rósa Guðrún Linnet Þorvaldur H. Þórðarson
barnabörn og barnabarnabörn