Skessuhorn - 04.01.2017, Blaðsíða 17

MIÐVIKUDAGUR 4. JANÚAR 2017 17
Dansarinn og danshöfundurinn Sig-
ríður Soffía Níelsdóttir setur upp
dansleikhúsið FUBAR í Hjálm-
akletti um næstu helgi. Sýningarn-
ar í Borgarnesi verða tvær, önnur er
ætluð almenningi en hin verður sér-
sýning fyrir nemendur Grunnskól-
ans í Borgarnesi. Sigríður Soffía er
fædd í Borgarnesi og segist lengi
hafa haft það á stefnuskránni að sýna
þar. Verkið sem hún mun sýna er
afar persónulegt, en hún var stödd
í París 13. nóvember í fyrra þeg-
ar hryðjuverkin áttu sér stað og 130
manns létu lífið. „FUBAR er óður
til lífsins. Í byrjun verksins er hálf-
gert uppistand, ég segi nokkrar sög-
ur af dansferli mínum og treysti
áhorfendum fyrir frekar persónuleg-
um sögum. Allt sem ég segi er satt.
Jónas Sen tónlistarmaður dansar og
spilar með mér,“ segir Sigga Soffía
í samtali við Skessuhorn. Hún segir
sýninguna vera blöndu af mörgum
miðlum; sögum, dansi, söng og leik.
Marglyttukast
eftirminnilegt
Sigga Soffía fæddist í Borgarnesi,
þar sem hún bjó til fimm ára ald-
urs. „Við bjuggum við Berugötu 12,
við Guðrún Eva systir mín og for-
eldar okkar, Jónanna Björnsdóttir
og Níels Guðmundsson. Ég á ætt-
ingja í Borgarnesi, bæði móður- og
föðurfjölskyldu. Amma mín, Guð-
rún Jósafats, býr þar og frændfólk
okkar.“ Sigga Soffía var tíður gestur
á heimili ömmu sinnar og afa þeg-
ar hún var að alast upp og varði því
miklum tíma í Borgarnesi. „Við fór-
um nánast allar helgar vestur. Ég lék
mér endalaust mikið í klettunum, á
Bjössaróló, var hlaupandi á Leirun-
um og marglyttukast var eftirminni-
legur leikur, þó það sé kannski frek-
ar ógeðslegt svona eftir á að hyggja,“
rifjar hún upp. Borgarnes er Siggu
Soffíu kært og hefur hún lengi haft
það á stefnuskránni að sýna verk
þar. „Mér þykir alltaf vænt um stað-
inn. Þar sem ættingjar og vinir fjöl-
skyldunnar búa þar, þá hefur oft ver-
ið grínast með það hvenær ég komi
og dansaði í Borgarnesi. Fyrri verk
hafa bara verið svo stór að það hefur
ekki verið hægt að ferðast með þau
en þetta verk var hugsað til ferða-
laga, svo það er gaman að fara loks-
ins hringinn.“
Syngur, dansar
og segir sögur
Sigga Soffía hefur dansað í nítján ár,
eða síðan hún var barn. Hún byrjaði
í fimleikum átta ára gömul og í dans-
inum 12 ára. Hún hefur starfað sem
danshöfundur og dansari frá árinu
2009. Hún hefur í þrígang verið til-
nefnd til Grímuverðlaunanna sem
danshöfundur ársins. Fyrir verkið
Himinninn kristallast hlaut hún ein
Grímuverðlaun af þremur tilnefn-
ingum. „Ég samdi verk fyrir Íslenska
dansflokkinn 2011 og var tilnefnd
til Grímuverðlaunanna sem dans-
höfundur ársins fyrir það. Í fram-
haldinu gerði ég verk fyrir pólsk-
an dansflokk sem hét Colorblind.
Það var sýnt í Varsjá, Kraká, Bytom
og Reykjavík.“ Þá hefur hún einnig
unnið nokkur verk í Þjóðleikhúsinu.
Síðasta verk sem hún gerði kallað-
ist Svartar Fjaðrir og var opnunar-
sviðsverk Listahátíðar í Reykjavík.
Einnig var hún listrænn stjórnandi
flugeldasýningar Menningarnætur
og Vodafone á árunum 2013 - 2015.
Verkið FUBAR er samvinnuverk-
efni með Jónasi Sen tónlistarmanni,
Helga Má Kristinssyni myndlist-
armanni og búningar eru gerðir af
Hildi Yeoman tískuhönnuði. Verkið
er allt unnið í spuna með Jónasi Sen
og í því syngur Sigga Soffía, dans-
ar og segir sögur. FUBAR var frum-
sýnt í október í Gamla bíói í Reykja-
vík en verður nú sýnt víða um land; á
Egilsstöðum, Patreksfirði, Akureyri,
Ísafirði og Frystiklefanum í Rifi í
apríl. Verkið hefur hlotið einróma
lof gagnrýnenda. Sýningin í Hjálm-
akletti verður næstkomandi sunnu-
dag, 8. janúar, og hefst hún klukk-
an 18.
grþ
Sýnir dansverkið FUBAR í Hjálmakletti
Sigríður Soffía Níelsdóttir ferðast nú með verk sitt FUBAR um landið. Næsta stopp er í Borgarnesi.
Síðastliðinn föstudag var frumsýnd í
Frystiklefanum í Rifi sýningin Jour-
ney to the centre of the Earth. Sýn-
ingin er sú stærsta sem sett hefur
verið upp í Frystiklefanum frá upp-
hafi en að verkinu kemur stórt lið
alþjóðlegra listamanna, ásamt tæp-
lega 20 börnum af Snæfellsnesi sem
þreyta frumraun sína á stóra sviðinu
í Rifi. Í sýningunni er sagt frá æv-
intýrum félaganna Ottós og Axels á
leið sinni í gegnum Snæfellsjökul og
að miðju jarðar. Að sögn Kára Við-
arssonar hjá Frystiklefanum er erf-
itt að lýsa verkinu. „Það má segja að
þetta sé hlaðborð af leikhúskræsing-
um, söng og dansi. Það fellur ekki
inn í neina eina skilgreiningu heldur
er þetta bara bland í poka. Við erum
að syngja og dansa á fullu en svo
er líka myrkur og hætta. Þetta hef-
ur allt sem ævintýrið hefur upp á að
bjóða og allt sem ævintýri og töfrar
leikhússins bjóða upp á. Við reynum
að gera sýninguna að eins óútreikn-
anlegu ferðalagi og við getum,“ seg-
ir Kári í samtali við Skessuhorn.
Sautján krakkar
taka þátt
Verkið er leikið á einfaldri ensku
sem Kári segir að ekki ætti að vefjast
fyrir neinum sem horft hefur á sjón-
varp. Fjöldi fólks kemur að uppsetn-
ingu sýningarinnar og að verkinu
koma listamenn frá Íslandi, Eng-
landi, Ítalíu, Frakklandi og Ástralíu.
„Við erum fjórir leikarar og sautján
krakkar af Snæfellsnesinu, á aldrin-
um 8 til 16 ára, sem taka þátt. Þau
eru rosalega hæfileikarík; dansa,
syngja og djöflast alveg á fullu, eru
partur af hópnum og mikilvæg-
ur hluti af verkinu,“ útskýrir hann.
Kári sjálfur er höfundur handrits-
ins og leikgerðarinnar. Hann seg-
ir verkið að vissu leyti byggt á sögu
Jules Verne. „Þetta er innblásið af
henni en svo koma inn alls kyns aðr-
ir vinklar sem við bjuggum til sam-
an, ég og leikhópurinn.“
Ákveðinn endapunktur
Hugmyndina að verkinu var Kári
búinn að ganga með allt frá því að
Frystiklefinn hóf starfsemi sína.
Hann hafi þó alltaf litið á þetta
verkefni og þessa sögu sem ákveð-
inn endapunkt í leiklistaráætlun
sinni í Rifi. Er þetta því í síðasta
skipti sem Kári gerir nýtt verk í leik-
húsinu. „Það þýðir ekkert að húsið
sé að hætta. Húsið verður enn við-
burðahús og við verðum með alls
konar hluti í gangi eins og alltaf. Ég
ætla bara að hætta að gera nýjar sýn-
ingar. Ég veit bara að ég er búinn
að segja þær sögur sem mig langaði
til að segja hérna í þessu leikhúsi og
þá er tímabært að fara að gera eitt-
hvað annað. Þetta hefur verið mjög
skemmtilegt, ég er búinn að bíða
lengi eftir því að geta gert þetta leik-
rit og sá alltaf fyrir mér að það að
segja þessa sögu yrði stærsta verk-
efnið í húsinu og jafnframt það síð-
asta sem ég myndi gera.“
Kári segist ekki hafa ákveðið neitt
varðandi framhaldið. „Það er rosa-
lega þægilegt þegar maður er bú-
inn að vinna svona mikið í sex ár,
þá er góð tilhugsun að ætla aðeins
að róa sig niður. Það er ekkert hollt
að vera að gera það sama of lengi.“
Hann segist þó ekki búast við því að
vera rólegur lengi. Hann segir að
inn muni koma nýjar áherslur og
að hann muni finna eitthvað annað
skemmtilegt að gera. Kári segir að
Frystiklefinn verði áfram með nánast
sama fyrirkomulagi og nú er. „Fyrir
utan að það verða ekki nýjar leiksýn-
ingar. En það verða áfram tónleikar
þar og leikár á sumrin. Við leikum
á fullu næsta sumar, þessi sýning
verður sýnd áfram. Svo verða tón-
leikar og listamenn að koma í hverj-
um mánuði.“ Hann segir starfsemi
hússins sem slíka því ekki minnka,
að annað muni aukast í staðinn fyr-
ir það sem dettur út. „Við höldum
áfram og þetta lítur vel út. Það eru
spennandi tímar framundan hérna í
húsinu og ég er bjartsýnn á að árið
og sumarið verði gott.“
grþ/Ljósm. Frystiklefinn.
Stærsta og síðasta leikverkið sett upp í Frystiklefanum
Journey to the centre of the Earth er stærsta en jafnframt síðasta sýning sem Kári
Viðarsson setur upp í Frystiklefanum.
Mikið er í gangi á sviðinu, þar er leikið, sungið og dansað líkt og sjá má á þessari
mynd.
Alls taka 17 krakkar af Snæfellsnesi þátt í uppsetningu sýningarinnar, hér má sjá leikhópinn.