Morgunblaðið - 07.06.2008, Blaðsíða 33

MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 7. JÚNÍ 2008 33
MINNINGAR
✝ Emma Magnús-dóttir fæddist á
Grund í Svarfaðar-
dal 15. mars 1923.
Hún lést á Heil-
brigðisstofnun
Siglufjarðar 2. júní
síðastliðinn. For-
eldrar hennar voru
Magnús Pálsson
bóndi á Grund, f. í
Göngustaðakoti 26.
ágúst 1883, d. í
Siglufirði 6. maí
1962 og kona hans
Þórunn Sigurðar-
dóttir, f. í Tjarnargarðskoti 6.
maí 1888, d. í Siglufirði júní
1951. Emma var 9. í röð 13 systk-
ina: 1) Olga, f. 6. júní 1908, d. 24.
janúar 1971, 2) Sigurður, f. 8.
1928 og 13) Brynja, f. 26. mars
1930. Emma var heitbundin Jóni
Hrólfi Sigurðssyni skipstjóra frá
Flatey á Skjálfanda, f. 6. febrúar
1921, hann fórst ásamt allri
áhöfn, með vélbátnum Öldunni
frá Seyðisfirði, í aftakaveðri 9.
febrúar 1946. Foreldrar hans
voru Jónína Lovísa Jensdóttir og
Sigurður Jónsson. Emma og Jón
Hrólfur áttu dóttur, Hrólfdísi f. 9
sept, 1945, hún er gift Baldri Þ.
Bóassyni, og þeirra sonur er Jón
Hrólfur, f. 5. mars 1977. sam-
býliskona hans Ólöf K. Daníels-
dóttir, fyrir átti Baldur dótturina
Auði , gift Erling Pétri Erling-
syni og þeirra börn, Erling Karl ,
Atli Freyr, og Hildur.
Emma starfaði um tíma á
sjúkrahúsi Siglufjarðar og við
ýmis störf sem verkakona.
Útför Emmu fer fram frá
Siglufjarðarkirkju í dag og hefst
athöfnin klukkan 11.
janúar 1910, d. 7.
febrúar 1979, 3.)
Skúli, f. 8. júní 1912
, d. 5. október 1964,
4) Guðrún, f. 28. jan-
úar 1914, d. 15. febr.
2002, 5) Anna Frið-
rikka, f. 2. apríl
1916., d. 26. júní
1948, 6) Páll, f. 21.
mars 1918, d. 23. júlí
1974 , 7) Eldjárn, f.
19. mars 1920, 8)
Björn, f. 27. septem-
ber 1921, d. 29. sept-
ember 1986, 9)
Emma, sem hér er minnst, 10)
Þorbjörg, f. 10. júní 1924, d. 18.
nóvember 2000, 11) Erna Daní-
elína, f. 21. nóvember 1925, d. 1.
mars 1992, 12) Fjóla, f. 31. maí
Til Emmu
Undir háu hamrabelti
höfði drúpir lítil rós.
Þráir lífsins vængja víddir
vorsins yl og sólarljós.
Ég held ég skynji hug þinn allan
hjartasláttinn rósin mín.
Er kristallstærir daggardropar
drjúpa milt á blöðin þín.
Æsku minnar leiðir lágu
lengi vel um þennan stað,
krjúpa niður kyssa blómið
hversu dýrðlegt fannst mér það.
Finna hjá þér ást og unað
yndislega rósin mín.
Eitt er það sem aldrei gleymist,
aldrei, það er minning þín.
(Guðmundur G. Halldórsson.)
Kveðja,
Ólöf Kristín.
Elsku amma.
Takk fyrir allt sem þú hefur gefið
mér í gegnum árin. Þegar ég sest
niður og reyni að skrifa, langar mig
að segja svo margt en get einhvern
veginn svo lítið skrifað. Ég veit að
núna ertu á betri stað og ég veit að
núna ertu hjá honum afa sem þú ert
búin að bíða lengi eftir að hitta. Ég
get skrifað óendanlega mikið um
hvað þú varst alltaf góð við mig og
hefur hjálpað mér mikið í gegnum
árin, alveg sama hvað hefur bjátað á
þá hefur þú alltaf hjálpað mér með
þinni einstöku ró, yfirvegun og hlýju,
og alltaf var hægt að leita til þín.
Elsku amma, núna hugsa ég til þín
og ég trúi að þú vitir hvað ég hugsa
og við höfum það bara okkar á milli.
Þú munt alltaf eiga stóran sess í
hjarta mínu. Þú varst og ert engill.
Við hittumst aftur.
Þinn ömmustrákur,
Hrólfur.
Í dag verður Emma Magnúsdóttir
ömmusystir mín lögð til hinstu hvílu.
Margs er að minnast, þó er sumt
ferskara í minni en annað. Þau voru
ófá skiptin sem ung dama fór yfir til
frænku í heimsókn. Spjallað var um
heima og geima, menn og málefni og
voru skoðanir oft ákveðnar og ung-
æðislegar.
Frænka hlustaði þolinmóð, örlítið
kímin, hafði húmor fyrir hlutunum
og oftar en ekki endaði samtalið með
brosi og setningunni: þú ert nú alveg
ágæt, litla mín.
Emma frænka mín var fríð og fal-
leg kona, kærleiksrík og hjartahlý og
þannig man ég hana alla tíð. Hún
sýndi mér ávallt væntumþykju og
elsku, jafnvel þó stelpan væri erfið
og fúllynd á stundum, eða þegar
gassagangur í bland við svolitla
frekju var alveg að fara með ungling-
inn. Aldrei féllu styggðaryrði, heldur
var reynt að tala á jákvæðum og
uppbyggilegum nótum sem fengu
fúla unglingsstúlku til að brosa aftur
og enn sagði hún: þú ert nú alveg
ágæt, litla mín.
Ég var heppin að alast upp um-
kringd ættingjum og vinum sem ég
hitti daglega. Ekki þurfti að hringja
á undan sér og tilkynna komu sína.
Maður einfaldlega stakk höfði inn
um dyragætt, lét vita af sér og var
ávallt velkominn. Ömmusystur mín-
ar þekki ég vel og af góðu einu og á
milli heimila þeirra skottaðist ég
langt fram eftir aldri. Þetta var svo-
lítið eins og að eiga ömmur á lager.
Ef ein var ekki heima var önnur bara
steinsnar frá og þangað var stefn-
an tekin. Stundum var vinkonunum
boðið með, án tillits til þess hvort vel
stæði á hjá húsráðanda. Þessu tók
hún Emma frænka með jafnaðargeði
og gruna ég hana um að hafa haft
lúmskt gaman af samræðum okkar
vinkvennanna.
Ég hitti Emmu oft er ég bjó á
Siglufirði. Þá heimsótti ég fjölskyld-
una á Hvanneyrarbraut reglulega en
Emma bjó með Hrólfdísi dóttur
sinni og manni hennar Baldri. Þá var
setið og spjallað, drukkið kaffi og
stundum snyrt og puntað eins og fín-
ar konur gera. Flestar konur vilja
halda sér til og þarna sátum við í eld-
húsinu, þrjár kynslóðir saman og
flikkuðum upp á útlitið. Þetta voru
hinar skemmtilegustu stundir.
Eftir að ég flutti aftur til höfuð-
borgarinnar og fór norður í heim-
sókn kom ég við á Hvanneyrarbraut-
inni í það minnsta til að segja bless
áður en ég yfirgæfi Siglufjörð. Auð-
vitað spurði Emma mig frétta, vildi
vita hvað gengi nú á hjá mér og mín-
um. Þegar ég hafði farið yfir stöðu
mála og sagt henni hvað við værum
að bardúsa leit hún á mig sposk á
svip og sagði: Þú ert nú alveg ágæt,
litla mín. Þessi orð ylja mér um
hjartarætur, eru hið besta veganesti
og þau ætla ég að geyma.
Ég kveð Emmu Magnúsdóttur
með virðingu og þökkum fyrir allt.
Hrólfdísi, Baldri, Hrólfi, Ólöfu og
öðrum syrgjendum votta ég mína
dýpstu samúð. Megi minningin um
Emmu lifa um ókomna tíð.
Anna Friðrikka Guðjónsdóttir
og fjölskylda.
Mig langar með nokkrum orðum
að minnast Emmu Magnúsdóttur frá
Siglufirði sem nú er farin til fundar
við eiginmann sinn sem lést til sjós
allt of ungur.
Ég var svo heppinn að fá að eyða
flestum sumrum æskuáranna á
heimili Balda föðurbróður míns,
Hrólfdísar konu hans og Emmu
móður hennar á Siglufirði. Á sumrin
bjó ég hjá þeim og þá gengu þau mér
í foreldrastað. Ég haf alla tíð litið á
þau sem slík, á Hrólf son þeirra sem
bróður minn og á Emmu sem ömmu
mína. Ég hef því alltaf kallað hana
Emmu „ömmu á Sigló“ og mun
þannig minnast hennar um ókomna
tíð.
Ég kveð ömmu á Sigló með trega
og söknuði því þar er farin hjarta-
hlýjasta manneskja sem ég hef
kynnst um ævina. Amma á Sigló á
stóran sess í hjarta mínu, hún kom
alltaf fram við mig eins og jafningja
og lét mér alltaf líða eins og ég væri
prins. Á þeim bænum var ekki bara
boðið upp á eitthvað að drekka fyrir
þreytta unga menn, sem voru búnir
að hamast daglangt í kúrekaleik uppi
í Hvanneyrarskál, heldur beið röð
drykkja sem kúrekarnir gátu valið
um; djús, kókómjólk, malt og kók í
gleri. Amma á Sigló sá til þess að
hennar kúrekar og prinsar færu ekki
þyrstir í háttinn.
Það var mér til lukku að plássið á
heimilinu í þá daga var þannig að
„tökudrengurinn“ þurfti að gista
uppí hjá ömmu á Sigló. Það er til
vitnisburðar um hennar karakter að
hún nýtti þetta tækifæri til að kenna
drengnum bæði að lesa og fara með
faðirvorið. Hún kenndi mér líka að ef
maður væri duglegur að vinna, þá
gæti maður keypt sér pylsu í Matta-
sjoppu og farið í bíó og keypt sér
rjómaís í hálfleik, en það kallaðist
hléið á sýningunni í þá daga.
Elsku amma á Sigló, ég vona að
þér líði vel á nýjum stað. Takk fyrir
allt sem þú kenndir mér og góð-
mennskuna sem skein af þér alla tíð.
Það er bara eitt svona eintak,
kannski er það þess vegna sem er
svo erfitt að kveðja.
Sjáumst síðar.
Þinn
Daði.
Drottinn er minn hirðir, mig mun
ekkert bresta.
Á grænum grundum lætur hann mig
hvílast,
leiðir mig að vötnum,
þar sem ég má næðis njóta.
Hann hressir sál mína,
leiðir mig um rétta vegu
fyrir sakir nafns síns.
Jafnvel þótt ég fari um dimman dal,
óttast ég ekkert illt,
því að þú ert hjá mér,
sproti þinn og stafur hugga mig.
Þú býr mér borð
frammi fyrir fjendum mínum,
þú smyr höfuð mitt með olíu,
bikar minn er barmafullur.
Já, gæfa og náð fylgja mér
alla ævidaga mína,
og í húsi Drottins bý ég
langa ævi.
(23. Davíðssálmur)
Kveðja frá
Guðjóni, Valgerði og fjölskyldu.
Emma Magnúsdóttir
✝ Pétur KristinnElísson vélstjóri
fæddist í Grundar-
firði 14. júlí 1960.
Hann varð bráð-
kvaddur um borð í
Hring SH 27. maí
síðastliðinn. For-
eldrar hans eru Elís
Guðjónsson, f. 9.
ágúst 1931 og Bára
B. Pétursdóttir, f. 2.
desember 1935.
Systkini Péturs eru
Ómar Bergmann,
Guðjón, Ægir Már
og Sigríður Elísabet.
Eiginkona Péturs er Elzbieta
Krystyna Elísson, f. í Póllandi 1.
janúar 1955. Börn þeirra eru
Adriana Karolina, f. 3. febrúar
1980, gift Einari Jó-
hannesi Ingasyni,
Piotr Dominik, f. 4.
apríl 1985, Gabriel
Arthúr, f. 5. febrúar
1993, og Daniel
Kristinn, f. 27. júlí
1995. Barnabörnin
eru tvö, Adam Seb-
astian og Erika
Nótt.
Pétur ólst upp í
Grundarfirði, hann
lauk prófi frá Vél-
skóla Íslands 1983
og var vélstjóri á
skipum útgerðar Guðmundar
Runólfssonar síðan.
Pétur verður jarðsunginn frá
Grundarfjarðarkirkju í dag og
hefst athöfnin klukkan 14.
Í litlu sjávarþorpi á landsbyggðinni
er samfélagi manna þannig háttað að
halda mætti að þar byggi ein fjöl-
skylda. Í Grundarfirði á árunum í
kringum 1960 var mannlíf með þeim
hætti. Á miðju sumri það ár fæddist
Pétur Kr. Elísson, ekki man undirrit-
aður eftir þeim atburði þar sem ég
var rétt rúmlega þriggja ára, eldri
bræður mínir muna þann dag því inn-
an við 100 metrar voru á milli heimila
okkar. Fullyrða má að aldrei hafi orð-
ið lengra en þessir 100 metrar á milli
þessara fjölskyldna á lífsleiðinni. Elísi
og Báru varð fimm barna auðið, fjög-
urra stráka og einnar stúlku. For-
eldrar mínir eignuðust sjö stráka og
eina stúlku. Allur þessi hópur ólst upp
saman í Grundarfirði. Sérstaða okkar
var í sjálfu sér ekki sú, heldur að fram
á daginn í dag heldur allur hópurinn
saman.
Pétur var ráðinn á Runólf SH 16.
maí 1983 eða fyrir réttum 25 árum, þá
nýútskrifaður úr Vélskóla Íslands.
Fyrir var á skipinu Ómar bróðir hans,
einnig vélstjóri, og Bára móðir þeirra
vann í fiskvinnslu fyrirtækisins. Hún
var með hæstan starfsaldur starfs-
manna fyrirtækisins er hún lét af
störfum til að njóta efri áranna. Einn-
ig vann afi þeirra Pétur Konn lengi á
netaverkstæði fyrirtækisins. Síðar
hófu Guðjón og Ægir bræður þeirra
störf á Runólfi SH. Þannig að allir
þessir bræður, þeir fjórir og við sjö,
unnu á sama skipinu þann tíma sem
Runólfur var gerður út frá Grundar-
firði. Þó náðum við ekki að vera allir
samtímis um borð. Eftir að Runólfur
var seldur og Hringur SH var keypt-
ur fór Pétur yfir á hann en bræður
hans höfðu þá horfið til annarra
starfa. Það var lukka okkar fyrirtæk-
is að fá að njóta starfskrafta þessarar
fjölskyldu allan þennan tíma, eða frá
1976 til þessa dags.
Pétur varð bráðkvaddur við störf
sín á sjónum um borð í Hring SH hinn
27. maí sl.
Undirritaður kann ekki að orða
þann söknuð sem eftir situr við fráfall
annars eins öðlings sem Pétur var,
engum manni hef ég og eða mín
systkini kynnst með jafnara og fal-
legra geð en Pétur hafði. Ekki ætla ég
að fjölyrða í löngu máli um hæfileika
Péturs sem vélstjóra, en aldrei þurfti
skip sem Pétur var vélstjóri á að
hætta veiðum sökum vélarbilunar.
Staða Guðmundar Runólfssonar hf.
er miklu sterkari fyrir hæfileika hans.
Fjölskyldu Péturs Kr. Elíssonar
votta ég okkar innilegustu virðingu
og samúð.
Fyrir hönd fjölskyldu Guðmundar
Runólfssonar,
Guðm. Smári Guðmundsson.
Pétur Kr. Elísson
✝ Elísabet Ólafs-dóttir fæddist á
Siglufirði 15. apríl
1945. Hún lést á
gjörgæsludeild
Landspítalans í
Fossvogi 2. júní síð-
astliðinn. Foreldrar
hennar voru Guð-
munda Sólveig Jó-
hannsdóttir og Ólaf-
ur Sölvi Bjarnason.
Systskini Elísabetar
eru Sigurveig Mar-
grét, Bjarni, Jóhann
Guðmundur og hálfsystir Fanney
Guðrún Jónsdóttir. Jóhann Guð-
mundur lifir systkini sín.
Elísabet giftist 10. júlí 2004
Þorkeli Rúnari Sigurjónsyni, áður
voru þau í sambúð í 40 ár. Börn
þeirra eru Sigríður Þóranna,
Sigurjón og Ólafur Helgi. Barna-
börn Elísabetu og Þorkels eru
Anna Guðrún Árnadóttir, Bjarki
Þór Guðjónsson, Þorkell Rúnar
Sigurjónsson, Sigþóra Sigurjóns-
dóttir, Azita Sólveig Suleimani og
óskírð Sigurjónsdóttir.
Við sex ára aldur
fluttist Elísabet með
foreldrum sínum og
systkinum til Vest-
mannaeyja frá
Siglufirði. Elísabet
ólst upp í Steinholti
í Vestmannaeyjum
ásamt foreldrum
sínum. Á unglings-
árum sínum hóf hún
störf í fiskvinnslu
hjá Vinnslustöðinni
í Vestmannaeyjum.
Sumarið 1964
kynntist Elísabet manni sínum,
Þorkeli Rúnari og bjuggu þau í 20
ár saman í Vestmannaeyjum.
Haustið 1984 fluttust þau í Kópa-
vog og fyrst um sinn starfaði
Elísabet við fiskvinnslu og svo
pizzugerð. Sumarið 1997 flytja
þau aftur til Vestmannaeyja. Þar
hóf hún störf hjá Vinnslustöðinni
og vann fram til 20. nóvember
2007.
Útför Elísabetar fer fram frá
Landakirkju í dag og hefst at-
höfnin klukkan 11.
Ég vil í fáum orðum minnast vin-
konu minnar, Elísabetar Ólafsdóttur.
Mín kynni við þau hjón Þorkel og
Elísabetu hófust í byrjun árs 1985
þegar ég og fjölskyldan mín fluttu í
Kópavoginn, þau Keli og Beta höfðu
flutt þangað nokkru áður.
Þar bjuggum við í nokkur ár en
síðan fluttist fjölskyldan mín aftur til
Eyja, nokkru síðar fluttu Keli og
Beta einnig til Eyja. Eftir að ég flutt-
ist síðan aftur á Reykjavíkursvæðið
hef ég komið í heimsókn nokkru sinn-
um á ári til Eyja og aldrei látið hjá
líða að heimsækja þau hjónin, þar
sem ég var alltaf velkominn. Ekki
hefur verið að spyrja af því, gestrisn-
in hefur alltaf verið í hávegum höfð,
kaffi og meðlæti alltaf á boðstólnum.
Beta vann sem lengst af hjá Vinnslu-
stöðinni í Vestmannaeyjum. Auk
fyrirtækis í Kópavogi, því aldrei sat
hún auðum höndum. Síðustu ár var
hún farin að þreytast í fótum en lét
ekki deigan síga og vann eins og ork-
an leyfði. Síðustu mánuði var heilsu
hennar verulega farið að hraka og
síðast heimsótti ég þau hjónin um
síðustu páska og gerði ég mér ekki
grein fyrir því að þetta yrði í síðasta
skiptið sem ég mundi hitta Betu.
Í lokin vil ég votta Kela og börnum
þeirra mína dýpstu samúð.
Sigurjón Rúnar Jakobsson.
Elísabet Ólafsdóttir
Alvöru blómabúð
Allar skreytingar unnar af fagfólki
Kransar • Krossar • Kistuskreytingar
Sími: 553 1099 • Fax: 568 4499
Heimasíða: www.blomabud.is
Netfang: blomabud@blomabud.is
Minningarkort
535 1825
www.hjarta.is 5351800