Fréttablaðið - 14.12.2002, Qupperneq 20

20 14. desember 2002 LAUGARDAGUR
NAFNIÐ MITT
Alla laugardaga í desember verða
vínþjónar til ráðgjafar í Vínbúðinni
Heiðrúnu, Vínbúðinni Kringlunni
og Vínbúðinni Smáralind.
Við bætum um betur og höfum framvegis
opið í Vínbúðinni Kringlunni, Vínbúðinni
Smáralind og Vínbúðinni Dalvegi
á laugardögum kl. 11-18.
www.vinbud.is
Kringlan Heiðrún Smáralind
Kringlan Heiðrún Smáralind
Kringlan Heiðrún Smáralind
Kringlan Heiðrún Smáralind
Kringlan Heiðrún Smáralind
Kringlan Heiðrún Smáralind
Kringlan Heiðrún Smáralind
VÍNÞJÓNAR
TIL RÁÐGJAFAR
ÍS
LE
N
SK
A
A
U
G
LÝ
SI
N
G
A
ST
O
FA
N
/S
IA
.I
S
A
V
R
19
63
2
12
/2
00
2
Jóhann Páll Valdimarsson bóka-útgefandi tekur engar stórar
ákvarðanir án þess að ráðfæra sig
við stjórnarformann fyrirtækis-
ins. köttinn Randver. „Ég ólst upp
með köttum og það hefur alltaf
verið köttur á mínu heimili. Það
var því mikið áfall þegar Valdi-
mar, yngsti sonur minn, greindist
með kattaofnæmi og okkur var
bannað að vera með kött. Mér
fannst það ansi þunnur þrettándi
enda finnst mér kattarlaust heim-
ili ekki vera heimili.“
Randver stjórnarformaður á
sér skemmtilega sögu en Jóhann
Páll sá honum bregða fyrir í frétt
í Ríkissjónvarpinu um flækings-
ketti í Kattholti. „Það brá þarna
fyrir kettlingi sem mig langaði
ofboðslega til að eignast og
við hjónin ókum í loftköstum
upp í Árbæjarhverfi strax
að fréttatímanum loknum.
Á leiðinni bað ég guð að
taka þetta kattarofnæmi frá
drengnum og hef aldrei beð-
ið jafn heitt. Við snerum svo
aftur með Randver og hér
hefur hann verið síðan og of-
næmið hefur
ekkert látið á
sér kræla hjá
d r e n g n u m .
Randver hefur svo
unnið sig upp í lífinu
og er aldrei kallaður annað en
stjórnarformaðurinn. Hann á
flottasta stólinn í fyrirtækinu og í
hann fá engir gestir að setjast.
Hann mætir hingað fyrstur á
morgnanna og hreyfir sig ekki
héðan fyrr en upp úr klukkan
fimm þegar hann vill fá fiskinn
sinn.“
Jóhann Páll segist taka stjórn-
arformennsku Randvers mjög há-
tíðlega. „Hann situr alltaf hérna á
móti mér og alltaf þegar það þarf
að taka mikilvægar ákvarðanir
labba ég yfir til kattarins og ræði
við hann. Það fer því ekkert mikil-
vægt framhjá honum og ef hann
sefur rólega allan daginn þá veit
ég að útgáfan er á réttri leið.“
Jóhann Páll hefur tekið tvo
ketti í fóstur síðan Randver kom
til sögunnar en toppstöðu hans,
bæði á heimilinu og innan fyrir-
tækisins, hefur ekki verið ógnað.
thorarinn@frettabladid.is
Jóhann Páll Valdimarsson sá köttinn Randver í sjónvarpsfréttum
og varð að eignast hann. Randver vann sig hratt upp innan fjölskyldunnar og fjölskyldufyrirtækisins
og gegnir nú stjórnarformennsku og lætur ekkert framhjá sér fara.
Kötturinn
sem stjórnar bókaútgáfunni
RANDVER STJÓRNARFORMAÐUR
Útgáfustjórinn tekur engar
meiriháttar ákvarðanir án þess
að ráðfæra sig við köttinn.
DÝRIÐ MITT
Á leiðinni bað ég
guð að taka þetta kattar-
ofnæmi frá drengnum og
hef aldrei beðið jafn heitt.
,,
Nafngiftin er makalaust hvers-dagsleg og þó ekki! Engan
dreymdi fyrir mínu nafni, heldur
er ég nefnd eftir langömmu minni í
föðurætt, Margréti. Kristínar nafn-
ið er komið frá konu sem bjó hjá
langömmu minni og langafa og
passaði mömmu og systur hennar.
Þessi kona var svo góð við mömmu
mína, Sólveigu Hauksdóttur, að hún
ákvað að ef hún myndi eignast litla
stúlku ætti barnið að heita Kristín.
Leið nú og beið. Eftir dúk og
disk hitti mamma mann á förnum
vegi að nafni Haraldur S. Blöndal.
Og viti menn! Hann átti ömmu sem
hét Margrét og hún hafði fegurst
hár við Djúp á Ísafirði. Reyndar á
hann líka systur sem heitir Mar-
grét! Rennur síðan upp sú ham-
ingjustund að foreldrum mínum
fæðist stúlkubarn, en um leið upp-
hefjast mikil átök hvað varðar
nafngiftina: Hvort átti stúlkan að
heita Kristín Margrét eða Margrét
Kristín? Mamma vildi að ég héti
Kristín Margrét og pabbi vildi hafa
Margrétarnafnið á undan. Niður-
staðan varð sú að stúlkan situr uppi
með nafnið Margrét Kristín, kölluð
Magga Stína.
Það var mamma sem fann upp á
gælunafninu og ég er afskaplega
ánægð með það. Að vísu hef ég
stundum á tilfinningunni að hún
hafi fundið upp á dúllunafninu
Magga Stína til að ögra pabba,
enda hefur hann aldrei kallað mig
Möggu Stínu.“ ■
Hversdagslegt
og þó ekki!