Morgunblaðið - 07.06.2008, Blaðsíða 37

MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 7. JÚNÍ 2008 37
✝ Fanney Bene-diktsdóttir, hús-
móðir í Kringlu og
síðar í Reykjavík,
fæddist á Hömrum í
Haukadal í Dala-
sýslu 15. september
1918. Hún lést á
hjúkrunardeild
Seljahlíðar miðviku-
daginn 28. maí síð-
astliðinn. Hún var
dóttir hjónanna
Benedikts Jónas-
sonar, f. 18.2. 1888,
d. 14.9. 1948, og
Guðrúnar Guðjónsdóttur, f. 28.1.
1894, d. 4.10. 1976. Systkini Fann-
eyjar eru 13. Þuríður Sigurrós, f.
4.5. 1915, Kristín, f. 14.2. 1917, d.
1.12. 1998, Jónas Kristinn, f. 26.3.
1920, d. 25.11. 1971, Guðjón, f. 3.6.
1921, Jón, f. 26.1. 1923, Ragnheið-
ur, f. 2.7. 1924, Guðmundur Sigur-
vin, f. 3.9. 1925, d. 3.9. 2003, Elísa-
bet, f. 31.1. 1927, d. 20.4. 2002,
Ólafur Árni, f. 25.9. 1933, Svavar
Reynir, f. 18.3. 1935, Elsa, f. 30.7.
1936, Hreinn, f. 9.12. 1937, og
Fjóla, f. 24.7. 1939.
Fanney giftist hinn 14.11. 1943
börn þeirra eru Skarphéðinn, f.
26.3. 1971, sambýliskona Þóra
Björg Elídóttir, þau eiga eina dótt-
ur, Skarphéðinn á fyrir eina dótt-
ur, Valdimar, f. 6.1. 1973, sam-
býliskona Ragna Hannesdóttir,
þau eiga einn son, Berglind, f.
27.3. 1976, sambýlismaður Björn
Óskar Andrésson, og Stefán, f.
19.4. 1980. 6) Drengur andvana-
fæddur í júní 1954. 7) Stúlka, and-
vanafædd, 17.3. 1956.
Fanney ól einnig upp systurson
sinn, Jónas Rútsson, frá átta ára
aldri, f. 21.7. 1958, maki Kristín
Viðarsdóttir og eiga þau tvö börn.
Fanney ólst upp í heimahúsum á
Hömrum. Var síðan í skemmri eða
lengri tíma m.a. að Kringlu, Leið-
ólfsstöðum, Kvennabrekku og
Harrastöðum. Varð húsmóðir í
Kringlu þegar Skarphéðinn tók
þar við búi. Fluttist til Reykjavík-
ur um 1991 að Safamýri 52. Árið
2004 fluttu þau hjón á dvalatheim-
ilið Seljahlíð og síðan á hjúkrunar-
deild Seljahlíðar þar sem hún lést.
Útför Fanneyjar verður gerð
frá Kvennabrekkukirkju í Dala-
sýslu í dag og hefst athöfnin
klukkan 13.
Skarphéðni Jónssyni
frá Kringlu, f. 14.8.
1917. Börn þeirra
hjóna eru 1) Guðrún,
f. 11.1. 1945, maki
(óg.) Kjartan Sig-
urðsson, sonur þeirra
er Skarphéðinn
Fannar, f. 19.8. 1988,
sambýliskona María
de Araceli Quntana.
Fyrir átti Guðrún
Bjarka Björnsson, f.
7.4. 1976, sambýlis-
kona Þórdís Edda
Guðjónsdóttir. 2) Sig-
ríður, f. 3.4. 1946, maki Jóel Vé-
steinn Þorbjarnarson, synir þeirra
eru Þorbjörn, f. 8.8. 1974, sam-
býliskona Ragnheiður Jónsdóttir,
þau eiga tvo syni, og Viðar, f. 5.2.
1977, sambýliskona Þórunn Björk
Einarsdóttir, þau eiga eina dóttur,
fyrir átti Viðar tvær dætur. Fyrir
átti Sigríður Fanneyju Kristjáns-
dóttur, f. 31.1. 1968, maki Brynj-
ólfur Gunnarsson, þau eiga fjögur
börn. 3) Jón, f. 5.8. 1947. 4) Guðný
Margrét, f. 6.1. 1950, maki Thor B.
Eggertsson. 5) Svanhildur, f. 3.1.
1952, maki Magnús Sigurðsson,
Nú er Fanney, tengdamóðir mín,
horfin yfir móðuna miklu.
Fanney var fædd 15. september
1918 á Hömrum í Haukadal, hún
hefði því orðið níræð í haust. Fanney
giftist Skarphéðni frá Kringlu í Mið-
dölum. Fanney var manni sínum
trygg og mikil stoð alveg til æviloka.
Þegar Guðrún dóttir þeirra og
Kjartan tóku við búskapnum, fluttu
Fanney og Skarphéðinn til Reykja-
víkur. En sveitin kallaði, því fóru þau
oft vestur og gistu í lengri eða
skemmri tíma á sínu gamla heimili
og nutu friðsældar sveitarinnar.
Fanney var því alla sína ævi tengd
sveitinni sem var henni kær.
Ég kynntist Fanneyju fyrst fyrir
15 árum. Á þessum tíma hef ég
fræðst mikið um búskap hjá henni,
bæði fyrr og nú. Hún var föst á sín-
um skoðunum, því sköpuðust oft
fjörugar og skemmtilegar umræður
um hin ýmsu málefni sem voru of-
arlega hverju sinni.
Ein af mínum fyrstu kynnum
Fanneyjar var þegar ég bauð henni
fyrst til matarveislu, kjötsúpu. Síðar
komst ég að því að kjötsúpan mín var
allt öðruvísi en hún átti að venjast
frá sínum búskap, enda ekki nema
eðlilegt þegar borgarstrákur býr til
kjötsúpu án þess að vita hvernig
ekta íslensk kjötsúpa eigi að vera.
Fanney hafði gaman af ferðalög-
um innanlands fór í bændaferðir o.fl.
með manni sínum til að kynnast
landi og þjóð, en ferðir til útlanda
hafði hún engan áhuga á. Ferðir
þeirra með börnum og barnabörnum
munu verða ofarlega í minningunni.
Hún var söngelsk. Mér hefur verið
sagt að oft söng hún þegar hún að-
skildi mjólk og strokkaði, að
ógleymdu söng hún fyrir börnin sín.
Hún tók alltaf undir söng með fjöl-
skyldu og vinum.
Undir Dalanna sól, við hinn einfalda óð
hef ég unað við kyrrláta för.
Undir Dalanna sól hef ég lifað mín ljóð,
ég hef leitað og fundið mín svör,
Undir Dalanna sól hef ég gæfuna gist,
stundum grátið en oftar í fögnuði kysst.
Undir Dalanna sól á ég bú mitt og ból
og minn bikar, minn arinn, minn svefnstað
og skjól.
Undir Dalanna sól, man ég dalverjans lönd
eins og draumsýn um átthagans rós.
Undir Dalanna sól, fann ég heitfenga hönd
eins og heillandi, vermandi ljós.
Undir Dalanna sól, geymir döggin mín spor,
eins og duldir er blessa hið náttlausa vor.
Undir Dalanna sól, hugsjá hjartans ég vann
og ég hlustaði, skynjaði, leitaði og fann.
(Hallgrímur Jónsson frá Ljárskógum)
Fanney átti auðvelt með að kynn-
ast fólki. T.d. þegar hún kom heim af
spítala var hún oft með nafnalista yf-
ir þá sem hún kynntist og hélt góðu
sambandi við margt þeirra.
Hún var mannelsk og barngóð, því
löðuðust barna- og barnabarnabörn-
in að henni, þær minningar eiga eftir
að lifa í hugum þeirra. Það var gam-
an að fylgjast með þegar börnin
hlupu í fang hennar, föðmuðu hana
af mikilli ástúð.
Elsku tengdamóðir, ég kveð þig
með söknuði með þessum fáu línum.
Guð varðveiti þig.
Tengdaföður mínum Skarphéðni,
börnum og fjölskyldum þeirra,
systkinum Fanneyjar, færi ég sam-
úðarkveðjur með vissu um að vel
verður tekið á móti Fanneyju á nýju
tilverustigi.
Við munum öll sakna Fanneyjar
og minnast hennar með hlýhug.
Þinn tengdasonur,
Thor.
Hún bar þig í heiminn og hjúfraði að sér.
Hún heitast þig elskaði’ og fyrirgaf þér.
Hún ætíð er skjól þitt, þinn skjöldur og hlíf.
Hún er íslenska konan, sem ól þig og þér
helgaði sitt líf.
Með landnemum sigldi’ hún um svarrandi
haf.
Hún sefaði harma. Hún vakti’ er hún svaf.
Hún þerraði tárin. Hún þerraði blóð.
Hún var íslenska konan, sem allt á að þakka
vor þjóð.
Ó! Hún var ambáttin hljóð.
Hún var ástkonan rjóð.
Hún var amma, svo fróð.
Ó! Athvarf umrenningsins,
inntak hjálpræðisins,
líkn frá kyni til kyns.
Hún þraukaði hallæri, hungur og fár.
Hún hjúkraði’ og stritaði gleðisnauð ár.
Hún enn í dag fórna sér endalaust má.
Hún er íslenska konan, sem gefur þér allt
sem hún á.
Ó, hún er brúður sem skín!
Hún er barnsmóðir þín
eins og björt sólarsýn!
Ó! Hún er ást, hrein og tær!
Hún er alvaldi kær
eins og Guðsmóðir skær!
Og loks þegar móðirin lögð er í mold
þá lýtur þú höfði og tár falla’ á fold.
Þú veist, hver var skjól þitt, þinn skjöldur og
hlíf.
Það var íslenska konan sem ól þig og gaf þér
sitt líf.
En sólin, hún sígur, – og sólin, hún rís, –
og sjá: Þér við hlið er þín hamingjudís,
sem ávallt er skjól þitt, þinn skjöldur og hlíf:
Það er íslenska konan, – tákn trúar og vonar,
sem ann þér og þér helgar sitt líf.
(Ómar Ragnarsson.)
Elsku amma, þakka þér fyrir allt
sem þú hefur gert fyrir okkur og fyr-
ir að vera þú.
Fanney, Brynjólfur,
Jóhanna Lind, Ívar Atli,
Árný Björk og Íris Dröfn.
Elsku langamma, mikið er leiðin-
legt að þurfa að kveðja þig.
Ég man eftir mörgum ánægjuleg-
um stundum sem við áttum saman.
Eins og í öll skiptin þegar ég kom
til þín og þú gafst mér og systkinun-
um alltaf ís og nammi. Ég man líka
eftir syngjandi rósinni sem þú leyfð-
ir mér alltaf að hlusta á.
Og alltaf þegar ég hoppaði og
trampaði í blokkinni sem þið áttuð
heima í, þá sagðir þú mér alltaf sög-
una af manninum sem bjó fyrir neð-
an þig og gat komið bálreiður og
skammað mig. Kannski var það ekki
satt, en ég trúði því og þér tókst allt-
af að láta mig hætta að stappa. Og öll
fallegu fötin sem þú gafst mér. Og
líka þegar ég kom heim til ykkar í
Seljahlíð, þá leyfði langafi mér að
spila á harmonikkuna sína, og eftir
það sagðirðu mér sögur af því þegar
afi spilaði á böllum á þessa nikku.
Þetta var allt mjög skemmtilegt.
En núna ertu farin frá okkur og ég
er viss um að þér líði betur á himn-
inum hjá öllum englunum og guði.
Ég mun alltaf geyma þessar stundir
og minningar í brjósti mér.
Og ég mun aldrei aldrei gleyma
þér.
Þitt elskandi langömmubarn,
Árný Björk.
Fanney BenediktsdóttirAð kveðja þig í fáum orðum ermér um megn.
Upp í hugann kemur erindi úr
ljóði Vilhjálms Vilhjálmssonar:
Enginn veit fyrr en reynir á
hvort vini áttu þá.
Fyrirheit gleymast þá furðu fljótt
þegar fellur á niðdimm nótt.
Já sagt er að þegar af könnunni
ölið er
fljótt þá vinurinn fer.
Því segi ég það, ef þú átt vin í raun,
fyrir þína hönd Guði sé laun.
Þú syngur allt lagið fyrir mig
þegar við hittumst næst.
Guði séu laun fyrir vináttu þína.
Hvíl þú í friði, kæri vinur.
Elsku Leifa, börn, barnabörn,
ættingjar og vinir, mínar dýpstu
samúðarkveðjur.
Arnór Pétursson.
Það er heldur lágt risið á starfs-
mönnum Vinnueftirlitsins á Suður-
landi þessa dagana. Rétt tæpum
tveimur sólarhringum eftir öflugan
Suðurlandsskjálfta barst okkur sú
hörmungarfregn að Höskuldur
samstarfsmaður okkar í umdæm-
inu væri látinn. Þessi fregn kom
eins og reiðarslag því þrátt fyrir
nýleg veikindi Höskuldar héldum
við eins og aðrir að hann væri á
batavegi.
Flest okkar hér í umdæminu
hafa unnið með Höskuldi í fjölda
ára því þrátt fyrir að skrifstofa
hans væri staðsett í Vestmanna-
eyjum þar sem hann bjó þá var
hans aðstaða líka hér á skrifstof-
unni í Hveragerði og var hann því
reglulega hér uppi á landi við
störf.
Höskuldur var hrókur alls fagn-
aðar og vakti alls staðar athygli
þar sem hann kom. Hann var stór
og þéttur á velli með kraftmikinn
róm sem ósjaldan glumdi hér milli
veggja. Hann hafði sterkar skoð-
anir og lét þær óspart í ljós og þá
gat stundum hvesst augnablik en
fyrr en varði fuku gamanyrði um
loftið og allir voru farnir að hlæja.
Það lá alltaf tilhlökkun í loftinu
þegar von var á Höskuldi því hon-
um fylgdi hressileiki, gleði og hlát-
ur, mikill og hávær hlátur.
Hann hafði gaman af að vinna
ýmislegt í höndunum og flest eig-
um við fallega gripi eftir hann
heima hjá okkur. Eitt hans stærsta
áhugamál var þó án efa söngurinn.
Hann var mikill söngmaður og
hafði fallega og sterka söngrödd.
Það var nóg að Höskuldur væri á
staðnum, þá var söngnum borgið.
Hann söng með kirkjukór Vest-
mannaeyja og vissum við að það
starf var honum mikils virði.
Höskuldur var vinur vina sinna
og lét sér annt um þá og þeirra
nánustu. Þessi stóri og mikli mað-
ur hafði hlýtt hjartalag.
Við sem vorum svo lánsöm að
kynnast honum og starfa með hon-
um eigum margar góðar minningar
sem við þökkum fyrir. Hans verð-
ur sárt saknað.
Með þessum orðum kveðjum við
Höskuld og sendum okkar innileg-
ustu samúðarkveðjur til fjölskyldu
hans.
Þórhallur, Sigrún,
Gísli Rúnar og Hannes.
Þar sem Höskuldur, vinnufélagi
okkar hjá Vinnueftirlitinu, fór var
aldrei nein lognmolla. Hlátrasköll-
in og kraftmikil röddin gáfu oftast
til kynna hver var á ferð þegar
hann kom við í Vinnueftirlitinu í
Bíldshöfðanum, er hann átti leið í
bæinn. Oftar en ekki snerust um-
ræður um fagleg málefni því Hösk-
uldur var mjög áhugasamur um
starfið og framgang þess og þróun
öll þau ár sem hann starfaði hjá
Vinnueftirlitinu.
Hann var einatt jákvæður fyrir
nýjungum samtímis því sem hann
var gagnrýninn og óhræddur við
að láta í sér heyra, ef honum mis-
líkaði eitthvað. Því var hann meðal
annars valinn til að vera með í
rýnihóp á fyrstu stigum í þróun
nýrrar eftirlitsaðferðar hjá stofn-
uninni, aðferð sem nú hefur verið
tekin í gagnið. Höskuldur var mjög
markviss og skilvirkur í eftirlits-
starfinu og lagði sig fram um að
skipuleggja vinnuna vel. Hann var
óragur við að takast á við erfið
verkefni og var afar liðtækur á
stundum þegar mikið lá við. Minn-
ist ég fleiri skipta þar sem ég sem
deildarstjóri í fyrirtækjaeftirliti
leitaði til hans vegna sumarleyfa
um liðsinni við rannsókn vinnu-
slysa í öðrum umdæmum. Hösk-
uldur brást ávallt vel við og taldi
ekki eftir sér að aka um langan
veg til að sinna hinum brýnu verk-
efnum.
Höskuldur bjó bæði yfir mennt-
un á tækni- og heilbrigðissviði sem
nýttist honum einkar vel í starfinu
við eftirlit með aðbúnaði, hollustu-
háttum og öryggi á vinnustöðum.
Hann hafði langa reynslu enda
unnið í 22 ár hjá stofnuninni og
hafði því yfirgripsmikla þekkingu á
starfinu. Hann hafði sérþekkingu á
vinnuaðstæðum í fiskiðnaði og
nutu aðrir starfsmenn stofnunar-
innar um land allt oft leiðsagnar
hans og aðstoðar á því sviði. Hann
hafði einnig sérþekkingu á kæli-
og frystikerfum og var hluti af
starfi hans sem eftirlitsmanns að
heimsækja önnur umdæmi Vinnu-
eftirlitsins reglulega til að tryggja
samræmi í eftirliti með slíkum
kerfum. Þó að Höskuldur tilheyrði
Suðurlandsumdæmi og hefði aðset-
ur í Vestmannaeyjum starfaði
hann í raun um allt land og kynnt-
ist á ferðum sínum um landið
mörgum starfsmönnum stofnunar-
innar persónulega þannig að með
þeim tókst vinátta. Þegar eftirlits-
mannafundir stofnunarinnar hafa
verið haldnir úti á landi var Hösk-
uldur oftar en ekki einn af þeim
sem fóru fyrir í því að halda uppi
stemningunni að kvöldlagi með
söng og skemmtilegheitum. Ég
minnist einnig ráðstefnu um vinnu-
vernd í fiskiðnaði sem við Hösk-
uldur ásamt fleirum sóttum á Jót-
landi í Danmörku fyrir tæpum
áratug. Aldrei var lognmolla í
þeirri ferð enda Höskuldur einkar
frískur ferðafélagi, alltaf með húm-
orinn, kraftinn og söngröddina í
farteskinu.
Höskuldar á eftir að verða sárt
saknað af okkur vinnufélögunum í
Vinnueftirlitinu og óhætt að segja
að stofnunin verður ekki söm án
hans. Vil ég að lokum þakka hans
mikilsverða framlag í þágu vinnu-
verndar og ánægjulegt samstarf
og kynni í gegnum árin. Ég votta
Leifu eiginkonu hans og fjölskyldu
mína dýpstu samúð, megi minn-
ingin um góðan dreng styrkja þau
og hugga á þessari erfiðu stundu.
Þórunn Sveinsdóttir.
Kveðja frá Kór Landakirkju
Í dag minnumst við Höskuldar
Rafns Kárasonar kórfélaga okkar
úr Kór Landakirkju. Hann lést
langt um aldur fram hinn 31. maí
sl. Höskuldur var einstakur félagi
og setti ávallt sterkan svip á okkar
hóp, bæði í starfi og leik. Hann var
traustur, samviskusamur og glað-
lyndur og naut þess sannarlega að
vera í góðra vina hópi með kór-
félögum. Nærvera hans var þægi-
leg og hlátur hans smitandi og
hann átti afar auðvelt með að slá á
létta strengi og hrífa fólk með sér
ef þannig stóð á. Hann gegndi
ýmsum trúnaðarstörfum fyrir kór-
inn og var formaður hans um tíma.
Fyrir öll þau störf stendur Kór
Landakirkju í þakkarskuld við
Höskuld.
Nú er Höskuldur látinn. Við sem
kynntumst honum minnumst hans
sem góðs drengs sem við vorum
afar heppin að fá að kynnast. Í
minningunni lifir myndin af glöð-
um, skemmtilegum en umfram allt
vönduðum samferðamanni.
Við vottum Sigurleifu og fjöl-
skyldu dýpstu samúð okkar. Megi
minningin um góðan dreng lifa
meðal okkar allra. Blessuð sé
minning Höskuldar Rafns Kára-
sonar.
F.h. Kórs Landakirkju,
Jóhanna Njálsdóttir.
 Fleiri minningargreinar um Hösk-
uld Rafn Kárason bíða birtingar og
munu birtast í blaðinu næstu daga.
Morgunblaðið birtir minning-
argreinar alla útgáfudagana.
Skil | Greinarnar skal senda í gegn-
um vefsíðu Morgunblaðsins: mbl.is –
smella á reitinn Senda efni til Morg-
unblaðsins – þá birtist valkosturinn
Minningargreinar ásamt frekari upp-
lýsingum.
Skilafrestur | Ef birta á minning-
argrein á útfarardegi verður hún að
berast fyrir hádegi tveimur virkum
dögum fyrr (á föstudegi ef útför er á
mánudegi eða þriðjudegi). Ef útför
hefur farið fram eða grein berst ekki
innan hins tiltekna skilafrests er ekki
unnt að lofa ákveðnum birtingardegi.
Þar sem pláss er takmarkað getur
birting dregist, enda þótt grein berist
áður en skilafrestur rennur út.
Lengd | Minningargreinar séu ekki
lengri en 3.000 slög (stafir með bilum
- mælt í Tools/Word Count). Ekki er
unnt að senda lengri grein. Hægt er
að senda örstutta kveðju, HINSTU
KVEÐJU, 5-15 línur, og votta þeim
sem kvaddur er virðingu sína án þess
að það sé gert með langri grein. Ekki
er unnt að tengja viðhengi við síðuna.
Undirskrift | | Minningargreinahöf-
undar eru beðnir að hafa skírnarnöfn
sín en ekki stuttnefni undir grein-
unum.
Myndir | Ef mynd hefur birst í til-
kynningu er hún sjálfkrafa notuð með
minningargrein nema beðið sé um
annað. Ef nota á nýja mynd er ráð-
legt að senda hana á myndamóttöku:
pix@mbl.is og láta umsjónarmenn
minningargreina vita.
Minningargreinar