Morgunblaðið - 06.11.2019, Qupperneq 19

MINNINGAR 19
MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 6. NÓVEMBER 2019
eftir þá helgina í lagfæringu.
Stefán talaði þá um hvort
kannski væri kominn tími til að
færa sig annað. Hann lét þó ekki
verða af því enda vanafastur.
Það er komið að leiðarlokum
elsku Stefán. Ég kveð þig með
þakklæti og virðingu. Þú komst
til dyranna eins og þú varst
klæddur, jarðbundinn og laus
við allt yfirlæti, mjög skipulagð-
ur og nýtinn. Oft fannst mér þú
fullákafur bílstjóri og varst alltaf
að flýta þér en allt fór þó vel.
Áhugamálin þín voru vinna og
aftur vinna, vélar og tæki, fréttir
og veður og þá voru Abba og
rauður ópal í uppáhaldi.
Elsku Elsa mín, ég votta þér
mína dýpstu samúð. Þú hefur
misst góðan lífsförunaut.
Óskar S. Jóhannesson.
Stefán Gíslason flugstjóri var
einn af frumkvöðlum Loftleiða.
Hann byrjaði sem flugleiðsögu-
maður og varð síðan flugstjóri
með fyrstu flugmönnum þess fé-
lags. Hann var einstaklega fær
maður hvað sem hann tók sér
fyrir hendur.
Ég varð þess aðnjótandi að
kynnast honum öllu nánar en
flestir flugmenn þar sem við
unnum saman í félagsmálum,
samninganefnd flugmanna og
vorum mikið saman í þjálfun á
DC 8-flugvélum Loftleiða. Það
var einstakt samstarf. Ég var þá
aðstoðarflugmaður og ekki bú-
inn að vinna nema nokkur ár hjá
Loftleiðum.
Hann var mín fyrirmynd í
flestu. Ég lærði ýmislegt þegar
ég fylgdist með flugstjórum og
hann kenndi mér hvernig ég ætti
að vera sem flugmaður.
Hann var yfirvegaður og
ákveðinn, kom fram við alla sem
jafningja og skipti ekki skapi.
Það var einnig stórmerkilegt
hversu veðurheppinn hann var.
Ég hreinlega man ekki til þess
að hann hafi lent flugvélinni
nema á fyrirhuguðum áfanga-
stað þó svo hann þyrfti kannski
að gera meira en eina tilraun til
lendingar. Það var unun að fylgj-
ast með hversu rólegur hann var
við erfiðar aðstæður.
Þegar við vorum saman í
þjálfun erlendis var ég og mín
fjölskylda alltaf tekin til jafns við
hans fólk og myndaðist vinátta
sem aldrei dofnaði.
Stefán og Elsa voru okkur svo
góð að ég mun aldrei gleyma því.
Hann var slíkur orkubolti, að
oft eftir flug frá New York til Ís-
lands brá hann sér í vinnugall-
ann og stóð allan daginn á loft-
bor við undirbúning byggingar
húss síns á Rauðarárstíg, þar
sem hann rak bílaleigu og notaði
þá þekkingu sína á flugvélum og
skipti um parta í bílunum eftir
vissa notkun eins og gert er við
flugvélar. Með allri þessari
vinnu byggði hann sumarhús í
Dölunum og gerði þar stöðuvatn,
vann sjálfur á jarðýtu við það
verk.
Hann var helsti og jafnframt
besti samningamaður stéttar-
félags okkar flugmanna og sem
dæmi að þegar aðrir samninga-
nefndarmenn höfðu gefist upp á
að ná saman kláraði hann samn-
inginn.
Stebbi minn. Ég var hjá þér
rétt fyrir það sem sonur þinn
Össi kallaði síðasta flugtakið og
sá í hvað stefndi.
Ég veit að slíkur atorkumaður
sem þú varst hefðir ekki haft
mikla löngun til langrar rúmlegu
og ég er viss um að þú hefur
kvatt sáttur.
Það var mér mikill heiður að
vera vinur þinn í öll þessi ár. Ég
mun halda áfram að koma til
Elsu á Eir.
Ég votta Elsu og börnunum
þínum ásamt öllum ættingjum
samúð mína.
Ég veit að þú verður í huga
okkar allra um ókomna tíð.
Njóttu nú þessarar flugferðar,
sennilega í biðflugi eftir Elsu um
einhvern tíma.
Baldur H. Oddsson.
✝ GuðlaugurGuðjónsson
fæddist 1. júlí 1928
á Ytri-Lyngum í
Meðallandi. Hann
lést 4. október 2019
á Hjallatúni í Vík.
Foreldrar hans
voru Guðlaug
Oddsdóttir hús-
freyja, f. 19. apríl
1904, d. 22. nóvem-
ber 2001, og Guð-
jón Ásmundsson, f. 10. maí
1891, d. 13. nóvember 1978,
bóndi, Ytri-Lyngum. Guðlaugur
var næst elstur 13 barna þeirra.
Systkini hans eru; Guðmundur
f. 6. júní 1927, d. 25. janúar
2002, Oddný Margrét, f. 20.
ágúst 1929, Vilborg, f. 16. sept-
ember 1930, d. 4. maí 2012, Sig-
rún, f. 11. febrúar 1932, Vigfús,
f. 9. júní 1934, d. 3. ágúst 1935,
Vigfús, f. 3. júlí 1935, d. 27.
september 1960, Dagbjartur, f.
17. apríl 1937, d. 14. janúar
1993, Jóhanna, f. 18. júní 1939,
Fyrri sambýlismaður var Bene-
dikt Ragnarsson, f. 9. júlí 1968,
d. 25. febrúar 2000. Barn þeirra
er Fannar Þór, f. 10. maí 1993.
Guðlaugur ólst upp í Meðal-
landinu og lærði þarf hefð-
bundin störf ungra manna á
sveitaheimilum fyrri tíðar.
Hann fór í barnaskóla í sveit-
inni og sótti sér réttindi til að
keyra bíla auk vinnuvélarétt-
inda. Guðlaugur starfaði mest-
alla starfsævi sína á skurð-
gröfu. Um 1953 vann hann á
víragröfu í Meðallandinu hjá
Vélasjóði ríkisins og upp frá því
varð hann sjálfstæður verktaki
og hvarvetna þekktur sem
Gröfu-Laugi. Árið 1962 stofnaði
hann fyrirtækið Landþurrkun
með Jóhannesi Árnasyni og
fleirum. Frá 1972 starfaði hann
í samstarfi við Ræktunarsam-
bandið Hjörleif, sem hann
keypti svo árið 1988. Árið 1989
stofnaði hann fyrirtækið Fram-
rás ásamt börnum sínum og
tengdadóttur og starfaði þar á
gröfu þar til hann hætti form-
lega að vinna, en fylgdist vel
með starfseminni eftir það og
sá um kaffistofnuna til ársins
2017.
Útför Guðlaugs var gerð frá
Víkurkirkju 19. október 2019.
Sigurður, f. 18.
nóvember 1940, Ás-
laug, f. 2. nóvem-
ber 1942, Sigur-
sveinn, f. 6. ágúst
1945, og Steinunn,
f. 9. febrrúar 1947.
Eiginkona Guð-
laugs var
Ragnhildur G. Ár-
sælsdóttir, f. 5. jan-
úar 1929 á Reynis-
hólum í Mýrdal, d.
11. nóvember 2008. Þau gengu í
hjónaband 26. desember 1960.
Börn þeirra eru: 1) Ársæll, f. 14.
júlí 1961, maki Bryndís Fanney
Harðardóttir, f. 19. júlí 1959.
Börn þeirra eru Ragna Björg, f.
19. febrúar 1985, og Þráinn, f.
1. júní 1987. Barnabörn þeirra
eru, Árdís Rún, f. 10. janúar
2013, Ármann Dagur, f. 30. jan-
úar 2016, og Sóley Sif, f. 30.
janúar 2018. 2) Jóhann, f. 11.
október 1965. 3) Dagrún, f. 29.
júlí 1970, maki Sigurður Ólafur
Jónsson, f. 25. nóvember 1956.
Að alast upp í einni fegurstu
sveit landsins hjá ástríkum for-
eldrum eru forréttindi sem ekki
öllum er gefin og lærist að meta
með aldrinum. Ég var svo heppin
að hafa notið þess að fá að alast
upp í Reynishverfi í Mýrdal milli
jökulsins og sjávarins og eiga það-
an góðar minningar. Í pínulitla
húsinu á Reynishólum þar sem er
einstakt útsýni virtist vera rúm
fyrir alla og þar var gott að vera
þótt hrikti stundum í. Undir
styrkri stjórn mömmu sem sá til
þess að allir hefðu fæði og klæði
við þær óvenjulegu aðstæður að
heimilisfaðirinn var sjaldan heima
heldur einhvers staðar út í mýri
úti um allar sveitir að grafa á
skurðgröfunni ólu þau upp okkur
systkinin og tókst bara bærilega
til þrátt fyrir ýmiss konar áskor-
anir sem lífið færði þeim. Á sumr-
in kom pabbi oftast heim á laugar-
dagskvöldum og sunnudagar voru
sæludagar. Þá var oft farið í ísbílt-
úr til Víkur, farið á fjöru, kíkt í
heimsókn til sveitunganna eða
farið austur yfir sand og heilsað
upp á ömmu eða eitthvert af
systkinum hans pabba. Veturnir
voru svolítið öðruvísi. Þá var
pabbi mikið heima, stundum inni-
lokaður í marga daga vegna
ófærðar, jafnvel í rafmagnsleysi,
það þótti honum ekki skemmti-
legt. Þorláksmessa var ávallt einn
af uppáhaldsdögunum, þá var
borðuð skata og oft var glatt á
hjalla, sérstaklega þegar Gunn-
steinn var heima. Innkaupaferðir
þeirra mága á Þorláksmessu voru
oft í minnum hafðar. Á síðasta
degi ársins var farið til Víkur fyrir
hádegi, skattarnir borgaðir á
hreppsskrifstofunni og þegið kon-
fekt að launum. Þegar leið á
kvöldið var kveikt í sinu svo eldar
loguðu um allt hverfið. Eftir ára-
mót tók við bókhaldsvinnan, gerð-
ir reikningar fyrir vinnu síðasta
árs og kvittanir settar í möppu.
Ég fékk að hjálpa til og fannst
þetta miklu skemmtilegra en
pabba. Svo þurfti að reyna að fá
reikningana borgaða. Þá var
keyrt af stað milli bæja, út undir
fjöll og austur yfir sand, drukkið
kaffi og spjallað á hverjum bæ.
Það virkaði betur að skilja skjala-
töskuna eftir heima, setja reikn-
ingana í plastpoka og hafa stelp-
una með. Stundum var farið til
Reykjavíkur, keyptir varahlutir í
Globus og systurnar sem bjuggu í
bænum heimsóttar. Ein ferðin er
eftirminnilegri en aðrar, þá fórum
við tvö saman og keyptum Ko-
matsu-gröfu og bleikt flauelsefni í
Vogue sem mamma saumaði síð-
an buxur úr af sinni alkunnu
snilld. Það er dýrmætt að eiga
þessar minningar nú þegar komið
er að leiðarlokum. Það eru ótrú-
legar breytingar sem gerast á
einu æviskeiði og þróunin heldur
áfram. Fannar minn minnist
fjöruferða í Reynisfjöru með
ömmu og afa í Vík þegar voru
engir ferðamenn. Ég er þakklát
fyrir að hafa fengið að njóta þess
að eiga góðan pabba sem hafði
oftast trú á dóttur sinni og kenndi
mér svo margt, meira að segja að
prjóna. Ég ætla að gera mitt
besta að tileinka mér skaftfellska
æðruleysið og koma því til næstu
kynslóða að „allt fer einhvern
veginn“ eins og pabbi hughreysti
mig einu sinni með. Ég sakna
þess mikið að eiga ekki lengur von
á símtali á kvöldin og eiga spjall
um allt og ekkert en minningin
lifir. Takk pabbi minn.
Dagrún Guðlaugsdóttir.
Guðlaugur Guðjónsson, Laugi í
Hólunum eða Guðlaugur frá
Lyngum, er eftirminnilegur mað-
ur. Líklega er elsta minning mín
um hann þegar hann og Gunn-
steinn í Teigagerði komu í heim-
sókn á æskuheimilið á Norður-
Fossi á Þorláksmessu, a.m.k.
Gunnsteinn aðeins við skál,
glettni og ólíkur hlátur þeirra
mága greyptist í huga sveita-
stráksins.
Ég varð síðan þeirrar gæfu að-
njótandi að vinna með Lauga á
skurðgröfu í allmörg sumur með-
fram námi. Unnið var hjá bænd-
um vítt og breitt á Suðurlandi;
Landeyjunum, undir Eyjafjöllum,
Mýrdalnum og fyrir austan Sand.
Laugi var einstaklega ljúfur yfir-
maður og samferðamaður, skipti
aldrei skapi þótt nýliðinn væri
klaufskur, a.m.k. til að byrja með.
Minnisstæðir eru Moskovicharnir
sem Laugi átti, ekki síst þegar
annað afturhjólið tók fram úr okk-
ur undir Fjöllunum, löngu áður en
þar kom bundið slitlag, og Laugi
útskýrði um leið að nú mætti hann
ekki stíga á bremsuna til að missa
ekki bremsuvökvann, og síðan tók
við leit að dekkinu úti í þýfðum
móanum.
Við unnum á átta tíma vöktum
allan sólarhringinn. Ógleymanleg
eru vaktaskiptin um fjögurleytið
að morgni lengst úti í mýrum og
maður fékk á tilfinninguna að
fuglarnir væru líka að fara á fæt-
ur. Fyrri árin dvöldum við á heim-
ilum bænda og var fróðlegt að
kynnast bændum og búaliði vítt
og breitt um héraðið en síðan fjár-
festi Laugi í hjólhýsi þar sem gott
var að leggja sig.
Megi Guðlaugur hvíla í friði,
björt er minningin um ræktunar-
og framkvæmdamanninn góða.
Sigurður Sigursveinsson.
Guðlaugur
Guðjónsson
Grónum götum geng
ég á
gamlar slóðir kanna
eru kynnin ekki fá
endurminninganna.
Með þessum örfáu línum vil ég
kveðja Sirrý systur mína sem ég
hef verið samtíða í rúm níutíu ár.
Það fer ekki hjá því að við fráfall
hennar myndast stórt tóm í til-
veruna eftir svo langa samveru.
Hún dvaldi síðustu tvö árin á
Droplaugarstöðum, þar sem hún
naut góðrar umönnunar og leið
vel eftir atvikum, en henni hafði
daprast bæði sjón og heyrn, svo
hún gat ekkert gert sér til af-
þreyingar, en naut þess samt að
fá heimsóknir frá ættingjum sín-
um og vinum.
Þegar ég heimsótti hana og sat
Sigurrós Guðbjörg
Eyjólfsdóttir
✝ Sigurrós Guð-björg Eyjólfs-
dóttir fæddist 23.
ágúst 1922. Hún
lést 15. október
2019.
Útför Sigurrósar
fór fram 28. októ-
ber 2019.
hjá henni aldrei
skemur en í einn til
tvo klukkutíma voru
gamlir tímar rifjaðir
upp allt frá barn-
æsku og kynni af
fólki sem við báðar
höfðum þekkt og
stundum voru líka
rifjuð upp sextíu til
sjötíu ára gömul
dægurlög sem við
báðar höfðum lært
úr útvarpinu og kunnum og höfð-
um ánægju af.
Í síðasta skiptið sem ég kom til
hennar, daginn áður en hún lést,
varð heimsóknin ekki mjög löng
því töluvert var af henni dregið
og við kvöddumst innilegar en
nokkru sinni fyrr eins og við
fyndum á okkur að þetta gæti
orðið í síðasta skiptið sem við
sæjumst í þessu lífi, sem mér datt
samt ekki í hug á þeirri stundu.
En einu sinni verður allt fyrst og
síðast og hún þráði orðið hvíldina
svo þess vegna samgleðst ég
henni að losna úr viðjum líkam-
ans og hitta aftur alla ástvini sína
í Sumarlandinu.
Sigríður (Sigga).
Frímann & hálfdán
Útfararþjónusta
Frímann
897 2468
Hálfdán
898 5765
Ólöf
898 3075
Sími: 565 9775
www.uth.is
uth@uth.is
Cadillac 2017
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar,
tengdafaðir og afi,
JÓN BJÖRNSSON
fisksali,
lést á Landspítalanum Fossvogi
föstudaginn 1. nóvember.
Útför auglýst síðar.
Svana Ragnheiður Júlíusdóttir
Jóhanna Bjarney Jónsdóttir Guðjón Már Sverrisson
Katrín Thelma Jónsdóttir
Jón Sverrir Jónsson
og barnabörn
Elskuleg eiginkona mín, systir, mágkona
og tengdadóttir,
HILDUR DAVÍÐSDÓTTIR,
Háteigsvegi 6,
Reykjavík,
lést á Landspítalanum við Hringbraut
1. nóvember.
Úförin verður auglýst síðar.
Hreinn Hafliðason
Valborg Davíðsdóttir Ragnar Breiðfjörð Ragnarsson
Kristrún Davíðsdóttir Ásgeir Eiríksson
Jenný Davíðsdóttir Ólafur Einarsson
Elsa María Davíðsdóttir Daníel Sveinsson
Jónína B. Sigurðardóttir Hafliði Hjartarson
Hjörtur Hafliðason Anna Bára Baldvinsdóttir
og systkinabörn
Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir, amma
og langamma,
SIGNA HALLBERG HALLSDÓTTIR,
lést á Hjúkrunarheimilinu Lögmannshlíð
laugardaginn 2. nóvember.
Útför hennar fer fram frá Akureyrarkirkju
mánudaginn 11. nóvember klukkan 13.30.
Þeim sem vilja minnast hennar er bent á Oddfellow- regluna á
Akureyri.
Ólafur Búi Gunnlaugsson Agnes Jónsdóttir
Halla S. Gunnlaugsdóttir Haukur Harðarson
Helga H. Gunnlaugsdóttir Stefán Birgisson
ömmu- og langömmubörn
Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir, amma
og langamma,
FJÓLA S. HANNESDÓTTIR
frá Hnífsdal,
lést á Hjúkrunarheimilinu Eyri, Ísafirði,
sunnudaginn 27. október.
Útför hennar verður gerð frá Hnífsdalskapellu laugardaginn
9. nóvember klukkan 14.
Hannes Óskarsson Sigríður Jóna Þráinsdóttir
Friðbjörn Óskarsson Guðrún Hreinsdóttir
Aðalsteinn Óskarsson Guðrún Hermannsdóttir
Indriði Óskarsson Laufey Ólafsdóttir
Guðmundur Páll Óskarsson Gerður Engilrós Einarsdóttir
barnabörn og barnabarnabörn
Skil | Þeir sem vilja senda Morgunblaðinu greinar eru vinsamlega
beðnir að nota innsendikerfi blaðsins. Smellt á Morgunblaðslógóið í
hægra horninu efst og viðeigandi liður, „Senda inn minningargrein,“
valinn úr felliglugganum. Einnig er hægt að slá inn slóðina
www.mbl.is/sendagrein
Minningargreinar