Skessuhorn - 04.01.2017, Blaðsíða 12

MIÐVIKUDAGUR 4. JANÚAR 201712
Þjóðhátíðardaginn 17. júní árið
1977 hóf ungur Borgnesingur,
Theodór Kr. Þórðarson, störf sem
héraðslögregluþjónn í Mýra- og
Borgarfjarðarsýslu í sumarafleys-
ingum. Tæpu ári síðar var hann
ráðinn í fullt starf og árið 2004
varð hann yfirlögregluþjónn. Alla
tíð hefur hann mætt til vinnu á lög-
reglustöðina í Borgarnesi, allt þar
til fimmtudaginn 29. desember síð-
astliðinn. Teddi er á leið í frí þar
til í marsmánuði, en þá mun hann
formlega láta af störfum eftir rétt
tæplega fjörtíu ára þjónustu. Hann
varði því síðasta fimmtudegi í að
taka til á skrifstofunni, tína muni í
kassa, ganga frá skjölum og fleira
slíkt. „Það var nú tafsamara en ég
gerði ráð fyrir að ganga frá og taka
til á skrifstofunni. Það var ekki bara
ryk sem þyrlaðist upp heldur minn-
ingar líka,“ segir Teddi í samtali við
Skessuhorn. Þegar upp úr skúff-
um og út úr skápum komu göm-
ul skjöl, myndir og önnur gögn gat
Teddi ekki annað en dvalið við end-
urminningarnar. „Það var gaman að
fara í gegnum þetta, ákveða hvað
ætti að geymast og hverju mætti
henda. Pappírstætarinn fékk að-
eins að snúast en síðan ákvað ég að
kíkja í tölvuna. Kom þá í ljós að hún
mátti alveg við tiltekt líka og því fór
töluverður tími í þetta. Á einhverj-
um tímapunkti flaug mér lagstúfur-
inn „Það er engin leið að hætta“ í
hug, eins og Stuðmenn sungu. En
að lokum gat ég nú hætt,“ segir
Teddi og brosir.
Rennismiður sem
varð lögga
Blaðamaður biður Tedda að ferðast
með lesendum aftur í tímann og rifja
upp hvernig það kom til að hann
ákvað að ganga til liðs við laganna
verði. Hann upplýsir að hann hafi
ekki endilega stefnt að því að leggja
starfið fyrir sig, enda búinn að læra
og starfa við rennismíði til nokk-
urra ára áður en hann gerðist lög-
regluþjónn. „Mig minnir að þetta
hafi verið þannig að „skátengda-
faðir“ minn, maðurinn sem var
giftur móður hennar Maríu Erlu
Geirsdóttur eiginkonu minnar, hafi
bent mér á þetta. Hann var lögga og
mig minnir að hann hafi nefnt við
mig að þetta gæti orðið allt í lagi
sem aukavinna,“ segir Teddi. „Ég
var þá lærður rennismiður og orð-
inn rennismíðameistari áður en ég
byrjaði í löggunni. Ég starfaði síð-
an við járn- og rennismíðar með-
fram starfi lögregluþjónsins í mörg
ár,“ segir hann og bætir því við að
almennt hafi hann unnið mikið á
þessum tíma, líkt og fleiri. „Brauð-
stritið byrjaði snemma hjá okk-
ur Erlu og við unnum bæði mikið
á þessum árum. Ekki nóg með að
maður stæði langar vaktir í lögg-
unni þá var maður líka dyravörð-
ur á hótelinu og eitt eða tvö sum-
ur sló ég golfvöllinn líka,“ segir
Teddi og brosir. „Það gerðist oft-
ar en einu sinni að ég kláraði vakt
í löggunni seint um kvöld og fór
síðan beint á ballvakt í sveitinni til
fimm um nóttina. Þá var auðvitað
hásumar og bjart úti svo ég nýtti
tækifærið og fór upp að Hamri og
sló golfvöllinn. Slátturinn heppn-
aðist svona misjafnlega,“ segir hann
og hlær við. Teddi segir að starf lög-
regluþjónsins, hvort sem hann var í
hlutastarfi með eður ei, hafi ein-
kennst af miklum vökum fyrstu árin
sem hann gegndi því. „Það var fá-
mennt á vöktunum og þetta voru
miklar vökur. Ég man eftir því fyrir
nokkrum árum, þegar nokkrir ung-
ir menn voru að rifja upp inntöku-
prófið í sérsveitina og kvarta und-
an vökunum þar, að þá brostum
við Ómar [Jónsson], þessir gömlu.
Okkur þóttu þetta ekki merkilegar
vökur því við lentum iðulega í því
á árum áður að vekja hvorn ann-
an þegar komið var á annan sólar-
hring,“ segir Teddi. „Það var bara
unnið eins og þurfti og ekki öðrum
mannskap til að dreifa,“ bætir hann
við og hefur á orði að þetta hafi ver-
ið fyrir tíma vinnuverndarlaganna.
Þeim sem hafi verið búnir að vinna
um nokkurt skeið á vöktum í lög-
reglunni hafi þótt sú löggjöf undar-
leg til að byrja með en Teddi tek-
ur það þó skýrt fram að eftir á að
hyggja hafi hún mikið verið til bóta.
„Það er bara allt annað viðhorf í dag
og auðvitað er hugsunin á bakvið
þetta sú að menn sem vinna á vökt-
um geti átt sitt fjölskyldulíf eins og
aðrir og verið með sínu fólki. Það
er mikið til bóta því maður missti
af ýmsum viðburðum, veislum og
fleiru á sínum tíma því maður var
alltaf í vinnunni. Þó maður hafi bara
verið á skilgreindri bakvakt ákveðna
daga þá var maður utan þess alltaf
í löggunni, ég var alltaf bara Teddi
lögga ef eitthvað kom upp á og til
mín náðist. Menn fengu ekki alltaf
frið í fríunum,“ segir hann.
Kom drukkinn inn í
svefnherbergi
En þrátt fyrir að það hafi sannarlega
haft sína ókosti að lögregluþjónar
gátu í raun aldrei tekið niður löggu-
húfuna þá má velta því fyrir sér hvort
það hafi ekki ef til vill líka haft sína
kosti. „Mín upplifun er sú að lögg-
urnar í gamla daga hafi sýnt starf-
inu meiri hollustu, en það kemur
kannski líka til af fámenninu,“ segir
hann. Þá kann það einnig að vera að
íbúarnir hafi krafist meiri hollustu af
lögregluþjónunum. Því til stuðnings
rifjar Teddi upp eina sögu þar sem
honum þótti nú heldur langt geng-
ið. „Þetta er sagan af því þegar við
hjónin fórum að læsa húsinu,“ segir
Teddi og brosir. „Við bjuggum þá í
Höfðaholtinu. Þetta var um helgi og
það hafði verið einhver dansleikur en
ég var í fríi þetta kvöld. Þá vöknum
við hjónin við að það er einn mað-
ur kominn alla leið inn í svefnher-
bergið til okkar. Hann var auðsjá-
anlega drukkinn og var mikið niðri
fyrir. „Sjáðu Teddi,“ sagði hann við
mig og benti á jakkann sinn, sem var
rifinn. „Sjáðu hvað hann er búinn
að gera við nýja leðurjakkann minn.
Hvað ætlar þú að gera í því?“ Ég var
hvorki á vakt né bakvakt og byrjaði
á að koma manninum út úr svefn-
herberginu og síðan út úr húsinu og
keyrði hann svo heim til sín. Eftir
þetta fórum við að læsa útidyrahurð-
inni,“ segir Teddi og hlær. „En þetta
dæmi lýsir kannski svolítið þeirri til-
ætlunarsemi sem var ríkjandi í garð
lögreglunnar á þeim tíma. Ég átti
bara að leysa málið fyrir þennan
mann, af því ég var í löggunni, þó
ég væri hvorki á vakt né á bakvakt.
Maður sér þetta kannski ekki gerast
í dag,“ bætir hann við.
Búnaðurinn
batnað stórlega
En það er fleira sem hefur breyst frá
því Teddi hóf störf en viðhorf fólks,
bæði lögreglumannanna sjálfra og
almennra borgara. Þegar hann er
beðinn að nefna þá breytingu sem
hann telur hafa skipt mestu er eng-
inn vafi í huga hans. „Allur búnað-
ur og tækjakostur lögreglumanna
hefur stórbatnað. Bara fatnaður til
dæmis hefur breyst mikið til batn-
aðar. Hér áður fyrr þurftum við að
kaupa okkar eigin stígvél. Búning-
urinn var bara þessi matrósaföt og
blankskór og svo fylgdi úlpa sem
varð gegnblaut alveg um leið,“ seg-
ir Teddi. „Núna eru þetta alvöru
flíkur, regnfatnaðurinn sérstaklega
góður, skórnir miklu betri og allt
skaffað,“ bætir hann við. Hann seg-
ir að á árum áður hafi menn leitað
ýmissa leiða til að bæta fatnaðinn og
bjarga sér eftir aðstæðum. „Ég man
að í gamla daga vorum við stund-
um að láta skósmiðina setja smellu
á stígvélin fyrir mannbrodda og ein-
hverjir létu einfaldlega bara negla
sólann,“ segir hann og hlær við.
Fyrir utan fatnaðinn segir Teddi
að auk þess sé öll þjálfun lögreglu-
manna orðin mun betri og mark-
vissari en áður. „Lögregluskólinn
var svolítið barn síns tíma þegar
ég og samferðamenn mínir geng-
um í hann. Mönnum var eiginlega
bara hent út í djúpu laugina í gamla
daga,“ segir hann. „Síðan þá hafa
þrekprófin einnig verið tekin upp
sem hluti af inntökuprófinu og þó
þau séu ekki orðin skylda þá virk-
uðu þau hvetjandi til að lögreglu-
menn héldu sér í formi,“ segir Teddi
en vekur máls á að þrekprófin séu
ekki endilega góð, þar sem allir sem
þreyti inntökuprófið í Lögreglu-
skólann verði að þreyta það. „Með
því að setja upp svona þrekpróf,
sem allir verða að þreyta, þá er lög-
reglan að vísa frá mörgu hæfileika-
fólki, hvort sem það er nálægt því að
standast þrekprófið eða bara mjög
langt frá því,“ segir hann og lýs-
ir þeirri skoðun sinni að ef til vill
ætti aðeins að leggja slíkt próf fyrir
þá sem hyggjast starfa á vöktunum
eða í sérsveitinni. „Fólk sem lang-
ar að starfa innan lögreglunnar en
er ekki í nægilega góðu líkamlegu
formi, eða þess vegna bara í lélegur
formi, á að vera hægt að finna stað
innan lögreglunnar. Það hlýtur að
vera hægt að nýta hæfileika þeirra.
Fólk sem til dæmis myndi sérhæfa sig
í að rannsaka tölvuglæpi eða eitthvað
slíkt þarf ekkert að vera í góðu líkam-
legu formi. Ef þetta fólk síðan vildi
komast inn á vaktirnar eða í önn-
ur störf sem krefjast þess að það sé í
betra standi líkamlega þá mætti bara
gera þá kröfu að það komi sér í form
og þreyti þrekprófið,“ segir hann.
Þarf ekki að
finna upp hjólið
„Með þessu held ég að lögreglan
gæti sparað sér mikið af aðkeyptri
Teddi lögga rifjar upp tæplega 40 ára starfsferil
„Unnið eins og þurfti og ekki
öðrum mannskap til að dreifa“
Theodór Kr. Þórðarson, Teddi lögga. Ljósm. kgk.
Teddi á fyrstu vaktinni sem héraðslögregluþjónn í Mýra- og Borgarfjarðarsýslu,
17. júní 1977.
Í fullum skrúða um það bil 35 árum síðan hann hóf störf í lögreglunni, eða árið
2012.