Heimsmynd - 01.02.1992, Síða 44

lýsti mig tilbúinn að fjármagna
prósent af skuldum, gegn
nauðasamning
því að hlutafé
skiptafræðinni og fannst hún gæfuleg stelpa. En ég kynntist
henni fyrst 1984 í Óðali. Við urðum strax mjög hrifin hvort af
öðru og höfum ekki slitið sambandi síðan. Mér fannst hún
snaggaraleg stelpa, dálítill töffari sem vissi hvað hún vildi.
Maður hittir ekki svona stelpur alls staðar," segir hann og
hlær.
Elín er dóttir Stefáns Hirst lögfræðings og Valdísar
Vilhjálmsdóttur starfsmanns Islandsbanka. Eftir að
hafa lokið fyrsta ári í viðskiptafræði frá Háskóla ís-
lands hélt hún til Noregs þar sem hún lauk fyrri-
hlutaprófi í hagfræði frá Oslóar háskóla. „Ég fann
mig einhvern veginn ekki í hagfræðinni og ákvað því
að fara í nám til Bandaríkjanna. Það varð úr að ég
lærði fjölmiðlafræði við University og Florida og út-
skrifaðist þaðan með BS, próf í fjölmiðlafræðði."
Fyrst eftir að Elín kom heim úr námi vann hún sem
blaðamaður hjá Dagblaðinu Vísi en réð sig síðan
sem fréttamann á Bylgjuna. Þaðan lá leiðin á frétta-
stofu Stöðvar 2 þar sem hún gegnir nú starfi varafréttastjóra.
Liðagigtin batt enda á handboltaferil Friðriks sem hafði
fengið tilboð um að gerast atvinnumaður með þýsku liði. „Ég
held að það lýsi mér ágætlega að þótt að ég hafi haft mikinn
áhuga á handboltanum þá tók ég það í raun aldrei neitt nærri
mér þótt ég yrði að hætta vegna liðagigtarinnar. Mín markmið
í lífinu voru hvort eð er allt önnur. Ég sætti mig við þessa
staðreynd og hef reynt að láta þetta ekki hafa áhrif á það sem
ég er að gera. Ég hef þó þurft að fara í gegnum ansi erfiða
tíma, til dæmis þegar ég varð að skipta um skriftarhendi þegar
ég var í Háskólanum. Ulnliðurinn fraus alveg og er búinn að
vera þannig síðan. Ég get samt notað hendina, til dæmis skrifa
ég heilmikið á tölvur. Þessir erfiðleikar töfðu mig ekkert í
náminu, ég tók bara prófin á segulband.“
Eftir að liðagigtin gerði vart við sig tók líf Friðriks nýja
stcl'nir Hann einbeitti sér að náminu í viðskiptafræði við Há-
skóla Islands og hellti sér út í pólitíkina. Að námi loknu hét
hann til Bandaríkjanna í framhaldsnám við Virginia Poly-
technic Institute þar sem hann lauk meistaraprófi, fyrst í al-
mennri hagfræði og síðar einnig í rekstri fyrirtækja. „Ég valdi
þennan skóla samkvæmt ráðleggingu frá mætum manni,
Frederick Hayek, sem kom hingað árið 1980. Hann mælti sér-
staklega með þessum skóla meðal annars vegna þess hversu
góðir kennararnir við hagfræðideildina voru. Aðalprófessor-
arnir, Buchanan og Tullock voru þá mjög framarlega á sínu
sviði. Buchanan hefur síðan fengið Nóbelsverðlaunin í hag-
fræði. Ég kunni mjög vel við mig þarna og var jafnvel að hug-
leiða það að setjast að og fara í doktorsnám. En ég held að
hingað til hafi ég valið rétt og hlutirnir spilast eins og þeir hafa
átt að spilast. Þegar ég tek ákvarðanir þá læt ég gjarnan þá til-
finningu sem ég hef fyrir þeim, ráða. Ég læt ekki til skarar
skríða fyrr en ég er búinn að fá þá í magann, fyrr en ég er al-
veg klár á því hvernig þetta liggur þannig að ég geti ráðið at-
burðarrásinni.“
Friðrik kvæntist Helgu Pálsdóttur árið 1977 en þau skildu
fimm árum síðar. „Þetta var hálfgert bernskubrek, ég var ekki
nema tuttugu og tveggja ára. Þótt hjónabandið hafi formlega
staðið í fimm ár þá fór hún til dæmis aldrei með mér út meðan
ég var þar í námi.“ Friðrik snéri heim að námi loknu árið
1983. Fyrsta árið gegndi hann starfi framkvæmdastjóra þing-
flokks Sjálfstæðisflokksins og tók við því af Þorvaldi Garðari
Kristjánssyni. Ari seina var honum boðin staða framkvæmda-
stjóri fjármála IBM á íslandi af Gunnari Hanssyni fram-
kvæmdastjóra fyrirtækisins. „Þetta var árið 1984, sama ár og
Frjálst útvarp var sett á laggirnar. Við Elín vorum þá nýbúin
að kynnast og hún var fréttamaður Frjáls útvarps ásamt
Hannesi Hólmsteini Gissurarsyni og Birni Bjarnasyni. Þetta
var mjög dramatískt, við vorum að flytja senda milli húsa á
flótta undan Pósti og síma í verkfalli BSRB.“ Friðrik vann hjá
IBM til ársins 1990. Sagt var frá því í fréttum Stöðvar 2 að
hann hefði hefði farið frá IBM vegna ósættis. „f sjálfu sér var
þetta ekkert ósætti. í fyrirtæki þar sem eru tveir afgerandi
menn kemur einfaldlega sá tími að ekki er lengur pláss fyrir
báða. En þetta var aldrei neitt persónulegt.“
Það getur verið vandasamt að feta veg hlutleysis í frétta-
mennsku og mál orðið flókin þegar hjón sitja sitt hvoru megin
borðsins. „Ég fann fyrir miklum hagsmunaárekstrum í kring-
um Davíðsmálið,“ segir Elín. „Sem fréttamaður var ég ein af
þeim sem fjölluðu um kjör formanns Sjálfstæðisflokksins. Ég
átti aldrei von á því að maðurinn minn yrði kosningastjóri
Davíðs Oddssonar. En hann ákvað sem sagt, án þess að spyrja
kóng eða prest og síst af öllum mig, að gerast kosningastjóri
Davíðs. Þetta setti öll mín fréttaskrif í annarlegt ljós. Ég fann
á fólki að því fannst þetta mjög sérkennilegt og grunsamlegt,
eins og ég væri fulltrúi einhvers ákveðins hóps. Það því varð
úr að ég fór til fréttastjórans og bað um að þurfa ekki að
koma nálægt þessum málum fram yfir landsfund, því ég taldi
mig vanhæfa til þess þegar málið var orðið svona.“
Friðrik og Elín vinna bæði mikið. „Við sjáumst allt of lítið, “
segir hann. „Ætli á endanum verði maður ekki sárastur yfir
því að hafa ekki gefið fjölskyldunni nægan tíma. En vegna
þess hvað ég byrja að vinna snemma á morgnanna er ég mjög
oft kominn heim fyrir kvöldmat og hef þá tíma með strákunum.
Þetta er bara eins og gengur á þessum aldri, maður er dálítið
upptekinn af sjálfum sér og því sem maður er að gera.“ Elín
bendir á að þau eigi líka helgamar saman. „Við hittumst ekkert
voðalega mikið, en mér finnst það alls ekki svo slæmt, það við-
heldur góðu lífi í ástarmálum okkar,“ segir hún sposk á svip.
Við erum að mörgu leyti mjög ólík, Friðrik er til
dæmis mikill íþróttamaður en mér finnst betra að
sitja heima og lesa blað eða fara með strákana í
bíó. Svo er hann náttúrulega mjög mikill frjáls-
hyggjumaður og á kafi í stjórnmálum. Mín afskipti
af stjórnmálum hafa í raun aldrei verið nein. Ég
dregst inn í þetta með honum vegna þess að þetta
er svo stór þáttur í hans lífi. Það má segja að ég sé
hálfgert pólitískt viðrini því ég hef eiginlega enga
ákveðna skoðun. Ég gekk í Sjálfstæðisflokkinn á
þeim tíma sem ég kynntist Friðriki en sagði mig
síðan úr honum tveim árum seinna og hef ekki
komið nálægt flokknum síðan. Vinir okkar kalla mig til dæmis
alltaf kratann. Friðrik hefur ekki hugmynd um hvað ég kýs og
ég ætla ekkert að segja honum það. Við ræðum mjög oft pólit-
ík, en mínar skoðanir ráðast mikið af því sem er í fréttum. Ég
hef áhuga á því sem er hægt að búa til fréttir um, en hann
frekar á því sem er að gerast í þeim flokki sem hann styður.
Það verða oft heitar umræður þegar ég er að gagnrýna hans
flokksmenn.“
44 HEIMSMYND