Morgunblaðið - 09.05.2019, Qupperneq 48

48 MINNINGAR
Aldarminning
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 9. MAÍ 2019
Í dag hefði Páll
Agnar Pálsson
dýralæknir orðið tí-
ræður, en hann lést í
júlí árið 2003. Nú
þegar vorið skrýðir
íslenska náttúru sín-
um fagra sumarbún-
ingi kalla minning-
arnar um þennan
góða afa minn hvað
ákafast á mig. Í
grænum mó á ég
þær sérlega margar. Ásamt
ömmu kynnti afi okkur barna-
börnunum töfra hestamennsku
og almennrar útivistar og um leið
opnuðust augu okkar fyrir fegurð
landsins í stóru sem smáu. Slíkt
veganesti er með sanni ómetan-
legt.
Afi fæddist á Kletti í Reyk-
holtsdal 9. maí 1919. Hann var
sonur hjónanna Guðrúnar Hann-
esdóttur húsfreyju og Páls Zóp-
hóníassonar, alþingismanns og
búnaðarmálastjóra. Stúdents-
prófi lauk hann frá MR 1937 og
prófi frá Dýralæknaháskólanum í
Kaupmannahöfn árið 1944. Hann
stundaði framhaldsnám í sýkla-
og meinafræði húsdýra í Dan-
mörku, Svíþjóð og Bretlandi.
Páll var sérfræðingur við Til-
raunastöð Háskólans í meina-
fræði á Keldum árin 1948-98 og
forstöðumaður hennar 1959-67.
Hann sinnti margvíslegum rann-
sóknarstörfum, einkum á sviði
visnu og mæðiveiki, og var yfir-
dýralæknir 1959-89.
Í dýralæknanáminu kynntist
afi samnemanda sínum, Kirsten
Henriksen. Úr þeim kynnum
varð einstaklega farsælt hjóna-
band. Þau amma eignuðust tvær
dætur, Hlín Helgu kennara og
Vigdísi Hallfríði hjúkrunar-
fræðing.
Páll afi var miklum mannkost-
um gæddur og margt í lýsingum
samferðamanna hans sem ég hef
síðar heyrt og lesið skynjaði ég
strax sem barn. Greiðvikni var
áberandi í hans fari og vitjanir
tengdar dýrahaldi utan hefð-
bundins vinnutíma voru al-
gengar. Úr gat orðið mikið ævin-
týri fyrir lítið fólk sem fékk að
Páll Agnar Pálsson
slást í för. Kú hjá
Geira í Gufunesi
gekk illa að bera en
allt fór vel að lok-
um. Háhyrning
þurfti að skoða í
Sædýrasafninu í
Hafnarfirði áður en
með hann var flogið
út í heim.
Afi fór ekki í
manngreinarálit.
Kom það meðal
annars skýrt fram á ótal hress-
ingargöngum okkar um Þing-
holtin þar sem víða var staðar
numið og spjallað af virðingu við
fólk úr öllum þjóðfélagsstigum,
og unga sem aldna.
Það er sérstaklega eftirminni-
legt hve velkomin við barnabörn-
in vorum ávallt við hlið afa Páls
hvað sem hann tók sér fyrir
hendur og stundum voru okkur
falin sjálfstæð verkefni. Undir
hlýlegri leiðsögn hans efldist í
senn áræðni og ábyrgðartilfinn-
ing. Fátt var betra en hrós frá afa
að vel unnu verki loknu.
Afi var sérlega vinnusamur og
ósérhlífinn og eftir hann liggur
afar yfirgripsmikið og giftusam-
legt ævistarf. Rannsóknir hans á
sviði búfjársjúkdóma, í samstarfi
við aðra merka vísindamenn,
skiluðu íslenskum landbúnaði og
þjóðinni allri miklu.
Í því sambandi skal sérstak-
lega dregið fram, hve afdráttar-
laust hann beitti sér fyrir vörnum
landsins við illvígum búfjársjúk-
dómum. Þar beitti hann þeirri
stefnu að boða ýtrustu varúð
frekar en að bjóða minnstu hættu
heim og lét ekki hagsmuni stund-
arinnar sveigja sig af þeirri leið.
Ef sofnað var á verðinum gat
enda illa farið, eins og nokkur
dæmi frá fyrri hluta tuttugustu
aldar höfðu sannað. Enginn vafi
leikur á því hver afstaða afa Páls
hefði verið til nýlegs frumvarps
sem meðal annars tekur til inn-
flutnings á ófrystri kjötvöru.
Megi allar góðar vættir varð-
veita minningu merks manns og
ástríks afa, Páls Agnars Páls-
sonar.
Kristín Helga Þórarinsdóttir.
✝ Íris BjörkHlöðversdóttir
fæddist í Reykjavík
25. febrúar 1973.
Hún lést 29. apríl
síðastliðinn.
Foreldrar henn-
ar: hjónin Svein-
björg Hermanns-
dóttir, f. 25.12.
1946, d. 14.12.
2001, og Hlöðver
Kjartansson, f.
16.8. 1948. Systkini Írisar Bjark-
ar eru þau Hulda Kristín Hlöð-
versdóttir, f. 18.8. 1975, sam-
búðarkona hennar er Brynja
Dröfn Ísfjörð Ingadóttir, f. 1.11.
1980; Kjartan Arnald Hlöðvers-
son, f. 12.2. 1980, dóttir hans og
fyrrverandi sambúðarkonu
hans, Eyglóar Scheving, f. 4.11.
1983, er Sveinbjörg Júlía Schev-
ing Kjartansdóttir, f. 11.7. 2004;
Pálmar Þór Hlöðversson, f.
27.12. 1984, sambúðarmaður
hans er David Anthony Noble, f.
19.3. 1986.
Íris Björk var gift Ægi Finn-
bogasyni, f. 8.9.
1970. Þau skildu.
Áttu þau saman
börnin Finnboga
Erni Ægisson, f.
18.1. 1996, og
Emilíu Karen
Ægisdóttur, f. 16.4.
1998.
Seinni eigin-
maður Írisar Bjark-
ar var Jóhannes
Ólafur Ellingsen, f.
23.10. 1972. Þau slitu sam-
vistum.
Íris Björk ólst upp í Reykja-
vík og síðar Hafnarfirði. Hún
gekk í Víðistaðaskóla í Hafnar-
firði og stundaði nám við Flens-
borgarskólann í Hafnarfirði.
Hún lauk námi í tækniteiknun
frá Tækniskólanum.
Um ævina vann Íris Björk hin
ýmsu störf en lengst af sem hús-
móðir.
Útför Írisar Bjarkar fer fram
frá Víðistaðakirkju í Hafnarfirði
í dag, 9. maí 2019, og hefst at-
höfnin klukkan 13.
Það er sorglegt að minnast
þegar fólk deyr á miðjum aldri.
Íris Björk, systurdóttir okkar,
hefur nú hafið ferð inn í eilífðina
til Guðs og góðra engla.
Við minnumst hennar sem
barns innan um börnin okkar, frá
fyrstu sporum í leik og vellíðan,
afmælum sem útilegum.
Ekki var annað að sjá en þau
ungu hjörtu sem léku svo glatt
ættu hina björtu framtíð fyrir
sér.
Við fylgdumst öll að, æsku-
sporin, en svo eins og gengur
þroskast fólk og fjarlægist, eftir
að fullorðinsárin koma yfir eitt af
öðru og nýjar fjölskyldur mynd-
ast hjá því sjálfu og um nóg verð-
ur að hugsa hjá hverju og einu.
Samverustundunum fækkar og
leiðir skilja.
Svo koma slæmar fréttir og
veikindi er oft erfitt að ráða við.
Við þökkum fyrir samfylgdina
svo langt sem hún náði og vottum
ykkur, elsku börn hennar, Finn-
bogi Ernir og Emelía Karen,
samúð okkar, svo og föður, systk-
inum og öðrum ættingjum.
Hvíl í friði, elsku Íris Björk.
Sólrún, Herdís,
Guðmundur, Halldór
og fjölskyldur.
Regnbogi glitrar um himin,
þvílíkt undur sem það nú er.
Líkt og vinátta sem maður öðlast og
varðveitir
um alla eilífð í hjarta sér.
Á enda hvers regnboga er gullið góða
maður finnur það ef vel er að gáð
maður getur fundið slíka gersemi í vin-
áttu
sérstaklega ef vel í byrjun er sáð
Þó er sú staðreynd að regnbogar dofna
og eftir verður minningin ein
um þá liti, það undur og þá fegurð
sem virtist vera svo hrein.
Vinátta getur því sannarlega dofnað,
sérstaklega ef vinur í burtu fer.
Minningar verða því einungis eftir
fyrir þann sem eftir er.
Um hlátrasköllin góðu,
þau skemmtilegu spjallkvöld,
tryggðin, trúin og traustið
og hvað gleðin tók oft öll völd.
Þó gerist oft það undur
að regnbogi birtist á ný
og vinir aftur hittast
líkt og ekkert hafi farið fyrir bí.
Því ef vonleysið mann ei gleypir,
heldur ætíð í þá trú
að regnbogi muni aftur birtast
og sá regnbogi gæti verið þú.
Það skiptir því ekki svo miklu
hvar á jarðarkringlunni maður er
því ætíð mun maður sjá aftur
regnbogann birtast sér.
Alltaf mun ég því halda
mínum kæra vin nær.
Allavega í mínu hjarta
öruggan stað þar hann fær.
(Katrín Ruth)
Una Ýr Jörundsdóttir.
Hér sit ég dofin, illt í hjartanu
og hugsa til fallegu Írisar minnar
sem nú er látin.
Íris var stelpa sem fór ekki
fram hjá nokkurri manneskju.
Þvílíka sjarmatröllið eða drottn-
ingin sem hún var, gullfalleg með
fallega brosið sitt, útgeislunina
og lífsgleðina sína. Íris hafði lag á
því að sjá hið fallega í hverri
manneskju, hverjum hlut, hverju
augnabliki, fegurð jarðlífsins var
henni hugleikin.
Ef mér leið eitthvað illa var
ekkert betra en að hitta eða
spjalla við Írisi mína og það var á
við besta þerapíutíma. Hún hafði
svo mikið að gefa. Vildi öllum vel.
Hún var gjafmild á hrós og gull-
hamra og fólki leið vel í hennar
návist.
Heimilið hennar bar ávallt vott
um að þar byggi mikil smekk-
manneskja og hún naut þess að
skapa sér og sínum fallegt um-
hverfi og sjá hið fagra í kringum
sig.
Við systurnar eins og við köll-
uðum okkur stundum kynntumst
fyrir tilstilli mömmu minnar árið
2012. Mamma hafði kynnst Írisi í
gegnum MS-samtökin. Einhvern
veginn fannst mömmu minni við
bara verða að kynnast hvor
annarri. Við værum nefnilega
svolítið líkar.
Það varð ekkert aftur snúið
eftir fyrsta heimboðið í Mosó til
mín. Íris kom í kaffi og eftir
stutta stund var eins og við hefð-
um þekkst alla ævi. Við gátum
tengt við svo ótalmargt og áttum
svo margt sameiginlegt. Við vor-
um báðar í nýjum samböndum,
áttum börn á svipuðum aldri, vor-
um að mynda stjúpfjölskyldu,
elskuðum hunda og lífið sjálft.
Við treystum fljótt hvor annarri
fyrir okkar dýpstu leyndar-
málum, líðan og tilfinningum og
leituðum í reynslubanka hinnar
þegar þörf var á.
Árin liðu, ég flutti út á land
með eiginmanni mínum og það
dró úr samskiptum milli okkar.
Við hittumst mun sjaldnar en
héldum þó alltaf sambandi á fés-
bókinni. Síðastliðið ár var Írisi
minni afar erfitt. Hún leitaði til
mín í haust og ég studdi hana eins
og ég best gat eftir mínum veika
mætti. Það var sárt að fylgjast
með því í vetur þegar erfiðleikar
og veikindi þín tóku af þér öll
völd, elsku vinkona.
Ég er óskaplega þakklát fyrir
okkar síðasta fund þegar við hitt-
umst og áttum saman góða stund
um miðjan apríl síðastliðinn,
borðuðum og spjölluðum lengi
saman. Mér fannst Íris mín vera
komin til baka. Þú varst viðkvæm
og brothætt en samt svo sterk og
ætlaðir þér að komast í gegnum
þetta allt saman. Þú áttir þér þá
ósk heitasta að fjölskyldan þín
myndi fyrirgefa þér og að börn-
unum þínum liði vel.
Það var erfitt að kveðja þig, við
knúsuðumst þrisvar sinnum og
ég átti erfitt með að sleppa þér.
Ég sé núna af hverju. Þetta var
okkar hinsta vinkvennastund.
„Be a rainbow in someone
else’s cloud“ var setning sem þér
var kær. Þú sannarlega lífgaðir
upp tilveru allra þeirra sem þér
kynntust. Hvíldu í friði, elsku Íris
mín. Minning um stórkostlega
manneskju og vinkonu mun lifa.
Gullmolunum þínum þeim Finn-
boga Erni og Emilíu Karen sem
og fjölskyldunni þinni allri sem
þú varst svo stolt af að tilheyra og
elskaðir svo heitt sendi ég mínar
innilegustu samúðarkveðjur.
Þín vinkona
Bjarnþóra Pálsdóttir.
Íris Björk
Hlöðversdóttir
✝ Halldór JóhannGuðmundsson
fæddist 30. desem-
ber 1938 í Reykja-
vík. Hann lést 1.
maí 2019 á deild 2B
á Borgarspítal-
anum.
Foreldrar hans
voru Guðmundur
Halldórsson, f. 9.
águst 1900, d. 13.
febrúar 1986, versl-
unarstjóri hjá ÁTVR, og Ágústa
Jóhannsdóttir húsmóðir, f. 16.
ágúst 1895, d. 20. febrúar 1981.
Mána, Mími og Móses. 3) Þór-
arinn Sturla, f. 18. okóber 1965,
kvæntur Fatmatu Bintu Cole,
dóttir þeirra er Alda Latifa
Cole. Fyrir á Þórarinn þrjú
börn, Soffíu Láru og synina Þór-
arin Mikael og Snævar Gabríel.
3) Halldór Andri, f. 3. ágúst
1967, kvæntur Helgu Margréti
Reykdal. Fyrir á Halldór Andri
börnin Andra Jóhann, Kristófer
(fæddist andvana), Töru Ösp,
Viktor Alexander og Aron Jó-
hann. 5) Gísli Ágúst, f. 19. apríl
1975. Barnabarnabörnin eru
fjögur.
Halldór vann lengst af í
Landsbankanum. Hann var einn
af stofnendum Fornbílaklúbbs-
ins.
Útför hans fer fram frá Bú-
staðakirkju í dag, 9. maí 2019,
klukkan 13.
Systir Halldórs
heitir Alda Guð-
finna, f. 2. júlí 1938.
Halldór kynntist
konu sinni Láru
Margréti Gísladótt-
ir, f. 7. mars 1942,
árið 1959 og þau
giftust 1. apríl
1961. Þau eign-
uðust fimm börn:
1) Guðmundur
Ólafur, f. 14. júní
1961, kona hans er Irena Galas-
zewska, 2) Guðlaug Ágústa, f. 4.
febrúar 1963, hún á þrjá syni,
Pabbi minn var myndarlegur
og duglegur maður en fámáll og
feiminn. Hann var alltaf til staðar
fyrir okkur systkinin þegar við
þurftum ráð í fjármálum og ýms-
um öðrum lífsins málum.
Pabbi og mamma voru sam-
stiga hjón og hamingjusöm með
hvort annað og eyddu öllum
sumrum í garðverkum og viðhaldi
á húsinu sínu sem alltaf var
snyrtilegt og til fyrirmyndar.
Pabbi hafði mikla bíladellu og
elskaði bíla og gamlir voru í uppá-
haldi. Hann safnaði mynt, frí-
merkjum, vasaúrum, herdóti og
ýmsu öðru sem honum þótti varið
í. Hann eyddi mörgum árum í frí-
stundum við að skrifa ættartölu
um Ámundaættina … enda hafði
hann mikinn áhuga á ættfræði.
Á hverju sumri var farið í
tjaldútilegu í sumarfríinu og varla
til sá staður á landinu sem ekki
var heimsóttur í þessum túrum.
Þau voru mikið með Dagnýju syst-
ur mömmu og Ragnari og oft var
kátt á hjalla hjá okkur í þeim fé-
lagsskap í Vatnsholti og víðar.
Pabbi og mamma ferðuðust
einnig til útlanda, þar af margar
ferðir með mér og minni fjöl-
skyldu og alltaf var gaman hjá
okkur.
Síðastliðið sumar fórum við
systkinin með pabba og mömmu
til Dublinar í tilefni af áttræðisaf-
mæli pabba og það var góð og
skemmtileg ferð þar sem Alda
systir hans var einnig og við héld-
um upp á afmæli þeirra.
Pabbi hafði góðan smekk á
fötum og var vandlátur, oft fékk
ég að nota af honum föt sem hann
var hættur að nota og eins af afa
mínum. Pabbi ólst upp á góðu
heimili við gott atlæti og foreldrar
hans ferðuðust víða um heim og
klæddu fjölskylduna upp. Auk
þess var Alda systir hans, flug-
freyja hjá PanAm og búsett í
Bandaríkjunum, dugleg að færa
okkur framandi fatnað og hluti er
hún heimsótti okkur.
Pabbi og mamma voru bindind-
isfólk, lifðu heilbrigðu lífi, þau fóru
í klukkutíma göngu hvern dag eft-
ir að þau hættu að vinna og eyddu
miklum tíma í samveru hvort ann-
ars og mikill kærleikur var með
þeim.
Hann hafði áhuga á íþróttum,
kom mér í frjálsar íþróttir og
þjálfaði mig í langstökki og kúlu-
varpi heima en sá ferill minn ent-
ist stutt, ég held að ég hafi bara
gert þetta fyrir pabba þar sem
enginn bræðra minn stundaði
íþróttir.
Pabbi fékk blóðtappa 14. feb. sl.
og lungnabólgu ásamt hjarta-
stoppi næstu tvo daga. Hann var
sex vikur á gjörgæslu, síðan á
taugadeild og barðist fyrir lífi sínu
og ég horfði á hann með aðdáun
yfir hversu miklum styrk hann bjó
yfir og ekki kvartaði hann í eitt
skipti, bar þjáningu sína í hljóði.
Pabbi hafði góðan húmor og var
stríðinn. Hann var alltaf tilbúinn
að rétta hjálparhönd en reyndi
aldrei að stjórna öðrum og aldrei
heyrði ég hann hallmæla nokkrum
manni sem mér finnst virðingar-
vert.
Ég kveð föður minn með sökn-
uði í hjarta, ég mun sakna hans,
lífið verður ekki samt án pabba en
ég held í góðu minningarnar og
mér er létt að hann þurfi ekki að
þjást lengur.
Ég bið almættið að styrkja
móður mína í sorg hennar og
söknuði.
Guðlaug Ágústa
Halldórsdóttir.
Þær töluðu saman daglega,
Dagný eiginkonan mín heitin og
Lára systir hennar. Stundum oft-
ar. Þær voru bestu vinkonur í
heimi, allt frá barnæsku. Um eitt
og hálft ár skildi þær að í aldri og
var Lára eldri. Vinátta þeirra var
göfug og falleg. Aldrei varð þeim
sundurorða.
Lára giftist ung, Halldóri J.
Guðmundssyni, bankamanni í
Landsbanka Íslands, sem hér er
minnst. Þau eignuðust fimm börn;
fjóra drengi og eina stúlku.
Það hefði verið hægt að trúa
Halldóri fyrir hverju sem er, því
ekki talaði hann af sér! Ég get
alveg viðurkennt að það olli mér
nokkrum vanda fyrstu árin að
halda uppi viðræðum við Halldór.
Ekki þýddi að tala við hann um
hesta. Svo varð mér ljóst að með
því að tala um gamla bíla opnuð-
ust allar flóðgáttir.
Við hjónin áttum athvarf í
Búlgaríu, við Svartahafið. Þangað
fóru Lára og Halldór nokkrum
sinnum með okkur. Það voru
yndislegir dagar. Ekki síst þótti
okkur Nessebar spennandi
strandbær, með gömlum fallegum
húsum, óteljandi verslunum og
veitingastöðum. Þar var Halldór
fljótur að finna allar antíkversl-
anir á svæðinu. Hann virtist hafa
innbyggðan radar. Var auk þess
fljótur að læra nokkur lykilorð í
búlgörsku, eins og „nemalenja“ –
(„afsláttur“)!
Oft hringdi hann í son sinn og
ræddi hvað væri klókast að
kaupa. Þar var um margt að
ræða, sjaldgæfa mynt frá því á
fyrri hluta tuttugustu aldar, alls
konar stríðsviðurkenningar og
medalíur. Stundum held ég að
Láru hafi nú fundist Halldór eiga
nóg af úrum þó að ekki bættist
eitt bilað úrið enn í safnið.
Ég minnist liðinna stunda með
þeim Láru og Halldóri með mikilli
ánægju. Þau voru góðir félagar,
heima og erlendis.
Ég votta Láru og börnum
þeirra einlæga samúð mína.
Ragnar Tómasson.
Halldór Jóhann
Guðmundsson
Morgunblaðið birtir minn-
ingargreinar endurgjalds-
laust alla útgáfudaga.
Skil | Þeir sem vilja senda
Morgunblaðinu greinar eru vin-
samlega beðnir að nota inn-
sendikerfi blaðsins. Smellt á
Morgunblaðslógóið í hægra
horninu efst og viðeigandi liður,
„Senda inn minningargrein,“
valinn úr felliglugganum. Einn-
ig er hægt að slá inn slóðina
www.mbl.is/sendagrein
Skilafrestur | Ef óskað er eftir
birtingu á útfarardegi verður
greinin að hafa borist eigi síðar
en á hádegi tveimur virkum
dögum fyrr (á föstudegi ef út-
för er á mánudegi eða þriðju-
degi).
Þar sem pláss er takmarkað
getur birting dregist, enda þótt
grein berist áður en skila-
frestur rennur út.
Formáli | Minningargreinum
fylgir formáli sem nánustu að-
standendur senda inn. Þar
koma fram upplýsingar um
hvar og hvenær sá sem fjallað
er um fæddist, hvar og hvenær
hann lést og loks hvaðan og
klukkan hvað útförin fer fram.
Þar mega einnig koma fram
upplýsingar um foreldra, systk-
ini, maka og börn. Ætlast er til
að þetta komi aðeins fram í for-
málanum, sem er feitletraður,
en ekki í minningargreinunum.
Undirskrift | Minningar-
greinahöfundar eru beðnir að
hafa skírnarnöfn sín en ekki
stuttnefni undir greinunum.
Minningargreinar