Morgunblaðið - 01.10.2019, Blaðsíða 15

15
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 1. OKTÓBER 2019
Haust Sólin skín glettin á sterkbyggð tré sem bera stóran hluta haustlitaflórunnar. Hún virðist eiga erfitt með að kveðja trén sín og gróðurinn fyrir dimman veturinn sem er handan við hornið.
Hari
Nú hefur meiri-
hluti borgar-
stjórnar ákveðið
að gera hluta
Laugavegar,
Skólavörðustígs
og Vegamótastígs
að varanlegum
göngugötum. Mál-
ið hefur verið
keyrt í gegn á
miklum hraða
þvert gegn vilja
fjölmargra. Versl-
anir hörfa úr mið-
bænum enda hafa
viðskipti þeirra
hrunið vegna sí-
felldra breytinga
og takmarkana á
bílaumferð á
svæðinu. Eftir
standa lundabúð-
ir, veitingastaðir
og hótel.
Mörg rými eru
ekki notkun á
þessu svæði og
fleiri verslanir
hafa tilkynnt um lokun.
Ekki verður séð hvernig þessar breyt-
ingar eigi að auka aðgengi að miðbænum.
Laugavegur hefur í áratugi veitt prýðilegt
aðgengi að verslun fyrir alla óháð ferða-
máta. Varla eykst umferð gangandi vegfar-
enda, þar sem svæðið er þeim nú þegar vel
aðgengilegt. Eina breytingin verður sú að
aðgengi minnkar fyrir þá sem þurfa að
leggja leið sína úr úthverfum borgarinnar
og erfiðara er fyrir fatlað fólk að komast
leiðar sinnar.
Hindranir og flækjur
Reynslan hefur kennt borgarbúum að í
hvert skipti sem ekið er í miðbæinn þá
mætir þeim ný hindrun af einhverju tagi,
hvort sem það eru götulokanir, þrengingar,
bílastæðaskortur eða breyttar aksturs-
stefnur. Eldri borgarar og öryrkjar treysta
sér gjarnan ekki til að fara niður í miðbæ
þar sem aðgengið er of erfitt og vegakerfið
ruglingslegt. Þessir hópar búa að mestu
leyti í úthverfum borgarinnar þar sem fer-
metraverð er lægra en almennings-
samgöngur óhentugar. Þessi vegferð er
ekki í þágu allra borgarbúa, heldur aðeins í
þágu hóteleigenda og hinna ríku sem hafa
efni á fokdýrum fermetrum í 101.
Eftir Kolbrúnu
Baldursdóttur
»Eldri borg-
arar og ör-
yrkjar treysta
sér gjarnan ekki
til að fara niður í
miðbæ þar sem
aðgengið er of
erfitt og vega-
kerfið ruglings-
legt.
Kolbrún
Baldursdóttir
Höfundur er borgarfulltrúi Flokks fólksins.
Laugavegur
eða Lauga-
stígur
Kosta börnin okkar
Reykjavíkurborg of mikið? Það er
ekki tekið út með sældinni að búa í
sumum hverfum Reykjavíkur. Því
á sumum stöðum þurfa foreldrar
að berjast fyrir því að haldið sé úti
lögbundinni grunnþjónustu. Það
er ekki lengur orðið sjálfsagt mál
að grunnskólum sé haldið opnum
samkvæmt gildandi deiliskipulagi.
Börnin sem búa í norðan-
verðum Grafarvogi þykja of
kostnaðarsöm, þau eru of dýr í
rekstri miðað við börn í öðrum
hverfum.
Þess vegna virðist það vera í
fínu lagi að loka þeirra skólum til
þess að gæta meira jafnræðis á
milli hverfa. Er það jafnræði að
loka skóla í Grafarvogi, brjóta
deiliskipulag, hafa ekki strætó-
milli hverfa og
skóla. Í öllum hverf-
um verða sveiflur á
aldurssamsetningu.
Sú sveifla er í gangi
núna í Grafarvogi
enda hverfið orðið
30 ára. Frumbyggj-
arnir eru að selja og
ungt barnafólk er
að flytja í hverfið.
Það sést best á
íþróttafélaginu okk-
ar, Fjölni, sem er
með flesta íþrótta-
iðkendur allra
íþróttafélaga á landinu.
Fyrir kosningar kynnti borgar-
stjóri áform um uppbyggingu í
Grafarvogi nálægt eða í Staða-
hverfinu sem ekkert bólar á.
Eigum við ekki frekar að líta á
fámenna skóla sem tækifæri til
þéttingar byggðar? Þeir sem
stjórna borginni ættu því að drífa
í að efna kosningaloforðin sem
þeir gáfu um þéttingu byggðar í
Grafarvogi. Þar var talað um upp-
byggingu en ekki lokanir eða sam-
einingar á skólum. Það er nefni-
lega þannig eins og við höfum séð
á stórfelldum flutningum fólks til
nágranna sveitarfélaga okkar að
það vilja ekki allir búa niðri í bæ.
samgöngur á milli
hverfa og fara yfir
hættulegar götur?
Þau börn sem lengst
þurfa að ganga fara
um 3 km leið, eða sem
samsvarar vegalengd
frá Ártúnsbrekku að
Háaleitisbraut. Ef
skólanum í Staða-
hverfi verður lokað
væri styttra fyrir for-
eldra sem búa innst í
Staðahverfi að keyra
börn sín í Lágafells-
skóla í Mosfellsbæ.
Ungt fólk vill búa
í Grafarvogi
Það er undarlegt að leggja mál-
in upp með þeim hætti að búið sé
að setja kostnaðarmat á börn og
etja saman skólum og hverfum af
því að kostnaður er ekki sá sami á
Eftir Valgerði
Sigurðardóttur »Eigum við ekki
frekar að líta á
fámenna skóla sem
tækifæri til þéttingar
byggðar?
Valgerður
Sigurðardóttir
Höfundur er borgarfulltrúi
Sjálfstæðisflokksins
valgerdur.sigurdardott-
ir@reykjavik.is
Börnin okkar kosta
Reykjavíkurborg of mikið
Skoðanir á um-
hverfismálum eru
ólíkar og okkur
greinir á um hvernig
skal vinna í þágu
betra umhverfis. Við
getum verið sammála
um að við getum gert
betur. En hvernig
hefjum við samtal um
hvað þarf að gera til
að heimurinn verði
betri? Við stöndum frammi fyrir
mörgum ósvöruðum spurningum.
Á ríkið að bera hita og þunga
þeirrar vinnu með setningu mark-
miða og aðgerða? Hvernig for-
gangsraðar ríkið og í þágu hvers?
Hvaða skyldur hafa fyrirtæki og
skiptir máli hvað einstaklingurinn
gerir?
Við höfum staðið frammi fyrir
margvíslegum ógnum. Kjarn-
orkuváin var og er enn ógn. Hung-
ursneyð var og er enn til staðar.
Sjúkdómar voru og eru enn ógn-
valdur. Fólk bjó og býr við fátækt.
Svo blasa jafnvel broslegri mál við
okkur eins og notkun hárspreys,
plasts og klósettpappírs sem var
og er óvinur umhverfis. Á meðan
fjöldi íbúa hefur sjöfaldast á síð-
ustu 200 árum þá eru hlutfallslega
færri sem búa við fá-
tæktarmörk, hung-
ursneyð og sjúk-
dómsvá í dag en árið
1820. Það hlýtur að
teljast jákvæð þróun
þó að mannfjöldinn
auki vissulega álagið
á jörðina.
Frelsi, einka-
framtak og sam-
vinna hafa verið drif-
kraftur framfara.
Tækniframfarir hafa
fært okkur aukin
gæði en líka nýjar áskoranir. Auk-
in lífsgæði hljóta að teljast jákvæð
og við viljum að allur heimurinn
búi við góð kjör. Getum við tekið
skref í þágu umhverfis án þess að
skerða gæði? Hvað þýðir sjálf-
bærni í þróuðum ríkjum fyrir
vanþróaðri sem reiða sig jafnvel á
viðskipti þeirra? Hvort er brýnna
að færa vanþróaðri ríki úr fátækt
eða að stöðva hagvöxt vestrænna
þjóða og þar með heimsins alls?
Hvað þýðingu myndi það hafa fyr-
ir umhverfismál ef hægðist mjög á
hagvexti eða hann myndi hverfa?
Ísland stendur vel og við getum
eflaust kennt heiminum eitthvað.
Við nýtum auðlindir með skyn-
samlegum hætti, byggjum að
miklu leyti á endurnýtanlegri
orku, sjávarútvegurinn hefur
minnkað olíunotkun um rúmlega
helming á síðustu 30 árum og þar
með mætt markmiðum Parísar-
sáttmálans og þrátt fyrir smæð
búum við að velferð. Ísland færðist
úr fátækt yfir í velmegun vegna
samskipta við aðrar þjóðir. Við
bárum gæfu til þess að geta nýtt
skynsamlega auðlindir okkar,
menntað fólkið okkar og á sama
tíma byggt upp öflugt velferðar-
kerfi. Við getum auðvitað gert bet-
ur og eigum að gera betur.
Frjáls viðskipti eiga við í dag
sem fyrr. Það er í þágu allra að
ríki, fyrirtæki og einstaklingar
taki höndum saman til að vernda
umhverfið. Það má ekki gera með
því einu að leggja kvaðir og bönn.
Það er hættulegt að grípa inn í svo
að hagvöxtur minnki. Það þarf að
upplýsa, fræða og bæta, því nóg er
rými fyrir framfarir. Við ættum í
það minnst að gefa því tækifæri.
Fyrirtæki líkt og einstaklingar
vita að rangar ákvarðanir kunna
að flýta fyrir endalokum. Það vilja
allir taka ákvarðanir sem lengja líf
þeirra. Það á líka við í umhverfis-
málum.
Íslendingar verða líka að hugsa
framtíðina í stóra samhenginu.
Hvað þýða orkuskipti þegar litið
er til virkjana, erum við háð milli-
ríkjaviðskiptum t.a.m. þegar kem-
ur að tækni, lyfjum, læknavís-
indum og menntun. Heimurinn
heldur áfram að þróast, hann
treystir á vísindin og tækni-
framfarir. Við þurfum að taka
ákvarðanir sem eru í þágu um-
hverfis og hagvaxtar. Hin vest-
rænu ríki búa að tækni og geta að-
stoðað hin vanþróaðri til að
minnka sóun og bæta gæðin svo
umhverfið okkar njóti.
Landssamband sjálfstæð-
iskvenna stendur fyrir annarri
haustfundarröð sinni og í ár ræð-
um við umhverfismál. Á næstu vik-
um fara fram fimm fundir til að
skoða umhverfismál frá ólíkum
sjónarhornum. Dagskrá þeirra má
finna á facebooksíðu Lands-
sambandsins. Við hvetjum alla til
að mæta, til að fræðast og spyrja
spurninga. Hefjum samtalið því
umhverfið er á okkar ábyrgð.
Umhverfið er á okkar ábyrgð
Eftir Völu
Pálsdóttir » Frelsi, einkafram-
tak og samvinna
hafa verið drifkraftur
framfara. Tækni-
framfarir hafa fært
okkur aukin gæði en
líka nýjar áskoranir.
Vala Pálsdóttir
Höfundur er formaður Lands-
sambands sjálfstæðiskvenna.