Morgunblaðið - 21.12.2019, Side 33

Himnarnir opnast!
Ég þakka þér
gleðina alla
sem gafstu mér.
(Björg Þórhallsdóttir, Karl Berndsen)
Þangað til við sjáumst næst,
þín
María.
Nú þegar við mannfólkið und-
irbúum hátíð ljóss og friðar, sjálf
jólin, sem oft hafa verið nefnd
„vetrarperlan fríða, perlan í dag-
anna festi og rós sem skín eins
og gimsteinn í grjóti,“ ber fyrir
skugga á sólskinslöndin, þegar
okkur berst frétt um að góð vin-
kona okkar, hún Erla í Hlíð sé
ekki lengur mitt á meðal okkar.
Ég hitti Erlu fyrir nokkrum
vikum á Sjúkrahúsi Siglufjarðar.
Þá sagði hún mér að eiginmaður
hennar, Jón Dýrfjörð, sem lést
sl. sumar, hefði birst henni. Síð-
an bætti hún við; „Ætli hann sé
ekki að koma til að sækja mig.“
Eftir mjög svo blessunarríka ævi
nefndi hún að hún væri reiðubú-
in að kveðja þetta líf þar sem
heilsan væri farin að gefa sig þó
erfitt væri að kveðja sína nán-
ustu.
Við Elín vorum svo lánsöm að
kynnast þeim hjónum, Erlu og
Jóni í Hlíð, þegar við fluttum til
Siglufjarðar en þar gegndi ég
prestsþjónustu í þrettán ár. Þau
báru okkur og börnin okkar á
örmun sér eins og margir aðrir
góðir og traustir vinir á Siglu-
firði. Þessa vini okkar hjónanna
kýs ég að kalla kirkjuvini og ævi-
vini. Erla og Jón voru mjög svo
kirkjurækin alla tíð. Þau voru í
hópi þeirra Siglfirðinga sem áttu
sitt fasta sæti í kirkjunni. Það
var mjög hlýlegt að sjá þau í
messum sunnudagsins og kinka
kolli til prestsins þegar honum
mæltist vel að þeirra mati.
Erlu féll aldrei verk úr hendi.
Auk þess að sinna stóru heimili
og vinna með Jóni í fyrirtæki
þeirra hjóna vann Erla að ýms-
um hugðarefnum sínum sem
henni voru mikilvæg. Hún var
um langan tíma í forystu fyrir
Kvenfélagið Von á Siglufirði,
starfaði um tíma í sóknarnefnd
Siglufjarðarkirkju og átti sæti í
stjórn Systrafélags kirkjunnar.
Öll störf sín innti Erla af hendi
af mikilli alúð. Erla og Jón létu
aukin réttindi fatlaðra sig miklu
varða og unnu saman ötullega að
þeim málum.
Hún Erla er kvödd þegar dag-
ur er stystur hér landi, þann 21.
desember. Nú mun birta dag frá
degi og „hátíð ljóssins,“ sem
nálgast enn á nýjan leik, mun
færa okkur innri frið. Hátíðin,
fæðingarhátíð Frelsarans, beinir
einnig huga okkar að sjálfri
upprisuhátíðinni, sem kristallast
í því að okkur er gefið eilíft líf
eða eins og þjóðskáldið á Sig-
urhæðum, séra Matthías Joch-
umsson, sagði: „Þegar lífi lýkur
hér, rís það upp í Drottins dýrð-
ar hendi.“
Við Elín færum börnum Erlu
og Jóns, þeim Sigfúsi, Helenu,
Baldri og Þórgný og fjölskyldum
þeirra okkar dýpstu samúðar-
kveðjur.
Við erum afar þakklát fyrir að
hafa átt vináttu þessara mætu
hjóna. Blessuð sé minning
þeirra.
Vigfús Þór Árnason.
Kæra Erla Eymundsdóttir
hefur nú kvatt þennan heim
skömmu eftir lát eiginmanns
síns Jóns Dýrfjörð, móðurbróður
okkar. Erla var fædd og uppalin
á Seyðisfirði en þar bjó amma
mín um tíma ásamt þremur son-
um sínum. Ég fékk að dvelja hjá
henni þar sumarpart, þá á tíunda
árinu.
Þar kynntist ég Erlu fyrst en
hún var þá unnusta Jóns og Sig-
fús elsti sonur þeirra fæddur. Á
þeim tíma var faðir Erlu hús-
vörður í hinu fallega og sérstaka
barnaskólahúsi á Seyðisfirði og
þar bjuggu þau á efstu hæðinni
uppundir rjáfri og var mjög
gaman að skoða sig um þar. Það
var gott að heimsækja þau
sómahjón Sigurborgu og Ey-
mund. Hlýja og notalegheit
fylgdi þeim.
Erla og Jón fluttu til Siglu-
fjarðar og hófu búskap í kjall-
aranum í Hlíð og við bjuggum á
efri hæðinni. Þar fæddist annað
barn þeirra, elsku Sólveig. Oft
kom ég við og naut þess að
spjalla við Erlu sem var einstök
persóna, skarpgreind og hafði
svo góða nærveru. Erla reyndist
okkur systkinunum alla tíð mjög
vel og aðstoðaði mig oft við
heimanámið þegar þess þurfti
þar sem foreldrar mínir voru
bæði útivinnandi. Hún kenndi
mér á gítar sem kom sér vel í
skátastarfinu á Sigló. Ég fylgd-
ist vel með Sólveigu nöfnu minni
sem fæddist mjög fötluð og ég
dáðist að foreldrunum sem héldu
áfram baráttu sinni þrátt fyrir
úrræðaleysi í málefnum fatlaðra
á þessum árum. Á Hólaveginn
var líka gott að koma og þar
bættust Helena, Baldur og Þór-
gnýr í barnahópinn.
Þegar foreldrar mínir fluttu
suður tóku Jón og Erla ásamt
börnum sínum við búsforráðum í
Hlíð og þangað lá leið okkar þeg-
ar við systkinin og fjölskyldur
okkar heimsóttum heimaslóðirn-
ar. Það var góð tilfinning að vera
velkomin á uppeldisstaðinn,
Hlíð, þar sem hin mikilvægu
mótunarár okkar hófust. Við
systkinin þökkum Erlu fyrir afar
ljúfa og innihaldsríka samleið og
þökkum henni yndislega við-
kynningu. Hennar mannvænlegu
börnum, tengdabörnum og fjöl-
skyldum þeirra sendum við inni-
legustu samúðarkveðjur.
Sólveig Helga Jónasdóttir,
Ásgeir Jónasson og
fjölskyldur.
Erla Eymundsdóttir, kær vin-
kona mín, er látin. Þrátt fyrir
baráttu við illvígan sjúkdóm síð-
asta árið sýndi hún ávallt sama
kjarkinn, þrautseigju og já-
kvæðni. Erla var sjúklingur til
margra ára og var Jón maður
Erlu stoð hennar og styrkur,
stóð eins og klettur við hlið
hennar og veitti henni alla þá
umhyggju sem hægt var. Lengi
verður leitað að samheldnari
hjónum sem ávallt var gott að
heimsækja.
Á stundu sem þessari á ég
erfitt með að tjá tilfinningar
mínar. Minningarnar, gamlar,
nýjar, margar og fallegar munu
ætíð fylgja mér. Við störfuðum
mikið saman að félagsmálum, til
dæmis í sóknarnefnd og Systra-
félagi Siglufjarðarkirkju, Kven-
félaginu Von og fleiri félögum.
Minnisstæðir eru til dæmis
páskadagarnir í Systrafélaginu
er við fórum eldsnemma kl. 6 að
laga súkkulaði sem boðið var
upp á eftir messu á páskadags-
morgnum kl. 8. Þetta gerðum við
árum saman, höfðum gaman af
og ekki klikkaði súkkulaðið hjá
Erlu.
Erla var víðlesin, stálminnug
og fróð. Hún var vinur vina
sinna, ávallt trú sannfæringu
sinni, en rök annarra voru jafnan
góð og gild.
Nú er tíminn liðinn sem Erla
fékk með fjölskyldu sinni og vin-
um. Umhyggja fyrir sínum nán-
ustu var aðdáunarverð, hún var
sífellt vakin og sofin yfir velferð
þeirra. Síðustu mánuði sem Erla
lifði hélt hún kjarki og reisn til
hinstu stundar. Erla var æðru-
laus og tók þannig á móti sam-
ferðafólki sínu síðustu vikurnar.
Nú er komið að leiðarlokum
hér á jörð og þú færð að hvíla
milli fjallanna í firðinum okkar
fallega.
Þakkir eru mér efstar í huga
fyrir góða og sanna vináttu
gegnum árin. Kæra fjölskylda,
innilegar samúðarkveðjur til
ykkar allra.
Hvíl í friði elsku Erla.
Þín vinkona
Brynja Stefánsdóttir.
MINNINGAR 33
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 21. DESEMBER 2019
✝ Ólafur Ragn-arsson, bóndi
Fremri Hundadal,
Miðdölum Dala-
byggð, fæddist að
Bæ í Miðdölum 22.
nóvember 1938.
Hann lést 2. desem-
ber 2019.
Foreldrar: Mál-
fríður Kristjáns-
dóttir, f. 1897, d.
1988, og Ragnar
Sigurðsson, f. 1897, d, 1973.
Systkini: Kristín, f. 1926, d.
2011. Haraldur, f. 1928, d. 1972,
maki Anna Finnsdóttir, f. 1932.
Sigurður Ingvar, f. 1930, d.
2017, maki Hanna Björk Bald-
vinsdóttir, f. 1938. Soffía Emilía,
f. 1932, sambýlismaður Hörður
Björnsson, f. 1932, d. 2011. Leif-
ur Gísli, f. 1935, d. 1988.
Árið 1948 flutti Ólafur ásamt
foreldrum sínum að Fremri
Hundadal þar sem hann bjó til
æviloka.
Kona Ólafs frá 1973 er Snæ-
björg Rósa Bjart-
marsdóttir, f. 16.
apríl 1945. For-
eldrar hennar voru
Hrefna Magnús-
dóttir f. 1920, d.
2008, og sr. Bjart-
mar Kristjánsson,
prestur að Mælifelli
í Skagafirði og síð-
ar í Grund-
arþingum, Eyja-
firði, f. 1915, d.
1990. Börn Ólafs og Snæbjargar
eru Málfríður Kristín, f. 25 des-
ember 1974, fv. sambýlismaður
hennar er Jóhannes S. Guð-
jónsson, f. 1962. Ragnar Gísli, f.
6. desember 1976, hans kona er
Rósa Gunnsteinsdóttir, f. 9.
október 1981. Dætur Snæbjarg-
ar frá fyrra hjónabandi eru
Hrefna, f. 1968, hennar maður
er Pétur Viðarsson, f. 1967. Sig-
ríður Perla, f. 1970.
Útförin fer fram í Kvenna-
brekkukirkju, Dalasýslu, í dag,
21. desember 2019, klukkan 14.
Það var mánudagskvöldið 2.
desember að Linda Dögg, syst-
urdóttir Ólafs Ragnarssonar,
hringdi í mig og tilkynnti mér að
frændi hennar hefði lokið lífs-
göngu sinni á sjúkrahúsinu á
Akranesi fyrr um daginn. Þar
sem við Óli erum búnir að þekkj-
ast og vera vinir frá því að ég var
smástrákur langar mig að mig
minnast hans í fáum orðum.
Ólafur Ragnarsson var yngst-
ur af sex systkinum í Fremri
Hundadal en þangað var ég send-
ur sjö ára gamall árið 1952 og vit-
anlega ekki til stórræðna. Ragnar
og Málfríður foreldrar Óla voru
þá á lífi og bjuggu þar. Öll fjöl-
skyldan tók mér mjög vel og fékk
ég þar mjög gott atlæti, enda var
ég þar öll sumur fram yfir ferm-
ingu. Mér er minnisstætt þegar
ég var að basla við að byggja lít-
inn kofa uppi á Brennihól þar sem
við krakkarnir vorum með svo-
kallað bú, þá án þess að ég bæði
um það rétti Óli mér hjálparhönd
og munaði um minna, þar sem
þetta gekk lítið sem ekkert hjá
mér. Óli var mjög natinn, hafði
mjög næmt auga fyrir sauðfé og
þekkti hverja einustu kind með
nafni. Það var gaman að vera með
honum að stússast í kringum féð í
sauðburði og öðru sem því við-
kom. Þá voru mörg sporin með
honum fram í hestagirðingu fram
á dal, og víðar sem ég minnist
með miklum hlýhug
Rithöndin hans Óla var stór-
glæsileg og man ég vart til að
hafa séð fallegri skrift, enda varð-
veiti ég nokkur jólakort frá hon-
um og fjölskyldunni í Fremri
Hundadal
Fyrir nokkrum árum byggðu
þau hjónin Óli og Snæbjörg sér
nýtt íbúðarhús, þá var Gísli bróðir
hans á lífi og tók þátt í bygging-
unni. Ég og fleiri komu aðeins að
þessari byggingu og gat ég laun-
að Óla það sem hann var mér fyrr
á árum.
Það væri endalaust hægt að
rifja upp ýmis skemmtileg og
ánægjuleg atvik frá fyrri árum en
það er ekki pláss fyrir það hér
Ég votta eftirlifandi konu Óla,
Snæbjörgu og börnum þeirra
Ragnari og Málfríði og öðrum að-
standendum mínar einlægu sam-
úðarkveðjur.
Ólafur Sigurðsson.
Við fjölskyldan viljum minnast
hans Óla í Hundadal. Hjá þeim
Snæbjörgu höfum við um langt
skeið notið góðs af gestrisni
þeirra og hlýju. Tíðar eru ferð-
irnar í Hundadal og þaðan er
margs að minnast. Þar má nefna
sauðburðartímann en þau hjónin
hafa alltaf verið natin við ferfæt-
lingana og sinnt þeim af kost-
gæfni og alúð. Hver skepna fær
nafn við hæfi. Það má einnig
nefna tímabil heybagganna en
þeir voru mjög erfiðir viðureign-
ar.
Þar kom fjölskyldan saman og
lagði hönd á plóg. Strákarnir okk-
ar sem þá voru litlir létu sitt ekki
eftir liggja og roguðust með níð-
þunga baggana á heyvagninn. Sú
tíð er liðin og betri tækni tók yfir.
En minningarnar lifa og í hug-
um okkar er Hundadalur miðstöð
þar sem fjölskyldur okkar systk-
ina Snæbjargar koma og eiga
saman góðar stundir.
Hrefna amma okkar og
mamma átti griðastað hjá Snæ-
björgu og Óla síðustu æviárin.
Það verður seint metið til fulls
hversu dýrmætt það var fyrir
hana og ekki síður fyrir Óla og
Snæbjörgu. Í eldhúsinu, aðalstað
heimilisins, voru málin rædd og
krufin til mergjar. Óli var okkur
traustur og hlýr vinur með góða
nærveru, ávallt höfðingi heim að
sækja!
Við þökkum innilega sam-
veruna og óskum honum velfarn-
aðar á nýjum slóðum þar sem
góðir vinir bíða hans og margir
þeirra ferfættir.
Óli hafði mikla ánægju af góðri
tónlist og fannst gaman að taka
lagið. Þetta fallega ljóð minnir
okkur á hann:
Undir Dalanna sól, við minn einfalda óð
hef ég unað við kyrrláta för.
Undir Dalanna sól, hef ég lifað mín ljóð
ég hef leitað og fundið mín svör.
Undir Dalanna sól, hef ég gæfuna gist
stundum grátið en oftar í fögnuði
kysst.
Undir Dalanna sól, á ég bú mitt og ból
og minn bikar, minn arinn, minn svefn-
stað og skjól.
(Hallgrímur Jónsson frá
Ljárskógum)
Hrefna Sigríður,
Aðalsteinn og fjölskylda.
Ólafur Ragnarsson
Sálm. 9.11
biblian.is
Þeir sem þekkja
nafn þitt treysta
þér því að þú,
Drottinn, bregst
ekki þeim sem til
þín leita.
Ástkær móðir mín, tengdamóðir, dóttir,
systir, mágkona, frænka og afasystir,
GUÐLAUG BJÖRGVINSDÓTTIR
kennari,
Laufengi 23, Reykjavík,
lést á líknardeild Landspítalans í Kópavogi
þriðjudaginn 10. desember.
Útför hennar verður gerð frá Grafarvogskirkju mánudaginn
23. desember klukkan 13.
Þorgeir Örn Tryggvason Hulda Ósk Bergsteinsdóttir
Þ. Björgvin Kristjánsson Matthildur Gestsdóttir
Kristján Björgvinsson Hrefna Gunnarsdóttir
Matthildur Gunnarsdóttir Jóhann Vignir Gunnarsson
Björgvin Smári Kristjánsson Iðunn Elva Ingibergsdóttir
Gunnhildur Kristjánsdóttir
Hekla Sóley, Snædís Lilja og Friðrik Hrafn
Elskulegur frændi okkar,
EINAR KARLSSON,
er látinn.
Útför hefur farið fram samkvæmt ósk
hins látna.
Fyrir hönd aðstandenda,
Kata, Guðrún Soffía, Jón
og fjölskyldur, Munaðarnesi
Hugheilar þakkir til allra sem sýndu okkur
samúð og vináttu vegna andláts elskulegrar
móður okkar, tengdamóður, ömmu og
langömmu,
ÞÓREYJAR H.Ó. PROPPÉ.
Elínborg Proppé Vilhjálmur Óskarsson
Ingólfur Proppé Anna Jóhanna Sigurjónsdóttir
barnabörn og barnabarnabörn
Ástkær faðir okkar, tengdafaðir, stjúpfaðir,
afi og langafi,
HREINN JÓNSSON,
Jörfagrund 28, Kjalarnesi,
lést á Landspítalanum 8. desember.
Útförin fór fram í kyrrþey.
Þökkum innilega auðsýnda samúð og hlýhug.
Arnfríður Hanna Hreinsdóttir Jóhannes Gunnar Þorsteinss.
Kristín Hrönn Hreinsdóttir Michael Hugh F. McKenzie
Anja Ísis Brown, Eva Frances McKenzie, Viðja Gná
Arnfríðar Jóhannesardóttir
Hallgrímur Þorsteinsson Hafdís Sveinsdóttir
Lárus Vang Þorsteinsson Ásta María Sigurðardóttir
Hermann Þorsteinsson Ólöf Ásta Karlsdóttir
Svava Vilborg Ólafsdóttir Eiríkur Waltersson
Guðni Ólafsson Edda María Valgarðsdóttir
barnabörn og barnabarnabörn
Elsku besti pabbi, afi, langafi, tengdafaðir
og bróðir,
INGÓLFUR ÁRNI JÓNSSON,
lést að kvöldi 31. október á Hrafnistu í
Hafnarfirði. Útför hefur farið fram í kyrrþey
að ósk hins látna.
Thelma Kristín Ingólfsdóttir
Helena Ósk Gunnarsdóttir Aron Gunnarsson
Sandra Gunnarsdóttir Jón Einarsson
Jónas Jón Níelsson Natalía Rós Jónasdóttir
barnabarnabörn og syskini hins látna