Morgunblaðið - 06.08.2019, Blaðsíða 16

16 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 6. ÁGÚST 2019
✝ Þórir Helgasonfæddist í
Reykjavík 15. febr-
úar 1932. Hann lést
27. júlí 2019.
Foreldrar hans
voru Sesselja Þ.G.
Vilhjálmsdóttir list-
málari, f. 26.12.
1897, d. 17.10.
1978, og Helgi
Bjarnason trésmið-
ur, f. 24.5. 1892, d.
7.10. 1988. Bróðir hans var Hall-
grímur Helgason smiður, f. 24.1.
1929, d. 9.6. 2009.
Hinn 2. ágúst 1955 giftist Þór-
ir Auði Jónsdóttur, f. 29.4. 1933,
yfirflugfreyju og síðar læknarit-
ara. Foreldrar hennar voru
Klara Bramm húsfreyja, f. 24.7.
1905, d. 29.4. 2008, og Jón
Helgason kaupmaður, f. 22.9.
1904, d. 17.5. 1973. Börn Þóris
og Auðar eru: 1) Hilda Klara, f.
19.2. 1956, læknir, maki Bogi
Þórir ólst upp í Skerjafirði en
flutti síðan ásamt fjölskyldu
sinni á Bollagötu í Reykjavík.
Hann lauk stúdentsprófi frá
Menntaskólanum í Reykjavík
árið 1952 og embættisprófi í
læknisfræði frá Háskóla Íslands
árið 1959. Þórir hlaut almennt
lækningaleyfi 29. apríl 1961 og
sérfræðingsleyfi í lyflækn-
ingum, sérstaklega efna-
skiptasjúkdómum, 29. desember
1966. Þórir sótti sérnám til
Bretlands frá 1961-1966, m.a. á
Ruchill Hospital í Glasgow, Bolt-
on Royal Infirmary í Bolton í
Lancashire, Northern General
Hospital í Edinborg og Aber-
deen General Hospital – Diabe-
tic Clinic lyflækningadeild. Þór-
ir starfaði á Landspítala,
lyflækningadeild, frá árinu
1966. Hann stofnaði göngudeild
sykursjúkra við Landspítalann
árið 1974 og var yfirlæknir þar
frá upphafi til starfsloka árið
1998. Hann var einnig dósent í
innkirtlasjúkdómum við lækna-
deild Háskóla Íslands um sex
ára skeið. Síðan prófdómari við
embættispróf í lyflæknisfræði
við Háskóla Íslands. Þórir var
formaður félags læknanema
1957-58. Gjaldkeri Félags lyf-
lækna 1967-68. Varaformaður
Samtaka sykursjúkra í Reykja-
vík frá stofnun þeirra árið 1971-
1980. Hann var í stjórn Styrkt-
arsjóðs lækna 1976-80 og í
stjórn Vísindasjóðs Landspít-
alans og Rannsóknarstofu Há-
skólans við Barónsstíg 1978-80.
Þórir var brautryðjandi í með-
ferð sykursjúkra á Íslandi. Eftir
hann liggur fjöldi vísindagreina
sem birtar hafa verið í inn-
lendum og erlendum tímaritum,
einkum byggðra á rannsóknum
hans á orsökum og eðli syk-
ursýki. Þórir var kjörinn
heiðursfélagi Samtaka syk-
ursjúkra í Reykjavík árið 1981.
Hann hlaut heiðursdoktors-
nafnbót frá Háskóla Íslands árið
1998 fyrir framlag sitt til alþjóð-
legrar þekkingar og framfara á
sviði sykursýki.
Útför Þóris fer fram frá Dóm-
kirkjunni í Reykjavík í dag, 6.
ágúst 2019, klukkan 13.
Andersen læknir.
Börn þeirra Þórir,
f. 31.8. 1983, tón-
listarmaður og
frumkvöðull, unn-
usta Jarþrúður
Karlsdóttir. Anna
Guðrún, f. 2.11.
1986, ritstjóri.
Tómas, f. 4.10.
1989, læknir, unn-
usta Annie Toulm-
in. 2) Anna Sess-
elja, f. 14.2. 1958, læknir, fyrrv.
sambýlism. Ian Cameron iðn-
hönnuður. Barn þeirra er Þor-
steinn, f. 31.8. 1991, BA í ljós-
myndun, mastersnemi í
umhverfisvernd. 3) Helga, f.
15.7. 1968, lögfræðingur, maki
Theodór Jóhannsson sjúkra-
þjálfari. Börn þeirra Auður Kat-
arína, f. 9.11. 1998, nemi í hug-
búnaðarverkfræði, Kolbeinn, f.
25.8. 2000, nýstúdent, Lilja
Dórótea, f. 5.9. 2011.
Tengdafaðir minn, Þórir
Helgason læknir, kom heim 1966
úr sérnámi og breytti horfum ís-
lenskra sykursýkisjúklinga. Hann
trúði því að hægt væri að koma í
veg fyrir fylgikvilla sykursýki með
því að halda blóðsykrinum nálægt
eðlilegum gildum og að sykursýk-
isjúklingunum ætti að fylgja eftir
ævilangt á göngudeild háskóla-
sjúkrahúss.
Það sem Þórir tók að sér sótti
hann af staðfestu, elju og þraut-
seigju, og gaf oft lítið eftir. Hann
hafði líka sterka réttlætiskennd.
Eftir heimkomu barðist Þórir fyrir
stofnun slíkrar deildar á Landspít-
alanum. Hann tók þátt í stofnun
Samtaka sykursjúkra 1971 og með
þeirra hjálp komst göngudeild
sykursjúkra á laggirnar 1974.
Þórir hafði fágaða og yfirveg-
aða framkomu. Hann bjó yfir per-
sónutöfrum og fallegri og kraft-
mikilli rödd. Hann hafði
þokkafullan sannfæringarkraft
sem nýttist honum vel þegar
sannfæra þurfti sjúkling um
megrun eða betri stýringu á blóð-
sykri. Hann var afskaplega
áhugasamur um árangur sjúkling-
anna og beitti hrósi á sérstaklega
áhrifaríkan hátt.
Árangur af bættri meðferð syk-
ursýki kom fljótt fram. Sam-
félagsleg áhrif af starfi deildarinn-
ar mögnuðust því langflestir
sjúklingar með tegund 1 sykur-
sýki leituðu til deildarinnar og
sömuleiðis margir með tegund 2
sykursýki, sem þá var óalgengari
en hún er í dag.
Þórir hafði nánast yfirnáttúru-
legan hæfileika til að veðja á rétt-
ar aðferðir áður en sýnt var fram á
gildi þeirra með traustum klínísk-
um rannsóknum. Farsæld hans
byggðist á góðri dómgreind og
djúpum skilningi á lífeðlis- og líf-
efnafræði efnaskipta og á eðli syk-
ursýki.
Rannsóknir Þóris beindust að
faraldsfræði sykursýki og fylgi-
kvillum. Það var í rannsókn Þóris á
tegund 1 sykursýki þar sem fram
kom að tíðnin var óvenjuhá hjá
drengjum sem fæddust í október,
niðurstöður sem bentu til þess að
árstíðabundnir þættir hefðu áhrif
á kynfrumur foreldra eða fóstrið,
og stuðluðu þannig að sykursýki
seinna á ævinni. Í grein sem þeir
Þórir og Magnús Jónason birtu
1981 í Lancet stungu þeir upp á því
að mikil hangikjötsneysla um jólin
gæti valdið sykursýkishvetjandi
skemmdum í kynfrumum foreldra
sykursjúkra barna.
Þetta voru róttækar hugmyndir
um meingerð tegundar 1 sykur-
sýki. Það var því Þóri mjög í mun
að leita eftir frekari stuðningi fyrir
þessari tilgátu. Í þeim tilgangi fór
hann í samstarf við vísindamenn í
Aberdeen þar sem hann hafði
numið sykursýkisfræðina og setti
upp rannsóknir í músum. Grein
sem lýsir þessum rannsóknum
birtist 1982, líka í Lancet, og studdi
þá tilgátu að hangikjöt gæti haft
áhrif á meingerð sykursýki. Þegar
Þórir kom frá námi voru ekki allir
sannfærðir um að ströng meðferð
á sykursýki hefði áhrif á tíðni fylgi-
kvilla. Það var ekki fyrr en 1993 að
stór alþjóðleg rannsókn sýndi fram
á þetta. Þrjátíu árum áður hafði
Þórir beitt sér fyrir strangri með-
ferð sykursýki og margir íslenskir
sykursýkisjúklingar fengu áratuga
forskot á bestu mögulegu meðferð
sjúkdómsins.
Meira: mbl.is/minningar.
Bogi Andersen.
Afi var svakalega stór. Þegar
við vorum minni virtist það vera
sökum þess hve hávaxinn og
myndarlegur hann var. En síðar,
þegar við loksins pössuðum í fínu
inniskóna hans, þá var hann samt
enn svo miklu stærri, því afi var
nefnilega gæddur þeim töfrum að
geta fyllt öll rými með kærleik og
góðmennsku, eiginleikum sem
mögnuðu tilveru hans og allra sem
þekktu hann. Það var ekki hægt
annað en að líða vel í kringum afa
því nærvera hans var alltaf svo
hlý.
Við barnabörnin fylltumst allt-
af af undrun og spennu þegar við
heimsóttum afa á skrifstofunni
hans, þar sem hann lá í sófanum,
með pípu í hendi, umkringdur
bókum um öll heimsins helstu mál.
Slík var þó hógværðin hans afa að
þrátt fyrir aldur og afrek leið okk-
ur ávallt eins og jafningjum þegar
við sátum þar á tali. Oftar en ekki
laumaði hann til okkar litlum fjár-
sjóðum í formi frímerkja eða
fornra skildinga, en best þótti
okkur þó að fá af honum heillaráð.
Afi lá ekki á skoðunum sínum og
því mátti ætíð treysta á hrein-
skilni hans og visku.
Að gista hjá ömmu og afa var
ævintýri líkast. Undantekninga-
laust voru þá dregin fram spil og
deilt í rommí, sem okkur leiddist
aldrei því með afa var hver leikur
skemmtilegri en sá fyrri. Þegar
spilin lentu vel læddist gjarnan á
afa glettnislegt bros sem skein
jafnt úr augum hans sem munn-
vikum. Síðar, þegar kvölda tók, þá
hlökkuðum við alltaf til að heyra
afa segja enn eina sögu úr bálkn-
um sínum um ferðalög Trítils og
Búkollu. Þannig munum við eftir
afa, með spaugilegt glott við mat-
arborðið, augljóslega að lauma
matarbitum til hundanna þegar
amma sá ekki til.
Afi lagði alltaf áherslu á það fal-
lega í heiminum. Gullfallegt heim-
ili afa og ömmu og óaðfinnanlegur
klæðaburður báru vitni um mik-
ilvægi fegurðar í lífi hans. En
barnsleg gleði hans yfir fyrstu
snjókornum jóla og íhugul hrifn-
ing hans yfir lítilli laut – ánægja
hans af því öllu, jafnt stóru sem
smáu, endurspeglaði hve fallega
hann var sjálfur innrættur.
Það er með gífurlegri sorg sem
við kveðjum afa okkar í hinsta
sinn, en svo lengi sem við lifum þá
lifir hann enn bæði í minningum
okkar og í okkur sjálfum.
Barnabörn,
Þórir, Anna Guðrún, Tómas,
Þorsteinn, Auður Katarína,
Kolbeinn, Lilja Dórótea.
Það voru sannarlega forréttindi
fyrir mig, nýkominn úr sérnámi
árið 1981, að fá að starfa með Þóri
Helgasyni, yfirlækni á Göngudeild
sykursjúkra, Landspítala. Deildin
hafði verið stofnuð 1974 og voru
þá mörkuð tímamót því þarna
hófst í fyrsta skipti skipulögð, sér-
hæfð þjónusta fyrir fólk með syk-
ursýki hér á landi. Óhætt er að
fullyrða að þessi merki áfangi náð-
ist fyrst og fremst vegna baráttu
Þóris Helgasonar og Samtaka
sykursjúkra.
Í starfi við göngudeildina
komst ég fljótt að því að þrátt fyrir
slæma starfsaðstöðu náðist betri
árangur í blóðsykurstjórnun en á
sambærilegum deildum erlendis
þar sem ég þekkti til.
Þórir hafði mikinn metnað fyrir
hönd sjúklinganna. Hann var
óþreytandi við að fræða, leiðbeina
og hvetja fólkið til þess að ná betri
tökum á sykursýkinni, ekki síst
með bættu mataræði og hreyf-
ingu. Hann var nákvæmur og
kröfuharður og enginn var glaðari
en hann þegar tilætluðum árangri
var náð. Þórir var óspar á að
brýna fyrir bæði nemendum og
kollegum mikilvægi góðrar blóð-
sykurstjórnunar til þess að fyrir-
byggja fylgikvilla sykursýkinnar.
Ég tel að það sé ekki tilviljun að
blinda og endastigsnýrnabilun
vegna sykursýki hefur verið hlut-
fallslega sjaldgæfari hér á landi en
víðast annars staðar, nokkuð sem
vakti athygli Alþjóðaheilbrigðis-
stofnunarinnar á sínum tíma.
Þórir var um margt á undan
sinni samtíð bæði hvað snertir
rannsóknir og meðferð. Hann var
snemma á ferðinni með að með-
höndla fólk sem var með forstig
sykursýki (skert sykurþol) með
mataræði og stundum lyfjagjöf til
þess að koma í veg fyrir þróun yfir
í sykursýki, nokkuð sem vart
þekktist annars staðar þá, en hef-
ur unnið sér sess nú á seinni árum.
Þórir var einn sá fyrsti ef ekki sá
fyrsti í heiminum til að benda á
aukaefni í matvælum sem hugs-
anlega orsök fyrir tegund 1 (insúl-
ínháðri) sykursýki. Þessa tilgátu
byggða á eigin rannsóknum setti
hann fram í hinu virta læknatíma-
riti „Lancet“ árið 1981 og síðari
tíma rannsóknir hafa bent til þess
að þarna geti verið um að ræða
meðvirkandi umhverfisþátt.
Þórir var mikill hugsuður. Ótal
sinnum þegar ég kíkti inn á skrif-
stofuna hans hér áður fyrr eftir
erfiðan vinnudag þá var hann bú-
inn að kveikja sér í pípunni sinni
og gekk fram og aftur um her-
bergið brjótandi heilann og kryfj-
andi hin ýmsu mál til mergjar,
ekki síst hinar mörgu hliðar lækn-
isfræðinnar eða mannlífsins. Þetta
voru góðir tímar.
Við starfslok var Þórir sæmdur
heiðursdoktorsnafnbót við lækna-
deild Háskóla Íslands fyrir fram-
lag sitt til þekkingar og framfara á
sviði sykursýki.
Í einkalífinu var Þórir lánsam-
ur maður, átti glæsilega og ynd-
islega konu sem ætíð var hans
stoð og stytta. Ég er þakklátur
fyrir ógleymanlegar minningar
frá ferðalögum þar sem við Ásta
heitin nutum ljúfrar samfylgdar
Þóris og Auðar.
Við Anna sendum Auði og fjöl-
skyldunni allri okkar innilegustu
samúðarkveðjur.
Ástráður Hreiðarsson.
Þóri Helgason má kalla frum-
kvöðul nútímanálgunar að sykur-
sýki hér á landi. Nær 53 ár eru lið-
in frá því hann kom á Land-
spítalann eftir sérnám sitt og hóf
framsýnar og farsælar breytingar
á meðferð sykursýki. Við lækna-
nemar þessara ára hrifumst af
þessum flotta kennara sem talaði
af hreinskilni og eldmóði um
hugðarefni sitt. Sem svo oft var
ekki auðvelt að koma breytingum
á framfæri. Það tók 7-8 ár þar til
göngudeild fyrir sykursjúka varð
til á spítalanum. Fyrir þrem árum,
þegar ég ræddi þetta við hann,
vildi hann þó ekki dvelja um of við
ýmsan fortíðarvanda. Framtíðin
og framfarir komandi ára lágu
mun nær huga hans og hjarta.
Eitt mesta heilbrigðisvandamál
samtímans er sykursýki. Týpa 1
hefst á ungum árum og varir út
ævina. Stór hluti mannkyns glímir
svo nú við týpu 2 vegna ofneyslu
sykurefna. Fyrir aðeins hálfri öld
var offita óvanaleg og sykursýki af
týpu 1 algengust. Meðferðin fólst í
því að nota sykurhormónið insúlín
skynsamlega, reyna að fylgjast
með þvag- eða blóðsykri og lág-
marka fylgikvilla. Fáir læknar á
Íslandi vissu mikið um hvernig
meðhöndla ætti sykursýki til að
hámarka lífsgæði og heilbrigði
skjólstæðinganna. Með Þóri
Helgasyni bárust nýir straumar,
betri skilningur á eðli sjúkdóms-
ins, á þörfinni fyrir virkt eftirlit
gegnum sérhæfða göngudeild og
að sjúklingar tækju ábyrgð á eigin
heilsufari. Nýir tímar bárust inn í
íslenska læknisfræði og sjúkling-
arnir skildu nauðsynina ekki síður
en læknarnir. Þetta snerist ekki
bara um lækninn, heldur um að-
gang að sérhæfðum hjúkrunar-
fræðingum, næringarfræðingum
og öðru heilbrigðisstarfsfólki til að
tryggja fjölþætta þjónustu. Hann
gat verið ákveðinn, jafnvel harður
í afstöðu sinni til þeirra sem hann
taldi værukæra um eigin heilsu.
Þetta var nýtt. Engin ástæða til að
sætta sig við það sem var ekki
nógu gott. Hann hafði einlægan og
óþrjótandi áhuga á að sem best
tækist til. Það gekk eftir. Nær all-
ir fylgikvillar sykursýki eru nú fá-
tíðari hér en í öðrum löndum.
Þegar ég tók að sinna sykur-
sjúkum þunguðum konum var
samvinna við Þóri og teymi hans
lykilatriði. Hann tók mér af alúð.
Samvinnan frá kvennadeildinni
tókst giftusamlega. Áratug síðar
var útkoma meðgöngu hjá þessum
konum með því besta sem nokk-
urs staðar sást. Þannig hefur það
haldist síðan hjá þeim sem tóku
við af okkur.
Þórir kenndi jafnan frá því
hann kom á Landspítalann. Hann
var dósent við læknadeild háskól-
ans og lagði mikilvægan skerf til
fræðanna gegnum nýjar rann-
sóknir sem tengdu mataræði við
mögulega tilurð sjúkdómsins. Ein
mikilvæg fræðigrein og nokkrar
tengdar henni vöktu alþjóðlega at-
hygli og vísuðu veg til framtíðar-
rannsókna annarra. Það var því
við hæfi að Þórir var sæmdur
heiðursdoktorsnafnbót við HÍ árið
1998 við starfslok sín.
Þórir Helgason var brautryðj-
andi í íslenskri læknisfræði. Sam-
starfsfólkið minnist hlýju og góð-
vildar í bland við stefnufestu,
fagmennsku, víðsýni og framsýni.
Ævistarf hans og líf skildu meira
eftir en hjá flestum. Ég votta ást-
vinum hans einlæga samkennd og
kveð góðan mann.
Reynir Tómas Geirsson.
Þórir Helgason
Við andlát Hauks
föðurbróður míns
leita ýmsar minn-
ingar fram í hugann
og allar eru þær
góðar. Þær fyrstu tengjast því
tímabili er hann og Ásta heitin,
eiginkona hans, bjuggu um skeið
í kjallaraíbúð á æskuheimili mínu
í Skeiðarvogi 81. Þar var ég
heimagangur og tóku þau alltaf
vel á móti mér, voru mér afar góð
og vega þessar stundir þungt í
sjóði minninganna. Ásta lést árið
2014 og var þá harmur að Hauki
Stefán Haukur
Ólafsson
✝ Stefán HaukurÓlafsson fædd-
ist 4. janúar 1927.
Hann lést 27. júlí
2019.
Útför Hauks fór
fram 2. ágúst 2019.
kveðinn, þau höfðu
þá gengið langan
veg saman og verið
mjög samrýnd í
blíðu og stríðu. Sem
ungum dreng
fannst mér ríkja
ævintýraljómi yfir
frænda mínum,
fannst hann vera
„töffari“, það fylgdi
honum ferskur
blær. Hann kom að
ýmsum ólíkum störfum, var m.a.
tollvörður, lögregluþjónn, sjó-
maður og síðar á ævinni banka-
starfsmaður svo dæmi séu tekin.
Haukur var mér alltaf góður og
minnist ég þess er ég dvaldi sjö
ára gamall að vetrarlagi hjá ætt-
fólki mínu í Hnausum að hann
smíðaði magasleða sem hann
sendi mér norður. Þessi gjöf
vakti mikla gleði og sleðinn, sem
gerður var af miklum hagleik,
var mikið notaður.
Um árabil hitti ég Hauk og
Ástu sjaldan en kynnin endur-
nýjuðust er við Maja fluttum á
Bíldudal en þau bjuggu þá á
Tálknafirði. Það var gaman að
geta notið samvista við þau á ný
um nokkurt skeið. Þegar við
Maja fluttum til Súðavíkur voru
Haukur og Ásta flutt á Hlíf á Ísa-
firði og við gátum heimsótt þau á
ný og þau litu inn hjá okkur.
Einkadóttirin Guðrún og tengda-
sonurinn Tryggvi voru skammt
undan ásamt afkomendum, sem
er stór hópur og mannauður mik-
ill. Haukur hafði um skeið um-
sjón með Nausti, félagsaðstöðu
íbúanna á Hlíf, og sá meðal ann-
ars til þess að veitingar væru til
staðar og gjarnan steikti hann
kleinur sem voru góðgæti mikið.
Við Maja litum stundum inn þeg-
ar við vorum stödd á Ísafirði og
var okkur ávallt vel tekið.
Haukur var glaðsinna maður
og hlýlegur, einatt með bros á
vör. Þess minnast einnig systkini
mín, minnast frænda af virðingu
og þökk.
Ég átti símtal við Hauk stuttu
fyrir andlát hans. Hann var þá
fluttur á Hjúkrunarheimilið Eyri
og kvað allan aðbúnað þar mjög
góðan en heilsan væri farin að
versna. Mér finnst þetta dýr-
mætt samtal, það varð okkar síð-
asta því hann lést stuttu síðar í
faðmi fjölskyldunnar.
Að lokum vil ég þakka Hauki
frænda alla góðvild og hugulsemi
fyrr og síðar, hann var góður
frændi og hans er saknað. Elsku
Gósí, Tryggvi, kæru afkomendur
og ættingjar. Ég, Maja og Sonja
Lind sendum okkar innilegustu
samúðarkveðjur. Hið sama gera
systkini mín, Ólafur og Kristín,
og fjölskyldur þeirra.
Sveinbjörn Dýrmundsson.
Fyrstu kynni okkar Stefáns
Hauks voru þegar við unnum
saman í stjórn Félags eldri borg-
ara á Ísafirði undir stjórn Hall-
dórs Hermannssonar og vorum
skipaðir í íþróttanefnd félagsins
með það markmið að koma upp
púttvelli fyrir félagsmenn, en það
verkefni hafði fyrri formaður Jón
Þórðarson verið byrjaður að
vinna að en flutti úr bænum og
kláraði því ekki verkefnið.
Nefndin var þannig skipuð:
Björn Helgason formaður, Sjöfn
Magnúsdóttir ritari og Stefán
Haukur gjaldkeri. Þetta verkefni
gekk upp og Félag eldri borgara
afhenti Ísafjarðarbæ púttvöllinn
til eignar og reksturs í júlí 2008,
þá var gott að hafa góðan gjald-
kera.
Félag eldri borgara á Ísafirði
óskaði eftir að fá afnot af kjall-
arahúsnæði á Hlíf II fyrir fé-
lagslega starfsemi, sem var sam-
þykkt.
Þar komu mikið við sögu Stef-
án Haukur og Ásta kona hans við
að innrétta, mála og pússa, kaupa
húsgögn og áhöld. Þessi fé-
lagsaðstaða fékk nafnið Naust.
Stefán Haukur stýrði þessari
aðstöðu í nokkur ár, hafði opið
þrjá daga í viku og bauð upp á
kaffi og margs konar uppákom-
ur.
Kynni okkar Stefáns Hauks
jukust með árunum og við fórum
að spila saman golf ásamt Konna
Jakobs.
Ég minnist sérstaklega fyrsta
dagsins er við fórum saman,
Konni ritaði á skorkortið fyrir
okkur þrjá enda mjög vel ritfær
maður eins og allir hér til þekkja.
Þegar Konni las fyrir okkur töl-
urnar af skorkortinu hváði ég
við, þá sagði Konni: Já við spilum
bara okkar golf, skráum bara
höggin sem við hittum.
Næst var spilað eftir golf-
reglum en ekki „okkar golf“ og
framfarir urðu bara ágætar.
Seinna bættist svo Biggi Sveins í
hópinn.
Ég minnist Stefáns Hauks
sem góðs vinar þessi ár sem
kynni okkar stóðu.
Við gerðum heilmikið saman,
spiluðum boccia, púttuðum mikið
og eftir að við Maja fluttum á
Hlíf var stutt að skreppa milli
íbúða, spjalla saman og rifja upp
góðar minningar úr leik og starfi.
Blessuð sé minning góðs vinar.
Björn Helgason.