Morgunblaðið - 13.11.2019, Blaðsíða 17

MINNINGAR 17
MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 13. NÓVEMBER 2019
✝ HrafnhildurÁgústsdóttir
fæddist á Bíldudal
27. mars 1934. Hún
lést á Hjúkrunar-
heimilinu Hömrum
Mosfellsbæ 4. nóv-
ember 2019.
Foreldrar henn-
ar voru Ágúst Sig-
urðsson, kaupmað-
ur á Bíldudal, og
Jakobína Sigríður
Pálsdóttir húsmóðir, sem fórust
í Þormóðssjóslysinu 18. febrúar
1943. Hrafnhildur var yngst
systkina sinna, sem voru Sigríð-
ur, Unnur, Arndís, Hjálmar,
Páll, Jakob og fóstursystir Ingi-
2009 og Kolbrúnu Helgu, f.
2011; Helga Lára, f. 1980, gift
Níelsi Einari Reynissyni og eiga
þau Elísu Ósk, f. 2001, Önnu, f.
2004, Emmu Sóleyju, f. 2012;
Sóley Dögg, f. 1990, sambýlis-
maður hennar er Arnar Bjarna-
son; Benjie Rose, f. 1990, gift
Yanick Juin; Bæring Patrek, f.
1998 og Jóhanna Kristín, f.
2002. 3) Ágúst Jakob, f. 14. maí
1962, kvæntur Nönnu Leifs-
dóttur, börn þeirra eru Ólafur
Kristinn, f. 1984 og sambýlis-
kona hans er Caroline Wahlgren
Þórisdóttir og eiga þau Tristan
Ágúst, f. 2012; Guðmundur Bær-
ing, f. 1987 og sambýliskona
hans er Díana Þorvaldsdóttir og
eiga þau Baltasar Breka, f.
2016; Jakob Hrafn, f. 1993, unn-
usta hans er Jenný Drífa
Kristjánsdóttir.
Útför Hrafnhildar fer fram í
Garðakirkju í dag, 13. nóvember
2019, kl. 15.
björg Ormsdóttir.
Hrafnhildur gift-
ist Ólafi Kristni
Bæringssyni verk-
taka, f. 2. maí 1927,
d. 12. júlí 1988 og
eignuðust þau þrjá
syni: 1) Gísli, f. 3.
október 1954,
kvæntur Aronica
Karuri, dóttir hans
er Sunna Sigurósk.
f. 1986, gift Gylfa
G. Geirssyni. 2) Bæring. f. 22.
nóvember 1955, kvæntur Rose
Olafsson, börn hans eru Hildur
Björg. f. 1976. gift Grétari Páli
Jónssyni og eiga þau Daníel
Bæring. f. 2006, Jón Gauta, f.
Elsku mamma mín Hrafnhild-
ur Ágústsdóttir er látin. Það er
mikill missir fyrir okkur öll sem
stóðum henni næst. Minningarn-
ar streyma að á svona stundum
og allar eru þær ljúfar um hana
mömmu sem var einstaklega
hjartahlý og góð manneskja, vel
liðin og elskuð af þeim sem henni
kynntust á lífsleiðinni.
Mamma fæddist á Bíldudal 27.
mars 1934 í Valhöll, ein af 7 börn-
um afa og ömmu, Ágústs Sig-
urðssonar og Jakobínu Pálsdótt-
ur. Mamma kynntist sorginni
ung þegar hún missti báða for-
eldra sína í Þormóðsslysinu, einu
hræðilegasta sjóslysi síðari tíma
á Íslandi. Margir áttu um sárt að
binda á Bíldudal þá, sem misst
höfðu ástvini sína.
Mamma gat aldrei talað um
þetta slys ógrátandi, svo fékk til-
hugsunin á hana. Ég held að
þetta hafi átt við um þau systk-
inin öll raunar, en fólk beit á jaxl-
inn og grét í koddann sinn. Svona
var þetta í þá daga, enga áfalla-
hjálp að fá, fólk hafði hvað annað
og svo koddann sinn. Áfallið var
mömmu þvílíkt að hún mundi
lengst af ekkert af sinni æsku
fyrir 9 ára aldurinn, það bara
þurrkaðist út. Þó sorglegt sé að
segja frá þá var lengi vel eina
minningin sem hún átti blá stíg-
vél sem afi hafði gefið henni er
hann kom úr einni Reykjavíkur-
ferðinni.
Mamma var hávaxin og mynd-
arleg kona. Mikil íþróttakona,
skaraði fram úr í ýmsum grein-
um og tók þátt í mörgum héraðs-
mótum í frjálsum og átti hún Ís-
landsmet í hástökki um tíma.
Mamma kynntist pabba ung
og fluttist til Patreksfjarðar 1954
með mig mánaðar gamlan og
kom með strandferðaskipi.
Þegar mamma fluttist til Pat-
reksfjarðar bjuggu þau pabbi sér
fallegt heimili á Bjarkargötunni.
Þar stjórnaði mamma öllu af
myndarskap og minningar eru
ljúfar þaðan. Þar var gestkvæmt
mjög og það féll mömmu vel, sér-
staklega þegar ættingjar og vinir
komu. Hún tók á móti öllum af
ljúfmennsku og örlæti.
Þau pabbi ráku í sameiningu
Vinnuvélar ehf. um árabil og var
fyrirtækið nokkuð myndarlegt
flest árin, en þó fór að halla und-
an fæti síðustu árin áður enn
pabbi dó. Mamma sá um bókhald
og fjármál fyrirtækisins alla tíð
og þau voru ávallt mjög samstiga
þar um.
Pabbi féll óvænt frá langt fyrir
aldur fram og var það mömmu
mikið áfall. Ég minnist þess ekki
að nokkurn tíman hafi fallið
skuggi á samvistir foreldra
minna og er það einstakt að ég
tel. Mikil ástúð á heimilinu alla
tíð, það er mikil gæfa að alast
upp á þannig heimili.
Um 1990 gerðist mamma for-
stöðumaður sundlaugarinnar á
Patreksfirði. Það fór henni vel úr
hendi og ég held ég ýki ekkert þó
ég segi að fólkið sem kom þar
hafi dáðst að henni og hvernig
hún hélt á málum.
Mamma fluttist í Kópavoginn
eftir aldamótin síðustu og bjó þar
við gott yfirlæti fram undir það
síðasta. Þar bjó hún sér hreiður
fyrir sig og sína. Barnabörnin
nutu góðs af henni þar, enda
elskaði hún að eiga samneyti við
þau.
Sunna mín var mjög náin
ömmu sinni og verður henni seint
fullþakkað allt sem hún gerði
fyrir hana Sunnu mína.
Ég naut þeirra forréttinda að
hafa átt samvistir við hana
mömmu mína í heil 65 ár. Það er
langur tími.
Guð blessi þig og varðveiti,
mamma mín.
Gísli Ólafsson.
Elsku mamma er nú dáin og
komin til Guðs og er nú með
pabba og öllum sínum ættingjum
og vinum sem þar eru.
Mamma var alveg einstök
manneskja í alla staði. Hún elsk-
aði allt og alla og það voru aldrei
nein vandamál hjá henni og hún
talaði aldrei illa um neina mann-
eskju. Hún var alveg frábær
mamma, amma og langamma og
elskaði fjölskyldu sína og studdi
og hvatti til dáða í einu og öllu.
Hún var sú þolinmóðasta mann-
eskja sem ég hef þekkt og alveg
sama hvað á dundi þá hélt hún
alltaf sinni ró og sagði alltaf að
allt væri í lagi eða að allt myndi
fara vel og hafði tröllatrú á okkur
öllum í fjölskyldunni.
Hún hvatti mig til dáða frá
unga aldri og sagði að ég gæti
gert allt sem ég vildi ef ég bara
hefði trú á sjálfum mér. Hún tók
öllum mínum börnum með opn-
um armi og hugsaði um þau sem
sín eigin börn og elskaði þau,
dáði og hvatti þau til verka og
velgengni.
Mamma var svo hlý og góð við
alla, hún hafði alltaf í fyrirrúmi
ást, heiðarleika, traust og óbil-
andi trú á fjölskyldunni og var
svo stolt af okkur öllum. Ég hef
oft hugsað um það og óskað mér
að ég væri eins góð manneskja
og hún, en það hefur mér ekki
tekist hingað til og mun senni-
lega aldrei takast. Hún er mín
fyrirmynd og hefur kennt mér
svo margt í lífinu.
Ég kveð hana elsku mömmu
núna og veit að hún er á góðum
stað hjá Guði í himnaríki með
pabba og öllum sínum ættingjum
og vinum og hún mun fylgjast
með okkur öllum og gefa okkur
merki og skilaboð þegar þörf er
á. Megi Guð blessa og varðveita
hana mömmu mína um ókomna
tíð.
Bæring Ólafsson.
Elsku amma mín. Ég á svo
margar góðar minningar um þig
og fyrir það er ég mjög þakklát.
Eftirminnilegasti tíminn í lífi
mínu hingað til var þegar ég,
mamma, pabbi og Anna bjuggum
hjá þér í Kórsölunum á meðan
við gerðum upp húsið okkar. Það
var svo æðislega gaman og gott
að hafa þig alltaf til staðar, á
morgnana, þegar ég kom heim úr
skólanum og á kvöldin. Og aldrei
vantaði upp á góðgætið hjá
þér. Ég veit ekki hversu oft þú
varst með marmaraköku á borð-
inu fyrir mig þegar ég kom heim
úr skólanum, það var best. Þú
fórst líka oft með okkur systurn-
ar niður götuna í vídeóleiguna að
leigja mynd og fannst okkur það
alltaf jafn spennandi.
Þú hefur alltaf verið svo já-
kvæð og umhyggjusöm og hafðir
svo góð áhrif á fólk í kringum þig
og ætla ég að taka þig til fyr-
irmyndar í því í mínu lífi.
Elsku amma mín, ég mun
sakna þess að fá ekki strjúka
hendurnar þínar, mér fannst það
svo róandi. En ég veit að þú ert
komin á betri stað núna.
Takk fyrir allt sem þú hefur
gert, ég mun ávallt varðveita
minningu þína og elska þig.
Elísa Ósk.
Amma Abba var okkur mikil
fyrirmynd, það hefur engin
manneskja kennt okkur jafn
mikið um góðmennsku og kær-
leik, hún var sannkallaður gim-
steinn í mannsmynd. Amma fór í
gegnum lífið án þess að láta eitt
aukatekið ljótt orð falla um aðra
manneskju, það var bara ekki í
eðli hennar.
Þegar við vorum litlar vorum
við svo heppnar að fá að fara til
ömmu á Patró og vera hjá henni í
lengri og styttri tíma. Okkur
þótti ekkert skemmtilegra en að
vera hjá ömmu á Patró. Það var
einhvern veginn alltaf allt svo
gott hjá henni. Hún gaf sér tíma
til að elda og baka með okkur.
Hún kenndi okkur að baka
pönnukökur, hveitikökur, vínar-
brauð og mömmukökur og leyfði
okkur alltaf að vera með. Við
skulum nú ekki gleyma sykrin-
um! Það var að sjálfsögðu sykur
á allt, á stöppuðu kartöflurnar,
rabarbarann, pönnukökurnar, á
kornflexið eða seríósið og svo
mætti lengi telja, þess vegna er-
um við svo sætar!
Það skemmtilegasta sem
amma gerði var að fara í berja-
mó. Hún tók okkur með og
kenndi okkur að þekkja aðalblá-
berin frá þessum venjulegu og
krækiberjum. Við fengum að
vera með henni í vinnunni, hvort
sem það var að keyra út um allar
trissur með nammið og kókið eða
í sundlauginni þar sem hún veitti
fyrsta flokks þjónustu og við-
hald. Hún kenndi okkur heldur
betur dugnað og vinnusemi, við
fengum alltaf eitthvert hlutverk
og hún sýndi okkur hvernig mað-
ur ætti að hafa ánægju af
vinnunni.
Í seinni tíð vorum við svo
heppnar að hafa elsku ömmu í
bænum. Heimilið hennar var eins
konar félagsmiðstöð fjölskyld-
unnar og bjuggum við allar hjá
henni í lengri eða skemmri tíma.
Ömmu þótti nú ekki leiðinlegt að
hafa okkur hjá sér en henni leið
alltaf best með mikið af fólki og
börnum í kringum sig. Hún var
alltaf hamingjusöm og tilbúin til
að líta á björtu hliðarnar, við gát-
um leitað til hennar með hvað
sem var og það var enginn betri í
að hlusta og veita skilning en hún
amma Abba. Erfiðu hlutirnir í líf-
inu urðu einhvern veginn ögn
auðveldari þegar þeir höfðu farið
inn um hennar eyru.
Þín verður sárt saknað, elsku
amma, lífsgildi þín og kærleik
höfum við ætíð haft að leiðarljósi
og vitum við ekki betri leið til að
heiðra minningu þína en að halda
þeirri vegferð áfram.
Við elskum þig svo heitt.
Hildur Björg, Helga
Lára og Sóley Dögg.
Abba amma var mikilvægasta
manneskjan í lífi mínu, besta vin-
kona og trúnaðarmaður. Hún var
alltaf til staðar fyrir mig og ég
átti mitt annað heimili hjá henni.
Hún var alltaf jákvæð og mjög
góður hlustari. Var vinamörg og
líkaði vel við alla. Húmorinn var
aldrei langt undan og hún hló
mikið enda fannst henni
skemmtilegast að hlæja.
Minningarnar um stundir
mínar með ömmu eru ótalmargar
en þær sem mér þykir vænst um
eru þegar við horfðum saman á
Sound of Music, aftur og aftur.
Þetta er enn þá uppáhaldsmynd-
in mín og stríða frændsystkini
mín mér oft á því.
Amma var mikil búkona. Við
krakkarnir fórum með henni í
berjamó og hjálpuðum henni svo
að búa til sultu. Gerðum með
henni slátur og bökuðum oft rúg-
brauðið hans Nonna frænda. Eft-
ir að ég flutti í bæinn 1996 eyddi
ég öllum sumrum hjá henni á
Patró. Fór þangað daginn sem
skólanum var slitið og kom aftur
suður á skólasetninguna. Amma
var þá að vinna í sundlauginni á
Patró og elskuð af öllum þar. Ég
bjó nánast í lauginni. Fór með
ömmu til að opna um morguninn,
var þar allan daginn, hjálpaði til
við að færa fólki kaffibolla í pott-
ana og ef ég var þreytt svaf ég á
dýnu undir borðinu í eftirlitsklef-
anum. Þegar við Bæring frændi
vorum saman hjá henni kepptum
við oft í því hvort gæti kafað fleiri
ferðir og þá var oft að einhver
spurði ömmu hvort að það ætti
ekki að athuga með okkur, þá
svaraði amma alltaf og hló, „nei
nei, þetta eru krakkarnir mínir,
þau hafa verið synd frá því þau
voru smábörn“. Amma fann upp
á því að færa gestum kaffi í pott-
ana og passaði líka upp á að eiga
HiC fyrir börnin. Hún hafði tíma
fyrir alla og var aldrei að flýta
sér.
Þegar ég fór í framhaldsskóla
var amma flutt í Kópavog, þar
bjó ég hjá henni í sjö ár. Við vor-
um bestu vinkonur og gerðum
nánast allt saman. Þegar ég vann
í sundlauginni í Kópavogi kom
hún oft þegar ég var búin að
vinna og við fórum saman í laug-
ina, tókum sundsprett og slök-
uðum á í pottunum. Amma var
mjög góður sundmaður og fékk
ég oft að heyra það frá fólki sem
sá hana synda.
Við horfðum alltaf saman á
Neighbours í hádeginu, það
klikkaði ekki og leigðum okkur
oft vídeóspólur. Uppáhalds-
myndirnar hennar voru Die
Hard og álíka spennumyndir.
Amma bakaði bestu vínar-
brauð í heimi. Þegar hún var bú-
in að baka var hringt heim til
Gústa frænda og áður en brauðin
komust út úr ofninum voru allir
komnir í heimsókn. Hún átti líka
alltaf til karamellukex og slóg-
umst við Bæring um það. Þegar
ég kynnist Gylfa manninum mín-
um var hún fyrsta manneskjan
sem ég kynnti hann fyrir og kom
þeim strax vel saman. Við bjugg-
um hjá henni í eitt ár og áttum
góðar stundir saman. Þegar ég
flutti frá henni fór ég að vinna
vaktavinnu og þegar ég var í fríi
fór ég oft til hennar um morg-
uninn þegar Gylfi fór í vinnu,
skreið upp í til hennar og var hjá
henni allan daginn. Þessum
stundum fækkaði því miður eftir
að hún flutti á Hamra.
Elsku amma, ég elska þig og
sakna þín svo mikið, takk fyrir
allt sem þú gerðir fyrir mig. Nú
ertu hjá Óla afa sem þú ert búin
að sakna svo lengi. Hvíldu í friði.
Þín
Sunna.
Elskuleg vinkona mín og fyrr-
verandi tengdamóðir, Hrafnhild-
ur Ágústsdóttir, er látin. Hún
andaðist í svefni aðfaranótt 4.
nóvember sl. Abba amma hennar
Sunnu minnar var yndisleg,
skemmtileg, dugleg og góð kona
og ég hefði ekki getað fengið
betri tengdamóður. Hún var mín
besta vinkona þegar ég bjó á
Patró og hún var besta amma í
heimi fyrir Sunnu mína. Abba
hjálpaði okkur Gísla ótrúlega
mikið við uppeldið á Sunnu og
hjá Öbbu átti stelpan það besta
skjól sem hún gat fengið. Aldrei
sagði Abba nei ef við báðum um
pössun enda fannst henni ósköp
notalegt að hafa stelpuna hjá sér
eftir að hún varð ein. Ég get
aldrei þakkað Öbbu nóg alla
hjálpina en hún vissi hvað mér
þótti vænt um hana og hún elsk-
aði Sunnu afskaplega mikið. Ég
kynntist Öbbu í lok árs 1981 þeg-
ar ég ósköp feimin og uppburð-
arlítil kom í fyrsta sinn heim til
þeirra hjóna með Gísla og var
kynnt fyrir þeim. Abba var ekki
lengi að hrista af mér feimnina,
gaf mér rosalega flottan útsaum-
aðan kínverskan náttslopp sem
hún hafði keypt á Kanarí og
eyrnalokka með Mallorca-perl-
um, ég á hvort tveggja ennþá.
Við urðum strax miklar vinkonur
og héldum þeim vinskap alla tíð
þótt við Gísli slitum samvistum.
Það var óskaplega sorglegt þeg-
ar Óli Bærings, eiginmaður
hennar, féll snögglega frá langt
um aldur fram árið 1988 og Abba
sem var aðeins 54 ára syrgði
hann sárt alla tíð. Þau voru mjög
samhent hjón, einstaklega glæsi-
leg og báru mikla virðingu hvort
fyrir öðru. Abba elskaði strákana
sína út af lífinu og var óskaplega
þolinmóð við þá þótt þeir hafi nú
verið ansi fyrirferðarmiklir, sér-
staklega þessir tveir eldri. Hún
elskaði barnabörnin sín líka
meira en lífið sjálft og var mikil
vinkona þeirra allra. Við tengda-
dæturnar, fyrrverandi og núver-
andi vorum dekraðar og aldrei
gerði hún upp á milli okkar, hún
átti svo mikla ást að gefa. Elsku
Abba mín, þú varst búin að vera
lasin undanfarið og minnið farið
að gefa sig. En gömlu dagana
mundirðu og það var alltaf gam-
an að koma til þín upp á Hamra
með Sunnu og spjalla um þá.
Farðu í friði, Abba mín, ég elska
þig.
Kæru bræður, Sunna mín og
aðrir ættingjar, mínar innileg-
ustu samúðarkveðjur til ykkar
allra. Guð gefi ykkur styrk til að
takast á við sorgina.
Kristín Gísladóttir.
Hrafnhildur
Ágústsdóttir
✝ Magnús Guð-bjartson fædd-
ist 24. maí 1950 í
Reykjavík. Hann
varð bráðkvaddur
á heimili sínu 1.
nóvember 2019.
Hann var sonur
hjónanna Önnu
Jónínu Sveins-
dóttur, f. 20.3.
1919, d. 17.7. 1995,
frá Viðfirði og
Guðbjarts Gísla Guðmunds-
sonar, f. 18.6. 1918, d. 26.8.
1996, frá Króki í Holtum. Tví-
burasystur Magnúsar eru Guð-
rún og Ólöf K. Guðbjartsdætur,
f. 1954.
Þann 1. desember 1973
inmaður Önnu er Ólafur M.
Tryggvason og eiga þau synina
Jóel Darra, f. 1997 og Janus
Breka, f. 1999. 2. Guðbjartur
Magnússon, f. 1977, sambýlis-
kona hans er Þórdís Halldórs-
dóttir og eiga þau soninn Hall-
dór Magnús, f. 2010. 3. Hulda
Magnúsdóttir, f. 1987, sambýlis-
maður hennar er Pétur Magnús
Birgisson og eiga þau dótturina
Önnu Kolfinnu, f. 2017.
Magnús lærði húsgagnasmíði
hjá Hafsteini Filippussyni en
vann alla tíð sem húsasmiður.
Hann átti og rak eigið fyrirtæki
frá árinu 1983 ásamt vini sínum
Vilbergi Þór Jónssyni og unnu
þeir fjölmörg og margvísleg
verkefni víðsvegar um landið,
þ. á m. í Dölunum, Reykhólum,
á Suðurlandi og víðar. Flest
verkefni þeirra voru þó á
höfuðborgarsvæðinu.
Útför hans fer fram frá
Hafnarfjarðarkirkju í dag, 13.
nóvember 2019, kl. 13.
kvæntist Magnús
eftirlifandi eig-
inkonu sinni, Sig-
urborgu Róberts-
dóttur, f. 19. sept.
1953. Foreldrar
hennar voru hjónin
Þórlaug
Guðmundsdóttir, f.
22.11. 1922, d. 22.6.
1993, frá Stóra-
Nýjabæ í Krýsuvík,
og Róbert Bjarna-
son, f. 5.1. 1917 í Reykjavík, d.
30.6. 2000, börn Magnúsar og
Sigurborgar eru: 1. Anna
Magnúsdóttir, f. 1972, barns-
faðir hennar er Júlíus K. Egg-
ertsson og eiga þau soninn
Kristófer Inga, f. 1991. Eig-
Kær vinur til margra ára
verður borinn til grafar í dag.
Margs er að minnast enda hef ég
þekkt Magga í hjartnær þrjátíu
ár en kynni okkar hófust þegar
ég réð mig til sumarstarfa hjá
Virki vorið 1991. Með okkur
myndaðist fljótt traustur og góð-
ur vinskapur sem efldist stöðugt
ár frá ári.
Maggi var ætíð hörkudugleg-
ur og ósérhlífinn við vinnu, svo
mjög að maður gat ekki annað
en dáðst að. Þá var hann góður
og sanngjarn verkstjóri. Hann
var einnig einstaklega hjálpsam-
ur og úrræðagóður þegar leitað
var til hans. Þess fengum við
hjónin margsinnis að njóta við
byggingu sumarbústaðar okkar.
Þar átti hann mörg handtökin og
ekki síður ráðleggingar til handa
okkur þegar ég leitaði til hans.
Ég sagði honum á góðum stund-
um að við hjónin litum á hann
sem „guðföður hússins“ og ég
veit að hann hafði gaman af því
og þótti vænt um.
Maggi var mjög hirðusamur
með verkfæri sín og bílakost.
Það leið varla sú helgi sem ekki
var tekið til í vinnubílnum, verk-
færum raðað og bíllinn þrifinn
bæði að innan og utan enda var
bíllinn alltaf nýbónaður og auð-
þekkjanlegur á götu fyrir vikið.
Þessi verk voru yfirleitt unnin á
laugardagmorgnum og því var
tilvalið að skreppa til hans upp á
verkstæði þá morgna. Þá var
hellt upp á kaffi og spjallað um
allt og ekkert. Þær stundir voru
okkur báðum dýrmætar og gjöf-
ular.
Kæra Ditta, Baddi, Anna og
Hulda. Missir ykkar og fjöl-
skyldna ykkar er mikill en minn-
ingar um góðan eiginmann, föð-
ur og afa lifir áfram og mun
hugga ykkur í sorginni.
Við hjónin minnumst kærs
vinar með söknuði og þakklæti
fyrir allt og allt.
Steinarr Þór.
Magnús
Guðbjartsson